δικαιοσύνη πότε με επισκέπτεσαι
και πότε μ'εγκαταλείπεις,
διερωτήθηκα
το όνομά μου γράφεται με Δ κεφαλαίο,
απεφάνθης
δεν τη λες και υποκρισία την εγωιστική φύση σου
πλάστηκες να δικάζεις ανθρώπους
ανθρωπάκια, καταδικασμένους από κούνια,
έλαβαν το λόγο και οι τύψεις
σαν περιτυλίγεις το σχοινί
εσύ μια άλλη δήμιος του καθωσπρέπει
στη δεσποτική ετυμηγορία που προτρέχει
κοίτα από πάνω, λίγο τυφλή σαν είσαι
μήπως τα παράπονα ζητάνε δικαίωση
μεγαλειώδης η ετυμηγορία σου
σχοινοβατεί μεταξύ ένοχων λέξεων
και αθώων συναισθημάτων
πριν συντάξεις το απόσπασμα
πυροβόλισε λίγη αλήθεια
πασπαλισμένη από την επιείκεια του επίγειου
η θέωση ανήκει στους δικαστές
που σκότωσαν οι αναμνήσεις
από εκείνους που ήθελαν να γράφεται το όνομά τους
με Δ κεφαλαίο
στήθηκαν στο απόσπασμα της Λήθης
κεφαλαία και αυτή και μεγαλειώδης
το ήξερα ότι θα με καταδικάσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου