Καράβι αταξίδευτο

Ήταν ένα μικρό καράβι...καράβι, α.α.αταξίδευτο...

 

 

Καράβι αταξίδευτο
σαν σκέψη, και λύτρωση
σαν το ποτέ να μην υπήρχε τώρα
Λιμάνι απροσπέλαστο
σαν το γιατί να απατά την ώρα
κράτησε την ανάσα,
να φυσήξει με περισσότερη δύναμη
όσο έμεινε, σε σπιθαμή του έρωτα
σε βράδυα αξημέρωτα
σε χρόνια ακατάδεκτα
να φιλοξενήσουν το ταξίδι
ως πόσο, μετέωρο, στη θαλπωρή της τύχης
γιατί, επαίτης της τυχαίας λύσης
ως πόσο δεσμώτης του μυαλού της κρίσης
τα κουπιά, μόνα τους, εγκατάλειψαν το ναυάγιο
εσύ, φυλακισμένος, προπέτης του αύριο
σαν σήμερα, προμηθέας άγιος
Συνέχεια, ένα ταξίδι, στου μυαλού την ήβη
και συ μποφόρ σε μια μέτρηση εν είδει
για πόσο θα ματαιώνεις το ταξίδι
καράβι, άγγιξες το ήδη
το νερό αίμα αναδίδει
βρήκε το δικό του αντικλείδι
πολύ φουρτουνιασμένο εν κατακλείδι
Καράβι αταξίδευτο, άγγιξες την τελειότητα
να βυθίζεις τη δική της μετριότητα
σε χάρτινα ομοιώματα που επιπλέουν στη λήθη

Καλημέρα (Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα)

https://www.youtube.com/watch?v=G7VLjSAePvQ

Καλημέρα στίχοι | Kalimera lyrics

Δεν με νοιάζει που έφυγες πια
γιατί όλοι μου φεύγουν εμένα,
δεν με νοιάζει που θα πάω στην δουλειά
και θα 'μαι με μάτια κλαμμένα.
Δεν με νοιάζουν αυτά
τα συνήθισα πια
μα ένα με πνίγει εμένα
που ο ήλιος θα βγεί
απ'τις γρίλιες θα μπει
και δεν θα σου πω καλημέρα

Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα
Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα,
δεν γυρίζει η γη, δεν πάει πιο 'κει
και δεν ξημερώνει η μέρα..
Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα
Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα
που έχω ζήσει μαζί την μισή μου ζωή
τι κάνω μισή εδω πέρα...
Καλημέρα.. είσαι εσυ για 'μένα...

Έχει μάθει με εμένα η καρδιά
με φίλους πιο μόνη ακόμα
ένας κόσμος τσιγάρα σβηστά
και 'γω ο καπνός μες το στόμα
δεν με νοιάζουν αυτά
τα 'χω ζήσει ξανα
μα ένα με λιώνει εμένα
που θα 'ρθει το πρωί
θα θέλει φωνή
και δεν θα σου πω καλημέρα....

Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα
Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα,
δεν γυρίζει η γη, δεν πάει πιο 'κει
και δεν ξημερώνει η μέρα..
Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα
Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα
που έχω ζήσει μαζί την μισή μου ζωή
τι κάνω μισή εδω πέρα...
Καλημέρα.. είσαι εσυ για' μένα...

Γράμμα σε κομμάτια

Να ξέρεις ότι σ'αγάπησα
πάρα πολύ,
χωρίς μέτρο
οι εκφράσεις σου έμειναν χαραγμένες
στην καθημερινή ασχολία μου
να κοιτάω τη φωτογραφία σου
τη σχισμένη, αυτή που μου έστειλες
σε κομμάτια
κάποια κάηκαν όταν δεν άντεχα άλλο
το κρύο της απόστασης
κάποια έγιναν παζλ να βγω απ'το τούνελ
κάποια ακόμα είναι κομμάτια από την σκόνη σου
κάποια ανταγωνίζονται τα κομμάτια της ψυχής μου
αν μπορούσα, θα έκοβα τα κομμάτια, να μοιραστώ
ένα μαζί σου
αν με άφηνες, να κόψω την συνήθειά μου
αν συναισθανόσουν ότι έγινα κομμάτια
από τα δικά σου, που δεν σου έλειψαν
αυτό το γράμμα, να ξέρεις, δεν επιτρέπεται
να το σκίσεις
αποτελείται από τα κομμάτια που άφησες
όταν συναισθανόσουν ότι ένα ψήγμα αγάπης
δεν ήταν για πέταμα
όταν η ελεημοσύνη δεν ήταν πια σύμμαχός σου

Υποκοριστικό

Υποκοριστικό σου,
για να μην σε φοβάμαι
το σαρκικό σου,
για το μέγα φινάλε
Θεούλη,
σε θυμάμαι ανάμεσα στις ηδονές
φιλήδονες νύχτες,
με ένα κερί
σβήνει τις ανάσες της εγκατάλειψης
ονειροπαρμένα καντηλάκια
καίνε τα μαντηλάκια
και τα δάκρυα με αχνούς υδρατμούς
εναγγαλίζουν τα δάχτυλα
άφωνη η πίκρα της μοναξιάς
μιλάει στη θαμπάδα της φωτιάς
να νικήσει τον αέρα
που πετσοκόβει την ανάσα της
με κινήσεις αργές, αργούτσικες
σέρνεται στο φως της σκιάς
υποταγμένο από τη νίκη της απόστασης
και όταν, εγγύτερα, στην αντανάκλαση
χωρίς καθρέφτη, χωρίς επιστροφή
νιώσει λιγάκι καλύτερα
η υποκοριστική σου αφύπνιση
θα ταράξει τ'ανήρεμα
μήπως σ'ακούσει, τότε παιδάκι
τώρα σαν χίμαιρα
τότε Θεούλης
τώρα ανήμερα

Ουράνιος γρίφος

Πόσο για σένα
να μετράω τα άστρα
σε πηλίκο αδιαίρετο
σε ουρανό αχθοφόρο
υπηρέτης του σύμπαντος
της ζωής σου της όλης
λάμπουν τα μάτια μου
από διακόπτη ψυχής
της όλης δικής σου διαφυγής
δραπέτης της ιδιωτικής σου φυλακής
μάζεψα αρκετά από τα ερείπια
μπορείς να φέρεις τον σεισμό σου
ο χτύπος αν έφτασε ίσως ακούσω
ο λίθος αν έσπασε ίσως λυγίσω
το ένα μου σώμα λάμπει στον ουρανό
το άλλο μου, φυτρώνει στο χρώμα
αντανάκλαση των δώρων που έκλεψα
στην περίπολο
ταγμένος στρατιώτης της νύχτας
όταν ερχόσουν, να αποδράσεις
συναντήθηκα με την αγωνία
να κοιμάμαι χωρίς εσένα, αλλά με όνειρα
ή με εσένα, αλλά με αυταπάτη
προσπέρασα τον γρίφο
που όταν έλυσα
ο μύθος είχε ήδη ξεφύγει