Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2021

Σπαγγοραμμένος

 

Σπαγγοραμμένος χρόνος
 
 

 
Ήταν βυθισμένο το βλέμμα σου
Κοιτούσες εμμονικά εκείνο
το συντριβάνι
και στο βυθό πλημμυρισμένα νομίσματα
Συνεχώς οι ίδιες σκέψεις
σε κουτάκια παραταγμένες
αρχή, μέση, τέλος
σε τέλεια επανάληψη
Γιατί οι άνθρωποι πετάνε τα όνειρα
χωρίς αγκίστρι, χωρίς επιστροφή
σε τέλεια υποβύθιση
Γιατί ο μανδύας επιπλέει
σε στραγγαλισμένη αποσύνθεση
Γιατί ήμουν καταραμένος
να ρίχνω νομίσματα
που πλαταγίζουν στην επιφάνεια
Γιατί εσύ αγάπη δεν έγινες όνειρο
τα βράδια της αποπλάνησης
Γιατί εσύ αλησμόνητε πόνε παρέμεινες αβύθιστος
Πως αναλώθηκες τόσα χρόνια από τα κέρματα,
αναρωτήθηκες
Και ο σπαγγοραμμένος χρόνος αθάνατος

New York

 

New York
 
 

Ξύπνησα με μία αίσθηση
κενού ονείρου
με τουβλάκια
τα φωτάκια
από τα πιεζόμενα μάτια σου
να ξεχάσουν
την αυτοεκπληρούμενη προφητεία σου
Είχες χαθεί σε διαδρόμους παράλυσης
Αναζητώντας ένα ταξίδι στην άβυσσο
Ανάπηρη η έξοδος και η εξαφάνιση
Εκείνα τα φώτα
εκείνη η προσμονή
αυτό το νησί
από ναυάγιο επιβίωσα τόσα χρόνια
τόσο πνιγμένος από την θάλασσα
Νιου ντει, Νιου Γιουορκ
1900, απελευθέρωση

Έκπτωτοι Αγγέλοι

 


Φυγαδεύτηκε η σκέψη
αποτινάχθηκε από το σώμα
σε ώρες ακαμψίας
δίκην φλογοβόρων
κυκλωτερών κακώσεων
Απέμειναν λίγα σωθικά
σοβατισμένα από τον αχανή χρόνο
της αποπλάνησης
Υποκλίθηκε η ζωή στον θάνατο
Υποκρίθηκε ο θάνατος τον υπνοβάτη
Σχοινοτενής η μετέωρη περιπλάνηση
σε όνειρα που ξεχνιούνται την μέρα
Για πόσο ακόμα τα δάκρυα
θα προκαλούν μεταθανάτια τραύματα
πέριξ ενός ακανόνιστου κρανίου
Η σφαίρα εποστρακίστηκε
προκαλώντας μόνιμο κάταγμα
μεταξύ του ζω ή πεθαίνω
Ενδιάμεσα, στο σωριάζομαι
με παρακλητική έξαψη
στα ουράνια ενός Θεού
που λησμόνησε ότι ο άνθρωπος
δεν πετάει όπως οι αγγέλοι

Πινόκιο

 


Πινόκιο
Πόσες φορές διανοήθηκες
Άλλες τόσες μετεστράφης
Διχαζόμενη η γλώσσα
Παράλυτη η ευκαμψία της
Σαν μωρό έπαιζες με τον πλακούντα
Ανταγωνιζόμενος, σπαρακτικά
την ώθηση για μια έκτρωση
εξοστρακισμένος σαν ήσουν
από μια βιασμένη συνουσία
Σαν παιδί έπαιζες με το τρενάκι,
συντετριμμένος από τόσες συγκρούσεις
και λάμψεις και βραδυφλεγείς αναβάσεις
Είχες ταυτιστεί με τα νεανικά μάτια
ενός πρόωρου μεσήλικα
που έχασε τα χρόνια
περιοδεύων στην ακατάλληλη αγάπη
Είχες μάθει να λες ψέματα
στην καρδιά σου
αφαιρώντας κάθε μέρα
μια ζωτική βαλβίδα
σφαίρα στον εγωισμό σου
σαν τοξότης σημαδεύοντας
στο κέντρο της ανυπαρξίας
Πέτυχες διάνα
την στίξη του τέλους
Στην απαρχή μιας νέας μέρας
Είχες λησμονήσει μάλλον
ότι από κούνια
είχες γίνει Πινόκιο
εξοικειωμένος με το ψέμα
αφού η αλήθεια σε κατασπάραξε
με τόσα πάθη
Ένα καλάθι ξεβράστηκε στον ποταμό
όπου είχε πνιγεί η παιδική αθωότητά σου
Πως να λένε την μητέρα ενός ψεύτη;
Απατηλή ελπίδα αποφάνθηκε η αλήθεια
Και η απελπισία μεγάλωνε μαζί με τα ψέματα
Vero o Falso

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2021

Απαιώρηση


 

 

Βάζοντας το ένα βήμα

δίπλα στο άλλο

στάθηκα όρθιος

χωρίς υποστήριξη αγάπης

Ξεχασμένος από την ελπίδα

που όρθωσε σίδερα

στη φυλακή της εγκατάλειψής μου

Τρία τσιγάρα κάθε μέρα

στα μουντά επισκεπτήρια

να φλομώνουν με ψέματα

τα θλιβερά αποκαλυπτήρια

Και ο καπνός

σκέπαζε την κρατούμενη ανάσα

ενός υπέροχου, βασανισμένου, μυαλού

Έχασα τα λόγια μου

συγκρούστηκαν τα σωθικά μου

σταμάτησε ο χτύπος, και η ώρα

και η απαιώρηση

και η στραγγαλισμένη αχτίδα

Και όλα στο μεταίχμιο ενός φωτός

υπό την άνοιξη μιας υπόγειας κόλασης

Και τότε έμεινα ελεύθερος

από ισόβια αίσθηση

ενός πόνου που μοιάζει με ευλογία

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2021

Κατά θλίψη

 


Θα ήθελα να ευχαριστήσω
όλους όσους με πίστεψαν
Αυτό ομολόγησε η υποκρισία
ζωσμένη με τύψεις συνειδήσεως
Πλέον με άσπρα μαλιά
παραταγμένα δίπλα σε γκρίζα σύννεφα
λίγες τούφες σοφίας
πότε χτενισμένα αριστερά
πότε δεξιά
ποτέ κεντρώα
των άκρων σαν ήταν
ρούφηξε το μαλλί της γριάς
Μια επικούρεια
κατά κίνησιν ηδονή
να την γλιτώσει
από την καχυποψία
Και τότε βγήκε παραπονούμενη
η ανηδονία
-περίεργο απ' τη φύση της-
χτυπώντας προσοχή στην υπεροψία
Περίεργες σκέψεις
αυτό το φθινόπωρο αιχμαλωσίας
Κάτι είναι κι ' αυτό
Η θλίψη κατά πάντων
νοητών κι ' ανιάτων

Βρυκόλακας

 

 
"Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα"
Σήμερα εκδικήθηκα το αύριο
Άλλαξα την ώρα
Προσποιήθηκα τους δείκτες
Άγγιξα την τελειότητα του χρόνου
Σαν τράπουλα ξεφύλλισα τα δευτερόλεπτα
"Θα επιβιώσω"
ψιθύρισε η ερεβώδης νύχτα
στο κάτω κάτω δεν ήμουν βρυκόλακας
Μοναχά, μονάχος, έπινα λίγο αίμα
από τα πτώματα
Πότε δεν σκότωσα, όμως, την αγάπη μας

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2021

Πόσο ουρανό ν' αποστάξω απ' τα μέσα μου

 


Είχε ήλιο με δόντια
άστραφτε η περιέργεια
για ένα ταξίδι στο σύμπαν
Ψάθινα τα όνειρα
αντιηλιακές οι ακτίνες φωτός
Κάηκα από τα εγκαύματα
της μονωτικής εξαΰλωσης
Τόσες θυσίες
γι' αυτή την Ιφιγένεια
γιατί η ζωή να' ναι σε δυσμένεια
Πόσο ουρανό
ν' αποστάξω απ' τα μέσα μου

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2021

Χωρίς Όνομα

 


Χωρίς όνομα 
 
 
Αγάπη μου,
Το προπατορικό αμάρτημα
έμεινε στην ιστορία
από θεία έμπνευση
Εσύ, δεν γεννήθηκες
για επίγεια λάθη
Λίγα χώματα
ήταν έμπλεα υδρατμών
μίας ζωής αχνισμένης
από πάθη
Ο ασκός του θυμού σου
χάθηκε στο μνήμα της μνήμης σου
Από μία ανάμνηση,
φυλακισμένη επισκέπτρια της λήθης
δέξου λίγα κυκλάμινα
και ανταπόδωσε με άσπρες τουλίπες

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2021

Παραμυθία η (ή) Πυθία

 


Παραμυθία η (ή) Πυθία 
 
 
Έρχονται στιγμές
που τα θεμέλια της ψυχής
αγωνιούν για την ευκαμψία τους
Από έναν χρόνο εργολάβο
αναμένουν την επιτοίχια υποδούλωση
Κλεισμένα αυτά τα μάτια
περικλείοντας με ψύχρα
τα μονωτικά υλικά
έρχεται εκείνη η ώρα
η σεισμογενής
που καταρρέει
-ρέουν τα άκαμπτα κλάματα-
στο εξ ων συνετέθη
Αναλογιζόμενα την αποστολή τους
έκλεισαν για πάντα μέσα τους
μία κατήγορο θλίψη
Αυτή πρότεινε την απαλλαγή τους
λόγω αμφιβολιών
του τόσο άκρατου πόνου
Και ζήσαν οι τύψεις με τα παράπονα
καλύτερα ενταφιασμένα στην λήθη

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2021

Κραχ στο μπαλόνι (Αερόστατος πόνος)


 

 

Αποφάσισα να σου γράψω

να κάνω κομμάτια τις λέξεις

και να φτάσω στην επανασύνθεση

Θυμάμαι όταν μου'πες

ότι η μέλισσα εξαφανίστηκε

αλλά το φτερούγισμά της

ανατίναξε ένα κραχ στην καρδιά μου

Αναρωτήθηκα εάν η ανάμνηση

ήταν απόρροια της λήθης

ή της επανάληψής της

Κουρδιστό σαν ήμουν 

άθυρμα της τύχης

αφοσιώθηκα στα μπαλόνια

που έσταζαν τον αέρα της απελευθέρωσης

Ήμουν μετέωρος, ένα παιχνίδι της τύχης

δοσμένο από τα παιδικά σου μάτια

γαντζωμένο στην ελπίδα του επουράνιου

Αερόστατος ο πόνος, σε στατική επανάληψη 

Αν το γράμμα αυτό φτάσει σ'εσένα

άφησε μου ένα ίχνος έκρηξης

Must red-read

Ακαταδίωκτο δημοσίων υπαλλήλων και μελών Δικηγορικών Συλλόγων

  27/2023 ΑΠ (Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Αστικώς ανεύθυνο δημοσίων υπαλλήλων. Περιλαμβάνει και την ευθύνη αυτών από προσβολές της προσωπικότ...