του πολυέξοδου εγώ
της ανέδοξης επανόδου
Δεν γυρίζω πίσω
τι ζωή να νοσταλγήσω
δεν κοιτάω πίσω
τι παρελθόν να μου θυμήσω
σε καθεστώς άνοιας και ανίας
ένας γερασμένος νεανίας
στο σ'αγαπώ ακούω πόνο
στο σε μισώ το μέσα μαχαιρώνω
μ'ένα αφρικάνικο μαχαίρι
πολύ μικρό όσο και η καρδιά σου
αυτή η αιμοχαρής ματιά σου
και τα δάκρυα ένα καμουφλάζ
στο πρέπον ντεκαπάζ
της ζωής μου το Αλκατράζ
στο δικό σου το μπαράζ
της ατέλειωτης αγάπης σου
που χύνεται στο πρόσωπο του καθρέπτη σου
του χειρότερου ψεύτη σου
στην υποκρισία η αντανάκλαση
σπάει την προδοσία
σε μία έξοδο εθελουσία
και συ σκιά του αδιεξόδου
τριγυρνάς στο διάδρομο της επανόδου
μονάκριβή μου αγάπη, σκιά της ερήμου
μοναξιάς μου, σκιερής μοναχής της κοσμίου
ζωής αθανάτων, ψυχής ανιάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου