Έρωτά μου...μια όαση χωρίς δάκρυα δεν κατακτάς...

Έρωτά μου...μια όαση χωρίς δάκρυα δεν κατακτάς...


Με τα μάτια κλεισμένα σε ονειρεύτηκα
Με τα χέρια δεμένα σε πελάγη δεσμεύτηκα
Στο απέραντο εκείνο τ'ουρανού σου
το γαλάζιο το χρώμα το δικό σου το χώμα το φίλησα
και φυτρώνω στο σώμα το δικό σου το κώμα το νίκησα
Και εκείνο το άρωμα το βαθύ σκοτεινό που βυθίστηκε
στη δική μου πνοή ένα ακόμα γιατί δε νικήθηκε
Σε περίμενα αύριο την ίδια στιγμή και λίγο νωρίτερα
Αν θα έρθεις θα'ναι γιατί το ζητούσες πρωθύστερα
Και η βλάβη που προκαλείς στο νοητικό μου το σύστημα
είναι ανήκεστη εκεί που συναντάει τ'ολίσθημα
Παραπαίει στη διαφυγή του νοητού αυτού έρωτα
Διαφεύγει στη διαδρομή του δικού σου του νέρωνα
Και η φωτιά δεν λέει να σβήσει...
Έρωτά μου εσύ κοίτα στα μάτια εκείνα που ίσως θυμάσαι
Έρωτά μου εσύ σβήσε τους πόθους που ίσως λυπάσαι
Μόνο ποτέ μη προσποιηθείς ότι εκείνο το βράδυ ένιωσες κάπως
Μόνο ποτέ μη ζητήσεις να πάρεις πίσω το λάθος
Να ερθείς ξανά να μου χαρίσεις εκείνο το λίγο που τόσο γρήγορα έζησα
Όχι μην έρθεις, αν για πάντα έναν γρίφο τον έλυσα
Έρωτά μου ανασφαλή στην έρημο γυρεύεις
με χάρους και ξωτικά δεν τη παλεύεις
Μια όαση χωρίς δάκρυα δεν κατακτάς...