Σύντομη (μόλις 2 ετών) η παραγραφή των αξιώσεων αποζημίωσης υπαλλήλων σε βάρος του ελληνικού δημοσίου

 

 

1233/2024 ΔΠΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΤΡΙΜ)

(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)

Αγωγή εργαζομένου σε νοσοκομείο για καταβολή χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης

κατόπιν παράνομων πειθαρχικών διώξεων σε βάρος του 

αλλά και επιβολής του διοικητικού μέτρου της προσωρινής αργίας. 

Όροι ευθύνης του δημοσίου για αποζημίωση λόγω παράνομων πράξεων και παραλείψεων των οργάνων 

του κατ' άρθρο 105 ΕισΝΑΚ. Η άνω ευθύνη δύναται να προέλθει και από παραβίαση υποχρεώσεων 

που γεννώνται από τα διδάγματα της κοινής πείρας και την καλή πίστη. 

Δεν αποκλείεται επί υπαίτιων πράξεων ή παραλείψεων των κρατικών οργάνων η έγερση 

από τον παθόντα αξίωσης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης,

ιδίως επί συνδρομής παράνομης προσβολής της προσωπικότητάς του. 

Γενική προθεσμία παραγραφής χρηματικών αξιώσεων κατά του Δημοσίου ή ΝΠΔΔ αντίστοιχα 

κατά Ν. 4270/2014 και ν.δ. 496/1974. 

Πρόβλεψη κατ'εξαίρεση βραχυπρόθεσμης παραγραφής 2 ετών

για αξιώσεις κατά των ανωτέρω εκ μέρους εργαζόμενων με σύμβαση δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου

υπαλλήλων του Δημοσίου, πολιτικών ή στρατιωτικών σχετικά με αποδοχές ή άλλες κάθε φύσεως

απολαβές αυτών ή αποζημιώσεις κατ' άρθρα 105 και 106 ΕισΝΑΚ ή εξ αδικαιολογήτου πλουτισμού διατάξεις.

Αφετηρία της άνω προθεσμίας παραγραφής και λόγοι διακοπής αυτής.

Ιδίως επί άσκησης σχετικής αγωγής, η παραγραφή των άνω αξιώσεων κατά του Δημοσίου ή ΝΠΔΔ

διακόπτεται από την επίδοση της αγωγής και όχι από την κατάθεση του δικογράφου στο αρμόδιο 

δικαστήριο. Η θέσπιση της άνω βραχυπρόθεσμης παραγραφής

δεν αντίκειται στο Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ. Όροι επιβολής σε βάρος δημοσίου υπαλλήλου

της πειθαρχικής ποινής της αργίας. Κατηγορίες πειθαρχικών παραπτωμάτων, 

όπως η παράβαση καθήκοντος. Διαδικασία διερεύνησης αυτών

όπως στο πλαίσιο ένορκης διοικητικής εξέτασης.

Κατηγορίες επιβαλλόμενων πειθαρχικών ποινών και σχετική προς τούτο διαδικασία.

Αρμόδια προς τούτο όργανα. Η αξίωση χρηματικής ικανοποίησης για ηθική βλάβη

που υπέστη υπάλληλος του Δημοσίου, Ο.Τ.Α. ή Ν.Π.Δ.Δ. από παράνομες πράξεις

ή παραλείψεις οργάνων σχετικά με την υπηρεσιακή του κατάσταση, όπως επί παράνομης άσκησης

πειθαρχικής δίωξης και ποινών σε βάρος του υπόκειται στην διετή κατά τα άνω παραγραφή. 

Παραγραφή των επίδικων αξιώσεων του ενάγοντος ήδη κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής

και προ επίδοσης της κρινόμενης αγωγής στους εναγομένους

με επιμέλεια της γραμματείας του Δικαστηρίου. Απορρίπτει την αγωγή.

 
 

Αριθμός απόφασης: 1233/2024 ΤΟ  ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ    ΤΜΗΜΑ Γ΄    ΤΡΙΜΕΛΕΣ   Σ υ ν ε δ ρ ί α σ ε δημόσια στο ακροατήριό του στις 4 Απριλίου 2023, με δικαστές τους: Στέφανο Ζούκα, Προεδρεύοντα Πρωτοδίκη Δ.Δ., (δυνάμει της ΠΡΤ10/2023 Πράξης του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Δικαστηρίου), Αλεξάνδρα Τζέλλου και Κατερίνα Τσιμινάκη (εισηγήτρια), Πρωτοδίκες Δ.Δ. και γραμματέα την Ιωάννα Μπαζιάκου, για να δικάσει την αγωγή με ημερομηνία κατάθεσης 7.12.2021 (ΑΓ……/2021), του ……………. του ……….., κατοίκου ………. Θεσσαλονίκης (οικισμός …………), ο οποίος παρέστη διά του πληρεξουσίου δικηγόρου ..., κατά των: 1) ν.π.δ.δ. Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης με την επωνυμία “………..”, που εκπροσωπείται από τον Διοικητή του και ο οποίος παρέστη δι της πληρεξουσίας δικηγόρου ..., 2) ν.π.δ.δ. με την επωνυμία “…. Υγειονομική Περιφέρεια Μακεδονίας και Θράκης” (Υ.Π.Ε.) που εκπροσωπείται από το Διοικητή του και για τον οποίο παρέστη με δήλωση, κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ., ο πληρεξούσιος δικηγόρος ... και 3) Ελληνικού Δημοσίου που το εκπροσωπεί ο Υπουργός Οικονομικών για τον οποίο παρέστη με δήλωση, κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ., η δικαστική πληρεξουσία του Ν.Σ.Κ. Αικατερίνη Λημνιώτου. Κατά τη συζήτηση οι διάδικοι που εμφανίστηκαν στο ακροατήριο αντέτειναν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν όσα αναφέρονται στα πρακτικά. Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη.

Η κρίση του είναι η εξής: 1. Επειδή, με την κρινόμενη αγωγή, το αίτημα της οποίας νομίμως μετατράπηκε από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του ενάγοντος στο ακροατήριο, κατά την παρούσα δικάσιμο, ζητείται, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 105-106 ΕισΝΑΚ και 932 ΑΚ, να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων να καταβάλουν στον ενάγοντα, εντόκως, από την κατάθεση της αγωγής έως την ολοσχερή εξόφληση, ποσό 100.000 ευρώ εις ολόκληρον, ως χρηματική ικανοποίηση, για την ηθική βλάβη που υπέστη, κατά τους ισχυρισμούς του από ενέργειες και πράξεις των εναγομένων, σχετικές με την σε βάρος του άσκηση δύο (2) πειθαρχικών διώξεων καθώς και την επιβολή του διοικητικού μέτρου της δυνητικής αργίας. 2. Επειδή, από το άρθρο 105 του Εισ.Ν.Α.Κ. (π.δ. 456/1984, ΦΕΚ Α΄ 164) προκύπτει ότι, για να στοιχειοθετηθεί ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση, απαιτείται παράνομη πράξη ή παράλειψη οργάνων του κατά την άσκηση της ανατεθειμένης σε αυτά δημόσιας εξουσίας, και δη σχετικά με την έκδοση ή παράλειψη εκδόσεως εκτελεστής διοικητικής πράξεως, την πραγματοποίηση ή μη υλικών ενεργειών, αλλά και την παράλειψη ιδιαιτέρων καθηκόντων και υποχρεώσεων που προσιδιάζουν στη συγκεκριμένη υπηρεσία και προσδιορίζονται από την κείμενη εν γένει νομοθεσία, τα διδάγματα της κοινής πείρας και τις αρχές της καλής πίστεως (ΣτΕ 764, 762, 675, 621, 584, 540, 465, 228/2021, 2896, 2490/2020, 2988/2019, 15/2018, 76/2018, 2091/2017, 596/2017, 2664/2015, 3793, 2429, 2224, 523/2014, 1810, 1398, 1184, 572/2013, 1219, 424/2012, 4133/2011, 2727/2003 κ.ά.), επίκληση και απόδειξη συγκεκριμένης ζημίας και αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παρανόμου πράξεως ή παραλείψεως και της επελθούσας ζημίας). Οι ως άνω προϋποθέσεις της ευθύνης προς αποζημίωση πρέπει να συντρέχουν σωρευτικώς (ΣτΕ 157/2020, 842/2019, 2511, 1634, 1320/2017, 474 - 473/2016, 1826, 1632/2014, 2290 - 2287/2012, 1828/2010). Εξάλλου, σε περίπτωση συνδρομής των προϋποθέσεων εφαρμογής του άρθρου 105 Εισ.Ν.Α.Κ., το δικαστήριο της ουσίας δύναται, κατ' ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 932 του Αστικού Κώδικα (Α.Κ.), αφού εκτιμήσει τα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως και με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και λογικής, να επιδικάσει στον αμέσως ζημιωθέντα χρηματική ικανοποίηση και να καθορίσει το εύλογο ποσό αυτής, εάν κρίνει ότι επήλθε ηθική βλάβη, με σκοπό την ηθική παρηγορία και ψυχική ανακούφιση του παθόντος (ΣτΕ 764, 762, 465/2021, 1774/2020, 842/2019, 2511, 596/2017, 1055, 744/2016, 4737,

 3411, 2202, 1826, 1481, 1190/2014, 877/2013, 3333/2012, 4133/2011, 1229, 

300/2010, 3218/2009, 2559/2007 κ.α.). Επιπροσθέτως, κατ’ ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 57 και 59 του Αστικού Κώδικα, χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης μπορεί να επιδικάσει το Δικαστήριο και σε εκείνον του οποίου έχει προσβληθεί η προσωπικότητα, υπό οποιαδήποτε εκδήλωσή της (σωματική και πνευματική εργασία, ελευθερία, υγεία, τιμή κ.λπ.), από παράνομη πράξη ή παράλειψη ή υλική ενέργεια ή παράλειψη ενέργειας δημοσίου οργάνου (ΣτΕ 540/2021, 3292/2017, 410/2016, 1970/2009, 2536/2008, 4913/1998).  3. Επειδή, ο ν. 4270/2014 «Αρχές δημοσιονομικής διαχείρισης και εποπτείας (ενσωμάτωση της Οδηγίας 2011/85/ΕΕ) δημόσιο λογιστικό και άλλες διατάξεις» (Α΄ 143) - ο οποίος αντικατέστησε τον προγενέστερο νόμο 2362/1995 (Α΄ 247) και εφαρμόζεται για απαιτήσεις σε βάρος του Δημοσίου που γεννήθηκαν μετά την 1η.1.2015 (βλ. άρθρα 177 παρ. 1 περ. α΄ και 183 παρ. 2 περ. γ΄ του ιδίου νόμου) - ορίζει στο άρθρο 140 ότι: «1 Οποιαδήποτε απαίτηση κατά του Δημοσίου [...] παραγράφεται μετά την παρέλευση πενταετίας, εφόσον από άλλη γενική ή ειδική διάταξη δεν ορίζεται βραχύτερος χρόνος παραγραφής αυτής. 2. [...] 3. Η απαίτηση οποιουδήποτε των με σχέση δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου υπαλλήλων του Δημοσίου, πολιτικών ή στρατιωτικών, κατ' αυτού, που αφορά σε αποδοχές ή άλλες κάθε φύσεως απολαβές αυτών ή αποζημιώσεις, έστω και αν βασίζεται σε παρανομία των οργάνων του Δημοσίου ή στις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού διατάξεις παραγράφεται μετά την παρέλευση διετίας από τη γένεσή της. 4. [...]», στο άρθρο 141 ότι: «Η παραγραφή οποιασδήποτε απαίτησης κατά του Δημοσίου αρχίζει από το τέλος του οικονομικού έτους μέσα στο οποίο γεννήθηκε και είναι δυνατή η δικαστική της επιδίωξη, με την επιφύλαξη κάθε άλλης ειδικής διάταξης του νόμου αυτού [...]» και στο άρθρο 143 ότι: «Με την επιφύλαξη ειδικών διατάξεων, η παραγραφή των χρηματικών απαιτήσεων κατά του Δημοσίου διακόπτεται μόνο: α. [...] β. Με την υποβολή στην αρμόδια δημόσια αρχή αίτησης για την πληρωμή της απαίτησης, οπότε η παραγραφή αρχίζει εκ νέου από τη χρονολογία που φέρει η έγγραφη απάντηση του διατάκτη ή της αρμόδιας για την πληρωμή της απαίτησης αρχής». Κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 140 παρ. 3 του ν. 4270/2014, οι οποιασδήποτε φύσης μισθολογικές αξιώσεις των υπαλλήλων ή πάσης φύσης προσωπικού του Ελληνικού Δημοσίου, είτε αυτές βασίζονται σε παρανομία των οργάνων του, είτε στις διατάξεις για αδικαιολόγητο πλουτισμό, δηλαδή είτε πρόκειται για ευθεία αγωγή κατά του Δημοσίου, είτε πρόκειται για αγωγή αποζημίωσης κατά το άρθρο 105 του Εισ.Ν.Α.Κ., υπόκεινται σε διετή παραγραφή. Όπως δε έχει κριθεί (βλ. Α.Ε.Δ. 1/2012) για το προϊσχύον, όμοιου περιεχομένου με τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 140 του ν. 4270/2014, άρθρο 90 παρ. 3 του ν. 2362/1995, η θέσπιση βραχυπρόθεσμης διετούς παραγραφής των απαιτήσεων των υπαλλήλων του Δημοσίου, δεν αντίκειται στην από το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος αρχή της ισότητας, αλλά ούτε και στο άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου (Π.Π.Π.) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.) (βλ. ΣτΕ 373/2018, 1823, 1652/2017, 2713-41, 3857-8, 4317/2015, 2756/2013 7μ., επίσης, πρβλ. Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου απόφαση της 3.10.2013, ………. κατά Ελλάδος, σκέψεις 34-54, σύμφωνα με την οποία οι ομοίου περιεχομένου διατάξεις ν.δ/ος 496/1974 «Περί Λογιστικού των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου», Α΄204, δεν αντίκεινται στις διατάξεις της Ε.Σ.Δ.Α.). Εξάλλου, από την συνδυασμένη ερμηνεία της ίδιας παρ. 3 του άρθρου 140 και του άρθρου 141 του ίδιου ν. 4270/2014 [ταυτόσημου περιεχομένου με το προϊσχύον άρθρο 91 του ν. 2362/1995] ο χρόνος έναρξης της παραγραφής των σχετικών αξιώσεων των υπαλλήλων του Δημοσίου είναι το χρονικό σημείο γένεσης της αξίωσης και όχι το τέλος του οικονομικού έτους κατά το οποίο γεννήθηκε η αξίωση αυτή και είναι δυνατή η δικαστική επιδίωξή της (πρβλ. Α.Ε.Δ. 32/2008). Τέλος, το άρθρο 75 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ., ν. 2717/1999, ΦΕΚ Α΄ 97), όπως η εν λόγω παρ. 2 αντικαταστάθηκε με το άρθρο 19 του ν. 3900/2010 (ΦΕΚ Α΄ 213) και ισχύει, σύμφωνα με το άρθρο 70 αυτού, από 1.1.2011, ορίζει ότι: «Τα κατά το ουσιαστικό δίκαιο έννομα αποτελέσματα της άσκησης της αγωγής επέρχονται, ως προς τον εναγόμενο, από την επίδοσή της σε αυτόν από τον ενάγοντα. Η παραγραφή, η οποία σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο διακόπηκε, αρχίζει πάλι μόνο από την τελεσιδικία της απόφασης ή την κατάργηση της δίκης». Κατά την έννοια της τελευταίας διάταξης, προκειμένου να διακοπεί η παραγραφή της χρηματικής αξίωσης του ενάγοντος, δεν αρκεί η κατάθεση του δικογράφου της αγωγής, αλλά απαιτείται και επίδοση αυτής στον εναγόμενο εκ μέρους του ενάγοντος. Η διακοπή της παραγραφής, πάντως, επέρχεται και με την επίδοση της αγωγής με επιμέλεια της Γραμματείας του Δικαστηρίου προς τον εναγόμενο (Βλ. ΟλΣτΕ 1531/2023). 4. Επειδή, εξάλλου, στο άρθρο 48 του ν.δ/τος 496/1974 «Περί Λογιστικού των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου» (Α’ 204) ορίζεται ότι: «1. Ο χρόνος παραγραφής των χρηματικών αξιώσεων κατά του ν.π.δ.δ. είναι πέντε ετών, εφ’ όσον δεν ορίζεται άλλως υπό του παρόντος. [...] 3. Ο χρόνος παραγραφής κατά του ν.π. αξιώσεων των υπαλλήλων τούτου των επί σχέσει δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου μετ’ αυτού συνδεομένων, εκ καθυστερουμένων αποδοχών ή άλλων πάσης φύσεως απολαυών, ή αποζημιώσεων εξ αδικαιολογήτου πλουτισμού είναι δύο ετών [...]», στο άρθρο 49 ότι: «Η παραγραφή άρχεται από του τέλους του οικονομικού έτους καθ’ ο εγεννήθη η αξίωσις και είναι δυνατή η δικαστική αυτής επιδίωξις» και στο άρθρο 51 ότι: «Φυλαττομένης της ισχύος των ειδικών διατάξεων, η παραγραφή των χρηματικών αξιώσεων κατά του ν.π. διακόπτεται μόνον: α) Διά της υποβολής της υποθέσεως εις το αρμόδιον δικαστήριον [...] β) Διά της υποβολής προς το ν.π. αιτήσεως περί πληρωμής της απαιτήσεως, οπότε η παραγραφή άρχεται εκ νέου από της χρονολογίας την οποίαν φέρει η έγγραφος απάντησις της αρμοδίας διά την αναγνώρισιν ή την πληρωμήν της απαιτήσεως, Αρχής. Εν περιπτώσει μη απαντήσεως η παραγραφή άρχεται μετά πάροδον εξαμήνου από της χρονολογίας υποβολής της αιτήσεως [...]» και στο άρθρο 52 εδ. γ΄ ότι: «Η παραγραφή λαμβάνεται υπ’ όψιν αυτεπαγγέλτως υπό των δικαστηρίων». 5. Επειδή, ο Κώδικας Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ., ο οποίος κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 3528/2007 (Α΄ 26), όπως οι επιμέρους διατάξεις αυτού ίσχυαν κατά τον κρίσιμο χρόνο, ορίζει στο άρθρο 104 ότι: “1. Αν συντρέχουν λόγοι δημόσιου συμφέροντος μπορεί να τίθεται σε αργία ο υπάλληλος, κατά του οποίου: α) Έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για αδίκημα το οποίο μπορεί να επισύρει την έκπτωση από την υπηρεσία. Ειδικά, προκειμένου για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος ο υπάλληλος μπορεί να τίθεται σε αργία εφόσον έχει παραπεμφθεί στο ακροατήριο για το αδίκημα αυτό. β) Έχει ασκηθεί πειθαρχική δίωξη για παράπτωμα, το οποίο μπορεί να επισύρει την ποινή της οριστικής παύσης …. 3. Η πράξη, με την οποία ο υπάλληλος τίθεται σε δυνητική αργία ή επαναφέρεται στα καθήκοντά του, εκδίδεται από τον οικείο Υπουργό ή το ανώτατο μονομελές όργανο διοίκησης των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή, αν δεν υπάρχει, από τον Πρόεδρο του συλλογικού οργάνου διοίκησης των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ύστερα από γνώμη του πειθαρχικού συμβουλίου. Για τη θέση του υπαλλήλου σε αργία απαιτείται προηγούμενη ακρόαση αυτού από το πειθαρχικό συμβούλιο.», στο άρθρο 106 ότι: «Το πειθαρχικό παράπτωμα συντελείται με υπαίτια πράξη ή παράλειψη του υπαλλήλου που μπορεί να του καταλογισθεί», στο άρθρο 107 ότι: «1. Πειθαρχικά παραπτώματα αποτελούν ιδίως: α) … β) κάθε παράβαση υπαλληλικού καθήκοντος που προσδιορίζεται από τις υποχρεώσεις που επιβάλλουν στον υπάλληλο οι κείμενες διατάξεις, εντολές και οδηγίες. Το υπαλληλικό καθήκον σε καμία περίπτωση δεν επιβάλλει στον υπάλληλο πράξη ή παράλειψη που να αντίκειται προς τις διατάξεις του Συντάγματος και των νόμων, υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 25 του παρόντος, γ) η παράβαση καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα ή άλλους ειδικούς ποινικούς νόμους, δ) …, ε) η αναξιοπρεπής ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας, … », στο άρθρο 109 ότι: «1. Οι πειθαρχικές ποινές που επιβάλλονται στους υπαλλήλους είναι: … η) η ποινή της οριστικής παύσης, η οποία μπορεί να επιβληθεί μόνο για τα ακόλουθα παραπτώματα: της παράβασης του άρθρου 107 παράγραφος 1α του παρόντος, της παράβασης καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα ή άλλους ειδικούς νόμους … της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο διαγωγής εντός ή εκτός υπηρεσίας … », στο άρθρο 110 ότι: «1. Η δίωξη και η τιμωρία πειθαρχικών παραπτωμάτων αποτελεί καθήκον των πειθαρχικών οργάνων. Η παράβαση του καθήκοντος αυτού συνιστά το κατά την περ. κα΄ της παρ. 1 του άρθρου 107 του παρόντος πειθαρχικό παράπτωμα. 2. …», στο άρθρο 116 ότι: «Πειθαρχική εξουσία στους υπαλλήλους ασκούν: α) οι πειθαρχικώς προϊστάμενοί τους, β) το διοικητικό συμβούλιο νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου για τους υπαλλήλους του νομικού προσώπου, γ) …, δ) … ε) …», στο άρθρο 117 ότι: «1. … 2. … 3. Πειθαρχικώς προϊστάμενοι για τους υπαλλήλους νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου είναι: α) Ο διοικητής ή ο πρόεδρος του συλλογικού οργάνου, ο οποίος ασκεί διοίκηση, ο υποδιοικητής, ο γενικός γραμματέας ή ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας, για όλους τους υπαλλήλους του νομικού προσώπου. …», στο άρθρο 118 ότι: « 6. Αν ο πειθαρχικώς προϊστάμενος, ο οποίος έχει επιληφθεί, κρίνει ότι το παράπτωμα επισύρει ποινή ανώτερη της αρμοδιότητας του, παραπέμπει την υπόθεση σε οποιονδήποτε ανώτερο αυτού πειθαρχικώς προϊστάμενο μέχρι και τον Υπουργό ή και το διοικητικό συμβούλιο του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, αν πρόκειται για υπάλληλο του νομικού προσώπου. Αν και ο Υπουργός ή το διοικητικό συμβούλιο νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου κρίνει ότι η προσήκουσα ποινή είναι ανώτερη και της δικής του αρμοδιότητας, παραπέμπει το θέμα στο πειθαρχικό συμβούλιο. …», στο άρθρο 122 ότι: «1. Η πειθαρχική δίωξη αρχίζει είτε με την κλήση του υπαλλήλου σε απολογία από το μονομελές πειθαρχικό όργανο είτε με την παραπομπή του στο υπηρεσιακό συμβούλιο. … 2. …», στο άρθρο 123 ότι: «1. Αν ο Υπουργός κρίνει ότι το πειθαρχικό παράπτωμα τιμωρείται με ποινή μεγαλύτερη της αρμοδιότητάς του, παραπέμπει την υπόθεση στο πειθαρχικό συμβούλιο. Για τους υπαλλήλους νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου η πειθαρχική υπόθεση παραπέμπεται για τον ίδιο λόγο στο πειθαρχικό συμβούλιο από το διοικητικό συμβούλιο του νομικού προσώπου. Η παραπομπή είναι υποχρεωτική όταν υπάρχει αιτιολογημένη πρόταση αρμόδιας υπηρεσίας.», στο άρθρο 126 ότι: «1. Ένορκη διοικητική εξέταση (ΕΔΕ) ενεργείται κάθε φορά που η υπηρεσία έχει σοβαρές υπόνοιες ή σαφείς ενδείξεις για τη διάπραξη πειθαρχικού παραπτώματος. Η εξέταση αυτή αποσκοπεί στη συλλογή στοιχείων για τη διαπίστωση της τέλεσης πειθαρχικού παραπτώματος και τον προσδιορισμό των προσώπων που τυχόν ευθύνονται, καθώς και στη διερεύνηση των συνθηκών κάτω από τις οποίες αυτό έχει τελεστεί. Η ένορκη διοικητική εξέταση δεν συνιστά έναρξη πειθαρχικής δίωξης. 2. Η ένορκη διοικητική εξέταση διατάσσεται από οποιονδήποτε πειθαρχικώς προϊστάμενο και ενεργείται από μόνιμο υπάλληλο με βαθμό τουλάχιστον Γ΄ του ίδιου Υπουργείου ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου και σε καμία περίπτωση κατώτερου βαθμού εκείνου στον οποίο αποδίδεται η πράξη. … 4. Η ένορκη διοικητική εξέταση ολοκληρώνεται με την υποβολή αιτιολογημένης έκθεσης του υπαλλήλου που την ενεργεί. Η έκθεση αυτή υποβάλλεται, με όλα τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν, στον πειθαρχικώς προϊστάμενο ο οποίος διέταξε τη διενέργεια της εξέτασης. Εφόσον με την έκθεση διαπιστώνεται η διάπραξη πειθαρχικού παραπτώματος από συγκεκριμένο υπάλληλο, ο πειθαρχικώς προϊστάμενος υποχρεούται να ασκήσει πειθαρχική δίωξη. … ». Τέλος, στο άρθρο 1 του ν. 3329/2005 (Α΄ 81) ορίζεται ότι: «1. Η Επικράτεια διαιρείται στις ακόλουθες επτά (7) Υγειονομικές Περιφέρειες: … Δ. Την 4η Υγειονομική Περιφέρεια Μακεδονίας και Θράκης, που προέκυψε από τη συγχώνευση δια απορροφήσεως της Υγειονομικής Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, από την Α` Υγειονομική Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Έχει έδρα τη Θεσσαλονίκη, ασκεί το σύνολο των αρμοδιοτήτων των Υγειονομικών Περιφερειών Α` Κεντρικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης και περιλαμβάνει: ….», στο άρθρο 11 ότι: « 2. α) Ο Διοικητής του Νοσοκομείου, ως πειθαρχικός προϊστάμενος, μπορεί να επιβάλει σε βάρος του ιατρικού προσωπικού του Νοσοκομείου, των Κέντρων Υγείας και των Περιφερειακών Ιατρείων της αρμοδιότητας του, τις ποινές της επίπληξης και του προστίμου μέχρι το ήμισυ των μηνιαίων αποδοχών. … γ) Το Διοικητικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου και το Διοικητικό Συμβούλιο της Μονάδας Κοινωνικής Φροντίδας, ως συλλογικά πειθαρχικά όργανα, μπορούν να επιβάλουν σε βάρος του ιατρικού προσωπικού της αρμοδιότητας τους, τις ποινές της επίπληξης και του προστίμου μέχρι τις αποδοχές ενός μηνός. δ) Ο Διοικητής της Δ.Υ.ΠΕ., ως πειθαρχικός προϊστάμενος, μπορεί να επιβάλει σε βάρος του ιατρικού προσωπικού της Δ.Υ.ΠΕ. και όλων των εποπτευόμενων ΦΠΥΥΚΑ τις ποινές της επίπληξης και του προστίμου μέχρι το ήμισυ των μηνιαίων αποδοχών. Στην έδρα κάθε Δ.Υ.ΠΕ. συνιστάται, με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο αρμόδιο για πειθαρχικά θέματα των ιατρών, πλην των ειδικευομένων, όλων των εποπτευόμενων ΦΠΥΥΚΑ. Το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο είναι πενταμελές και αποτελείται από: … Το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο ασκεί πειθαρχική δικαιοδοσία σε πρώτο ή σε δεύτερο βαθμό. Όταν δικάζει σε πρώτο βαθμό, μπορεί να επιβάλει μόνο τις ποινές που προβλέπονται, υπό τα στοιχεία α ` έως και γ`, στην παρ. 1 του άρθρου 39 του ν. 2519/1997. … Το Κεντρικό Πειθαρχικό Συμβούλιο δικάζει σε πρώτο βαθμό τα πειθαρχικά αδικήματα που μπορεί να επισύρουν μέχρι και την ποινή της αφαίρεσης της άδειας άσκησης επαγγέλματος … », 6. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας, προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο ενάγων ήταν ιατρός και Συντονιστής Διευθυντής του Πνευμονολογικού-Ογκολογικού Τμήματος του εναγομένου νοσοκομείου “………….” μέχρι 31.12.2016 που λύθηκε η υπαλληλική του σχέση, λόγω συμπλήρωσης του ορίου ηλικίας (σχετ. η ………../1.12.2016 απόφαση του Υπουργού Υγείας, ΦΕΚ Γ’ …………). Με το ………/8.9.2015 έγγραφο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης γνωστοποιήθηκε στο Υπουργείο Υγείας η άσκηση ποινικής δίωξης μεταξύ άλλων ιατρών και κατά του ενάγοντος, για έκθεση εν στενή εννοία κατά παραυτουργία, η οποία παραπέμφθηκε στο ακροατήριο του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα δε με το κατηγορητήριο (……………) , ο ενάγων “υπό την ιδιότητα του ιατρού πνευμονολόγου-φυματιολόγου, Συντονιστή Διευθυντή της Πνευμονολογικής-Ογκολογικής Κλινικής του Α.Ν..... “…………”, δεν μερίμνησε ως όφειλε δυνάμει των αρ. 2 παρ. 3, 3, 4 του ν. 3418/2006 και 7 παρ. 9 του ν. 2889/2001, για την ασφαλή νοσηλεία της ασθενούς (…), πάσχουσας ..., και επέτρεψε την τοποθέτησή της στον … εξάκλινο μεικτό θάλαμο νοσηλείας της προαναφερόμενης κλινικής, δίχως να διερευνήσει προγενεστέρως, ως όφειλε δυνάμει των υπ’ αριθμ. ……./1998, …../24.12.2013 και …../29.4.2014 εγκυκλίων του Διοικητή του ανωτέρω νοσηλευτικού ιδρύματος, τη δυνατότητα νοσηλείας της σε κενή κλίνη άλλου Τμήματος του Παθολογικού Τομέα, με αποτέλεσμα να συννοσηλευθεί με πέντε (5) άλλους βαρέως πάσχοντες άρρενες ασθενείς, μονολότι απαιτούνταν, λόγω της σοβαρότητας της καταστάσεώς της, η τοποθέτηση σε θάλαμο γυναικών, μικρότερης δυναμικότητας και παρά το γεγονός ότι απαγορεύεται η συν-νοσηλεία στον ίδιο θάλαμο ασθενών διαφορετικού φύλου και ασθενών χειρουργημένων με εκείνους του Παθολογικού Τομέα, σύμφωνα και με την υπ’ αριθμ. ………/24-12-2013 εγκύκλιο και το υπ’ αριθμ. ……../21-8-2014 έγγραφο του Διοικητή του ανωτέρω νοσηλευτικού ιδρύματος. Απότοκο της συμπεριφοράς του κατηγορουμένου ήταν να τεθεί σε κίνδυνο η κατάσταση της υγείας και η ζωή της ασθενούς ένεκα της δυνατότητας αναπτύξεως δευτερογενούς λοιμώξεως.”. Ακολούθως, το Τμήμα Ιατρών Ε.Σ.Υ. του Υπουργείου Υγείας με το από 2.11.2015 έγγραφο απευθυνόμενο προς το εναγόμενο νοσοκομείο και την εναγόμενη …. Υγειονομική Περιφέρεια Μακεδονίας και Θράκης, καθώς και τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, διαβίβασε το προαναφερόμενο έγγραφο της Εισαγγελίας, προκειμένου να διενεργηθεί πειθαρχικός έλεγχος σε βάρος, μεταξύ άλλων, και του ενάγοντος. Κατόπιν τούτων, με το ………./16.11.2015 έγγραφό του ο Διοικητής της …. Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας και Θράκης κάλεσε τον ενάγοντα να υποβάλει εγγράφως την απολογία του ως προς τις αποδιδόμενες με το κατηγορητήριο πράξεις και παραλείψεις, οι οποίες, κατά τα αναφερόμενα σε αυτό, συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του πειθαρχικού παραπτώματος της παράβασης καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα και άλλους ειδικούς ποινικούς νόμους (άρθρο 107 παρ. 1 περ. γ’ του ν. 3528/2007). Ωστόσο, με την ………/8.1.2016 απόφαση του ίδιου ως άνω Διοικητή ανεστάλη η πειθαρχική διαδικασία σε βάρος του ενάγοντος έως την ολοκλήρωση της ποινικής δίκης και όχι πέραν του ενός έτους από την κοινοποίησή της σε αυτόν. Η απόφαση αυτή, όμως, ανακλήθηκε στην συνέχεια με την ……./23.6.2016 απόφασή του, διότι η μετ’ αναβολή δικάσιμος της ποινικής υπόθεσης ορίστηκε σε χρόνο μεταγενέστερο της ισχύος της απόφασης περί αναστολής της πειθαρχικής διαδικασίας. Ακολούθως, ο Διοικητής της 4ης Υ.ΠΕ. Μακεδονίας και Θράκης, αφού έλαβε υπόψη του ότι το ως άνω αποδιδόμενο στον ενάγοντα πειθαρχικό παράπτωμα επισύρει ποινή μεγαλύτερη αυτής της αρμοδιότητάς του, με το ΕΜΠ………./23.6.2016 παραπεμπτήριο έγγραφο παρέπεμψε την εν λόγω υπόθεση στο Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Εκ παραλλήλου δε κινήθηκε σε βάρος του ενάγοντος πειθαρχικός έλεγχος και για έτερη υπόθεση που αφορούσε την εισαγωγή στο νοσοκομείο ενός ασθενούς. Ειδικότερα, διενεργήθηκε Ένορκη Διοικητική Εξέταση, σύμφωνα με το από 27.1.2016 πόρισμα της οποίας, ο ενάγων ρύθμισε, κατά παρέκκλιση της …./15.11.2013 εγκυκλίου του Α.Ν.Θ. “……….”, την εισαγωγή στο νοσοκομείο αλλοδαπού ασθενούς, χωρίς να έχει προηγουμένως νοσηλευτεί στο Α.Ν.Θ. “……….” και χωρίς αριθμό μητρώου, ούτε σχετικό παραπεμπτικό ή διακομιστήριο, ήταν ανασφάλιστος και μόνιμος κάτοικος εξωτερικού και μάλιστα τρίτης χώρας, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακολούθως, ο Διοικητής της … Υ.ΠΕ. Μακεδονίας και Θράκης, έλαβε υπόψη του ότι οι αποδιδόμενες στον ενάγοντα ως άνω πράξεις στοιχειοθετούν τα εξής πειθαρχικά παραπτώματα: α) της παράβασης υπαλληλικού καθήκοντος που προσδιορίζεται από τις υποχρεώσεις που επιβάλλουν στον υπάλληλο οι κείμενες διατάξεις εντολές και οδηγίες (άρθρο 107 παρ. 1 περ. Β ν. 3528/2007, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 3 παρ. 4 κεφ. 2 του ν. 4325/2015), β) της αναξιοπρεπούς ή ανάρμοστης ή ανάξιας για τον υπάλληλο συμπεριφοράς εντός ή εκτός υπηρεσίας (άρθρο 107 παρ. 1 περ. ε ν. 3528/2007, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 3 παρ. 4 κεφ. 2 του ν. 4325/2015) και γ) παράβαση διατάξεων της οικείας υπηρεσιακής μονάδας (άρθρο 77 παρ. 1 εδ. Στ ν. 2071/1992), τα οποία επισύρουν ποινή μεγαλύτερη της αρμοδιότητάς του, με το ΕΜΠ……../22.8.2016 έγγραφό του, παρέπεμψε την υπόθεση στο Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Ακολούθως, το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο κατά την συνεδρίαση της ………../15.12.2016 συνεκδίκασε τις ως άνω δύο πειθαρχικές υποθέσεις ενώ γνωμοδότησε επί του υποβληθέντος, με το ………./27.9.2016 έγγραφο του Υπουργού και Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας, ερωτήματος για τη δυνητική θέση σε αργία του ενάγοντος λόγω άσκησης πειθαρχικής δίωξης για το παράπτωμα της παράβασης καθήκοντος κατά τον ποινικό κώδικα ή άλλους ποινικούς νόμους, που μπορεί να επισύρει την ποινή της οριστικής παύσης σύμφωνα με το άρθρο 109 παρ. η’ ν. 3528/2007. Το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο κάλεσε τον ενάγοντα σε απολογία και αφού έλαβε υπόψη του τα στοιχεία του φακέλου, γνωμοδότησε θετικά ως προς την θέση του ενάγοντος σε δυνητική αργία με την αιτιολογία ότι “συντρέχουν λόγοι θέσης του ιατρού σε αργία για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος αφού οι πράξεις και παραλείψεις του συνάπτονται αμέσως με την άσκηση των καθηκόντων του ως ιατρού και δη Διευθυντή Τμήματος”. Περαιτέρω, αφού έκρινε ότι στοιχειοθετούνται σε βάρος του ενάγοντος τα κάτωθι πειθαρχικά παραπτώματα: α) της παράβασης του υπαλληλικού καθήκοντος που προσδιορίζεται από τις υποχρεώσεις από τις υποχρεώσεις που επιβάλλουν στον υπάλληλο οι κείμενες διατάξεις εντολές και οδηγίες όπως προβλέπεται από το άρθρο 107 παρ. 1 περ. Β του ν. 3528/2007, β) της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς ή ανάρμοστης ή ανάξιας για τον υπάλληλο διαγωγή εντός ή εκτός υπηρεσίας όπως προβλέπεται από το άρθρο 107 παρ. 2 περ. Δ του ν. 3528/2007, γ) της παράβασης των διατάξεων της οικείας υπηρεσιακής μονάδας, όπως προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 77 παρ. 1 εδ στο του ν. 2071/1992 και δ) της παράβασης καθήκοντος κατά τον ποινικό κώδικα ή άλλους ειδικούς ποινικούς νόμους, όπως αυτό προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 107 παρ. 1 περ. Γ του ν. 3528/2007, παρέπεμψε και τις δύο (2) πειθαρχικές υποθέσεις ενώπιον του Κεντρικού Πειθαρχικού Συμβουλίου, με την αιτιολογία ότι τα αποδιδόμενα πειθαρχικά παραπτώματα επισύρουν ποινή μεγαλύτερη αυτής της αρμοδιότητάς του. Εν συνεχεία, με την ………../19.1.2017 απόφαση του Υπουργού και του Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας, ο ενάγων ετέθη σε δυνητική αργία, η οποία, όμως, ανακλήθηκε με την ………../14.2.2017 απόφαση με την αιτιολογία ότι την 31.12.2016 λύθηκε αυτοδίκαια η υπαλληλική σχέση του ενάγοντος λόγω συμπλήρωσης του ορίου ηλικίας. Το δε Κεντρικό Πειθαρχικό Συμβούλιο, στο οποίο παραπέμφθηκαν οι πειθαρχικές υποθέσεις, κατά την συνεδρίαση της 15ης.3.2017, έκρινε ότι σύμφωνα με τις εφαρμοστέες διατάξεις ο ενάγων έπρεπε να παραπεμφθεί ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου από το Διοικητικό Συμβούλιο του νοσοκομείου και εν συνεχεία ανέπεμψε την πειθαρχική υπόθεση στο Δ.Σ. του νοσοκομείου, για να προβεί στις νόμιμες ενέργειες κατ’ άρθρο 123 παρ. 1 του ν. 3528/2007, με την υπόμνηση ότι λόγω της λύσης της υπαλληλικής σχέσης του ενάγοντος την 31.12.2016, λόγω συνταξιοδότησής του, η πειθαρχική του δίωξη καθίσταται άνευ αντικειμένου. 7. Επειδή, με την κρινόμενη αγωγή, όπως αναπτύσσεται με τα από 7.4.2023 και 12.4.2023 νομίμως κατατεθέντα υπομνήματα, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι εξαιτίας παράνομων ενεργειών και πράξεων των εναγομένων, συναρτωμένων με τις πειθαρχικές του διώξεις και την επιβολή σε βάρος του του μέτρου της δυνητικής αργίας, υπέστη ηθική βλάβη, συνισταμένη στη προσβολή της προσωπικότητάς του ως επιστήμονα και επαγγελματία, του κύρους του και της ηθικής του υπόστασης. Με βάση αυτά, ο ενάγων υποστηρίζει ότι θεμελιώνεται αδικοπρακτική ευθύνη των εναγομένων, κατ’ άρθρα 105-106 ΕισΝΑΚ, αξιώνοντας ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική του βλάβη (κατ’ άρθρα 932, 57 και 59 ΑΚ), ποσό 100.000 ευρώ. Αντιθέτως, τα εναγόμενα ζητούν με τα κατατεθέντα υπομνήματά τους την απόρριψη της αγωγής. 8. Επειδή, από το συνδυασμό των διατάξεων που αναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας προκύπτει ότι η αξίωση ικανοποίησης για ηθική βλάβη που υπέστη υπάλληλος του Δημοσίου, Ο.Τ.Α. ή Ν.Π.Δ.Δ. από παράνομες πράξεις ή παραλείψεις οργάνων του που αφορούν στην υπηρεσιακή του κατάσταση, εμπίπτει στην έννοια της χρηματικής αξίωσης που συνδέεται με την υπηρεσιακή κατάσταση του υπαλλήλου, εφόσον η ηθική βλάβη προκαλείται από αδικοπραξία που συνάπτεται με θέμα υπηρεσιακής του μεταχείρισης (πρβλ ΣτΕ 3472/2007 Ολομ.). Ενόψει τούτων, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη ότι η ιστορική βάση στην οποία στηρίζει την αξίωσή του προς αποζημίωση για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ο ενάγων συνίσταται στις πειθαρχικές διώξεις και θέση του σε αργία, καθώς το σύνολο των αιτιάσεών του περί παρανομίας των οργάνων των εναγομένων αφορούν στη νομιμότητα των δύο (2) ως άνω ενεργειών της Διοίκησης, ήτοι συνδέονται με την υπηρεσιακή κατάσταση και μεταχείριση του συγκεκριμένου δημοσίου υπαλλήλου (πρβλ ΣτΕ 1760/2009, 4029/2010, 1065/2017, 2107/2017,ΔΕφΑθ 3258/2022, ΔΠρΑθ 7341/2022, 12416/2022). Επομένως, η εν λόγω αξίωση κατά του Ελληνικού Δημοσίου υπόκειται στη διετή παραγραφή του άρθρου 90 παρ. 3 του ν. 2362/1995 και ήδη του άρθρου 140 παρ. 3 του ν. 4270/2014, όσον αφορά δε την αξίωση του ενάγοντος κατά του πρώτου και δεύτερου εκ των εναγομένων, ομοίως υπόκειται στη διετή παραγραφή του άρθρου 48 παρ. 3 του ν.δ/τος 496/1974. Η δε ερειδόμενη στις ως άνω πειθαρχικές ενέργειες αξίωση του ενάγοντος, ανεξαρτήτως της κατ’ ουσίαν βασιμότητάς της, γεννήθηκε και κατέστη δικαστικώς επιδιώξιμη στις 3.5.2017, ημερομηνία κατά την οποία επιδόθηκε σ' αυτόν -κι ως εκ τούτου, έλαβε γνώση- (βλ. το ΕΜΠ……./3.5.2017 έγγραφο της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας και Θράκης σε συνδυασμό με το ………/26.4.2017 έγγραφο του Κ.Π.Σ.) το Πρακτικό της Συνεδρίασης της 15ης.3.2017 του Κεντρικού Πειθαρχικού Συμβουλίου Ιατρών Ε.Σ.Υ., με το οποίο αναπέμφθηκαν οι πειθαρχικές υποθέσεις στο Διοικητικό Συμβούλιο του νοσοκομείου “………..”, λόγω μη τήρησης της νόμιμης πειθαρχικής διαδικασίας. Ενόψει των ανωτέρω, παρέπεται ότι οι αξιώσεις του ενάγοντος είχαν, σε κάθε περίπτωση, υποπέσει στη διετή παραγραφή του εφαρμοστέου, εν προκειμένω, νομοθετικού καθεστώτος (άρθρο 140 παρ. 3 του ν. 4270/2014 σε συνδυασμό με το άρθρο 48 παρ. 3 του ν.δ/τος 496/1974) κατά τον χρόνο άσκησης στις 7.12.2021 πολλώ δε μάλλον επίδοσης της κρινόμενης αγωγής στους εναγομένους με επιμέλεια της γραμματείας του Δικαστηρίου τον Νοέμβριο του 2022 (σχετ. τα από 24.11.2022, 10.11.2022 και 4.11.2022 αποδεικτικά επίδοσης των επιμελητών Δικαστηρίων), δεδομένου ότι από τα στοιχεία δεν προκύπτει ούτε εξάλλου επικαλείται ο ενάγων ότι προέβη σε επίδοση της αγωγής. 9. Επειδή, κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η αγωγή πρέπει να απορριφθεί, αλλά, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων, να απαλλαγεί ο ενάγων από τα δικαστικά έξοδα των εναγομένων (άρθρο 275 παρ.1 εδ.ε του Κ.Δ.Δ.). Δ Ι Α  Τ Α Υ Τ Α Απορρίπτει την αγωγή. Απαλλάσσει τον ενάγοντα από τα δικαστικά έξοδα των εναγομένων.   Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 5.3.2024 όπου και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, στις 28.3.2024. Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ  Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ  Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Α.Σ.-Ρ.Κ.