Πλήρωσα δύο κέρματα
στη σχισμή του χρόνου
να μου τραγουδήσει
για λίγα δευτερόλεπτα
ένα κατακερματισμένο κομμάτι
σαν δεν έφταναν αυτά τα καταραμένα
κομμάτια ή δευτερόλεπτα
μιας μουσικοθεατρικής παράστασης
έμενα να ακούω απλά
χωρίς να βλέπω
άλλαξε το θέμα, η υπόκρουση
το ενσταντανέ
κάπου λίγο εκεί κοντά
ένα μοντάζ παραπονεμένο
κρούση στο σκηνοθέτη
να αλλάξει τον ηθοποιό
που να εισακουστώ
ήταν πάνω του το έργο
κάποιος διάλογος
να παραλειφθεί
παρακαλώ το μοντάζ να πάρει θάρρος
δράμα ή κωμωδία
δεν το λες
τίποτε από τα δύο
και χωρίς σκηνή
αυτή η μουσική
στριφογυρίζει στο μυαλό μου
σαν τίτλος τέλους
μιας ζωής χωρίς σκηνοθέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου