των ματιών σου, που ξεχείλιζαν
να μην μπορείς να φωνάξεις
να κοιτάξεις κατάματα τον τρόμο
να πεις ότι νίκησες
να κομματιάσεις τον βιασμό
εκβιάζεις το συναίσθημα
να πνίξεις τον θυμό σου
φύγε, από εδώ
δεν φιλοξενώ πόνο
έγινα πόνος
και σκορπάω θάνατο
σε δεσμό αθάνατο
πολεμάω τη νύχτα
εσύ, σκέψη, ξενύχτησε
στη θέση του φόβου
ένα βράδυ έφτανε
να πνιγείς από δάκρυ
όσα τη μέρα έζησες
πόσο πουλάνε τη νάρκη
απ'άκρη σ'άκρη
βίασες και το τελευταίο σου δάκρυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου