ένα σύνθημα που διαπερνούσε
την μόνωση της εγκατάλειψης
μου κρατούσε παρέα
κάτι βράδια που κάναν μεροκάματο
τη νοσταλγία σου
πάνω στο ψυγείο ένα σημείωμα
από χέρι παιδικό, της μητέρας ποίησης
το καθοδήγησε να μου γράφει τα βράδια
"σ'αυτό το υπόγειο μπαίνει φως
μόνο απ'τα μάτια σου"
καρφιτσωμένη πάνω του
μια ενοχλητική υπενθύμιση
"κλείσε τα φώτα στους εφιάλτες"
μεταξύ του παραλογισμού
επέλεξα την αγάπη σου
σαν ξημερώσει, σε βαθειά κατάψυξη
περιέσωσα λίγη τρέλα
και τα σημειώματα παρανάλωμα
σ'έναν έρωτα που δεν ήταν γραμμένος
"για πρωινό μία δόση από σεροτονίνη"
