σαν εισχωρούσαν σε διαμπερή τραύματα
άσφαιρα πτερόεντα αλφαβητάρια
κραυγές άναρθρες, σε φυλακισμένα τάματα
Εάν επιβιώσω απ'αυτό το φως
σε νάρκη αισθήματος και έλλειψης
εάν αντικρίσω στην αλλαγή ενός λεπτού
δευτερολέπτου αιωνιότητα
εκείνες τις μορφές που εμψυχώνουν την ύπαρξη
φευγάτες από μια ζωή αβίωτη
με τόση κακία, μα τόση κακότητα
συνώνυμο του σκοτώνω η βλοσυρότητα
εάν, πάλι, κοιτάζοντας κατάματα
τυφλωθώ από την έλξη του φυγείν αδύνατον
λύτρωσέ με από πόνο ανίατο
ειδωλολάτρης ίσως δεν έγινα
οι τύψεις δεν μεταμελήθηκαν
οι φωνές εγκαταβίωναν σε κελί αγίου
και τα φιδάκια της κατά κόσμον γυναικός εκδιδόμενης
δηλητηρίαζαν μια ανάμνηση που γι'αυτήν ζούσα
μα υπάρχει φως πέρα από τα μάτια σου;
τι τιμή να με πάρουν μαζί τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου