Άτιτλο κι Αγγελικό
Μου ' χαν πει πως η αναισθησία
ανήκει στα συναισθήματα
που εκδικούνται την έπαρση
να προσεύχομαι τα δύστοκα βράδια
της περίσκεψης
Μεταξύ Θεού και Άναρχης κραυγής
παρατεταμένης εγκατάλειψης
σε στρατοπαιδεμένα ακρογιάλια
της τελευταίας, μου ' παν, ανάληψης
Και τώρα που το σκέφτομαι
-εάν έλλογος ο νους
δεν εκδικείται ασυναίσθητα-
μήπως σ' εκείνον τον βυθό
τα τραύματα επουλωθούν
με πληρότητα συναίσθησης
Σε μία Ατλαντίδα -σαν ευχή ή κατάρα-
για το απροσδιόριστο που έρχεται
