.........................................................

Ψυχής ανιάτων

Στο κρύο του αδιεξόδου
του πολυέξοδου εγώ
της ανέδοξης επανόδου
Δεν γυρίζω πίσω
τι ζωή να νοσταλγήσω
δεν κοιτάω πίσω
τι παρελθόν να μου θυμήσω
σε καθεστώς άνοιας και ανίας
ένας γερασμένος νεανίας
στο σ'αγαπώ ακούω πόνο
στο σε μισώ το μέσα μαχαιρώνω
μ'ένα αφρικάνικο μαχαίρι
πολύ μικρό όσο και η καρδιά σου
αυτή η αιμοχαρής ματιά σου
και τα δάκρυα ένα καμουφλάζ
στο πρέπον ντεκαπάζ
της ζωής μου το Αλκατράζ
στο δικό σου το μπαράζ
της ατέλειωτης αγάπης σου
που χύνεται στο πρόσωπο του καθρέπτη σου
του χειρότερου ψεύτη σου
στην υποκρισία η αντανάκλαση
σπάει την προδοσία
σε μία έξοδο εθελουσία
και συ σκιά του αδιεξόδου
τριγυρνάς στο διάδρομο της επανόδου
μονάκριβή μου αγάπη, σκιά της ερήμου
μοναξιάς μου, σκιερής μοναχής της κοσμίου
ζωής αθανάτων, ψυχής ανιάτων

Ένας αλήτης (trash song)

Αν εγώ σε νικήσω
σε ένα μπρα ντε φερ
το ήξερα μωρό μου
ότι θα ήταν ανφέρ

Αν εσύ με νικήσεις
σε δύσκολο σπαγκάτο
το ήξερα μωρό μου
θα γίνουν τα πάνω-κάτω

Μωρό μου, και λατρεία μου
σε είχα για καβάτζα
μα όταν κατάλαβα τι έχασα
έκανα τη λάτζα

Μωρό μου, και λατρεία μου
σε ήπια άσπρο πάτο
μα όταν κατάλαβα τι έχασα
νοστάλγησα το λάθος

Σ'αγάπησα με έρωτα
χωρίς να ρωτώ τι είσαι
μα όταν το κατάλαβα
διάβασα το Νίτσε

Μυστήρια, και περαστική
ήσουν αμαρτία
με πέταξες χωρίς γιατί
στη σκέτη αλητεία

Ένας αλήτης χωρίς το μωρό του
Ένας αλήτης χωρίς εγωισμό
Ένας άντρας χωρίς απαιτήσεις
Ένας άντρας που φωνάζει γύρνα εδώ
 

Βλέφαρα αρματοφόρα

Κουβαλούσαν χρόνια πάθηση
αυτά τα βλέφαρα ήταν αρματοφόρα
που σκοτώνουν τη θέα όταν δεν αντέχουν
τη γύμνια των γειτονικών παθήσεων
κλείνουν μόνο, όταν εσωκλείουν τον πόνο
και στο σκίτσο τα χείλη αδυνατούν να φωνάξουν βοήθεια
φιγουράρουν και αυτά ερμητικά δεμένα
με ιστούς λαθυρίνθου που καταλήγουν σ'εσένα
κρατάς το κλειδί της ευτυχίας
μίας ακατανόητης αλληλουχίας
όταν τα μάτια μιλάνε με χρώμα
όταν τα δάκρυα μαυρίζουν στο κώμα
όταν η γραμμή ισιώνει στο σώμα
που φωνάζει υπάρχω ακόμα
και τα βλέφαρα φιλοξενούν μια θέα
της Θεάς που πιστεύει στο ψέμα
της δικής σου ιερόσυλης φύσης
στου ονείρου της αλλοπρόσαλης στύσης
που εκστασιάζει τη διαταγή της ηδονής
με το μαστίγιο της άκρατης προσμονής
στη φυλακή των ανίατων παραισθήσεων
στη διαφυγή των επικίνδυνων ψευδαισθήσεων
στο βλέμμα που σκοτώνει τα βλέφαρα
πριν παγιδεύσουν τη ματιά για τα μάτια σου μόνο
Αν σε αγάπησα, είναι γιατί έμαθα να αγαπάω τυφλός
Αν σε νοστάλγησα, είναι γιατί έμαθα να ξεχνάω το φως
Όταν χαμηλώσει το σκοτάδι, θα περπατήσω στα ίχνη
της δικής σου ανάμνησης
σε υπαίτια μέθη μιας ετεροβαρούς αυταπάρνησης
Θα σκοτώσω ό,τι απέμεινε με τα άρματα αυτού που απέγινε
Της καρδιάς μου τα μάτια που ανήκουν σε σένα πριν καταλάβω ότι προδώσαν εμένα
Που αγάπησα αυτό που με σκότωσε
Εσένα, μοναδική μου αγάπη
Εσένα, που ανήκεις στα λάθη

Tο δημοσίευμα των New York Times για Προβόπουλο, Σάλλα και Λαυρεντιάδη

Εκτενές ρεπορτάζ για την εμπλοκή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργου Προβόπουλου στο σκάνδαλο της Proton Bank...δημοσιεύουν οι New York Times.

Η εφημερίδα αναφέρεται στο πόρισμα του εισαγγελέα Καλούδη και στην πιθανότητα σύνταξης κατηγορητηρίου σε βάρος του διοικητή της ΤτΕ.

Ακόμα, φιλοξενεί συνέντευξη του ίδιου του κ. Προβόπουλου, στην οποία παρουσιάζει τη συμφωνία της Proton με την Τράπεζα Πειραιώς ως αναγκαίο ρίσκο, ενώ παρουσιάζει τους ισχυρισμούς του προσωρινά κρατούμενου, σήμερα, επιχειρηματία, Λαυρέντη Λαυρεντιάδη για το ρόλο του κεντρικού τραπεζίτη στην υπόθεση.