ΠΑΓΚΑΚΙ-ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΥΛΩΝΑ

Μου είπαν έφταναν δυο λεπτά

Για να μπω με δυο φίλους στην τράπεζα

Μπορεί να’μουνα 17, κορόνα γράμματα

Είπα θα τα'παιζα

Θα τα πάρω από αυτούς που μας τα παίρνουν

Και με τόκους και με δάνεια μας δένουν

Μια τράπεζα στη μέση στο Παγκράτι,

Από μικρός την είχα βάλει αυτή στο μάτι

Για κάτι τόκους άρπαξε το πατρικό μου σπίτι

Κοιμόμουν σε παγκάκι και μ’έλεγαν αλήτη

Σ’αυτή την τράπεζα που είναι στην Δαμάρεως

Μ’ένα μπιστόλι οπλισμένος να κρατώ,

Μπήκα με μάζεψαν και να’μαι στη Λουκάρεως

Δυο μπάτσοι μάρτυρες μου λεν θα δικαστώ.

Θα πω στον πρόεδρο μας πήρανε το σπίτι,

Καταδικάστε με μα μη με λέτε αλήτη

Μπήκα μέσα όπως έκαναν και άλλοι,

Μου’χε φύγει το μυαλό απ’το κεφάλι

Δύο λεπτά ήταν στ’αλήθεια αρκετά

δύο τσάντες κράταγα γεμάτες με λεφτά

Έναν φρουρό είχα στην πλάτη κολλημένο

Ήρθε σε μένα γιατί με είδε τρομαγμένο

Οι φίλοι φώναζαν να τον πυροβολήσω

Και θα’ταν εύκολο για να την κοπανήσω

Ήταν δίπλα μου τον είχα του χεριού μου

Ήτανε όμως ο πατέρας κολλητού μου

Όσοι το χρήμα προσκυνούν μόνο αυτοί σκοτώνουν

Όπως οι τράπεζες τα πάντα ισοπεδώνουν

Δεν γίνεται τις τράπεζες εγώ να δικαιώσω

Ποτέ εγώ για χρήματα, ποτέ δεν θα σκοτώσω

Δυο χρόνια τώρα στην Αυλώνα φυλακή

Απ’το παράθυρο κοιτώ στην εθνική

Θα πάς εκεί μου είχαν πει για το καλό σου

Μα να προσέχεις πιο πολύ τον διπλανό σου

Φαί δωμάτιο με στρώμα στο κρεβάτι

Μα νοσταλγώ ακόμα εκείνο το παγκάκι

 Του Αντώνιου Αραβαντινού

.........................................................

Ψυχής ανιάτων

Στο κρύο του αδιεξόδου
του πολυέξοδου εγώ
της ανέδοξης επανόδου
Δεν γυρίζω πίσω
τι ζωή να νοσταλγήσω
δεν κοιτάω πίσω
τι παρελθόν να μου θυμήσω
σε καθεστώς άνοιας και ανίας
ένας γερασμένος νεανίας
στο σ'αγαπώ ακούω πόνο
στο σε μισώ το μέσα μαχαιρώνω
μ'ένα αφρικάνικο μαχαίρι
πολύ μικρό όσο και η καρδιά σου
αυτή η αιμοχαρής ματιά σου
και τα δάκρυα ένα καμουφλάζ
στο πρέπον ντεκαπάζ
της ζωής μου το Αλκατράζ
στο δικό σου το μπαράζ
της ατέλειωτης αγάπης σου
που χύνεται στο πρόσωπο του καθρέπτη σου
του χειρότερου ψεύτη σου
στην υποκρισία η αντανάκλαση
σπάει την προδοσία
σε μία έξοδο εθελουσία
και συ σκιά του αδιεξόδου
τριγυρνάς στο διάδρομο της επανόδου
μονάκριβή μου αγάπη, σκιά της ερήμου
μοναξιάς μου, σκιερής μοναχής της κοσμίου
ζωής αθανάτων, ψυχής ανιάτων

Ένας αλήτης (trash song)

Αν εγώ σε νικήσω
σε ένα μπρα ντε φερ
το ήξερα μωρό μου
ότι θα ήταν ανφέρ

Αν εσύ με νικήσεις
σε δύσκολο σπαγκάτο
το ήξερα μωρό μου
θα γίνουν τα πάνω-κάτω

Μωρό μου, και λατρεία μου
σε είχα για καβάτζα
μα όταν κατάλαβα τι έχασα
έκανα τη λάτζα

Μωρό μου, και λατρεία μου
σε ήπια άσπρο πάτο
μα όταν κατάλαβα τι έχασα
νοστάλγησα το λάθος

Σ'αγάπησα με έρωτα
χωρίς να ρωτώ τι είσαι
μα όταν το κατάλαβα
διάβασα το Νίτσε

Μυστήρια, και περαστική
ήσουν αμαρτία
με πέταξες χωρίς γιατί
στη σκέτη αλητεία

Ένας αλήτης χωρίς το μωρό του
Ένας αλήτης χωρίς εγωισμό
Ένας άντρας χωρίς απαιτήσεις
Ένας άντρας που φωνάζει γύρνα εδώ
 

Βλέφαρα αρματοφόρα

Κουβαλούσαν χρόνια πάθηση
αυτά τα βλέφαρα ήταν αρματοφόρα
που σκοτώνουν τη θέα όταν δεν αντέχουν
τη γύμνια των γειτονικών παθήσεων
κλείνουν μόνο, όταν εσωκλείουν τον πόνο
και στο σκίτσο τα χείλη αδυνατούν να φωνάξουν βοήθεια
φιγουράρουν και αυτά ερμητικά δεμένα
με ιστούς λαθυρίνθου που καταλήγουν σ'εσένα
κρατάς το κλειδί της ευτυχίας
μίας ακατανόητης αλληλουχίας
όταν τα μάτια μιλάνε με χρώμα
όταν τα δάκρυα μαυρίζουν στο κώμα
όταν η γραμμή ισιώνει στο σώμα
που φωνάζει υπάρχω ακόμα
και τα βλέφαρα φιλοξενούν μια θέα
της Θεάς που πιστεύει στο ψέμα
της δικής σου ιερόσυλης φύσης
στου ονείρου της αλλοπρόσαλης στύσης
που εκστασιάζει τη διαταγή της ηδονής
με το μαστίγιο της άκρατης προσμονής
στη φυλακή των ανίατων παραισθήσεων
στη διαφυγή των επικίνδυνων ψευδαισθήσεων
στο βλέμμα που σκοτώνει τα βλέφαρα
πριν παγιδεύσουν τη ματιά για τα μάτια σου μόνο
Αν σε αγάπησα, είναι γιατί έμαθα να αγαπάω τυφλός
Αν σε νοστάλγησα, είναι γιατί έμαθα να ξεχνάω το φως
Όταν χαμηλώσει το σκοτάδι, θα περπατήσω στα ίχνη
της δικής σου ανάμνησης
σε υπαίτια μέθη μιας ετεροβαρούς αυταπάρνησης
Θα σκοτώσω ό,τι απέμεινε με τα άρματα αυτού που απέγινε
Της καρδιάς μου τα μάτια που ανήκουν σε σένα πριν καταλάβω ότι προδώσαν εμένα
Που αγάπησα αυτό που με σκότωσε
Εσένα, μοναδική μου αγάπη
Εσένα, που ανήκεις στα λάθη

Tο δημοσίευμα των New York Times για Προβόπουλο, Σάλλα και Λαυρεντιάδη

Εκτενές ρεπορτάζ για την εμπλοκή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργου Προβόπουλου στο σκάνδαλο της Proton Bank...δημοσιεύουν οι New York Times.

Η εφημερίδα αναφέρεται στο πόρισμα του εισαγγελέα Καλούδη και στην πιθανότητα σύνταξης κατηγορητηρίου σε βάρος του διοικητή της ΤτΕ.

Ακόμα, φιλοξενεί συνέντευξη του ίδιου του κ. Προβόπουλου, στην οποία παρουσιάζει τη συμφωνία της Proton με την Τράπεζα Πειραιώς ως αναγκαίο ρίσκο, ενώ παρουσιάζει τους ισχυρισμούς του προσωρινά κρατούμενου, σήμερα, επιχειρηματία, Λαυρέντη Λαυρεντιάδη για το ρόλο του κεντρικού τραπεζίτη στην υπόθεση.

Αιτία Θανάτου: Θανατηφόρα ζωή

Αδελφοσύνη ο Αδόλφος παραστράτησε
απεραντοσύνη, το πέρας αναστάτωσε
την τελειωμένη αίσθηση που μυρίζει θάνατο
που σφυρίζει το πέρας της επιβίβασης
πότε και αποβίβασης
εξαρτάται από το πέρας
αναρτάται στην απόσταση
κανείς στο ταξίδι δεν επιβιώνει
η αγχόνη εισιτήριο για ένα κατασκοπευτικό μαρτύριο
πληρώνεις για να σταματήσει ο πόνος
δωροδοκία πέριξ του θανάτου
πόσο γενναία η ζωή
να πληρώνει τον θάνατο
σε ταξίδι αθάνατο
στη μνήμη των γελώτων
στεφάνι των τεθνεώτων
να ζει κανείς
δεν σου φτάνει ο χρόνος
να συνεχίσεις το ρητό
τόσο ρηχό όσο και η ιστορία του
ο μικρός ναζί φυλακίστηκε
από την παρέκκλιση του σάπιου ονείρου
που τότε μύριζε θάνατο, τώρα ανήκει στο θάνατο
κατάκτηση θανατηφόρα, μικρού θανάτου
που παίζει με τους μικρούς Αδόλφους
πολλαπλασιάστηκαν από τον θάνατο
που γεννάει τον θάνατο
εκείνον που σκοτώνει τη θανατηφόρα γέννηση
στον αιώνα τον άπαντα, τον θανατηφόρο
ω τι αγαλλίαση, με τι εξοικείωση να μυρίζεις τον θάνατο
στην αυτοψία της αυτού διάδοσης
στη βιοψία που ανακάλυψε τους ιούς του
στη νεκροψία, που για πρώτη φορά αποκάλυψε την αιτία θανάτου:
θανατηφόρα ζωή

Η διαθήκη των δακρύων

Στην προθήκη της μικρής βασίλισσας της ψυχής μου
της βιβλιοθήκης της απανταχού παρούσας στο κυνήγι της ζωής μου
σε αναζήτησα, πίσω από τη σκόνη που πολεμούσε με το χρόνο
σε αποθήκευσα, μέσα στη σκόνη που λύτρωνε τον πόνο
στην τζαμαρία σε ένα γυάλινο κόσμο
σε μια αβαρία να παλεύεις με το δρόμο
να προσπεράσεις τους διαβάτες
σε εφήμερους νυχτοβάτες
που κλέβουν τη συνήθειά σου
να είσαι συνομιλητής της νύχτας
του θηλυκού της πίκρας
στη χαρμόλυπη πρόβα ενός βιβλίου τραγικού
που τις σελίδες του δάνεισε σε έναν βιβλιοφάγο
ωσάν παμφάγο, εξόντωσε τους πρωταγωνιστές
οι ληστές της νυχτόβιας διαθήκης σου
Τετιμημένοι με το ύψιστο δώρο σου
με όρους αιώνιας αφοσίωσης
στην μετά θάνατον απερισκεψία σου
να θυμάσαι την πληγωμένη ατμόσφαιρα
της μικρής βασίλισσάς σου
που ερωτεύτηκες πλατωνικά
όταν προδόθηκες από την σαρκοβόρα μέλισσά σου
Αποκληρώνεις τη σκόνη που αναπνέεις
μέχρι την εξαύλωσή σου
και δοξάζεις ξανά την ταπεινή υποδούλωσή σου
στη διαθήκη αυτή ο πρωταγωνιστής είναι ο ξεχασμένος
κληροδόχος της αφ'υψηλού αδιαφορίας σου
στον ουρανό της γενναιόδωρης ευφορίας σου
στα βιβλία εκείνα που κοσμούν το απέραντο
το αχανές, το αόρατο άγγιγμά σου
σ'εκείνη τη σελίδα που η διαθήκη τίμησε την αγάπη
στο κενό φύλλο του έρωτα που τα δάκρυα
είχαν χώρο να κρυφτούν χωρίς να μουτζουρώσουν
την καταχνιά της ψυχής σου.
Αγάπη, σε θυμήθηκα όταν η διαθήκη τελείωσε
στην προθήκη ακόμα γράφει "σ'αγαπώ"

Αποφυλακίζεται ο πρώην αντιπρύτανης του Παντείου, Καθηγητής Ιστορίας, Κων/νος Παπαθανασόπουλος

Το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών Αθηνών έκανε δεκτή την αίτηση του πρώην αντιπρύτανη του Παντείου, Κωνσταντίνου Παπαθανασόπουλου, ο...

Γόβα στιλέτο της Χρυσής Αυγής

Στην πλατεία με το κόκκινο στιλέτο
γόβα και τα ήθη στο κόκκινο
έρεε το υγρό από ένα δοχείο
γεμάτο πάγο και εξαθλίωση
το σώμα σε κώμα ακατάπαυστο
το αίμα υγρό νικηφόρο
και η μαντάμ κοτζάμ θεόρατη ανεμοαρπάχτρα
πόσο πάει το μαλλί;
κοντό, ξυρισμένο, ναζιζέ;
όσο ένας κρανίου τόπος
η κυρία συλλαμβάνεται
η ταυτότητα είναι προσωρινή
έληξε η ανοχή
στη δημοκρατία που ξύπνησε πριν την αυγή
και συ, όργανο, γιατί βιάζεσαι;
το αίμα βράζει ακόμα
πνευστό, κολλαριστό
σε δεσμά της φασιστικής έμπνευσής σας
πως να φυλακίσεις έναν αχρείο
τώρα που κάνει κρύο
και τα όνειρα για μία εντέλεια
έγιναν στο σκοτάδι συντέλεια
να θαυμάσεις τον βασιλικότερο του βασιλέως
τον βεζύρι στη θέση του βεζύρι
πριν κοιμηθείς κάνε χαρακίρι
μη προσβάλλεις μόνο την αρχαία συνήθεια
δολοφόνησες όχι από ευήθεια
και το τρόπαιο είναι όλο δικό σου
γεννήθηκες νόθα χρυσή αυγή