Ανέλαβες ευθύνη μεγάλη
Μεγαλόχαρη η θνητότητα της ύπαρξής σου
Καθώς έβαζες σε τάξη
τα αποκαΐδια
Μετήλθε η αιθάλη αειθαλή παραμύθια
Άχαρη η ανάμνηση, ανώφελη η αλήθεια
Γιατί τέτοια κακότητα
Θεού μαλθακού ή Δαίμονα
Όιδα και απήλθα
Πιστεύω σε έναν Θεό
παντοκράτορα, θύτη και θύμα
έμπορο ψυχών και ελπίδας
Εναποθέτω τα ακρωτηριασμένα μέσα μου
Παραδίνομαι σχοινοτενής
Τιμωρός της υποκρισίας
Και προσεύχομαι να εμφανιστείς
Να δώσεις άφεση αμαρτιών
πριν την τελευταία δολοφονία:
Ήμουν θύμα του εαυτού μου
Και της προκατάληψής σου
Δεν πίστεψες ποτέ στην ύπαρξή μου
Άρα υπήρξες, άραγε ήμουν το θύμα;
