Προκατάληψη

 

Ανέλαβες ευθύνη μεγάλη

Μεγαλόχαρη η θνητότητα της ύπαρξής σου

Καθώς έβαζες σε τάξη

τα αποκαΐδια

Μετήλθε η αιθάλη αειθαλή παραμύθια

Άχαρη η ανάμνηση, ανώφελη η αλήθεια

Γιατί τέτοια κακότητα

Θεού μαλθακού ή Δαίμονα

Όιδα και απήλθα

Πιστεύω σε έναν Θεό

παντοκράτορα, θύτη και θύμα

έμπορο ψυχών και ελπίδας

Εναποθέτω τα ακρωτηριασμένα μέσα μου

Παραδίνομαι σχοινοτενής

Τιμωρός της υποκρισίας

Και προσεύχομαι να εμφανιστείς

Να δώσεις άφεση αμαρτιών

πριν την τελευταία δολοφονία:

Ήμουν θύμα του εαυτού μου

Και της προκατάληψής σου

Δεν πίστεψες ποτέ στην ύπαρξή μου

Άρα υπήρξες, άραγε ήμουν το θύμα;

Κοκκινοσκουφίτσα

Στα όνειρα εκείνα η κυρία
ψηλά τα χέρια, ομηρία
στο δάσος μια κοκκινοσκουφίτσα,
ο λύκος έγνεψε με λύσσα
μια γυναίκα που δεν πιστεύει σε παραμύθια
ένα σώμα χωρίς αθωότητα και γλύκα
και ο λύκος θα υπάρχει στα όνειρά σου,
να σου θυμίζει τη φήμη σου
την ύπαρξή σου, από το κακό
αρχέγονο ένστικτο, μοναδικό
περπάτησε λίγο στο δάσος
να βρεις την χαμένη αθωότητά σου
συνάντησε τον πρωταγωνιστή
της λύτρωσης της καρδιάς σου
έγινες κοκκινοσκουφίτσα
επειδή τα χρώματα του καλού
τρώνε τη σάρκα σου
και η ψυχή σου σαν παραμύθι
στο στόμα των αιώνιων θαυμαστών σου