Πόση μοναξιά
ν'αντέξει ένας ετοιμοθάνατος
και πόση ευλυγισία
να χωρέσει στην προσποίηση
και πως τα μάτια ν'αλληθωρίσουν
την επόμενη κίνηση
μάταιη και αυτή η νύχτα
να μαζεύει πενταροδεκάρες
από τα πατώματα
γαντζώθηκε σαν επαίτης
στα τελευταία χαρακώματα
πάνοπλη με τα κλάματα να προεξέχουν
κάτι σαν αντίφαση
και το μαχαίρι προσγειώθηκε
στον συνήθη ύποπτο
πάντα κάτι τέτοιες ώρες
σκότωνες την ελπίδα σου
πόση κατάθλιψη ν'αντέξει
ένας γενναίος άνθρωπος
και ποια αιτία θανάτου
να πιστοποιήσει πόσο αγάπησε
αφού πέθανε από γνήσιο έρωτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου