Υποθαλάσσια τραύματα

Προσωπικά σου λέω
παραδόθηκα
σχοινοτενής σ'ένα μετέωρο γκρίζο
σύννεφα παντού
τα μάτια μου έβγαζαν ασπίδα
περισυνέλεξα λίγα τραύματα
προσεταιρίστηκα την ελπίδα
πολλά κομμάτια για το τίποτα
σε μία χαώδη μαύρη νύχτα
πολλές προσευχές δίγλωσσες
να σου χαράζουν στο κενό την πυξίδα
σισύφειο ταξίδι η επιστροφή
ποιος είπε ότι η θάλασσα
δεν πνίγει τους ναυαγούς της
απ'αυτήν την αγάπη θησαύρισα
τους πόνους και τις ατραπούς της

σαν πολλά υποθαλάσσια τραύματα
να μας τα λες και να μην επιπλέουν
μήπως οι αναμνήσεις πνίγονται
στα νερά τ'αβαθή παραπαίουν;
θυμήθηκα πάει να πει πως κάτι υπήρξε
μήπως θυμάσαι εκείνα τα καλοκαίρια
αν υπήρξαν
πόσος ήλιος έσταζε πάνω στα μπρατσάκια
που δεν κολυμπούσαν ασυνόδευτα;
και τα ενήλια βλέμματα έσταζαν τον πνιγμό μας
θυμήθηκα πως σε κρατούσα μετέωρη, άρα υπήρξες

Πως να σου το πω όταν δεν ξέρω

Πέρασαν τα χρόνια
διέφυγαν οι στιγμές
ενδημούσα η στίξη
και τα στίγματα πτερόεντα
μεταναστευτική χρόνια νόσος
επάρατος ενίοτε
και επηρμένη
"ήμουν για πάντα κολλημένος"
δύο επαναλήψεις, από διαφορετική κατεύθυνση
"μεταξύ του αγάπησα ή θ'αγαπήσω"
ελλειπτική η πρόταση, λείπει το "εσένα"
δεν απευθύνομαι στο πρώτο πρόσωπο
η αντωνυμία ήταν ψυχοφθόρα
εμένα ποιος με σκέφτηκε
συνωνυμία ή τελειώνει η ώρα
αγάπη μου, αν μου επιτρέπεις
να υποκριθώ τη λέξη ή το συναίσθημα
ή και τα δύο, εάν έτσι νιώθεις καλύτερα
σε πληθωρισμό του τίποτα
όταν τα μέσα φαντάζουν ανείπωτα
ίσως σ'ένα απροσδιόριστο μέλλον
συναντηθεί ο βούρκος των κλαμάτων μας
"και ναι μετάνιωσα"
πολλές επαναλήψεις
"ή μετανόησα;"
σ'ένα βράδυ διακοπτόμενο
"και ο τύραννος χρόνος"
αχανής και δυνάστης
"μια ελπίδα μου δίνει"
το ξανασκέφτεται
"αγάπησέ με πριν το τέλος"
και ίσως γίνει