Πότε είναι νόμιμη η αναδημοσίευση σε ιστοσελίδες και blogs

 

17-06-2013 ΔΙΑΤΑΞΗ ΕΙΣΠΛΗΜ/ΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Κου Νικόλαου Δεληδήμου

(ΑΡΜ 2013/1931) Πνευματική ιδιοκτησία. Τίθεται στο αρχείο η υποβληθείσα μηνυτήρια αναφορά ως εν μέρει νόμω αστήρικτη, διότι η αναδημοσίευση από άλλες ιστοσελίδες ειδήσεων που πρωτογενώς αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα, που η καταγγέλλουσα εταιρία διατηρεί, δεν συνιστά παράβαση του νόμου περί προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας, διότι οι ειδήσεις δεν αποτελούν πνευματικό έργο, αλλά περιορίζονται απλώς στην απόδοση γεγονότων και δεν περιέχουν στοιχεία προσωπικής δημιουργίας πέραν των πληροφοριών περί της πραγματικότητας, συνιστάμενα σε εκτιμήσεις, σχολιασμούς, αναλύσεις, ερμηνείες, συσχετισμούς, ανάλογα συμβάντα του παρελθόντος, συζητήσεις με τρίτα πρόσωπα, συγκριτικά συμπεράσματα.

 Από τις διατάξεις των άρθρων 42-48 ΚΠΔ προκύπτει ότι ως μήνυση θεωρείται η καταγγελία προς την αρχή περί της διατάξεως αυτεπαγγέλτως διωκόμενης αξιοποίνου πράξεως, υποβαλλομένη παρ` οιονδήποτε, ενώ ως έγκληση θεωρείται η καταγγελία από τον παθόντα και μόνον από αυτόν σχετικά με αξιόποινη πράξη που διώκεται είτε κατ'έγκληση, είτε αυτεπαγγέλτως (σχετ. Ν. Χωραφάς: «Ποινικόν Δίκαιον» εκδ. 9η, σελ. 151, Άγγ. Μπουρόπουλος: Ερμ. ΚΠΔ, εκδ. Β`, τόμος Α, σελ. 62,70). Ως παθών από το έγκλημα χαρακτηρίζεται και θεωρείται κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, το οποίο είναι φορέας του εννόμου αγαθού κατά του οποίου στρέφεται η πράξη (Χωραφάς: ε α) και, συνεπώς, η ιδιότητα του καταγγέλλοντος προσδιορίζεται βάσει των υπό του ιδίου εκτιθεμένων. Επομένως, πρόκειται εν προκειμένω περί μηνύσεως διότι κατά τα αναφερόμενα στη μηνυτήρια αναφορά οι ειδήσεις καταχωρίζονται στην ιστοσελίδα της μηνύτριας από εργαζομένους στην ίδια δημοσιογράφους, κατόπιν επεξεργασίας. Με άλλες λέξεις η καταχώρηση των ειδήσεων αποτελεί συλλογικό έργο, δημιουργηθέν με τις αυτοτελείς συμβολές πλειόνων του ενός προσώπων (άρθρο 7 παρ. 1 ν. 2121/93), αλλά και σύνθετο τέτοιο, απαρτιζόμενο από τμήματα που έχουν δημιουργηθεί χωριστά (άρθρο 7 παρ. 2Α ν. 2121/93), οι δημιουργοί τους, δε, είναι, αναλόγως, είτε συνδικαιούχοι της πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συνθέτου έργου, είτε αποκλειστικώς δικαιούχος ο καθένας του τμήματος που ο ίδιος δημιούργησε (ΑΠ 1146/2009, ΠοινΧρ Ξ.305 επ, πρβλ. και Μαρίνος: Πνευματική Ιδιοκτησία, εκδ. 2000, σελ. 246 περί του χαρακτηριζομένου από νομική αυτοτέλεια και ανεξαρτησία δικαίωμα του δημιουργού). Εξάλλου, στη μηνύτρια εταιρία δεν ανατέθηκε από τους υπ` αυτής απασχολουμένους δημοσιογράφους η διαχείριση ή η προστασία των (όποιων) δικαιωμάτων τους (άρθρο 54 παρ. 1 ν. 2121/93). Περαιτέρω, από το άρθρο 66 παρ. 1 ν. 2121/93 προκύπτει ότι τιμωρείται με τις εκεί οριζόμενες ποινές (φυλάκιση τουλάχιστον 1 έτους και χρηματική ποινή 2.900 - 5.000 ευρώ) όποιος χωρίς δικαίωμα καθιστά προσιτό στο κοινό πνευματικό έργο δίχως την άδεια του δημιουργού με ρητώς αναφερομένους τρόπους, καθένας εκ των οποίων συνιστά αυτοτελές έγκλημα προσβολής του ιδίου εννόμου αγαθού, θεμελιούμενου σωρευτικώς μικτού εγκλήματος (ΑΠ 472/2012, ΠοινΧρ ΞΓ.57). Επ` άλλα προκειμένου να τύχει της νομίμου προστασίας το πνευματικό έργο πρέπει να είναι πρωτότυπο δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης (κατά τη γενική ρήτρα του άρθρου 2 παρ. 1 ν. 2121/93), διακρινόμενο από τα απλώς προϋπάρχοντα ή νέα έργα, που αφορούν στην ευρεσιτεχνία. Τέτοιο είναι το έργο όταν, ως προσωπικό δημιούργημα, εκφράζει στοιχεία της προσωπικότητας του δημιουργού εν σχέσει προς το θέμα, τη σύλληψη και τη διατύπωση ανεξαρτήτως αξιολογήσεως (ΑΠ 9259/2000, ΠοινΧρ ΞΑ.538, ΑΠ 2330/2007 ΠοινΧρ ΝΗ.818. Επίσης: Γ. Κουμάντος: «Πνευματική ιδιοκτησία», εκδ. 2002, σελ. 112). Το ζήτημα της πρωτοτυπίας του έργου διατηρεί τη σημασία του και στις περιπτώσεις των ειδήσεων ή γεγονότων που κατά ρητή πρόβλεψη του άρθρου 2 παρ. 5 ν. 2121/93 δεν υπάγονται στην έννοια του έργου. Δηλαδή η καταχώρηση και η δημοσίευση ειδήσεων τυγχάνει προστασίας όταν δεν περιορίζεται απλώς στην απόδοση των γεγονότων, αλλά περιέχει στοιχεία προσωπικής δημιουργίας, πέραν των πληροφοριών περί της πραγματικότητας, συνιστάμενα σε εκτιμήσεις, σχολιασμούς, αναλύσεις, ερμηνείες, συσχετισμούς ανάλογα συμβάντα του παρελθόντος, συζητήσεις με τρίτα πρόσωπα, συγκριτικά συμπεράσματα κτλ. Είναι ευνόητο ότι μόνο ο τρόπος της διατύπωσης κατά την παράθεση του γεγονότος, ακόμα κι αν είναι απολύτως διακριτός έναντι άλλων, δεν συνιστά πρωτότυπο πνευματικό έργο εφόσον αφορά στην απόδοση του αυτού συμβάντος και δεν εκτείνεται στην εν γένει υιοθέτηση του ύφους γραφής, της κατάρτισης των νοηματικών και θεματικών ενοτήτων και της διάρθρωσης του κειμένου. Στις περιπτώσεις αναπαραγωγής ειδήσεων γεννάται ζήτημα σχετιζόμενο με τον αθέμιτο ανταγωνισμό (ν. 146/1914), ιδιαιτέρως σοβαρό και εντόνως εμφανιζόμενο ελλείψει σαφούς νομοθετικής ρυθμίσεως της λειτουργίας των ηλεκτρονικών «σελίδων» και της επιτρεπτότητας, στην πραγματικότητα, της ανωνυμογραφίας. Τούτη ακριβώς είναι η διάσταση της κρισιολογούμενης υποθέσεως διότι, ως προκύπτει από τα επισυναφθέντα κείμενα των ειδήσεων, αυτές παρατίθενται και καταχωρίζονται αυτούσιες, ως ακριβώς περιήλθαν στη μηνύτρια εταιρία, μέσω ειδησεογραφικών πρακτορείων με τα οποία η ίδια συνεργάζεται. Εξάλλου, ούτε η ίδια η μηνύτρια ισχυρίζεται ότι οι ειδήσεις έτυχαν οιασδήποτε πνευματικής επεξεργασίας από τους υπαλλήλους της (κανέναν εκ των οποίων δεν αναφέρει κατ'όνομα) κατά τρόπο που να προσδίδει, κατά τα προεκτεθέντα, πρωτοτυπία στο έργο τους. Τέλος, είναι ευνόητο ότι η πλημμυρίδα ηλεκτρονικών σελίδων μέσω των οποίων αναμεταδίδονται ειδήσεις και λοιπές πληροφορίες, που αναμφίβολα θίγει τα έννομα συμφέροντα της μηνύτριας, διόλου δεν σημαίνει ότι είναι δυνατή η ένταξη ποινικώς αρρύθμιστων συμπεριφορών σε προϋφιστάμενο κανόνα δικαίου, κατά ανεπίτρεπτη υπέρβαση του γλωσσικού νοήματος των κείμενων διατάξεων. Μετά ταύτα σας αναφέρουμε, προς έγκρισιν των ενεργειών μας, ότι θέσαμε την υποβληθείσα μηνύτρια αναφορά στο αρχείο, κατ` άρθρο 43 παρ. 2 ΚΠΔ, ως εν μέρει νόμω αστήρικτη, επιφυλασσόμενοι για την εφαρμογή του ν. 146/1918 άμα τη κρισιολογήσει παρ` υμίν της παρούσης αναφοράς. 

Ανεμοδαρμένα βλέμματα

Αντίσταση σε ένα βλέμμα
σαν εκείνα που σέρναν τον έρωτα
στα μάτια σου, στο στιγμιαίο αντίο
πριν επανασυγκολυθεί η εγκατάλειψη
σε ακατάπαυστη ροή έντασης
σε ένα χειροφίλημα αχρείο
δει δη συναισθημάτων, ω υπάρξεις αιθαίριες,
και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων
στον αέρα συναντήθηκαν τα βλέμματα
αρχαιοπρεπώς και λιτά παρατηρώντας την αισχύνη
σαν από αντίθετη τροχιά
έσπασαν οι καθρέπτες της απομόνωσης
τυφλοί και οι δύο, να μαζεύουν τις μπίλιες τους
αυτές που πληγώναν τον έρωτα
κοιτώντας μέσα από τα μάτια του άλλου
από τα θραύσματα περισώθηκε λίγο άνεμος
κινητήρια δύναμη των κλαμμάτων
χωρίς μάτια να κλαίνε που τυφλώθηκαν από έρωτα
σ'αυτό το μοιραίο ταξίδι,
εναέριο με λίγη δόση από τρέλα

Καθρέπτης ψυχής

Νωχελικά, με λίγη έπαρση
στην κατάλληλη δόση
αποπειράθηκα να σκοτώσω
την κινούμενη σκιά
ως ανορθόδοξο δώρο
στον αγαπημένο καθρέπτη
να του δίνεις όλο και περισσότερα
βλέμμα, ύφος, ίσως και συναίσθημα
που και που όταν τον εξευμενίζεις
και αυτός να αλλοιώνει τις αισθήσεις
ως αντίποινα που του φορτώνεις
και άλλα πάρεργα
ως δούλος της εικόνας που δεν βλέπεις
και πάντα ξέρεις ότι η σκιά
παραμένει παραδουλεύτρα
της κακάσχημης εικόνας
που σαν τον κοιτάς
δεν λησμονείς
ένας καθρέπτης ψυχής
να σπάσει από τεχνηέντως ληφθείσες
εικόνες στιγμής
σαν το ρητό της γιαγιάς της σοφής
προκατάληψη ή πρόληψη
αδιάφορη η λήψη και η απεικόνιση
να εικονίζεται μεγάλη αισχύνη
 

Απολιθωμένη ύπαρξη

Ψαχουλεύοντας κάτω από τα ερείπια
με οδηγό μου την πλήρη περιέργεια
βομβάρδισα ένα συναίσθημα που κοιμόταν
βουβό, κουφό, αφιονισμένο
στο λίγο δέρμα που του έμεινε
κατασπαραγμένο από την αγωνία
για το υπαρκτό ή την ύπαρξη
-μικρή σημασία-
κατάφερα να χαράξω με δύναμη
δύο κουβέντες για παρηγόρια
η αυθορμησία, τότε, με σκούντηξε
μη χαλαλίζεις τα γραμματόσημα
σε γράμματα που επιστρέφουν από ζόμπυ
και όμως εγώ πίστευα σ'εκείνο το σώμα
όταν επισκεπτόμουν την ψυχή του
στο σταυροδρόμι των ερειπίων
και πάνω εκεί με περίσσιο θράσος
επαναλάμβανα το ίδιο χάραγμα
στην ίδια επίσκεψη
υπό τις ίδιες συνθήκες
για απροσδιόριστα χρόνια
με απροσδιόριστη ένταση
και όταν επέστρεψα εκεί
μετά από ένα διάλειμμα αγάπης
τότε κατάλαβα ότι ήμουν το ερείπιό της
αφιερωμένο σε έναν εμφύλιο πόλεμο

Ένα μικρό έγκλημα

Για πες, απολογείσαι ή υποκρίνεσαι
αποκρίνομαι, και αν κρίνομαι
όταν επικρίνομαι, ζω και υπάρχω
πάντα απολογούμενος
δεν βαρέθηκες το εδώλιο
τέτοιο είδωλο, χωρίς δόλο μα και αμέλεια
μα τέτοια άχρωμη δικαιοσύνη
δεν ονειρεύτηκα κλεισμένος στη βιτρίνα
περικυκλωμένος από ποινές
εξαντλημένος από υποδείξεις
με μη επαρκείς ενδείξεις
ενοχοποιημένος δραπέτης
και τέτοια ελευθερία, ποια η χρησιμότητα
σ'αυτή την εγκαθετότητα
σε τέτοιο κλουβί, αναγκαίο πολύ
με την πόρτα ανοιχτή
βράδυ-πρωί
θ'αναζητώ, το πολύ, μια ετυμηγορία απλή
επ'αόριστον υπηρέτης μιας ποινής χωρίς έγκλημα
χωρίς να γίνω εγκληματίας
εγκληματώ στο περιθώριο του εγκλήματος
ημίμετρο για τη Δικαιοσύνη που αγάπησα
αυτή που ξέρει να εκτιμά τους αληθινούς εγκληματίες

Ευαίσθητα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα: Πότε δεν προστατεύονται

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

Δικαστήριο:	ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ
Τόπος:	ΑΘΗΝΑ
Αριθ. Απόφασης:	509
Ετος:	2014

---

Περίληψη Προστασία προσωπικών δεδομένων που αφορούν ποινικές διώξεις και καταδίκες - Αποζημίωση λόγω παράβασης προσωπικών δεδομένων, λόγω προσβολής της προσωπικότητας -. Η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρος επιτρέπεται μόνον, όταν το υποκείμενο των δεδομένων έχει δώσει την συγκατάθεσή του, κατ’ εξαίρεση δε και χωρίς την συγκατάθεσή του, μεταξύ των άλλων περιπτώσεων και όταν η επεξεργασία είναι αναγκαία για την εκπλήρωση υποχρέωσης του υπεύθυνου επεξεργασίας που επιβάλλεται από τον νόμο. Η συλλογή και επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων, στα οποία περιλαμβάνονται και τα δεδομένα που αφορούν ποινικές διώξεις ή καταδίκες, απαγορεύεται κατά κανόνα και κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται στις αναφερόμενες από τον νόμο περιπτώσεις, εφόσον προηγηθεί πάντοτε άδεια της Αρχής. Περίπτωση Διευθυντή ΠεΣΥ που υπέβαλε αναφορά προς τον εισαγγελέα και ζητούσε τη διαγραφή από τον κατάλογο πραγματογνωμόνων ιατροδικαστή, συνυποβάλλοντας αντίγραφα αναφορών και δικαστικών αποφάσεων, καθώς και δημοσιεύματα κατά του ιατροδικαστή. Το εφετείο απέρριψε την αγωγή, λόγω δικαιολογημένου ενδιαφέροντος του εναγομένου για την εύρυθμη λειτουργία των νοσοκομείων της περιοχής του.

---

Κείμενο Απόφασης

Αριθμός 509/2014 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Α2' Πολιτικό Τμήμα Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Αθανάσιο Κουτρομάνο, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Χρυσόστομο Ευαγγέλου, Γεράσιμο Φουρλάνο, Εμμανουήλ Κλαδογένη και Ιωσήφ Τσαλαγανίδη, Αρεοπαγίτες. Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 23 Σεπτεμβρίου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αικατερίνης Σιταρά, για να δικάσει μεταξύ: Του αναιρεσείοντος: Ο. Π. του Κ., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Κωνσταντίνα Χόρτη. Του αναιρεσιβλήτου: Β. Τ. του Ε., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Φωτεινή Κανέτη με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 3-11-2006 αγωγή του ήδη αναιρεσείοντος, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Λαμίας. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 16/2008 μη οριστική και 148/2010 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 85/2012 του Εφετείου Λαμίας. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 5-9-2012 αίτησή του. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Εμμανουήλ Κλαδογένης διάβασε την από 13-9-2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως. Η πληρεξούσια του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Κατά το άρθρο 559 αριθ. 1 περ.α' ΚΠολΔ: " Αναίρεση επιτρέπεται αν παραβιάσθηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών...". Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται, αν δεν εφαρμοσθεί ενώ συντρέχουν οι πραγματικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του, ή αν εφαρμοσθεί ενώ δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις αυτές, καθώς και αν εφαρμοσθεί εσφαλμένα, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία, είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή. Με αυτόν τον λόγο αναιρέσεως ελέγχονται τα σφάλματα του δικαστηρίου κατά την εκτίμηση του νόμω βάσιμου της αγωγής ή των ισχυρισμών των διαδίκων, καθώς και τα νομικά σφάλματα κατά την έρευνα της ουσίας της διαφοράς. Ελέγχεται, δηλαδή, αν η αγωγή, ένσταση κλπ. ορθώς απορρίφθηκε ως μη νόμιμη ή αν, κατά παράβαση ουσιαστικού κανόνα δικαίου, έγινε δεκτή ως νόμιμη ή απορρίφθηκε ή έγινε δεκτή κατ'ουσίαν. Εξάλλου, κατά την έννοια των άρθρων 57 και 59 ΑΚ, όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητα του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον, ενώ αξίωση αποζημίωσης σύμφωνα με τις διατάξεις για τις αδικοπραξίες δεν αποκλείεται, το δε δικαστήριο με την απόφαση του, ύστερα από αίτηση αυτού που έχει προσβληθεί και αφού λάβει υπόψη το είδος της προσβολής, μπορεί επιπλέον να καταδικάσει τον υπαίτιο να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη αυτού που έχει προσβληθεί. Η ικανοποίηση συνίσταται σε πληρωμή χρηματικού ποσού, σε δημοσίευμα, ή σε οτιδήποτε επιβάλλεται από τις περιστάσεις. Τέτοιο προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι και η τιμή και η υπόληψη κάθε ανθρώπου. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 914 ΑΚ: "'Οποιος ζημιώσει άλλον παράνομα και υπαίτια έχει υποχρέωση να τον αποζημιώσει". Κατά δε το άρθρο 932 AK: "Σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Αυτό ισχύει ιδίως για εκείνον που έπαθε προσβολή της υγείας, της τιμής ή της αγνείας του ή στερήθηκε την ελευθερία του". Για να γεννηθεί αξίωση προστασίας από προσβολή της προσωπικότητας, κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 59, 914, 932 του ΑΚ, θα πρέπει η προσβολή να είναι παράνομη, να αντίκειται δηλαδή σε διάταξη που απαγόρευε συγκεκριμένη πράξη, με την οποία προσβάλλεται έκφανση αυτής, είναι δε αδιάφορο σε ποιο τμήμα δικαίου βρίσκεται η διάταξη που απαγορεύει την προσβολή. Έτσι, η προσβολή μπορεί να προέλθει και από ποινικά κολάσιμη πράξη, όπως εξύβριση, απλή δυσφήμηση ή συκοφαντική δυσφήμηση, που προβλέπονται και τιμωρούνται από τις διατάξεις των άρθρων 361, 362 και 363 του Π.Κ. Αντικείμενο προσβολής είναι η τιμή και η υπόληψη του φυσικού προσώπου. Ο νόμος θεωρεί ως προστατευόμενο αγαθό την τιμή ή την υπόληψη του προσώπου, το οποίο είναι μέλος μιας οργανωμένης κοινωνίας και κινείται στα πλαίσια της συναλλακτικής ευθύτητας. Η τιμή του προσώπου θεμελιώνεται επί της ηθικής αξίας, η οποία πηγή έχει την ατομικότητα και εκδηλώνεται με πράξεις ή παραλείψεις. Το άδικο των προβλεπομένων στα άρθρα 361 επ. Π.Κ. πράξεων αίρεται σύμφωνα με το άρθρο 367 παρ.1 περ.α'-δ' Π.Κ., μεταξύ των άλλων περιπτώσεων που προβλέπονται στο άρθρο αυτό, και όταν πρόκειται για εκδηλώσεις που γίνονται για την εκτέλεση νόμιμων καθηκόντων,την άσκηση νόμιμης εξουσίας ή για τη διαφύλαξη (προστασία) δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον ή σε ανάλογες περιπτώσεις (περ. γ' και δ'). Η τελευταία αυτή διάταξη (ΠΚ 367) για την ενότητα της έννομης τάξης εφαρμόζεται αναλογικά και στο χώρο το ιδιωτικού δικαίου, όπως αυτός οριοθετείται από τις προαναφερόμενες διατάξεις των άρθρων 57-59 και 914 επ. ΑΚ. Επομένως, αιρομένου του άδικου χαρακτήρα των προαναφερθεισών αξιόποινων πράξεων (με την επιφύλαξη της ΠΚ 367 § 2) αποκλείεται και το στοιχείο του παρανόμου της επιζήμιας συμπεριφοράς, ως όρος της αντίστοιχης αδικοπραξίας του αστικού δικαίου. Έτσι, η προβολή περίπτωσης του άρθρου 367 § 1 του ΠΚ, αποτελεί αυτοτελή ισχυρισμό καταλυτικό της αγωγής του προσβληθέντος λόγω άρσης του παρανόμου της προσβολής. Όμως, ο άδικος χαρακτήρας της προσβολής, ως προς τις εξυβριστικές ή δυσφημιστικές εκφράσεις που περιέχει, δεν αίρεται λόγω δικαιολογημένου ενδιαφέροντος κλπ. και συνεπώς παραμένει η ποινική ευθύνη των κατά το νόμο υπευθύνων, άρα και η υποχρέωση τους προς αποζημίωση κατά το αστικό δίκαιο, όταν συντρέχει μία από τις περιπτώσεις της ΠΚ 367 § 2, δηλαδή, όταν οι επίμαχες κρίσεις περιέχουν τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμισης των άρθρων 363-362 ΠΚ, ή όταν από τον τρόπο εκδηλώσεως, ή από τις περιστάσεις υπό τις οποίες τελέσθηκε η πράξη, προκύπτει σκοπός εξυβρίσεως, δηλαδή πρόθεση που κατευθύνεται ειδικά στην προσβολή της τιμής του άλλου (Α.Π.121/2012, Α.Π. 109/2012). Τέλος, 1) από το άρθρο 2 παρ.5 Ν.2889/2001 (Εθνικό Σύστημα Υγείας και άλλες διατάξεις), όπως ίσχυε μέχρι της κατά την 3-5-2005 καταργήσεώς του με το άρθρο 42 παρ.1 Ν.3329/2005, προκύπτει ότι ο πρόεδρος του Πε.Σ.Υ.Π. (Περιφερειακού Συστήματος Υγείας), το όποιο ήταν Ν.Π.Δ.Δ., είχε, μεταξύ των άλλων, τις αρμοδιότητες να "Εποπτεύει και εξασφαλίζει την ορθή και αποτελεσματική λειτουργία τόσο της Κεντρικής Υπηρεσίας του Πε.Σ.Υ. όσο και των αποκεντρωμένων μονάδων"και να "Συγκαλεί το Δ.Σ. του Πε.Σ.Υ. και διευθύνει τις συνεδριάσεις του". Και 2) από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 2 περ.α' και β', 4, 5 παρ.παρ.1, 2 περ.β' και 7 Ν.2472/1997 (Προστασία του ατόμου από την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων) συνάγεται, ότι α) η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρος επιτρέπεται μόνον όταν το υποκείμενο των δεδομένων έχει δώσει την συγκατάθεσή του, κατ' εξαίρεση δε και χωρίς την συγκατάθεσή του, μεταξύ των άλλων περιπτώσεων και όταν η επεξεργασία είναι αναγκαία για την εκπλήρωση υποχρεώσεως του υπεύθυνου επεξεργασίας, η οποία επιβάλλεται από τον νόμο, β) ότι η συλλογή και επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων, στα οποία περιλαμβάνονται και τα δεδομένα τα οποία αφορούν ποινικές διώξεις ή καταδίκες, απαγορεύεται κατά κανόνα και κατ'εξαίρεση επιτρέπεται στις αναφερόμενες από τον νόμο περιπτώσεις, εφόσον προηγηθεί πάντοτε άδεια της Αρχής. Από την διάταξη δε του άρθρου 23 παρ.1 Ν.2472/1997 η οποία ορίζει: "Φυσικό πρόσωπο ή νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, που κατά παράβαση του παρόντος νόμου προκαλεί περιουσιακή βλάβη, υποχρεούται σε πλήρη αποζημίωση. Αν προκάλεσε ηθική βλάβη, υποχρεούται σε χρηματική ικανοποίηση. Η ευθύνη υπάρχει και όταν ο υπόχρεος όφειλε να γνωρίζει την πιθανότητα να επέλθει βλάβη σε άλλον", σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 57, 59, 299 και 932 Α.Κ. συνάγεται, ότι σε περίπτωση κατά την οποία ο υπεύθυνος επεξεργασίας προκαλεί ηθική βλάβη στο υποκείμενο των προσωπικών δεδομένων, η ευθύνη του πρώτου για χρηματική ικανοποίηση του τελευταίου είναι νόθος αντικειμενική και προϋποθέτει α) συμπεριφορά (πράξη ή παράλειψη) που παραβιάζει τις διατάξεις του ν.2472/1977 ή (και) των κατ'εξουσιοδότηση αυτού εκδοθεισών κανονιστικών πράξεων της Αρχής, β) ηθική βλάβη, γ) αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ της συμπεριφοράς και της ηθικής βλάβης και δ) υπαιτιότητα, ήτοι γνώση ή υπαίτια άγνοια αφενός των περιστατικών που συνιστούν την παράβαση και αφετέρου της πιθανότητας να επέλθει ηθική βλάβη. Η ύπαρξη υπαιτιότητας τεκμαίρεται, και ως εκ τούτου ο υπεύθυνος επεξεργασίας, προκειμένου να απαλλαγεί από την ευθύνη του, έχει το βάρος να αποδείξει ότι ανυπαιτίως αγνοούσε τα θεμελιωτικά του πταίσματος του πραγματικά γεγονότα. Για τη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης επιδικάζεται, κατ'ελάγχιστο όριο, ποσό 2.000.000 δραχμών, εκτός αν ζητήθηκε μικρότερο ποσό ή η παράβαση οφείλεται σε αμέλεια, σύμφωνα με την παράγραφο 2 του ως άνω άρθρου 23 Ν.2472/1997 (Α.Π. 1923/2006). Στην προκειμένη περίπτωση, το Εφετείο δέχθηκε με την προσβαλλομένη απόφασή του τα ακόλουθα: " Ο εναγόμενος, κατά το χρονικό διάστημα 5/1/2004 μέχρι 14/5/2005 εκτελούσε τα καθήκοντα του Προέδρου-Γενικού Διευθυντή του Περιφερειακού Συστήματος Υγείας (Πε.Σ.Υ.) της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, που αποτελεί ΝΠΔΔ, στο οποίο υπάγονται όλες οι Νοσοκομειακές Μονάδες, τα Κέντρα Υγείας και τα Περιφερειακά Ιατρεία της άνω Περιφέρειας ....Ο ενάγων, ο οποίος είναι ιατροδικαστής (από το έτος 1994) και διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (από το έτος 1997), ασκεί τα καθήκοντα του ιατροδικαστή, ως ελεύθερος επαγγελματίας, έχοντας την επαγγελματική του έδρα στην Αττική. Με την ειδικότητα του αυτή παρείχε τις υπηρεσίες, διενεργώντας νεκροψίες και νεκροτομές, κατόπιν, πολλές φορές, παραγγελιών της Αστυνομίας, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων, πριν το έτος 2004, και στη Στερεά Ελλάδα (στη Λαμία, στη Λιβαδειά κλπ.). Ειδικότερα, με σχετικές παραγγελίες, τα έτη 2000-2005 διενεργούσε ιατροδικαστικές πράξεις (νεκροψίας και νεκροτομής) μέσα στα νοσοκομεία της άνω Περιφέρειας.... Κατά την εκτέλεση ιατροδικαστικών πράξεων στο νοσοκομείο Λιβαδειάς, από το έτος 2001 δεν υπήρχε καλή συνεργασία μεταξύ αυτού και του τότε διοικητή του νοσοκομείου Ν.Ρ.....Στις αρχές του έτους 2004, ο ως άνω Ν.Ρ., έχοντας γνώση της όλης συμπεριφοράς του ενάγοντος σε άλλα νοσοκομεία, των εις βάρος του ποινικών διώξεων για πράξεις που είχαν σχέση με την άσκηση των καθηκόντων του και δημοσιευμάτων σε εφημερίδες που αφορούσαν τον ενάγοντα, επειδή θεωρούσε ότι, στα πλαίσια της εύρυθμης λειτουργίας του νοσοκομείου Λιβαδειάς, έπρεπε, εξαιτίας των ως άνω, ο ενάγων να μη παρέχει ιατροδικαστικές υπηρεσίες στο νοσοκομείο, προσέφυγε στην αρμόδια διοίκηση του Πε.Σ.Υ. Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Συγκεντρώνοντας πολλές δικαστικές αποφάσεις (ποινικών Δικαστηρίων) ή και αναφορές υπηρεσιών και δημοσιεύματα εφημερίδων που αφορούσαν τον ενάγοντα (και είχαν σχέση με την εκτέλεση των καθηκόντων κατά την περίοδο 1995-2001 σε πολλές περιοχές της Ελλάδας) τα απέστειλε στον εναγόμενο, ως πρόεδρο του Δ.Σ. του άνω Πε.Σ.Υ.....Ο εναγόμενος, ενεργώντας με την άνω ιδιότητα και ως είχε υποχρέωση να διασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία όλων των νοσοκομειακών (και όχι μόνο) μονάδων, ενημέρωσε το ΔΣ του Πε.Σ.Υ. για τα ως άνω στοιχεία και ζήτησε την εξουσιοδότηση του (του ΔΣ του Πε.Σ.Υ.) να καταθέσει σχετική αναφορά στον αρμόδιο Εισαγγελέα, ο οποίος, αφού λάβει γνώση και αυτός των στοιχείων που έλαβε από τον άνω Ν.Ρ. (πρώην, τότε, προέδρου του άνω νοσοκομείου Λιβαδειάς), να εξετάσει τη δυνατότητα διαγραφής του ενάγοντος από τον κατάλογο των ιατροδικαστών και πραγματογνωμόνων των Δικαστηρίων Λαμίας και αποκλεισμού του από κάθε μελλοντικό κατάλογο. Το ΔΣ παρείχε την άνω εξουσιοδότηση .... και στη συνέχεια ο εναγόμενος, ενεργώντας ως πρόεδρος του ΔΣ., σε εκτέλεση της άνω αποφάσεως του Συμβουλίου του Πε.Σ.Υ., συνέταξε και απέστειλε στον Εισαγγελέα Πλημ/κών Λαμίας την από 9-3-2004 αίτηση-αναφορά, η οποία, κατά περιεχόμενο, έχει επακριβώς ως εξής: "ΠΡΟΣ Την κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΛΑΜΙΑΣ Αίτηση-Αναφορά Β. Τ., Προέδρου του Δ.Σ.-Γεν: Διευθυντή του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία Πε.Σ.Υ.Π. Στερεάς Ελλάδας ....Κυρία Εισαγγελεύ, Σας Γνωρίζω ότι σε βάρος του Ο. Π., ιατροδικαστή της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, εκδόθηκαν Καταδικαστικές Αποφάσεις, Βουλεύματα Δικαστικών Συμβουλίων, Αποφάσεις- Πράξεις των Δ.Σ. ΝΠΔΔ/Συλλόγων, καθώς επίσης και Δημοσιεύματα σε Πανελλαδικής και Τοπικής κυκλοφορίας Ημερήσιο Τύπο, τα οποία με υποχρεώνουν ως εκ της ιδιότητας μου να ζητήσω την διαγραφή του από τον κατάλογο ιατροδικαστών και πραγματογνωμόνων που τηρείται στην Εισαγγελία Λαμίας, καθόσον, όπως και η ίδια θα διαπιστώσετε από τον φάκελο που σας προσκομίζω, η συμπεριφορά του δεν είναι η προσήκουσα και δημιουργεί προβλήματα στα Νοσοκομεία της Περιφέρειάς μας, οι Διοικητές δε των Νοσοκομείων δεν έχουν την δυνατότητα να απαγορεύσουν την είσοδό του σε αυτά, αφού λαμβάνει σχετική παραγγελία από το Αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα, προκειμένου να προβεί σε νεκροτομή μέσα στα Νοσοκομεία της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Συγκεκριμένα: Α. Καταδικαστικές αποφάσεις: 1)Υπ' αρ. 872/15-06-2001 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε ως ανυποστήρικτη η ασκηθείσα έφεση του κατά των 4036, 4037, 4038, 4039, 4040/23-11-1997 αποφάσεων του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών. 2) Υπ' αρ. 4036, 4037, 4038, 4039, 4040/23-11-1997 αποφάσεις του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, με τις οποίες καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος Ο. Π. του Κ. για τις αξιόποινες πράξεις : α) της εκβίασης κατ' εξακολούθηση (Π.Κ. 385 παρ. 1 περ. β' γ') και β) της απειλής κατ' εξακολούθηση (Π.Κ. 386) 3) Υπ' αρ. 198/27-01-1999 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Τριπόλεως, με την οποία καταδικάστηκε ερήμην ο κατηγορούμενος Ο. Π. του Κ. για τις αξιόποινες πράξεις: α) της παράβασης καθήκοντος (Π.Κ. 259) και β) της απείθειας πραγματογνώμονα (Π.Κ. 169), που έλαβαν χώρα στην Τρίπολη στις 23-09-1996 και 21-09-1996 αντίστοιχα. Β. Βουλεύματα των αρμοδίων Δικαστικών Συμβουλίων με αριθμό: 1) 103/1997 του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Χαλκίδας, με το οποίο παραπέμπεται ο κατηγορούμενος Ο. Π. του Κ. ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, για να δικαστεί για τις αξιόποινες πράξεις: α) της εκβίασης σε βαθμό πλημμελήματος και β) της εκβίασης σε βαθμό κακουργήματος, αμφοτέρων κατ' εξακολούθηση. 2) 104/1997 του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Χαλκίδας, με το οποίο απορρίφθηκε η από 08-04-1997 αίτηση του κατηγορουμένου Ο. Π. του Κ. για αυτοπρόσωπη εμφάνιση. 3) 2969/1997 του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, με το οποίο απορρίφθηκαν κατ' ουσία οι υπ' αριθμ. 26 και 27/1997 εφέσεις του κατηγορουμένου Ο. Π. του Κ. κατά των ανωτέρω βουλευμάτων (103 και 104/1997) του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Χαλκίδας. 4) 45/2001 του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λιβαδειάς, με το οποίο απορρίπτεται αίτηση περί διορισμού του ιατροδικαστή Ο. Π. του Κ. ως πραγματογνώμονα για το έτος 2002. Γ. Αποφάσεις-Πράξεις των Δ.Σ. ΝΠΔΔ/Συλλόγων με αριθμό: 1) 15/29-10-1996 απόφαση του Δ.Σ. του Νομαρχιακού Παναρκαδικού Γενικού Νοσοκομείου Τριπόλεως "Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ" που κοινοποιήθηκε προς τον Εισαγγελέα Τριπόλεως με την υπ' αριθμ. πρωτ. 17/12-11-1996 πράξη και αφορά την αποστολή επικυρωμένων φωτοαντιγράφων: της αρ.8202/8-10-1996 αναφοράς του κυρίου Χ. Π. Μ., κατοίκου ..., της αρ. 7742/24-09-1996 διαμαρτυρίας των γραφείων τελετών του Ι. και Μ. Μ. και του Α. Τ. που βρίσκονται στην Τρίπολη και κοινοποιήθηκε στο ανωτέρω Νοσοκομείο με το υπ' αριθμ. 230/25-09-1996 έγγραφο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γραφείων Τελετών (Π.Ο.ΓΡΑ.ΤΕ), της αρ.7743/24-09-1996 διαμαρτυρίας- καταγγελίας του κυρίου Ι. Δ. του Δ.., κατοίκου ... 2) 16/25-11-1996 συνεδρίαση του ΔΣ του Νομαρχιακού Παναρκαδικού Νοσοκομείου Τριπόλεως "Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ", κατά την οποία αποφασίστηκε η διακοπή της συνεργασίας μεταξύ του ανωτέρω Νοσοκομείου και του Ιατροδικαστή Ο. Π. του Κ., απόφαση που κοινοποιήθηκε προς την Ελληνική Αστυνομία (Α.Τ. Τριπόλεως) με την υπ' αριθ. πρωτ. 98481/29-11-1996 πράξη και προς τον ίδιο τον κ.Ο. Π. του Κ. με την υπ' αριθμ. πρωτ. 9796/28-11-1996. 3) 76/26-01-1996 απόφαση του Ιατρικού Συλλόγου Μεσσηνίας (Ν.Π.Δ.Δ.), η οποία ελήφθη κατόπιν συνεδριάσεως του Δ.Σ. του ανωτέρω οργάνου την 23-01-2002, βάσει της οποίας ανακαλείται ομόφωνα η με αριθμ. πρωτ. 534/13-06-2000 απόφαση του Ιατρικού Συλλόγου Μεσσηνίας περί αδείας εκτελέσεως καθηκόντων Ιατροδικαστή στον κ. Ο. Π. του Κ.. 4) 229/25-09-1996 έγγραφο-καταγγελία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γραφείων Τελετών (Π.Ο.ΓΡΑ.ΤΕ). Δ) Δημοσιεύματα σε βάρος του Ιατροδικαστή Ο. Π. του Κ. σε Πανελ/αδικής και Τοπικής κυκλοφορίας Ημερήσιο Τύπο: "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2001, "ΕΥΒΟΪΚΗ ΓΝΩΜΗ", που κυκλοφόρησε στην Χαλκίδα την Παρασκευή 30 Ιουνίου 1995 (αρ. φύλ/ου: 962), "ΕΥΒΟΪΚΗ ΓΝΩΜΗ", που κυκλοφόρησε στην Χαλκίδα την Παρασκευή 7 Ιουλίου 1995 (αρ. φυλ/ου: 963), "ΕΥΒΟΪΚΗ ΓΝΩΜΗ", που κυκλοφόρησε στην Χαλκίδα την Παρασκευή 16 Μαΐου 1997, "ΕΥΒΟΪΚΗ ΓΝΩΜΗ", που κυκλοφόρησε στην Χαλκίδα την Παρασκευή 29 Ιουνίου 2001 (αρ. φυλ/ου: 1254), "Η ΕΥΒΟΪΚΗ", που κυκλοφόρησε στην Εύβοια την Παρασκευή 14 Ιουλίου 1995 (αρ. φύλ/ου: 3), "ΤΟΛΜΗ", που κυκλοφόρησε στην Εύβοια την Πέμπτη 20 Ιουλίου 1995 (αρ. φύλ/ου: 49). Κατόπιν τούτων, παρακαλώ να εξετασθεί η δυνατότητα διαγραφής από τον κατάλογο ιατροδικαστών και πραγματογνωμόνων που τηρείται στην Εισαγγελία Λαμίας ο ιατροδικαστής Ο. Π. και να μην περιλαμβάνεται το όνομα του στην κατάρτιση κάθε μελλοντικού πίνακα κατά το άρθρο 185 Κ.Π.Δ. Με εκτίμηση (υπογραφή) Β. Τ.. ΠΡΟΕΔΡΟΣ-ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ Πε.Σ.Υ.Π. ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ". Ο εναγόμενος, μαζί με την άνω αίτηση-αναφορά, υπέβαλε και φάκελο που περιείχε όλα τα ως άνω στοιχεία (αποφάσεις, βουλεύματα, αποφάσεις-πράξεις ΔΣ ΝΠΔΔ ή ιδιωτών και δημοσιεύματα). Με βάση την άνω αναφορά διενεργήθηκε από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Λαμίας προκαταρκτική εξέταση κατά τη διάρκεια της οποίας ο ενάγων, με την από 12-8-2004 κλήση, που θυροκολλήθηκε στην οικία του, κλήθηκε για εξηγήσεις, τις οποίες και υπέβαλε στον πταισματοδίκη Αθηνών με το από 21-9-2004 έγγραφο υπόμνημα του. Με την ολοκλήρωση της προκαταρκτικής εξέτασης ο άνω Εισαγγελέας, με την από 28-2-2005 (ΑΜΜ 2004 ΕΓΧ/1703) διάταξη του (η οποία επικυρώθηκε από τον Εισαγγελέα Εφετών Λαμίας), έθεσε την αναφορά στο αρχείο, κατ' αρθρ. 43 του ΚΠΔ, ως ουσιαστικά αβάσιμη, με την αιτιολογία ότι ο ενάγων δεν συμπεριλαμβανόταν στον κατάλογο των ιατροδικαστών πραγματογνωμόνων (αρθρ. 185 του ΚΠΔ), σύμφωνα με τα υπ'αριθμ. 200/2003 και 86/2004 βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημ/κων Λαμίας και σε κάθε περίπτωση γιατί δεν προέκυψε σε βάρος του ενάγοντος αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση ώστε να συντρέχει λόγος απαλλαγής του από τα καθήκοντα του πραγματογνώμονα (αρθρ. 188 περ. γ', σε συνδ. με 186 παρ. 1 και 190 του ΚΠΔ). Αποδείχθηκε δε περαιτέρω ότι ο εναγόμενος στην άνω αναφορά του, για να δικαιολογήσει το αίτημα του για την εκ μέρους του, αρμοδίου Εισαγγελέα διερεύνηση της δυνατότητας διαγραφής του ενάγοντος από τον κατάλογο των ιατροδικαστών και πραγματογνωμόνων ή και της μη εγγραφής του στο μέλλον: α) εκθέτει: 1) συγκεκριμένες δικαστικές αποφάσεις (καταδικαστικές) ή βουλεύματα (παραπεμπτικά), με αναφορά μόνο των αξιόποινων πράξεων για τις οποίες καταδικάστηκε ή παραπέμφθηκε, αντίστοιχα, 2)αποφάσεις-πράξεις του ΔΣ του Νομαρχιακού Νοσοκομείου Τριπόλεως, του ιατρικού συλλόγου Μεσσηνίας, του ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας γραφείων τελετών και καταγγελίες τρίτων (ιδιωτών και επαγγελματιών) που αφορούσαν το πρόσωπο του ενάγοντος (σε σχέση με την άσκηση της άνω επαγγελματικής του δραστηριότητας) και 3) δημοσιεύματα σε βάρος του ενάγοντος εφημερίδων τοπικής και πανελλαδικής κυκλοφορίας (στις "ΕΥΒΟΪΚΗ ΓΝΩΜΗ" και "ΤΟΛΜΗ" της Χαλκίδας και στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"), χωρίς αναφορά του περιεχομένου της. Όλα τα παραπάνω στοιχεία (αποφάσεις, πράξεις και δημοσιεύματα) τα υπέβαλε σε φάκελο μαζί με την αίτηση-αναφορά (όπως χαρακτηριστικά εκτίθεται σ' αυτή). Στη δε αίτηση δεν γίνεται καμία αξιολογική κρίση εκ μέρους του εναγομένου παρά μόνο παρατίθενται οι αριθμοί των αποφάσεων ή βουλευμάτων, με τις αποδιδόμενες πράξεις του ενάγοντος, οι καταγγελίες και αναφορές των άνω φυσικών ή νομικών προσώπων και τα στοιχεία των εφημερίδων (όνομα, αριθμός φύλλου και ημερομηνία κυκλοφορίας), χωρίς, όπως αναφέρθηκε το περιεχόμενο τους. Και β) (αναφέρει στην αίτηση) ότι η συμπεριφορά του ενάγοντος δεν είναι η προσήκουσα και δημιουργεί προβλήματα στα νοσοκομεία της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, οι διοικητές δε των νοσοκομείων δεν έχουν τη δυνατότητα να απαγορεύσουν την είσοδο του, σ' αυτά, αφού λαμβάνει σχετική παραγγελία από τον αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα. Αποδείχθηκε δε, περαιτέρω, ότι ο εναγόμενος, καταρχήν, στην άνω αίτηση-αναφορά προς τον Εισαγγελέα, διατυπώνει γεγονότα, περιστατικά και καταστάσεις που, ως εκ της ιδιότητας του, ως προέδρου-γενικού διευθυντή του Πε.Σ.Υ. Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, περιήλθαν σε γνώση του και αφορούσαν τη λειτουργία νοσοκομειακών μονάδων της Περιφέρειας του. Ειδικότερα εκθέτει συγκεκριμένες καταδικαστικές αποφάσεις ή παραπεμπτικά βουλεύματα, με αναφορά μόνο των αποδιδόμενων αξιόποινων πράξεων. Όλες δε οι αποφάσεις και όλα τα βουλεύματα αφορούν πράγματι τον ενάγοντα και για πράξεις αυτού κατά τη εκτέλεση των καθηκόντων του ως ιατροδικαστή σε περιοχές της Ελλάδας. Και είναι αλήθεια ότι οι καταδικαστικές αποφάσεις δεν ήταν αμετάκλητες ή και κάποιες απ' αυτές, κατά την υποβολή της αιτήσεως, δεν ήταν εκκρεμείς, καθόσον ήδη είχαν εξαφανιστεί με νεότερες αποφάσεις Δικαστηρίων .... Ωστόσο, ο εναγόμενος στην αίτηση του προς τον Εισαγγελέα εξέθετε μόνο τις αποφάσεις, χωρίς να ισχυρίζεται ότι αυτές είναι αμετάκλητες. Δεν γνώριζε την εξέλιξη όλων των δικαστικών εκκρεμοτήτων του ενάγοντος, ούτε μπορούσε να γνωρίζει αυτές, καθόσον ο ίδιος δεν συνέλεξε τις άνω αποφάσεις ή βουλεύματα ούτε επιδίωξε να συλλέξει, αλλά αρκέστηκε, λαμβάνοντας γνώση αυτών από τον άνω διοικητή (πρώην) του νοσοκομείου Λιβαδειάς Ν. Ρ., να ενημερώσει σχετικά (με την αναφορά του) τον Εισαγγελέα Πλημ/κών Λαμίας. Ακόμη, ο εναγόμενος στην αναφορά του εκθέτει δημοσιεύματα εφημερίδων, αλλά και αποφάσεις των άνω νομικών προσώπων (νοσοκομείου ή ιατρικού συλλόγου κλπ.) ή και αναφορές και καταγγελίες ιδιωτών, χωρίς να παραθέτει και το περιεχόμενο τους ή και κυρίως να διατυπώνει αξιολογικές κρίσεις Και είναι, επίσης, αλήθεια ότι ο ενάγων με πολλούς από τους άνω καταγγέλοντες ήταν τότε (και στη συνέχεια) σε δικαστική διένεξη με αφορμή όσα εις βάρος του κατήγγειλαν ή αποφάσισαν (ως μέλη ΔΣ των άνω νομικών προσώπων) και ότι στην εξέλιξη αυτής της διένεξης υπήρξε και δικαστική δικαίωση του ενάγοντος (με έκδοση αποφάσεων ποινικών ή και πολιτικών Δικαστηρίων), πλην όμως ο εναγόμενος δεν γνώριζε, ούτε μπορούσε να γνωρίζει, την μετέπειτα εξέλιξη των άνω αναφορών ή αποφάσεων, καθόσον, όπως και για τις καταδικαστικές αποφάσεις, δεν συνέλεξε ο ίδιος τις άνω αναφορές ή δημοσιεύματα, αλλά αρκέστηκε, μόλις έλαβε γνώση και αυτών από τον ως άνω Ν.Ρ., να ενημερώσει σχετικά (με την αναφορά του) τον Εισαγγελέα Πλημ/κών Λαμίας. Ο εναγόμενος με την αναφορά του, διατυπώνει αξιολογική κρίση μόνο για τη συμπεριφορά του ενάγοντος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του (ως ιατροδικαστή) στα νοσοκομεία της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, με την ειδικότερη αναφορά ότι "....η συμπεριφορά του δεν είναι προσήκουσα και δημιουργεί προβλήματα στα Νοσοκομεία της Περιφέρειας μας...". Αλλά και την κρίση του αυτή ο εναγόμενος στήριξε σε ενημέρωση του από τον άνω διοικητή του νοσοκομείου Λιβαδειάς...την ειλικρίνεια του οποίου, τότε, παρά τη δικαστική διένεξη αυτού (του διοικητή) με τον ενάγοντα, δεν μπορούσε να αμφισβητήσει εκείνη την περίοδο (κατά την υποβολή της αναφοράς). Αλλά και αν ή άνω αξιολογική κρίση (περί της συμπεριφοράς του ενάγοντος), η οποία συνδεόμενη και σχετιζόμενη με συγκεκριμένα περιστατικά κατά την εκτέλεση των καθηκόντων αυτού, αποτελεί γεγονός, κατά την έννοια του αρθρ. 362 του Π.Κ.... είναι ψευδής, ο εναγόμενος δεν γνώριζε ότι αυτό είναι ψευδές. Με βάση τα παραπάνω αποδειχθέντα ως αληθή ή και σε κάθε περίπτωση χωρίς τη γνώση ότι αυτά είναι ψευδή δεν στοιχειοθετείται η άδικη πράξη (και αξιόποινη) της συκοφαντικής δυσφημήσεως, όπως αβάσιμα υποστηρίζει ο ενάγων. Σε κάθε δε περίπτωση ο εναγόμενος δεν ενήργησε από πρόθεση ή υπαίτια (και από αμέλεια) άγνοια, προκειμένου καταστήσει τον ενάγοντα ύποπτο ότι μετέρχεται ανέντιμες μεθόδους κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του και να δυσφημήσει και μάλιστα συκοφαντικά, τον ενάγοντα, ή και ακόμη με σκοπό εξύβρισης αυτού, καθόσον ο εναγόμενος, λαμβάνοντας γνώση από τον άνω πρώην διοικητή του νοσοκομείου Λιβαδειάς όλων των περιλαμβανόμενων στην αναφορά του στοιχείων, πίστευε καλόπιστα, ενόψει ότι σε βάρος του ενάγοντος υπήρχαν πολλές έγγραφες καταγγελίες, πολλά δημοσιεύματα και πολλές καταδικαστικές (έστω και μη αμετάκλητες) δικαστικές αποφάσεις, ότι όσα δήλωνε σ' αυτόν ο άνω διοικητής ήταν αληθή, ότι η συμπεριφορά του ενάγοντος δημιουργούσε προβλήματα στο νοσοκομείο Λιβαδειάς (τουλάχιστον) και ότι τα δημοσιεύματα, οι αναφορές και οι δικαστικές αποφάσεις ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Ο εναγόμενος ήταν, τότε, όπως αναφέρθηκε, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Πε.Σ.Υ.Π. Στερεάς Ελλάδας, έχοντας, κατ' αρθρ. 2 παρ. 5 εδ. γ' του ισχύοντος τότε ν. 2889/2001, την εποπτεία και την ευθύνη της ορθής λειτουργίας τόσο της Κεντρικής Υπηρεσίας του Πε.Σ.Υ. όσο και των αποκεντρωμένων νοσοκομειακών μονάδων. Αυτός, λαμβάνοντας, κατά τα παραπάνω, γνώση των άνω στοιχείων, τα οποία και σαφώς είχαν σχέση με την εκτέλεση των καθηκόντων, του ως ιατροδικαστή, ενήργησε με την άνω ιδιότητα του. Δεν δημοσιοποίησε ο ίδιος τα άνω στοιχεία, παρά μόνο θεώρησε σκόπιμο, μέσα στα πλαίσια του φανερού δικαιολογημένου ενδιαφέροντος του προς αποτελεσματική διασφάλιση της ορθής λειτουργίας των νοσοκομειακών μονάδων της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, να ενημερώσει αρχικά το Δ.Σ. του άνω Πε.Σ.Υ.Π. (ώστε να λάβει τη σχετική εξουσιοδότηση υποβολής αναφοράς) και στη συνέχεια να προσφύγει στην αρμόδια δικαστική αρχή, υποβάλλοντας την άνω αναφορά. Ο ενάγων, δεν ήταν μεν στον κατάλογο των πραγματογνωμόνων (ως ιατροδικαστής) των ετών 2003 και 2004 της περιφέρειας του Πρωτοδικείου Λαμίας ....όμως αυτός (ενάγων) ενεργούσε (και στη Λαμία) ιατροδικαστικές πράξεις (νεκροψίας-νεκροτομής), μετά από παραγγελίες των αρμόδιων αστυνομικών τμημάτων ..... Είχε, συνεπώς, εύλογο και δικαιολογημένο ενδιαφέρον να διερευνηθεί από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Λαμίας η δυνατότητα διαγραφής του ενάγοντος από τον κατάλογο ιατροδικαστών και πραγματογνωμόνων και του αποκλεισμού του από κάθε μελλοντικό πίνακα. Ακόμη, μπορεί αφενός οι καταδικαστικές αποφάσεις να αποτελούν προσωπικά δεδομένα και μάλιστα ευαίσθητο κατά την έννοια του άρθρου 2 περ. β' του ν. 2472/1997 .... και αφετέρου τα αρχεία των εφημερίδων (με τα δημοσιεύματα τους) να συνιστούν αρχεία προσωπικών δεδομένων ....πλην όμως ο εναγόμενος υπήρξε απλός αποδέκτης όλων των άνω στοιχείων (αποφάσεων, δημοσιευμάτων κλπ.), δεν τα συνέλεξε ο ίδιος και ιδίως δεν τα επεξεργάστηκε αυτός, αλλά, έχοντας, κατά τα άνω, το καθήκον της εποπτείας και ορθής λειτουργίας του άνω Πε.Σ.Υ.Π. τα υπέβαλε (με την αναφορά) στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Λαμίας, ο οποίος ως αρμόδια δικαστική αρχή, είχε δικαίωμα να λάβει γνώση και να διερευνήσει τη συνδρομή των λόγων εγγραφής ή μη του ενάγοντος στον πίνακα πραγματογνωμόνων, αλλά και εν γένει του αποκλεισμού αυτού από τη διενέργεια ιατροδικαστικών πράξεων. Η υποβολή, συνεπώς, της άνω αναφοράς από τον εναγόμενο, με την άνω ιδιότητα του, σε βάρος του ενάγοντος, για ενέργειες και παραλείψεις αυτού (όπως εκτίθενται στις αναφερόμενες δικαστικές αποφάσεις, καταγγελίες και δημοσιεύματα) που άπτονται της αρμοδιότητας του (ως ιατροδικαστή) και ασκούν ουσιώδη επιρροή στην εκπλήρωση των καθηκόντων του και στην ορθή λειτουργία των νοσοκομειακών μονάδων του άνω Πε.Σ.Υ.Π, ήταν επιτρεπτή και κατά το ν. 2472/1997.... και επιβεβλημένη από τις διατάξεις των άρθρων 1 επ. του ν. 2889/2001 (για την ίδρυση και λειτουργία των Πε.Σ.Υ.Π.). Με την αναφορά, ο εναγόμενος, δεν υπερέβη το υποβαλλόμενο και αντικειμενικώς αναγκαίο μέσο για την ικανοποίηση του άνω δικαιολογημένου ενδιαφέροντος και την προάσπιση των συμφερόντων του Πε.Σ.Υ.Π., που εκπροσωπούσε, δεν ενήργησε υπαίτια και παράνομα και δεν παραβίασε τις διατάξεις του άνω ν. 2472/1997. Επομένως, κατ'αποδοχή και της προτεινόμενης παραδεκτά (επικουρικά) πρωτόδικα ενστάσεως του άνω άρθρου 367 Π.Κ. την οποία ο εναγόμενος (εφεσίβλητος) επαναφέρει προς απόκρουση της εφέσεως (αρθρ. 527 ΚΠολΔ), δεν στοιχειοθετείται, με τα ως άνω, αδικοπραξία του εναγομένου με βάση τις διατάξεις των άρθρων 914, 919 και 920 του ΑΚ, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 361-363 του Π.Κ. και συνεπώς ο ενάγων δεν δικαιούται την αιτούμενη, κατ' άρθρο 932 ΑΚ, χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και η αγωγή του πρέπει να απορριφθεί, ως ουσιαστικά αβάσιμη...". Με αυτά τα οποία δέχθηκε το Εφετείο, το οποίο και απέρριψε ως αβάσιμη κατ'ουσίαν την έφεση του αναιρεσείοντος κατά της πρωτόδικης αποφάσεως, με την οποία είχε απορριφθεί κατ'ουσίαν η αγωγή του, δεν υπέπεσε στην πλημμέλεια του άρθρου 559 αριθ.1 Κ.Πολ.Δ., καθόσον ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε τις αναφερθείσες στην αρχή διατάξεις και ειδικότερα αυτές των άρθρων αι) 2 παρ.5 Ν.2889/001, βι) 4,5 παρ.1, 7 Ν.2472/1997, γι) 914 Α.Κ. και δι) 361-363, 367 Π.Κ., αφού το δικαστήριο δέχθηκε, ότι ο αναιρεσίβλητος δεν προσέβαλε την προσωπικότητα του αναιρεσείοντος, δεν ετέλεσε αδικοπραξία σε βάρος του ιδίου και ειδικότερα τις πράξεις της δυσφημήσεως, της συκοφαντικής δυσφημήσεως ή της εξυβρίσεως, αλλά ούτε και παράβαση του Ν.2472/1997, επειδή δεν συνέτρεχαν στο πρόσωπο του αναιρεσιβλήτου τα στοιχεία της υπαιτιότητος (δόλος ή αμέλεια) και ενήργησε με καλή πίστη στα πλαίσια των καθηκόντων του ως προέδρου και γενικού διευθυντού του Περιφερειακού Συστήματος Υγείας της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος. Συνεπώς, ο τα αντίθετα υποστηρίζων μοναδικός λόγος αναιρέσεως είναι αβάσιμος. Ακολούθως, πρέπει να απορριφθεί η κρινομένη αίτηση, να διαταχθεί, σύμφωνα με το άρθρο 495 παρ.4 Κ.Πολ.Δ., η εισαγωγή του παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Απορρίπτει την από 5 Σεπτεμβρίου 2012 αίτηση για αναίρεση της υπ'αριθμ. 85/2012 αποφάσεως του Εφετείου Λαμίας. Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου το Δημόσιο Ταμείο. Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου, τα οποία ορίζει σε δύο χιλιάδες επτακόσια (2.700) ευρώ. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 15 Οκτωβρίου 2013. Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 5 Μαρτίου 2014. Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Στον κλοιό μιας παραθαλάσσιας βόλτας

Στη βυθισμένη απόπειρα
να το συγκρατήσω
σαν συναίσθημα άπιαστο
περιπατητικό
σαν ηδονή
που κατά κίνηση πονάει
ένα μικρό καβουράκι
έκανε παράπονα
γιατί αυτή η μεροληψία
και σαν πρίγκηπας της θάλασσας
γεννημένος για μεγάλες συγκινήσεις
από τα κύματα ερωτοχτυπημένος
σκίρτησε από μέσα του αυτό που κοχλάζει
πριν μαγειρέψουν την ευαισθησία του
και κει και πέρα δώθε
προ του δείπνου του παραθαλάσσιου
κοιτώντας με στα μάτια
ψυθίρισε : μη δαγκώνεις την ευτυχία μου
και σαν πνοή δάγκωσε την ανυπομονησία μου

Πιστοποιητικό θανάτου για ερωτευμένους

Ξεφύλλιζα τ'άπαντα σ'ένα ξεχασμένο βιβλίο
από σκόνη επίσκεψης
έτσι για προστασία μνήμης
παρελθοντολάγνα αποτίμηση
μιας προδωμένης ύπαρξης
στοιχειωμένης από κτερίσματα
ένος άταφου λάθους
επισκέπτομαι το λάθος, βάζω τα λουλουδάκια μου
ανάβω το καντήλι, σβήνω τα σημειώματα
από άλλους επισκέπτες
αφού το αγάπησα τόσο όσο κανείς άλλος
και εκεί στην επιγραφή αντί για όνομα
αφού σε έχω ξεχάσει
στο διπλανό τάφο μου
που μπαίνω μεταμεσονυχτίως
χαράσσω την αιτία θανάτου
κοινή στην επιγραφή τουλάχιστον
"έρωτας από ανεκπλήρωτη αγάπη"

Εμβρυακή παλινδρόμηση

Ανοιγόκλεινα τα μάτια
σαν έμβρυο να κατασπαράξω τον κόσμο
λίγο βιονικό για ν'ανοίγω τα μάτια μου
Σαν συνήθεια περιπατητική
σε μονοπάτια που στριφογυρίζουν
στον ομφάλιο λώρο
πριν πνιγώ από την τόση άνοιξη
πετσοκομμένη από ώρες χειμώνα
πως να πιστέψω στην απολυτότητα του καιρού
σαν εποχιακός επισκέπτης ενός στάγματος αγάπης
από εκείνα που δεν ωρίμασαν στην ώρα τους
και τέτοια ώρα, με τέτοια λόγια
σαν έμβρυο να κλαψουρίζω λίγη φροντίδα
σαν εκείνους τους καρπούς που ωρέγομαι
προσανατολισμένος στην πυξίδα
ψάχνω το λίγο πριν από μένα
πριν αγαπήσω το κόσμιο
πριν από σένα
και στην ανάγκη για μετενσάρκωση
πριν η ύπαρξή μου γίνει παντοτινή
προσεύχομαι σε εμβρυακή στάση
λίγο να κλέψω από την μητέρα αθωότητα
νερό να πνίξω τα κλάματά μου
και στην ιεροτελεστία της γέννησης
που ξέρεις, ίσως γεννηθώ χωρίς αναμνήσεις
έτσι για να μην έχει ο θάνατος ανταγωνιστές τις μιμήσεις
αν σε ξένο σώμα κλέβω λίγο από τη δική σου ταυτότητα
άψυχη σαν ήταν με καμμένη τη φωτογραφία σου

Αποζημίωση 6.000 ευρώ σε βάρος τραπεζών και εισπρακτικών εταιρειών

Απόφαση-Σταθμό εξέδωσε το Εφετείο Αθηνών, υπό την Εφέτη, κ. Αικατερίνη Μουμουζιά, σε βάρος της πρακτικής των τραπεζών και των εισπρακτικών εταιρειών, να παρενοχλούν τους καταναλωτές για ληξιπρόθεσμες οφειλές δανείων, παραβιάζοντας τα δεδομένα προσωπικού τους χαρακτήρα.

 

1437/2014 ΕΦ ΑΘ (ΜΟΝ)

Προσωπικά δεδομένα. Ο υπεύθυνος επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων οφείλει να ενημερώνει τα υποκείμενα των δεδομένων για τη διαβίβαση και για τους αποδέκτες ή τις κατηγορίες αποδεκτών των δεδομένων τους. Η σχετική ενημέρωση πρέπει να γίνεται πριν από τη μετάδοση των προσωπικών δεδομένων στους αποδέκτες. Ο τρίτος - αποδέκτης, που ασκεί και αυτός επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, οφείλει μόλις έλθει σε πρώτη επαφή με το υποκείμενο των δεδομένων να το ενημερώσει εγγράφως για την πρόθεσή του να κάνει χρήση των δεδομένων του, για το σκοπό της χρήσης και για τον υπεύθυνο επεξεργασίας αυτών, από το αρχείο του οποίου θα γίνει η άντληση των δεδομένων. Προσβολή προσωπικότητας. Αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης. Υπόχρεοι. Προϋποθέσεις. Η εναγομένη τραπεζική εταιρεία ανέθεσε την είσπραξη του καθυστερούμενου δανείου του ενάγοντα σε εισπρακτική εταιρεία διαβιβάζοντάς της τα προσωπικά δεδομένα του χωρίς να τον ενημερώσει προηγουμένως για την διαβίβαση αυτή. Υπάλληλοι της εισπρακτικής εταιρείας τηλεφωνώντας στο κινητό αλλά και στο κατάστημα της συζύγου του αιφνιδίασαν το υιό του και τον ίδιο αφού ζήτησαν επιβεβαίωση της ρύθμισης της οφειλής του προκαλώντας τους ψυχική αναστάτωση. Απορρίπτεται ισχυρισμός της τράπεζας ότι με όρο της σύμβασης είχε ενημερώσει για την διαβίβαση τον αντισυμβαλλόμενό της. Ορθά και νόμιμα επιδίκασε η εκκαλουμένη σε βάρος της τράπεζας 6 χιλ. ευρώ ως ηθική βλάβη. Απορρίπτει έφεση κατά της με αριθ. 1895/2012 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.

Αριθμός Απόφασης 1437/2014 ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Τμήμα 5ο Αποτελούμενο από την Δικαστή Αικατερίνη Μουμουζιά, Εφέτη

 ...

Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, με την από 25 Ιανουαρίου 2009 αγωγή του, προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, ..., ζήτησε να γίνουν δεκτά τα όσα αναφέρονται σ` αυτήν. Το Δικαστήριο εκείνο εξέδωσε την υπ` αριθμ. 1895/2012 οριστική του απόφαση, με την οποία δέχεται εν μέρει την αγωγή. Την απόφαση αυτή προσέβαλε η εκκαλούσα, με την από 2 Ιανουαρίου 2013, έφεσή της, προς το Δικαστήριο τούτο, που έχει κατατεθεί με αριθμό ... Η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε. Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων κατέθεσαν εμπρόθεσμα τις προτάσεις τους και παραστάθηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου με δήλωση κατά το άρθρο 242 παρ.2 του ΚΠολΔ. 

 ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ 

Η υπό κρίση έφεση της εν μέρει ηττηθείσας εναγομένης κατά της υπ` αριθμ. 1895/2012 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 664 - 676 ΚΠολΔ (άρθρο 23 παρ.3 ν.2472/1997), ασκήθηκε εμπρόθεσμα με νομότυπη κατάθεση του σχετικού δικογράφου στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου (άρθρα 495 επ., 511 επ. ΚΠολΔ). Είναι συνεπώς τυπικά δεκτή και πρέπει να ακολουθήσει η ουσιαστική έρευνα των λόγων της κατά την ίδια διαδικασία. Ο ενάγων (ήδη εφεσίβλητος) με την αγωγή του, την οποία απηύθυνε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, εξέθετε ότι η εναγομένη (ήδη εκκαλούσα) τραπεζική εταιρία προέβη σε παράνομη επεξεργασία των συλλεγέντων από αυτήν -κατά την κατάρτιση δανειακής συμβάσεως - προσωπικών δεδομένων του, με τη διαβίβαση προς εταιρία διαχείρισης απαιτήσεων στοιχείων τηλεφωνικών του συνδέσεων, καθώς και της πληροφορίας περί του χρέους του, παραλείποντας να τον ενημερώσει, όπως όφειλε, αφ` ενός κατ` άρθρο 11 παρ. 1 Ν.2472/1997 με τρόπο σαφή για τους σκοπούς της επεξεργασίας κατά το στάδιο συλλογής των δεδομένων αυτών κατά το χρόνο καταρτίσεως της επίδικης συμβάσεως δανείου, αφετέρου δε κατ` άρθρο 11 παρ. 3 του ιδίου νόμου, κατά το χρόνο πριν από τη διαβίβασή τους στην επικαλούμενη από τον ίδιο εισπρακτική εταιρία (αποδέκτρια) για τη μέλλουσα ανακοίνωση των προσωπικών του δεδομένων προς αυτήν. Ότι η εισπρακτική εταιρία παρανόμως επεξεργάσθηκε ως αποδέκτρια τα ως άνω προσωπικά του δεδομένα, τα οποία μη νομίμως συνέλεξε από την εναγομένη και καταχώρησε αυτά στο αρχείο της (ηλεκτρονικό υπολογιστή), ακολούθως δε τα χρησιμοποίησε δια της αναφερομένης στην αγωγή προστηθείσας υπαλλήλου της, η οποία τον κάλεσε τηλεφωνικώς στις 26-11-2008 στο κινητό του τηλέφωνο και στο τηλέφωνο της οικίας του και, αιφνιδιάζοντάς τον, του ζητούσε την επιβεβαίωση των γνωστών σε εκείνη προσωπικών του δεδομένων (στοιχεία ταυτότητας κ.λπ.), καθώς και του χρεωστικού υπολοίπου της δανειακής του σύμβασης, χωρίς να τον ενημερώνει για την επωνυμία της εταιρίας εκ μέρους της οποίας τον καλούσε. Ότι με τις παραπάνω παράνομες πράξεις και παραλείψεις η εναγομένη τραπεζική εταιρία του προκάλεσε μεγάλη ψυχική αναστάτωση, θυμό και οργή. Ζήτησε, δε, μετά νόμιμη μετατροπή του καταψηφιστικού αιτήματος σε αναγνωριστικό, να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη οφείλει να του καταβάλει νομιμοτόκως το ποσό των 80.000 ευρώ για χρηματική του ικανοποίηση προς αποκατάσταση της προκληθείσης σ` αυτόν εκ της άνω αιτίας ηθικής βλάβης. Η υπόθεση εκδικάσθηκε αντιμωλία των διαδίκων και εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, με την οποία η αγωγή έγινε δεκτή εν μέρει. Την απόφαση αυτή προσβάλλει η εναγομένη με την έφεσή της και παραπονείται για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητώντας την εξαφάνισή της ώστε να απορριφθεί η αγωγή. Με το Ν.2472/1997 «Προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» - ο οποίος εκδόθηκε για την προσαρμογή της Ελληνικής νομοθεσίας, σύμφωνα με τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης του 1981 (που κυρώθηκε με το Ν. 2068/1992) και την 95/46/ΕΚ Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης της 24-10-1995 «Για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών» - ορίζονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: Στο άρθρο 1 ότι: «Αντικείμενο του παρόντος νόμου είναι η θέσπιση των προϋποθέσεων για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς προστασία των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των φυσικών προσώπων και ιδίως της ιδιωτικής ζωής», στο άρθρο 2, ότι: «Για τους σκοπούς του παρόντος νόμου νοούνται ως α) «δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα» κάθε πληροφορία που αναφέρεται στο υποκείμενο των δεδομένων...β)...γ) «υποκείμενο των δεδομένων» το φυσικό πρόσωπο στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα και του οποίου η ταυτότητα είναι γνωστή ή μπορεί να εξακριβωθεί... δ) « επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» («επεξεργασία») κάθε εργασία ή σειρά εργασιών που πραγματοποιείται από το Δημόσιο ή από νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου ή ιδιωτικού δικαίου ή ένωση προσώπων ή φυσικό πρόσωπο με ή χωρίς τη βοήθεια αυτοματοποιημένων μεθόδων και εφαρμόζονται σε δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, όπως η συλλογή, η καταχώρηση, η οργάνωση, η διατήρηση ή αποθήκευση, η τροποποίηση, η εξαγωγή, η χρήση, η διαβίβαση, η διάδοση ή κάθε άλλης μορφής διάθεση..., ζ) «υπεύθυνος επεξεργασίας» οποιοσδήποτε καθορίζει το σκοπό και τον τρόπο επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, όπως φυσικό ή νομικό πρόσωπο, δημόσια αρχή ή υπηρεσία ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός...η) «Εκτελών την επεξεργασία» οποιοσδήποτε επεξεργάζεται δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα για λογαριασμό υπεύθυνου επεξεργασίας, όπως φυσικό ή νομικό πρόσωπο, δημόσια αρχή ή υπηρεσία ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός, θ) «τρίτος» κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, δημόσια αρχή ή υπηρεσία ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός, εκτός από το υποκείμενο των δεδομένων, τον υπεύθυνο επεξεργασίας και τα πρόσωπα που είναι εξουσιοδοτημένα να επεξεργάζονται τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, εφόσον ενεργούν υπό την άμεση εποπτεία ή για λογαριασμό του υπευθύνου επεξεργασίας. 1) «Αποδέκτης», το φυσικό ή νομικό πρόσωπο, η δημόσια αρχή ή υπηρεσία ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός, στον οποίο ανακοινώνονται ή μεταδίδονται τα δεδομένα, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για τρίτο ή όχι, ια) «Συγκατάθεση» του υποκειμένου των δεδομένων, κάθε ελεύθερη, ρητή και ειδική δήλωση βουλήσεως, που εκφράζεται με τρόπο σαφή και εν πλήρη επιγνώσει και με την οποία το υποκείμενο των δεδομένων, αφού προηγουμένως ενημερωθεί, δέχεται να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν. Η ενημέρωση αυτή περιλαμβάνει πληροφόρηση τουλάχιστον για το σκοπό της επεξεργασίας, τα δεδομένα ή τις κατηγορίες των δεδομένων που αφορά η επεξεργασία, τους αποδέκτες ή τις κατηγορίες αποδεκτών των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, καθώς και το όνομα, την επωνυμία και τη διεύθυνση του υπεύθυνου επεξεργασίας και του τυχόν εκπροσώπου του...... Στο άρθρο 4 παρ.1 ορίζεται ότι τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα για να τύχουν νόμιμης επεξεργασίας πρέπει: α) να συλλέγονται κατά τρόπο θεματό και νόμιμο για καθορισμένους, σαφείς και νόμιμους σκοπούς και να υφίστανται θεμιτή και νόμιμη επεξεργασία εν όψει των σκοπών αυτών, β)..., γ) Στο άρθρο 5 παρ.1 ορίζεται ότι επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα επιτρέπεται μόνον όταν το υποκείμενο των δεδομένων έχει δώσει τη συγκατάθεσή του.... Με το άρθρο 11 παρ.1 ορίζεται ότι «ο υπεύθυνος επεξεργασίας οφείλει, κατά το στάδιο συλλογής δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, να ενημερώνει με τρόπο πρόσφορο και σαφή το υποκείμενο για τα εξής τουλάχιστον στοιχεία: α) .... β) το σκοπό της επεξεργασίας, γ) τους αποδέκτες ή τις κατηγορίες αποδεκτών των δεδομένων» και με την παρ.2 του εν λόγω άρθρου ορίζεται ότι «εάν κατά τη συλλογή των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ο υπεύθυνος επεξεργασίας ζητεί τη συνδρομή του υποκειμένου, οφείλει να το ενημερώνει ειδικώς και εγγράφως, για τα στοιχεία της παρ.1 του παρόντος άρθρου, καθώς και για τα δικαιώματα του, σύμφωνα με τα άρθρα 11 έως 13 του παρόντος νόμου....», ενώ με την παρ.3 του άρθρου αυτού ορίζεται ότι «εάν τα δεδομένα ανακοινώνονται σε τρίτους, το υποκείμενο ενημερώνεται για την ανακοίνωση πριν από αυτούς». Με το άρθρο 23 παρ.1 ορίζεται ότι «φυσικό ή νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, που κατά παράβαση του παρόντος νόμου προκαλεί περιουσιακή βλάβη, υποχρεούται σε αποζημίωση. Αν προκάλεσε ηθική βλάβη υποχρεούται σε χρηματική ικανοποίηση. Η ευθύνη υπάρχει και όταν ο υπόχρεως όφειλε να γνωρίζει την πιθανότητα να επέλθει βλάβη σε άλλον». Από τις διατάξεις που προαναφέρθηκαν προκύπτει ότι η ρύθμιση του Ν.2472/1997 συμπληρώνει το προϋπάρχον αυτού νομικό πλαίσιο (άρθρα 2 παρ.1, 5 παρ.1, 9 παρ.1 εδ.2 και 19 του Συντάγματος, άρθρο 57 του ΑΚ κλπ.), συγκεκριμενοποιεί τον ευρύτερο κανόνα προστασίας της προσωπικότητας του άρθρου 57 του ΑΚ και διευρύνει την έννοια των παράνομων προσβολών της προσωπικότητας σε σχέση με το άρθρο 57 ΑΚ, ώστε να θεωρείται - κατ` αρχήν - απαγορευμένη κάθε επέμβαση στα προσωπικά δεδομένα άλλου (ευμενή ή δυσμενή), χωρίς την τήρηση ορισμένων διατυπώσεων που τάσσονται από τις διατάξεις του νόμου (βλ. μελέτη Μιχ. Σταθόπουλου σε ΝοΒ 48, σελ. 1-19). Ετσι, ο Ν.2472/1997 απαγορεύει την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων φυσικού προσώπου, όταν γίνεται, πλην άλλων περιπτώσεων, και χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση του υποκειμένου των δεδομένων, δικαίωμα που προστατεύεται αυτοτελώς, αλλά αποτελεί και την προϋπόθεση για την αποτελεσματική άσκηση των δικαιωμάτων πρόσβασης και αντίρρησης του υποκειμένου των δεδομένων (βλ. εισηγ. έκθεση ν.2472/1997 στο ΝοΒ 1997. 505). Σύμφωνα, δε, με τις διατάξεις που προαναφέρθηκαν, ο υπεύθυνος επεξεργασίας οφείλει - μετά τη συλλογή των σχετικών δεδομένων και πριν από τη διαβίβασή τους σε τρίτους - να ενημερώνει για τη συλλογή και διαβίβαση τα υποκείμενα των δεδομένων, μεταξύ άλλων, και για τους αποδέκτες ή τις κατηγορίες αποδεκτών των δεδομένων του (είτε πρόκειται για αποδέκτες στους οποίους προβλέπεται η μεταβίβαση των δεδομένων ήδη από το στάδιο της συλλογής, είτε πρόκειται για αποδέκτες που προστέθηκαν αργότερα). Η σχετική ενημέρωση πρέπει να γίνεται το αργότερο πριν από τη μετάδοση των προσωπικών δεδομένων στους αποδέκτες - τρόπους. Εξάλλου, ο τρίτος - αποδέκτης, ο οποίος κατά το ν. 2472/1997 (άρθρο 2 παρ. δ) ασκεί και αυτός επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, οφείλει μόλις έλθει σε πρώτη επαφή με το υποκείμενο των δεδομένων να το ενημερώσει εγγράφως για την πρόθεσή του να κάνει χρήση των δεδομένων του, για το σκοπό της χρήσης και για τον υπεύθυνο επεξεργασίας αυτών, από το αρχείο του οποίου θα γίνει η άντληση των δεδομένων (σύμφωνα με τις με αρ. 050/20-1-2000 και 109/31-3-1999 Αποφάσεις της Αρχής). Τέλος, εάν στο υποκείμενο των δεδομένων έχει προκληθεί ηθική βλάβη από πράξεις του υπευθύνου επεξεργασίας και του αποδέκτη αυτών (ή των οργάνων τους) κατά παράβαση των διατάξεων του ν. 2472/1997 (παράνομα) και όταν αυτοί όφειλαν να γνωρίζουν την πιθανότητα επέλευσης της βλάβης, τότε παρέχεται στον πρώτο η κατά το άρθρο 932 ΑΚ αξίωση χρηματικής ικανοποίησης για την ηθική του βλάβη, η οποία ορίζεται κατ` ελάχιστο όριο στο ποσό των 2.000.000 δρχ. (ή 5.869,61 ευρώ), εκτός αν ζητήθηκε μικρότερο ποσό ή η παράβαση που προκάλεσε την ηθική βλάβη οφείλεται σε αμέλεια (Εφ.Αθ. 3833/2003, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Η ευθύνη εξάλλου του προκαλούντος ηθική βλάβη στο υποκείμενο των προσωπικών δεδομένων για χρηματική ικανοποίηση του τελευταίου είναι νόθος αντικειμενική και προϋποθέτει συμπεριφορά (πράξη ή παράλειψη) που παραβιάζει τις διατάξεις του ν.2472/1997 ή (και) των κατ` εξουσιοδότηση αυτού κανονιστικών πράξεων της Αρχής, β) ηθική βλάβη, γ) αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της συμπεριφοράς και της ηθικής βλάβης, και δ) υπαιτιότητα, ήτοι γνώση ή υπαίτια άγνοια, αφενός των περιστατικών που συνιστούν την παράβαση και αφετέρου της πιθανότητας να επέλθει η ηθική βλάβη. Η ύπαρξη υπαιτιότητας τεκμαίρεται και ως εκ τούτου ο προκαλών την ηθική βλάβη, προκειμένου να απαλλαγεί από την ευθύνη του, έχει το βάρος να αποδείξει ότι ανυπαιτίως αγνοούσε τα θεμελιωτικά του πταίσματος του πραγματικά γεγονότα (ΑΠ 1923/2006, ΕφΑθ 2887/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Από τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται, και από την νομοτύπως και μετ` εμπρόθεσμη κλήτευση της αντιδίκου, ενώπιον της συμβ/φου Νέας Ερυθραίας .................... ληφθείσης ενόρκου βεβαιώσεως του ..............., περί της οποίας η υπ` αριθμ. 22331/2010 πράξη της άνω συμβ/φου, απεδείχθησαν τ` ακόλουθα: Ο ενάγων είχε καταρτίσει με την εναγομένη στις 21-12- 2004 την υπ` αριθμ. ........... σύμβαση προσωπικού δανείου ποσού 25.000 ευρώ εξοφλητέου σε 48 μηνιαίες δόσεις. Κατά την κατάρτιση της εν λόγω συμβάσεως η εναγομένη τράπεζα συνέλεξε από τον ίδιο τον ενάγοντα τα αναγκαία προς τούτο απλά προσωπικά δεδομένα αυτού, όπως επώνυμο, όνομα, όνομα πατρός, ημερομηνία γέννησης, αριθμό ταυτότητας, διεύθυνση κατοικίας, αριθμό τηλεφώνου (σταθερού και κινητού), επάγγελμα (βλ. την από 16-2-2004 αίτηση για χορήγηση δανείου). Η αποπληρωμή του δανείου δεν εξελίχθηκε ομαλά, διότι ο ενάγων καθυστέρησε την καταβολή των τριών τελευταίων δόσεων συνολικού ύψους 1.865,83 ευρώ. Έχοντας αξίωση η εναγομένη τράπεζα από τις καθυστερούμενες δόσεις του δανείου, ανέθεσε την είσπραξη της οφειλής αυτής στην εταιρία με την επωνυμία «.....................», διαβιβάζοντας σ` αυτήν τα παραπάνω προσωπικά δεδομένα του ενάγοντος, μεταξύ των οποίων το τηλέφωνο κατοικίας του ........, το κινητό ........................ και το σταθερό ....... που είχε ο ίδιος δηλώσει ως τηλέφωνο επικοινωνίας στην από 30-5-2007 αίτησή του στην εναγομένη για χορήγηση πιστωτικής κάρτας, καθώς επίσης και το δυσμενές οικονομικό δεδομένο της οφειλής, χωρίς προηγουμένως να έχει ενημερώσει τον ενάγοντα για τη διαβίβαση αυτή. Η εναγομένη με τις πρωτόδικες προτάσεις της ισχυρίσθηκε ότι κατά τη συλλογή των ως άνω προσωπικών δεδομένων του ενάγοντος για τη σύμβαση του δανείου είχε προβεί σε σχετική ενημέρωση με την προαναφερθείσα υπ` αριθμ. ............... σύμβαση, με τον όρο 13 της οποίας ο ενάγων παρείχε στην Τράπεζα «την ρητή και ανεπιφύλακτη συγκατάθεση του και εξουσιοδότηση να τηρεί σε ηλεκτρονικό ή μη αρχείο και να επεξεργάζεται τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, τα οποία δηλώθηκαν στην Τράπεζα με την υποβολή της αίτησης για την χορήγηση του δανείου, τα οποία μπορούν να γνωστοποιούνται προς χρήση από συνεργαζόμενα με την Τράπεζα φυσικά και νομικά πρόσωπα, όπως και δεδομένα που προκύπτουν από τη λειτουργία της παρούσας σύμβασης». Το κείμενο όμως αυτό της προσκομιζόμενης ως άνω σύμβασης, της οποίας το περιεχόμενο είναι σαφές και αναμφίβολο, ουδόλως αποδεικνύεται από την εναγομένη - που έχει το βάρος απόδειξης της ενημέρωσης κατά τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη - ότι αυτή κατά τον παραπάνω χρόνο της συλλογής των δεδομένων είχε ενημερώσει τον ενάγοντα κατά τρόπο σαφή για τον σκοπό της επεξεργασίας (διαβίβασης) και για τους αποδέκτες ή τις κατηγορίες των αποδεκτών, όπως απαιτείτο κατ` άρθρο 11 παρ. 1 β, γ. Η εναγομένη εξάλλου δεν επικαλέσθηκε, ούτε απέδειξε ότι είχε προβεί σε τέτοια ενημέρωση μεταγενέστερα, μετά τη συλλογή των δεδομένων και πριν από τη διαβίβασή τους στην ως άνω εισπρακτική εταιρία. Η τελευταία προέβη σε περαιτέρω επεξεργασία (χρήση) των ως άνω παρανόμως διαβιβασθέντων σ` αυτήν από την εναγομένη προσωπικών δεδομένων του ενάγοντος, καλώντας αυτόν τηλεφωνικώς στο κινητό του στις 26-11-2008 και περί ώρα 12.30`, αλλά και στο σταθερό ............... (που είχε δηλωθεί από τον ίδιο και ανήκε στην επιχείρηση της συζύγου του) στις 26-11-2008 και περί ώρα 13.00`, δια προστηθείσης υπαλλήλου της, η οποία αιφνιδιάζοντας τον υιό του ενάγοντος του ζητούσε - χωρίς μάλιστα να τον ενημερώνει για λογαριασμό ποιας εταιρίας τον καλούσε - να της επιβεβαιώσει τα σχετικά με τη ρύθμιση της επίδικης οφειλής του, προκαλώντας τόσο στον ίδιο όσο και στον ενάγοντα μεγάλη ψυχική αναστάτωση, θυμό και οργή από το γεγονός ότι τα απόρρητα κατά τον ως άνω νόμο προσωπικά του δεδομένα είχαν ανακοινωθεί και διαρρεύσει χωρίς καμμιά δική του ενημέρωση σε τρίτους. Οι προαναφερόμενες παράνομες και υπαίτιες (από πρόθεση) πράξεις και παραλείψεις της εναγομένης (δια των προστηθέντων οργάνων της) προσέβαλαν την προσωπικότητα του ενάγοντος και προκάλεσαν σ` αυτόν σημαντική ηθική βλάβη, ενώ τα όργανα της εναγομένης, κατά την επεξεργασία (διαβίβαση, λήψη, καταχώρηση, χρήση) των προσωπικών δεδομένων αυτού, χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση του, όφειλαν να γνωρίζουν την πιθανότητα επέλευσης της προαναφερόμενης ηθικής βλάβης. Ενόψει δε του είδους του θιγομένου αγαθού, του μεγέθους της προσβολής, των συνθηκών τέλεσης αυτής, του βαθμού υπαιτιότητας των οργάνων της εναγομένης και της κοινωνικής και οικονομικής καταστάσεως των διαδίκων μερών, η καταβλητέα εύλογη χρηματική ικανοποίηση πρέπει να ορισθεί στο ποσό των 6.000 ευρώ. Η εκκαλουμένη, άρα, η οποία έκρινε τα ίδια, ορθά το νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε και καλώς τις αποδείξεις εκτίμησε, τα δε αντιθέτως υποστηριζόμενα με τους λόγους της εφέσεως της εναγομένης είναι αβάσιμα και απορριπτέα, καθώς και η υπό κρίση έφεση στο σύνολο της. Τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας βαρύνουν την εναγομένη, επειδή ηττάται (άρθρα 176, 183 ΚΠολΔ). ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Δικάζει κατ` αντιμωλία των διαδίκων. Δέχεται τυπικά την έφεση και την απορρίπτει κατ` ουσίαν. Καταδικάζει την εναγομένη στα δικαστικά έξοδα για τον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε εξακόσια (600) ευρώ. Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Αθήνα στις 28 Φεβρουαρίου 2014 στο ακροατήριο του σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι τους δικηγόροι. 

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ν.Σ.

Ασφαλιστικά Μέτρα κατά της Google από τον Β. Βαρδινογιάννη

Μία εξαιρετικά σπάνια και ενδιαφέρουσα απόφαση εξέδωσε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών μέτρων) στην αντιδικία μεταξύ του Βαρδή Ι. Βαρδινογιάννη και της Google Inc.

Συγκεκριμένα, έγινε δεκτή η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του παραπάνω αιτούντος, με απόφαση της Προέδρου Πρωτοδικών Αθηνών, κ. Μαρίας Παπαδημητρίου, δυνάμει της οποίας η google υποχρεώθηκε να άρει την προσβολή του, διαγράφοντας από συγκεκριμένο blog το περιεχόμενο του άρθρου με τίτλο "Κυβερνώντας από τα Παρασκήνια. Η δολοφονία ενός ενοχλητικού κοινοτάρχη", αλλά και καταργώντας αντίγραφα των αρχείων-σελίδων που περιλαμβάνουν το ανωτέρω κείμενο, με την απειλή χρηματικής ποινής 20.000 ευρώ σε περίπτωση μη συμμόρφωσής της με το διατακτικό της αποφάσεως.

Η εν λόγω απόφαση παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, ιδιαιτέρως για τα κρατούντα στην Ελλάδα, διότι δίδει το δικαίωμα στον εκάστοτε θιγόμενο να ζητήσει από την google την αποκατάστασή του, σε περίπτωση φυσικά που κριθεί ότι παραβιάζονται συγκεκριμένες ελευθερίες του, με δεδομένο, μάλιστα, ότι στην Ελλάδα, και όχι μόνον, απαγορεύεται η άρση απορρήτου για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης, πράγμα που καθιστά μη αποτελεσματική την προστασία του απέναντι στον άγνωστο κάτοχο-διαχειριστή του εκάστοτε blog (του οποίου εξίσου, κατά περίπτωση πάντοτε, πρέπει να προστατεύεται το απορρήτο της επικοινωνίας).