Φασιστάκια και φασιστοειδάκια

Παρατηρώ με ασταθή ψυχραιμία τις εξελίξεις γύρω από τη Δικαιοσύνη,
όσες είναι εμφανείς, άλλες τόσες υπόγειες, και όσες υποβόσκουν.
Η στοχοποίηση στο θέμα της εκλογής του Διευθύνοντος την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών
ξύπνησε μέσα μου μνήμες του παρελθόντος...
Όταν η Κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε δώσει την εντολή για τη δίωξη και προφυλάκιση των Βουλευτών της Χρυσής Αυγής.
Για ένα "άναρχο" πνεύμα οι δραστηριότητες του συγκεκριμένου ακροδεξιού σχηματισμού υποδηλώνουν πολιτική μίσους, ίσως υποστασιοποιούν και πολύ σοβαρά ποινικά αδικήματα.
Για ένα εξίσου άναρχο πνεύμα η στοχοποίηση εγκληματικών στοιχείων, με όρους ανομίας, και χωρίς εξασφάλιση των στοιχειωδών δικαιωμάτων, υποστασιοποιεί εξίσου πολύ σοβαρά ποινικά αδικήματα, και το κυριότερο, μολύνει το ηθικό πλεονέκτημα μιας Δικαιοσύνης και ενός Κράτους Δικαίου, που πρέπει να λειτουργεί με όρους νομιμότητας και ουχί σκοπιμότητας.
Όπως και τότε, έτσι και τώρα για κάθε δίκαιο εκφραστή, για κάθε δημοκρατικό ον, υπεράνω δεξιάς ή αριστερής φασιστοκρατίας, πολλές φορές μεμονωμένα δρώσας εντός σχηματισμών εξουσίας, η τιμωρία ενός επιόρκου, ακροδεξιού, φασίστα, "φασιστάκια" για τους γλωσσοπλάστες, για λόγους ξένους από την αληθινή απόδοση δικαιοσύνης, κινητοποιεί το αισθητήριο της δικαιοσύνης, και "στοχοποιεί" -για τους εφυέστερους- αυτόν που θέλει να γίνει "Βεζίρης στη θέση του Βεζίρη".
Η ανεπηρέαστη, νόμιμη, διαυγής, και ως υπεράνω εμπαθείας επιεικής λειτουργία της Δικαιοσύνης, δεν απαιτεί μόνο ψυχραιμία και νηφαλιότητα, αλλά απέραντο σεβασμό, ανυπόκριτο, των δικαιωμάτων όλων, και δη όσων στην ίδια θέση θα ήταν ταγμένοι στην παραβίασή τους, με όρους "φασιστάκια".
Εάν η πραγματική Δικαιοσύνη, πέραν από κεφαλές, και "ακάθαρτα" χέρια, επιθυμούσε την νομοτελιακή επιχείρηση "καθαρά χέρια", θα ξεκινούσε από όσους αποπειρώνται να μολύνουν τα δικά τους από ψήγματα της αποβράζουσας διαφθοράς του παρελθόντος.
Εάν οι Εισαγγελείς είχαν αφεθεί να κρίνουν ανεπηρέαστοι, τότε θα επικρατούσε η Νομιμότητα με καθαρά χέρια, με καθαρή συνείδηση, χωρίς προσωπεία.
Γιατί αύριο στη θέση του επιόρκου (ληστή, δολοφόνου, καταχραστή) μπορεί να έρθεις, εσύ, καθαρέ Δικαστή, εσύ που για λόγους εκτός δικαίου θα μετατεθείς, θα τιμωρηθείς, δεν θα προαχθείς...θα εξοντωθείς. Εσύ, που δεν έμαθες να εξοντώνεις. Εσύ, που δεν είσαι κομμάτι του εκάστοτε υπαρκτού παρακράτους...
Εάν τέτοια Δικαιοσύνη θέλουμε, μεταξύ φατριών ο μικρός Άνταμ επιλέγει -προς το παρόν- "φασιστάκια" αντί "φασιστοειδάκια". Γιατί στον κόσμο των ονείρων προτιμάμε τους veritable κακούς. Όλα τα άλλα είναι υποκρισία...