(Γιατί) ;

 

(Γιατί) ;

Εάν η θάλασσα ξεβράζει πτώματα

Πες της να μου δώσει πίσω

Το μπουκαλάκι με το άρωμά σου

Το πήρε ξαφνικά εκείνο το καλοκαίρι

από τα χέρια μου, σαν υποκρινόμουν τον αθάνατο

Απαγχονισμός ελλείψει φωτός και αχτίδας

 

 

Η αχαριστία, μάτια μου

τυφλώθηκε από το μίσος

να γίνει εκδίκηση

Η ανάμνηση, ανταγωνίστρια,

έκλεβε από τον χρόνο

να μείνει λίγα δευτερόλεπτα μαζί σου

Πόσο ακόμα η κατανάλωση

αυτών των ψυχοαπωθητικών τύψεων

θα σου στερεί το δικαίωμα

να διαγράψεις κάθε λέξη μνήμης;            

δεν ήταν αιώνια η ύπαρξή σου

απλά κοιτούσα την φωτογραφία στο δωμάτιο

χρόνια τώρα, προστατευμένη από την υγρασία

και γω ατάραχος στην πλημμύρα των παραπόνων

συμβουλευόμουν που και που κάποια σημειώματα

σκονάκια από μία πετυχημένη, λέγανε, αγάπη

δεν τήρησα ποτέ τα προσχήματα, μηδέ τους κανόνες

σ'εκείνο το κελί, που σε είχα φυλακίσει

μπροστά στην εικόνα σου

παρακλητική η όψη μου, χωρίς ίχνος ρυτίδας

αναμενόμενος ο εμπρησμός κάθε ελπίδας

σαν η αιτία θανάτου να ήταν απαγχονισμός

ελλείψει φωτός και αχτίδας 

 

Σκηνοθεσία

 

 

 

Σκηνοθεσία 

 

 

Όνειρα, περικυκλωμένα από αγωνία

στρατοπέδευσαν εντός μου

ένα ακόμη βράδυ η ίδια λιτανεία

οι τοξότες πήραν θέση

να στοχεύουν τις αυταπάτες

οι έφιπποι ιππότες μηδένισαν τις αποστάσεις

Η Βασίλισσα, η Αγία κοιμωμένη

δεν επέτρεπε αποστασίες

σε υπάρξεις και σωσίες

Σαν σε θάλασσα

Σαν σε αγάπησα

Εσένα ή την Ιδέα σου

Μάλλον το όνειρο το ανεκπλήρωτο

αφού εν ζωή δεν επιβιώνουν οι αγάπες

έσταζα αίμα και δάκρυα

χαρακώνοντας με αλάτι τις πληγές μου

Σαν συναντηθούμε, να' σαι βέβαιη

-δεν κάνω διακρίσεις-

ποτέ ο θάνατος δεν ήταν αιτία για τόσους φόνους

Τι κι αν δολοφονήθηκα σε τόσες σκηνοθεσίες