Εδώ αγάπη, εκεί αγάπη

Μου έμαθες να τέμνω το δύο

όταν τα ζάρια έφερναν το μηδέν

να κάνω οικονομία, στην τύχη

και στην ατυχή ζαριά

να τζογάρω, κάθε μέρα, και ώρα

και δευτερόλεπτο μπορεί

στην τέχνη του δολοπλόκου

διχοτόμου έρωτα, και διχοτομημένου

εκεί η αγάπη, εδώ η αγάπη

που είναι η αγάπη

στον έρωτα πόνταρα

κάθε πόντο ζωής

μα στην τελευταία ζαριά ήρθ'η αγάπη

και δεν ξέρω πως να εξαπατήσω το ζάρι

να ξαναρθεί, σε τύχη μη δωροδοκημένη

Επικήρυξη κηδείας

Δοκίμαζα τους όρους
και τα σύνορα
με τα ματάκια, με πλατειά τσίνορα
στους φόβους, και στη χίμαιρα
ένα διότι πέρασε σύριζα
Πως να εξηγήσεις το γρίφο
που ζει την αβεβαιότητά σου
και αν ήξερες,
γιατί να μη προσποιηθείς
την ατυχή άγνοιά σου
και αν δεν ήξερες
τις συνέπειες που τόσο φοβάσαι
γιατί να μην κρυφοκοιτάξεις
στο λυσσάριο που τόσο λυπάσαι
περιθανάτιο, για όσους ανταγωνίζονται
την ληξιαρχική πράξη θανάτου
και όταν τα ζόμπυ απαγγέλλουν περί θανάτου
οι αντιδράσεις εχθρών και φίλων
σε κόλλα σονάτου
με ένα ρε μη προσποιείσαι αγάπη
στην επίσημη ζωή, είναι τα λάθη
ανεπίσημα, σε επικήρυξη κηδείας
τα μάτια μου είδαν πολλά
να φοβάμαι το θάνατο, επιγείως

Λολίτα

Λολίτα,
εσύ μικρή θλίψη
εσύ παρεξηγημένη λέξη
ήρθες πάλι από τα παλιά
να αραχνιάσεις την πεμπτουσία μου
σ'ένα σταυρόλεξο μεταξύ των τύψεων
ένα μικρό λάθος
να μου θυμίζεις
πάντα την κατάλληλη στιγμή
ότι σφάλλω
και η απόσταση, εάλω
και η αφοσίωση
και η εφήμερη έξη
εσύ, πάντα εσύ
να μονοπωλείς τα γράμματα
τη σκέψη, τον χρόνο
και την ταύτιση
ναι αυτήν, μεταξύ των πεζών γραμμάτων
τόσο γλυκειά, και παρεξηγημένη
στην χαρμολύπη του έρωτά σου
να ξεμυαλίζεις τον στυγνό μέντορά σου
πίσω από τις λέξεις κυβερνά η σκιά σου
ό,τι απέμεινε για τον μαστρωπό της καρδιάς σου

Μαυσωλείο

Ποτέ δεν πήρα χαμπάρι

ότι στο μαυσωλείο του έρωτα

θάβεται η ελευθερία

ποτέ δε διαπραγματεύτηκα

της ψυχής τη σωτηρία

όταν επισκεπτόμουν

το σώμα σου, άταφο

με κτερίσματα τις τύψεις

όσες απέμειναν, από τη μοιρολατρία

εκείνη τη νύχτα, που ο έρωτας ζούσε στα μάτια σου

Κοκκινοσκουφίτσα

Στα όνειρα εκείνα η κυρία
ψηλά τα χέρια, ομηρία
στο δάσος μια κοκκινοσκουφίτσα,
ο λύκος έγνεψε με λύσσα
μια γυναίκα που δεν πιστεύει σε παραμύθια
ένα σώμα χωρίς αθωότητα και γλύκα
και ο λύκος θα υπάρχει στα όνειρά σου,
να σου θυμίζει τη φήμη σου
την ύπαρξή σου, από το κακό
αρχέγονο ένστικτο, μοναδικό
περπάτησε λίγο στο δάσος
να βρεις την χαμένη αθωότητά σου
συνάντησε τον πρωταγωνιστή
της λύτρωσης της καρδιάς σου
έγινες κοκκινοσκουφίτσα
επειδή τα χρώματα του καλού
τρώνε τη σάρκα σου
και η ψυχή σου σαν παραμύθι
στο στόμα των αιώνιων θαυμαστών σου