Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Αναίτια αγάπη


Ένα τέλος δεν το ζωγραφίζεις
στο γυαλό κύμα ν'ανεμίζεις
να χωράει στην χούφτα σου
σαν κατακλυσμός
ο απέραντος αποκλεισμός
της ψυχής που ψάχνει παράδεισο
στην άβυσσο της φυλακής σου
κάταδικος και καταδικασμένη
μίζερη και μιασμένη
Χαρακώνεις, και ποτέ δεν αλλοιώνεις
ξανά και ξανά, η ίδια πράξη
σε χρόνια σαν πλάστη
και μένει προδωμένη
αγάπη φυλακισμένη
να δέχεται επισκεπτήρια
μόνο στης στιγμής τα εντευκτήρια
δωσ'μου πειστήρια
ότι μ'αγάπησες χωρίς αιτία
γιατί αναίτια σ'αγαπούσα και γω
όταν φυλακισμένος ανέπνεα τον καπνό
της έλλειψής σου
στη δική σου φυλακή, χωρίς δεσμοφύλακα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Must red-read

Sea

  Sea       To gaze— is to wait for hope, to lose myself among the masts. Yet the sea— returns the color of memory, casting it back in waves...