Κυριακή 3 Μαρτίου 2019

Αιωνία σου η Μνήμη


Σ'εκλιπαρώ, πες μου
μία κουβέντα, ένα αντίο
ένα σ'αγάπησα
σε θέλω
σ'αφήνω
γιατί τέτοια ώρα
σ'αυτά τα κλάματα
επέπλευσα
γιατί να μην πνιγώ
από την αδυναμία
σε παρακαλώ
θυμήσου
αυτό το δευτερόλεπτο
εσώκλειε το σ'αγαπώ
και η καρδιά γραμματόσημο
μην ψάχνεις για ορόσημο
εμείς οι δύο
κολλήσαμε από ανάγκη
λίγο χρώμα
η διάθεση απορροφητική
το μέλλον μας σαν ζωγραφική
και τα μάτια προεξέχουν
Αθήνα, 3-3-2020 εφόσον υπάρχεις
Προς: Μνήμη εσωτερικού



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Must red-read

Sea

  Sea       To gaze— is to wait for hope, to lose myself among the masts. Yet the sea— returns the color of memory, casting it back in waves...