Το τελευταίο αντίο
Μέτρησα τις πιθανότητες
τους έδωσα μια σπίθα ελπίδας
πυρομανής η διάθεση για ζωή
στο έρεβος ενός ακατάπαυστου πένθους
χάθηκαν τα χρόνια που τα χαμόγελα
αγκαλιάζονταν χέρι χέρι με την αισιοδοξία
και λαμπύριζαν οι φρούδες ελπίδες
σήμερα δέχθηκα τηλεφώνημα
από το προορισμένο καταφύγιο
ακύρωσε την πτήση
την ώρα την άφιξη
το στεφάνι για το τελευταίο ταξίδι
επενέβη ο Θεός, μάλλον η ψευδαίσθησή του
Επίταξε να είναι πολεμοχαρείς οι τύψεις
Πάντα με βασάνιζε, ο τιμωρός Άγιος
Ίσως και αυτή τη φορά
βάλει το χεράκι του
να μην κοπεί το σχοινί απ' τα βράχια
Πάντα θα είναι χαραγμένο όμως
ένα όνομα σ' αυτές τις πλαγιές,
ένα σύνθημα για το υπερπέραν:
Ο πόνος νικήθηκε από την δειλία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου