Πόλα Ρούπα, Μέλος Επαναστατικού Αγώνα: Είναι πέρα για πέρα δίκαιο να πολεμάς την αδικία.

Με μια μακροσκελή επιστολή που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, εμφανίζεται στο προσκήνιο, η καταζητούμενη σύντροφος του Νίκου Μαζιώτη...

Πόλα Ρούπα.

Στο κείμενο, το οποίο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα athens.indymedia, η Πόλα Ρούπα υπερασπίζεται το σύντροφό της - του οποίου τη σύλληψη χαρακτηρίζει εντελώς τυχαία - και επιτίθεται κατά της κυβέρνησης, της αστυνομίας και των ΜΜΕ, ενώ ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται να παραδοθεί.

Αναλυτικά η επιστολή:

«Στις 16 Ιουνίου ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, πέφτει αιμόφυρτος από σφαίρα μπάτσου, ύστερα από λυσσαλέα καταδίωξη που εξαπέλυσαν τα ένοπλα σκυλιά του καθεστώτος. Ο σύντροφος δίνει τη μάχη του ενάντια στους μπάτσους που τον κυνηγούσαν. Ο κρατικός μηχανισμός σύσσωμος πανηγυρίζει για τη σύλληψη του "υπ αριθμόν 1 καταζητούμενου" στη χώρα. Το ίδιο και ο εγκληματίας και πραγματικός αρχιτρομοκράτης Σαμαράς που με την κυβέρνησή του πήρε τα ηνία από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις στην εκστρατεία της μεγαλύτερης κοινωνικής γενοκτονίας που έχει γίνει στη χώρα σε καιρό "ειρήνης". Ο Σαμαράς χρησιμοποιεί τη σύλληψη του Μαζιώτη ως εργαλείο για την σταθεροποίηση της παραπαίουσας κυβέρνησής του, για την στήριξη ενός πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος με σαθρά θεμέλια, που έχει εδώ και χρόνια απαξιωθεί στις κοινωνικές συνειδήσεις.

Η σύλληψη ενός επαναστάτη του πολιτικού βεληνεκούς του Νίκου Μαζιώτη είναι για το πολιτικό και οικονομικό καθεστώς όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και διεθνώς, μια "σημαντική επιτυχία", όπως εκφράστηκε από το αμερικάνικο κράτος. Και αυτό γιατί η σύλληψη του συντρόφου αναγνωρίζεται από τους εχθρούς μας ως ένα πλήγμα στον αγώνα για την καθεστωτική ανατροπή, ως ένα πλήγμα στον αγώνα για την απελευθέρωση από τον ζυγό του καπιταλισμού και του κράτους, ως ένα πλήγμα στον αγώνα για την κοινωνική Επανάσταση. Το μέγεθος της απειλής που αντιπροσωπεύει ο Μαζιώτης για το καθεστώς αντανακλούν οι υψηλοί τόνοι των εμετικών πανηγυρισμών της εγχώριας και ξένης πολιτικής εξουσίας. Γιατί ο σύντροφος και η οργάνωση στην οποία ανήκει, ο Επαναστατικός Αγώνας, συνδέεται άρρηκτα με την ίδια τη συστημική πολιτική αποσταθεροποίηση, με την υπονόμευση ενός σάπιου καθεστώτος. Συνδέεται με τον συνεπή πόλεμο ενάντια στην κυριαρχία και την σύγχρονη βαρβαρότητα. Συνδέεται με τον αγώνα για την ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, συνδέεται με την ίδια την κοινωνική Επανάσταση. Ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης ήταν και παραμένει ταγμένος στην Επανάσταση. Γι αυτό αγωνίστηκε, γι' αυτό αγωνίζεται, γι' αυτό τον ανέδειξαν σε νούμερο ένα κίνδυνο για το καθεστώς. Και η πολιτική βαρύτητα της υπόθεσης αυτής οφείλει να είναι η κυριότερη παράμετρος για την αλληλεγγύη στον σύντροφο.

Αυτή τη στιγμή ο Μαζιώτης είναι αιχμάλωτος του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Δεν είναι δίκαιο να είναι αυτός στη φυλακή. Δίκαιο είναι να είναι ελεύθερος και να αγωνίζεται για την κοινωνική Επανάσταση. Δίκαιο θα ήταν να είναι αλυσοδέσμιοι στη θέση του και να δικάζονται στα λαϊκά δικαστήρια αυτοί που ευθύνονται για την κατάντια του ελληνικού λαού, αυτοί που ψήφισαν και εφαρμόζουν τα μνημόνια. Θα έπρεπε να είναι η οικονομική ελίτ, οι πλούσιοι που πίνουν το αίμα των προλετάριων, η πολιτική ελίτ και οι υπηρέτες της. Δίκαιο θα ήταν να είναι αλυσοδέσμιοι οι Σαμαράς, Βενιζέλος, Παπανδρέου, Παπαδήμος και οι εγκληματικές οργανώσεις τους, οι τροϊκανοί και οι ηγήτορες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα ντόπια και ξένα αφεντικά που για τα οικονομικά τους συμφέροντα ρημάζεται ο τόπος και οι άνθρωποι που ζουν σε αυτόν. Αυτοί είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες και ληστές. Αυτοί είναι οι στυγνοί εγκληματίες και δολοφόνοι.

Τους πανηγυρισμούς της σύλληψης συνόδευσαν οι αναμενόμενες επιθέσεις της κρατικής προπαγάνδας που αναπαρήγαγαν και σε μεγάλο βαθμό δημιούργησαν τα φερέφωνα της εξουσίας, τα ΜΜΕ. Επιθέσεις που επιχείρησαν να αμαυρώσουν τον επαναστατικό χαρακτήρα του συντρόφου και που ως σημαία χρησιμοποίησαν τη συμπλοκή στο Μοναστηράκι, στην οποία ο σύντροφος παρουσιάζεται ως "αδίστακτος πιστολέρο" που πυροβολεί αδιακρίτως ενώ οι μπάτσοι "πασχίζουν να τον ακινητοποιήσουν" χωρίς τη χρήση όπλων. Μόνο μια σφαίρα, υποτίθεται, έπεσε από τους μπάτσους και αυτή για να "ακινητοποιήσει" τον σύντροφο. Τι εμετικοί ψεύτες και πόσο υποκριτές είναι τόσο οι κρατικοί μηχανισμοί, όσο και οι οσφυοκάμπτες του καθεστώτος στα δελτία ειδήσεων! "Πυροβολούσε μέσα στον κόσμο". Ποιος επέλεξε το σημείο της μάχης αυτής; Ποιος ξεκίνησε την καταδίωξη; Μήπως θα έπρεπε να πετάξει το όπλο και να παραδοθεί αμαχητί;

Οι μπάτσοι συνειδητά επέλεξαν να διεξάγουν μια ένοπλη σύγκρουση σε ένα μέρος γεμάτο κόσμο. Ο σύντροφος ήταν υποχρεωμένος να αμυνθεί. Και αφού εξαφάνισαν τάχιστα από τη δημοσιότητα τον έναν τουρίστα που δήλωσε ότι πυροβολήθηκε από μπάτσο, δήλωναν ξανά και ξανά μέσω των ΜΜΕ ότι μόνο μια σφαίρα έριξαν, ενώ ο σύντροφος οχτώ. Μα μόνο και μόνο με την υποψία ότι αυτός που κυνηγούσαν μπορεί να ήταν ο Μαζιώτης, θα έριχναν ακόμη και με αυτόματα προκειμένου να μην τους φύγει. Γιατί το διακύβευμα για αυτούς ήταν μεγάλης πολιτικής σημασίας και διόλου δεν τους ενδιέφερε αν η επιχείρηση γινόταν ανάμεσα σε δεκάδες κόσμου, ακόμα και αν σκοτωνόταν κάποιος. Εξάλλου στον σύντροφο θα το ρίχνανε. Ποιος θα μπορούσε να τους διαψεύσει;

Όσον αφορά τις γελοιότητες ότι τον είχαν εντοπίσει από τις προηγούμενες μέρες, αυτές ειπώθηκαν μέσα στα πλαίσια της κρατικής προπαγάνδας για να μην παραδεχτούν ότι πρόκειται απλώς για ένα τυχαίο συμβάν. Και αυτό φαίνεται και από τις αντιφατικές αναφορές τους. Τη μια δηλώνουν ότι τον αναγνώρισε ασφαλίτισσα λίγο πριν την συμπλοκή. Την άλλη ότι τον είχε αναγνωρίσει πρώην ασφαλίτης προηγούμενες μέρες σε κάποιο σταθμό του μετρό. Αν ήταν αλήθεια ότι τον είχαν εντοπίσει τις προηγούμενες μέρες, θα μας είχαν συλλάβει. Μια ρουφιάνα και μια ατυχία σήμαναν την αρχή της καταδίωξης. Αλλά δεν μπορούσαν, φυσικά, να παραδεχτούν ότι η καταδίωξη ξεκίνησε τυχαία. Όλη η προπαγάνδα περί εντοπισμού του έγινε για να δηλωθεί δημοσίως ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και ειδικά η "αντιτρομοκρατική" παράγει έργο και ότι είναι αποτελεσματική. Μόνο που αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Όλο το προηγούμενο διάστημα είμαστε συνεχώς ανάμεσά τους. Κινούμαστε παντού. Περνούσαμε δίπλα τους. Τους βλέπαμε και δεν μας έβλεπαν.

Αφού ο σύντροφός μου συλλαμβάνεται, εγώ γίνομαι η "νούμερο ένα καταζητούμενη". Εγώ και το παιδί μου, για το οποίο οι αχυράνθρωποι του καθεστώτος στα ΜΜΕ με περίσσια χυδαιότητα "πληροφορούν" για πλήθος στοιχείων του και παράλληλα με μια εμετική υποκρισία επιβραβεύουν τους διωκτικούς μηχανισμούς για την "ευαισθησία" τους που δεν έβγαλαν στη δημοσιότητα φωτογραφία που διαθέτουν. Μόνο που τώρα με ό,τι στοιχείο έχουν στα χέρια τους οι μπάτσοι, θα οργώνουν τη χώρα αναζητώντας το. Κατά τ' άλλα δεν είναι καταζητούμενο. Και όπως είχε δηλώσει παλιότερα με περίσσιο θράσος μια επαίσχυντη μπατσοδημοσιογράφος, μέσω του παιδιού ευελπιστούν να μας πιάσουν. Τώρα μέσω του παιδιού ευελπιστούν να πιάσουν εμένα.

Τον σύντροφό μου τον έχουν βαριά τραυματισμένο στα χέρια τους. Η εκδικητικότητά τους ήταν αναμενόμενη. Δεν τους φτάνει που έχουν τον Μαζιώτη με διαλυμένο χέρι από σφαίρα, με την κατάσταση της υγείας του να είναι σοβαρή, και ενώ έχει δημοσιοποιηθεί η ανάγκη για στενή ιατρική παρακολούθηση και για νέες χειρουργικές επεμβάσεις, τον υποχρέωσαν σε εκδικητική μεταγωγή σε μια φυλακή που είναι γνωστό ότι δεν διαθέτει γιατρούς ούτε για τις στοιχειώδεις ιατρικές ανάγκες των κρατουμένων. Και είναι βέβαιο ότι από αυτή τη μεταγωγή και μόνο η κατάστασή του έχει επιδεινωθεί. Γνωρίζω από πρώτο χέρι σε τι είδους μεταγωγές επιβάλουν τους ένοπλους αγωνιστές. Όταν με υποχρέωσαν έγκυο σε μεταγωγή, κατέληξα σε νοσοκομείο με αιμορραγία και υποχρεώθηκα να μείνω κλινήρης για να μην αποβάλω. Είναι προφανές ότι φοβούνται. Έχουν τον σύντροφο στα χέρια τους με διαλυμένο χέρι και εξακολουθούν να φοβούνται.

Όσον αφορά εμένα, σοβαρά, περιμένανε και περιμένουν να παραδοθώ; Δεν θα τους κάνω τη χάρη. Ας έρθουν να με πιάσουν. Στην πραγματικότητα οι διώκτες μου δεν το πιστεύουν. Γι' αυτό και εισέβαλαν στο σπίτι της οικογένειάς μου, έκαναν έρευνα και ανέκριναν τη μητέρα μου και την αδελφή μου αναζητώντας ματαίως κάποιο στοιχείο. Οι δηλώσεις τους μέσω των ΜΜΕ ότι βρίσκομαι σε δύσκολη θέση και μπορεί να παραδοθώ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ύστατη προσπάθεια πίεσης. Οι διώκτες μου με γνωρίζουν. Με γνώρισαν στις 10 του Απρίλη το 2010 όταν με είχαν έγκυο στα χέρια τους, προσπαθούσαν με γελοιότητες να με τρομοκρατήσουν, δεν τους έλεγα ούτε καν το όνομά μου και το μόνο που εισέπραξαν ήταν φτύσιμο. Γνωρίζουν την πολιτική μου στάση το διάστημα που ήμουν φυλακισμένη, γνωρίζουν την πολιτική στάση που κράτησα όλο το διάστημα της δίκης. Ήμουν, είμαι και θα είμαι μέλος του Επαναστατικού Αγώνα. Αν νομίζουν ότι θα με λυγίσουν, είναι πολύ γελασμένοι.

Η σύλληψη του συντρόφου μας ήταν ένα πλήγμα. Ο σύντροφός μας Λάμπρος Φούντας με το αίμα του έβαψε τα στενά στην Δάφνη και ο Νίκος Μαζιώτης στο Μοναστηράκι. Ο Επαναστατικός Αγώνας έχει δώσει το αίμα του για την υπόθεση της κοινωνικής Επανάστασης. Όμως δεν θα πουν οι εχθροί μας την τελευταία λέξη.

Το πεδίο για τον Επαναστατικό Αγώνα είναι ανοιχτό. Το κοινωνικό πεδίο είναι το δικό μας πεδίο, όχι το δικό τους. Για τους εχθρούς μας είναι ένα πεδίο εχθρικό, άγριο και μόνο με τη βία μπορούν να το ελέγξουν. Κράτος και κεφάλαιο λεηλατούν, τρομοκρατούν, δολοφονούν καθημερινά, εξοντώνουν για τη σωτηρία του καθεστώτος. Κατακρεουργούν εκατομμύρια περιττούς για την αναπαραγωγή του καπιταλισμού ανθρώπους στο όνομα της "εκκαθάρισης του συστήματος από τη σαπίλα". Και παράλληλα βομβαρδίζουν την κοινωνία με ηλίθιες ιστορίες "οικονομικής ανάκαμψης" και "διεξόδου της χώρας από το τούνελ της κρίσης". Ιστορίες που κάνουν να γελούν, αλλά και να αγανακτούν οι φτωχοί, οι πεινασμένοι, οι κολασμένοι αυτής της χώρας.

Στις 16 Ιουλίου στο Μοναστηράκι έγινε μια μάχη. Μια μάχη άνιση, ανάμεσα σε έναν επαναστάτη και δεκάδες ένοπλα σκυλιά του κράτους. Μια μάχη τόσο άνιση όσο είναι αυτή την ιστορική περίοδο ο ίδιος ο αγώνας για την Επανάσταση. Ένας αγώνας ανάμεσα σε λίγους επαναστάτες και έναν πάνοπλο και πολυάριθμο μηχανισμό. Μόνο που αυτός ο αγώνας, ο επαναστατικός αγώνας, δεν είναι ζήτημα αριθμητικής. Είναι μια υπόθεση ψυχής. Είναι μια υπόθεση πίστης στο επαναστατικό δίκιο. Μια υπόθεση πίστης στην Επανάσταση. Να πολεμάς ενάντια σε ένα σύστημα δολοφονικό, εκ φύσεως εγκληματικό που αναπαράγεται μέσω της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, ακόμα και της φυσικής εξόντωσης ανθρώπων. Που αναπαράγεται με τη βία. Τη βία της οικονομικής πολιτικής, τη βία που ασκεί η οικονομική και πολιτική ελίτ για να κρατά ζωντανό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, για να διαφυλάξει τα συμφέροντά της, για να συνεχίσει να δυναστεύει. Τα αποτελέσματα αυτής της βίας τα ζούμε όλοι μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια που η χώρα βυθίστηκε στη δίνη της κρίσης, με τα εκατομμύρια των ανέργων και των περιστασιακά εργαζόμενων, με τους μισθούς πείνας, με τη μετατροπή της εργασίας σε δουλεμπόριο, με τις χειρότερες συνθήκες μισθωτής σκλαβιάς που έχουν ζήσει ποτέ οι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα. Τα αποτελέσματα αυτής της βίας που δολοφονεί τα είδαμε και τα βλέπουμε στους πεινασμένους, τα υποσιτισμένα παιδιά, σε όσους λιμοκτονούν, αρρωσταίνουν, πεθαίνουν, στις διαρκώς αυξανόμενες αυτοκτονίες. Τα βλέπουμε στους κάδους των σκουπιδιών που άνθρωποι ποντίκια με τσακισμένη αξιοπρέπεια βουτούν για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτή η "καλυμμένη" βία του συστήματος εν μέσω συστημικής κρίσης έχει μετατραπεί σε όπλο μαζικής καταστροφής.

Είναι πέρα για πέρα δίκαιο να πολεμάς την αδικία. Να πολεμάς ένα σύστημα που με την ωμή βία των κατασταλτικών μηχανισμών φυλακίζει, ξυλοκοπά, δολοφονεί ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας για την εμπέδωση της τάξης, είτε πρόκειται για αντιστεκόμενους, απεργούς και διαδηλωτές είτε πρόκειται για εξαθλιωμένους μετανάστες. Που φτιάχνει μπουντρούμια "υψίστης ασφαλείας" με κύριο σκοπό να εξοντώσει πολιτικά, ηθικά, ψυχολογικά, ακόμα και σωματικά τους ένοπλους αγωνιστές, να τσακίσει τη βούληση για ένοπλο επαναστατικό αγώνα. Που το δικό του δίκαιο επιβάλλει τη νομιμοποίηση κάθε είδους κρατικής βίας (η υπόθεση με τους νεκρούς μετανάστες στο Φαρμακονήσι και τις ευθύνες των λιμενικών μπήκε στο αρχείο), αλλά και τη ρατσιστική βία ενάντια σε εξαθλιωμένους εργάτες (αθώωση των φραουλοπαραγωγών και των επιστατών για την δολοφονική επίθεση εναντίον μεταναστών εργατών γης στην Μανωλάδα). Και σε διεθνές επίπεδο, στο όνομα της εμπέδωσης της Νέας Παγκόσμιας Τάξης μέσω των πολέμων κατά της "τρομοκρατίας", νομιμοποιείται η σφαγή ενός ολόκληρου λαού στην Παλαιστίνη.

Ο επαναστατικός αγώνας είναι ένα ζήτημα πίστης στην αναγκαιότητα να πολεμήσουμε τους δυνάστες. Να επιστραφεί στους πραγματικούς εγκληματίες, τους πραγματικούς τρομοκράτες και δολοφόνους που απαρτίζουν το σύστημα ένα ποσοστό της βίας που ασκούν. Γιατί μόνο με την ένοπλη επαναστατική δράση μπορούν να καταλάβουν ότι δεν θα μένουν για πάντα στο απυρόβλητο.

Κυρίως ο επαναστατικός αγώνας είναι ένα ζήτημα βαθιάς και ακλόνητης πίστης στο επαναστατικό δίκαιο, το δίκαιο της κατάργησης κάθε μορφής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, της καταστροφής του κράτους και του καπιταλισμού. Το δίκαιο μιας κοινωνίας οικονομικής ισότητας, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς αφέντες και δούλους. Το δίκαιο μιας κοινωνίας πραγματικά ελεύθερων ανθρώπων.

Ο Επαναστατικός Αγώνας μέσα στην περίοδο της δράσης του από το 2003 έως σήμερα, διεξάγει ένα δυναμικό ένοπλο αγώνα ενάντια στο σύνολο των μορφών βίας του καθεστώτος που προαναφέρονται. Υπουργεία, δικαστήρια, αστυνομικές δυνάμεις, τράπεζες, χρηματιστήριο, αμερικάνικη πρεσβεία, Τράπεζα της Ελλάδας ήταν οι στόχοι της οργάνωσης. Με συνέπεια έδωσε σημαντικές απαντήσεις στην κρατική βία, τη βία της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, τη βία της καθεστωτικής δικαιοσύνης και έγραψε σημαντικές σελίδες στην επαναστατική ιστορία αυτού του τόπου, αλλά και διεθνώς.

Έδρασε και μίλησε για την οικονομική κρίση σε περιόδους που σιωπή απλωνόταν πάνω από την καθεστωτική απάτη της "αιώνιας σταθερότητας του συστήματος" και της "ακμαίας ελληνικής οικονομίας". Αργότερα, με την έναρξη της κρίσης, διέψευσε όλες τις καθεστωτικές φωνές που μιλούσαν για την "οχυρωμένη και απρόσβλητη ελληνική οικονομία", αλλά και τις ρηχές, διαποτισμένες από την καθεστωτική προπαγάνδα αντιλήψεις που αδυνατούσαν να συλλάβουν το μέγεθος της καταιγίδας που ερχόταν.

Μίλησε και έδρασε για την Επανάσταση και την επαναστατική κοινωνική οργάνωση σε περιόδους που αυτά τα ζητήματα είχαν θαφτεί κάτω από τη μούχλα της απατηλής κοινωνικής ευμάρειας. Κράτησε και κρατάει ζωντανή τη φλόγα της κοινωνικής Επανάστασης, τη φλόγα της ελευθερίας. Σημάδεψε, καθόρισε, ενέπνευσε πολλούς ανθρώπους, διαμόρφωσε και διαμορφώνει συνειδήσεις.

Για όλα τα παραπάνω ήταν, είναι και θα είναι μια σοβαρή πολιτική απειλή για το καθεστώς. Για όλα τα παραπάνω αγωνιζόταν, αγωνίζεται και θα αγωνίζεται ο Επαναστατικός Αγώνας. Για όλα τα παραπάνω θα συνεχίσω να αγωνίζομαι.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ

ΖΗΤΩ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Πόλα Ρούπα»

George Provopoulos: The most powerful man in the country a few months ago, now a suspect in a bank probe - Γεώργιος Προβόπουλος: Η ώρα της φυλακής

 

Σχόλιο:

Γεώργιος Προβόπουλος: Η ώρα της φυλακής

Nikolas Leontopoulos, Pavlos Zafiropoulos

George Provopoulos: The most powerful man in the country a few months ago, now a suspect in a bank probe

George Provopoulos, the man who, according to the New York Times, held as much power inside his own country as few in the world, is now summoned to testify as a suspect in a criminal investigation of a banking scandal. ThePressProject International recounts the role played by the former central banker in Greece’s economic crisis: Was he the man who shielded the country’s banking system from chaos or he who shielded the bankers’ most sinful deeds as critics have argued?

George Provopoulos’s 6-year term as the governor of the Bank of Greece (BoG) during one of the most economically tumultuous times in the country’s history may have just ended, but scrutiny over his role in one of the biggest financial scandals in the country is only just beginning: Mr Provopoulos was summoned by the prosecutors to testify as a suspect.
Mr Provopoulos has been called by prosecutors to answer questions regarding his role in the approval of the sale of Proton Bank to Lavrentis Lavrentiadis (one of the country’s top businessmen turned banker, who was charged in 2012 for embezzlement and fraud, and currently awaits trial). The former chief banker is reportedly being treated as a suspect in the case together with other members of the BoG board, accused of dishonest assistance in a breach of trust, which is treated as a felony.

Mr Provopoulos recently stepped down as governor of the BoG when his six-year term which began in 2008 came to an end. He was replaced by former Finance Minister Yannis Stournaras.

Due to its length that exceeds 5,000 words, we have developed this Special Report in separate parts.

The main story is divided into chapters that are directly accessible from the INDEX drop-down menu on the navigation bar.

On the right sidebar, you can consullt the story's timeline with all the key dates regarding Mr Provopoulos from 2006 to 2014. Each timeline entry has its own tag that refers to one of the story's chapters (e.g. [Proton Bank]).
In most chapters, you can find embedded documents (in most cases in Greek) related to the reporting.

Finally, the story includes two editorials about the broader picture: Mr Provopoulos’s legacy and the Greek media omertà - also accessible as 'chapters' from the index menu.

Disclaimer: The journalists that co-authored this report, Nikolas Leontopoulos and Pavlos Zafiropoulos, have in the years 2012 – 2013 contributed their reporting for Reuters and the New York Times in articles that are quoted in this report.

The Proton Bank Scandal

The Proton Bank scandal has been featured repeatedly in the international press such as in this special report by Reuters .

The former owner of Proton Bank, Lavrentis Lavrentiadis, stands accused of embezzlement, fraud and heading a criminal organisation in one of the countries biggest financial scandals. He was recently released from pretrial detention after posting 500,000 euros bail under the condition that he remain in the country and regularly check in at a police station.

Under Mr Lavrentiadis, Proton Bank allegedly provided about 700 million euros in crony loans to his own companies and associates. Mr Lavrentiadis was also said to have directly embezzled 51 million euros from the bank. Mr Lavrentiadis subsequently repaid the 51 million euros after having his assets frozen and attempted to seek immunity under a Greek law that allows for charges to be waived in the event that criminals return their illicit gains. Mr Lavrentiadis has repeatedly and vigorously denied any wrongdoing and has claimed that he has been unfairly singled out.

However his legal appeals were rejected and Mr Lavrentiadis will stand trial for the criminal charges.

Shockingly the hundreds of millions of alleged loans to Mr Lavrentiadis’s own companies (40% of the total lending of the bank according to a BoG report) took place when the crisis was already causing chaos in the banking and financial sector. Proton Bank eventually had to be bailed out by the Greek government in October 2011 to the tune of 1.3 billion euros.

The Prosecutor’s Report and George Provopoulos’s role

If the Proton Bank scandal was shocking to some, one might argue that it shouldn’t have come as such a surprise to Mr Provopoulos. That is because when the Board of Directors of the BoG under Mr Provopoulos approved the purchase of Proton Bank by Mr Lavrentiadis from Piraeus Bank in early 2010, it was despite the numerous serious red flags that had been raised by the BoG’s own auditors about Mr Lavrentiadis’s finances and business dealings. Red flags that some have argued (including the prosecutors) render the decision by Mr Provopoulos and Bank of Greece’s board to allow the purchase to go ahead, possibly a criminal one giving the BoG’s role in overseeing the Greek banking system - and as such should be further investigated.

Mr Lavrentiadis gained control of the bank by purchasing 31% of its shares from Piraeus bank for 71 million euros. Indeed the money had actually been transferred on the 30th of December 2009 without the prior approval of the Bank of Greece only a day after Piraeus Bank and Mr Lavrentiadis had declared Mr Lavrentiadis’s intention to buy the bank. As the BoG was considering whether to issue the required approval of the deal, the BoG’s own auditors raised numerous concerns.

These are outlined in a report issued by George Kaloudis, a senior Greek prosecutor, in May of 2013. Specifically according to the findings of the BoG’s auditors cited in the report:

1. In an evaluation of the sources of Mr Lavrentiadis money it was determined that he purchased the bank using borrowed money channeled through various companies and accounts, despite having stated that the money came from the sale of two of his companies and that as an individual he had no debts to banks.

2. Furthermore the auditors write that, “Mr Lavrentiadis’s accounts in the banks are connected directly or indirectly with accounts of the companies Blue Island Properties, Dall, WGR Worldwide, WGR Global, WGR Universal, ELFE, Alapis and VFL. Through the accounts of the above entities there is movement of large sums, without obvious purposes, with the aim of rendering it difficult to match the real outflows with the inflows... The movement of the amounts of the loans that were deposited for the [share purchases] took place through accounts through which there was no reason for them to pass, therefore it is believed that it took place to conceal their final destination.”

3. Mr Lavrentiadis was deemed not to have adequate cash reserves to support the future needs of the bank as was required, with his companies sitting on debts worth 2.2 billion euros. Furthermore his business plan for the bank was deemed cursory and difficult to achieve given the financial crisis, posing a risk for the future of the bank.

4. Mr Lavrentiadis had provided a written declaration to the BoG that he had no direct or indirect interests in media outlets. However this assertion had ‘no basis in reality’ given that one of his companies had made multiple investments in a wide range of media companies. [Note that at the peak of his fortunes, Mr Lavrentiadis had become one of the biggest players in the greek media landscape, owing significant stakes in TV stations, radio stations, newspapers, magazines. He was thus treated favourably by the majority of the press who proved rather reluctant to report on him and, in particular, to publish any negative news stories. The BoG auditors found that part of Proton’s loan book was used to generously finance news outlets, owned or influenced by Mr Lavrentiadis.]

5. Mr Lavrentiadis had declared that he would apply for a license for his UK based investment fund ‘Lamda Partners’ yet that was untrue given that the specific fund had been operating without a license from the FSA, the competent regulatory body, since 2008. The FSA informed the BoG auditors that it had never received any license application from Mr Lavrentiadis.

In short Mr Lavrentiadis appears to have provided numerous untrue assurances to the Bank of Greece in order for them to approve his purchase of Proton Bank. The auditors had discovered these and that fact, together with the high level of debt of Mr Lavrentiadis’s companies (2.2 billion!) and his excessively optimistic plan for the bank led the auditors to conclude that, were the sale to be approved, it would “lead to an increased risk to the reputation of the Bank”. Or, in other words, that the bank might fail.

In should also be noted that a similar move by Mr Lavrentiadis to purchase a bank in Cyprus around the same period had been rejected by the head of the central bank there due to the businessman’s questionable finances.

Yet despite all of the above, on the 30th of March 2010 the relevant committee of Bank of Greece approved the purchase of 31.31% of the shares of Proton Bank by Lavrentis Lavrentiadis. Among the signatories to the decision was George Provopoulos.

Who Benefited?

There is no evidence to suggest that Mr Provopoulos profited personally from the Proton deal. However it remains to be seen whether Piraeus Bank (where Mr Provopoulos was formerly a vice president) benefited: Critics argue it may have unloaded the shaky Proton Bank to shore up its bottom line.
Furthermore as noted by the Prosecutor, Mr Lavrentiadis appears to have paid an unexplained premium to Piraeus Bank, paying 32 million euros over the share price for the 31% stake in the bank.

It is also worth noting Mr Lavrentiadis has also since alleged in a supplementary deposition to magistrates that Michalis Sallas, Chairman and CEO of the Bank of Piraeus and Mr Provopoulos’s former boss, personally intervened in order to ensure that the sale of the bank was approved by the central bank. As written in an October 2013 New York Times article:

Left: Michalis Sallas, Piraeus Bank - right: Lavrentis Lavrentiadis, Proton Bank

“The Proton deal was announced on Dec. 29, 2009. The next day, Mr. Lavrentiadis wired 71 million euros to Piraeus, according to the prosecutor’s report — even though the sale had not been formally approved by the central bank’s regulatory division.

As weeks passed without a nod from regulators, Mr. Lavrentiadis became worried that he would never gain control of the bank. Mr. Lavrentiadis told prosecutors that he met with Mr. Sallas, the Piraeus chairman, in late March and said that he had decided to pull out of the deal.

'Don’t do that,' Mr. Sallas replied, according to Mr. Lavrentiadis’s account. “Let me call my good friend George Provopoulos, and he will do what is needed to get this deal cleared.'

A few days later, the central bank approved the sale."

Piraeus Bank has denied that allegation outright claiming that it amounted to a false and desperate defense on the part of Lavrentiadis.

The ties to Piraeus Bank: Supervising his former employer

Questions remain about Mr Provopoulos’s relationship with Piraeus Bank (his former employer before he took over as central banker) and with its chairman Michael Sallas: from the eyebrow raising 3.4 million euro severance payment he received from the bank to numerous regulatory decisions taken by the BoG under his governorship that, according to critics, appear to have favoured Piraeus bank.

Again from the New York Times: “Provopoulos’s critics argue that the playbook used in the Proton deal — described as a series of back-room maneuverings that rewarded Michalis G. Sallas, the domineering chairman of Piraeus Bank — was deployed repeatedly, most recently when Piraeus bought the Greek operations of three Cypriot banks last March at a knockdown price of 524 million euros, and a few months later booked a profit of 3.5 billion euros on the transaction.”

Similarly Mr Provopoulos came under criticism in 2012 over a decision to put the non-performing loans of the struggling state run Agricultural Bank (ATEbank) into a separate ‘bad bank’ and hand the rest to Piraeus Bank. Opposition MPs argued that the private lender has been gifted the deposits and assets of the state bank. Provopoulos defended the deal in parliament claiming “this was the only viable option”. Otherwise, "[t]he systemic stability that we have carefully safeguard would have been shaken”.

A 3.4 million payoff from his former employer

Furthermore, a report by Reuters in October 2012 revealed that Mr Provopoulos had enjoyed special treatment when he stepped down from Piraeus Bank to take over as governor of the Greek central bank. As Reuters pointed out, “the governor of the Bank of Greece was given a severance payment of 3.4 million euros when he left his former employer, a major bank that he now regulates”.

The severance package granted to Mr Provopoulos amounted to more than two million euros per year of service, a notable sum when compared to what other directors of the same rank received when they departed from the same bank. As a measure of comparison, another vice-chairman was given an exit payment amounting to less than 100,000 euros per year of service.

At the time, as documents submitted to the Greek Parliament by the Bank of Greece and Piraeus Bank stated (see documents in greek), Mr Provopoulos had a loan with his employer (Piraeus Bank) of 5 million euros, taken out to buy Piraeus shares and stock options. Three months after taking over as central banker, Mr Provopoulos sold his Piraeus Bank shares portfolio to avoid any conflict of interest. The sale left him with an outstanding debt of 2.1 million to his former bank which he covered with a personal cheque. As the Reuters report noted, “the statement to parliament made no reference to the fact that Provopoulos had been granted a severance payment of 3.4 million euros by Piraeus”.

The 'peculiar' timing of the call for Mr Provopoulos to appear before prosecutors

Perhaps the most perplexing aspect of the recent move by prosecutors to treat Mr Provopoulos and other members of the BoG’s board as suspects in the Proton Scandal is why it took so long. The prosecutor’s report on which the latest move appears to have been based was issued over a year ago in May 2013 and has been in the public domain at least since autumn 2013.

In the past Mr Provopoulos’s supporters have stated that the allegations of wrongdoing against him were politically motivated, driven by politicians who wished to have greater control over the nation's banking sector.

However in practice the exact opposite appears to apply, with Mr Provopoulos being called to appear before prosecutors only after having stepped down as the BoG governor.

In other words it appears that until now his position as the country’s most powerful banker shielded him from investigation with the courts less willing to prosecute a sitting governor of the Bank of Greece than a former one.

Marfin / Laiki Bank: A 'tolerant' central bank in Greece; the fall of a bank in Cyprus

In the autumn of 2008, the greek political scene was shaken by the Vatopedi scandal. The case (which years later became iconic of the Greek crisis, in part because of a Michael Lewis feature for Vanity Fair) concerned a controversial land swap between a greek-orthodox monastery in the Mount Athos peninsula and the greek government that allegedly involved corruption on both sides of the table. Interestingly, just beneath the surface of this scandal, another one lurked, this time implicating banks instead of monks: Marfin Popular Bank, a Cypriot bank under Greek control, had loaned more than 150 million euros to the monastery. Digging deeper into the bank’s portfolio, a parliamentary committee found out that the bank had been involved in dubious lending practices: allegedly loans to the tune of 1.8 billion euros were issued to finance entities related to the bank, arousing suspicions for serious conflicts of interest.

Mr Provopoulos was asked by the Parliament’s committee to explain why the central bank had not moved earlier to sanction the lending practices of Marfin Bank. He insisted that the regulator had acted promptly and that the bank (Marfin) had not breached banking practices rules – with the exception of minor violations that were sanctioned by the regulator.

What Mr Provopoulos failed to mention to the committee was that an audit report, jointly drafted by his own Bank of Greece and by the central bank of Cyprus, had addressed very serious allegations regarding the functioning of Marfin Bank and its loan policies.

The 51-page “Report of Audit in Group of Marfin Egnatia Bank SA”, (MEB was a subsidiary of Marfin Popular Bank) drafted in May 2009, did not mince words. In the first paragraph, under “Basic Assumptions”, the auditors said that the bank “undertakes risks whose level and nature are a cause for concern for the supervising authorities, regarding its correct and adequate management”.

Among other things, the auditors found “Loans, mainly to MIG group [underlined in the report], granted in several cases with a preferential treatment and without respecting the procedures of prudent banking practices (low fees, long period of payback), leading to the bank’s exposure to increased risks”. And “exceedances of the authorized credit policy and procedures as well as violations of PDTE 2577/9.3.06” (PDTE stands for Act of the Governor of the Bank of Greece).

One crucial question concerned the relationship between Marfin Bank and MIG, Greece’s biggest investment group at the time. According to Bank of Greece data, Marfin Bank had lent 700 million euros to finance the purchase of MIG shares. The chairman of the parliament committee, MP Tsironis, had argued that Marfin and MIG were effectively inseparable, not least because they shared many executives and shareholders. "The lending nexus between Marfin and MIG and the other related companies creates a huge co-dependence and risk concentration."

Provopoulos was asked about this “nexus” by the MPs. In a statement sent to the Parliamentary Committee, the governor of the Bank of Greece, wrote: “Furthermore, there is no evidence that MIG exercises a dominating influence on the two banks (Marfin Popular Bank and Marfin Egnatia Bank) nor that those are subject to a the same management".

But the central banker’s claim was contradicted by the findings of his own bank’s audit: “The relationship between MPB [Marfing Popular Bank] group and MIG group creates the impression that the close ties between the two groups played a significant role in the approval of those loans”.

In the October 2010 inquiry report, the committee’s members stated they were “particularly troubled” by the “tolerant” role of the Bank of Greece. The Chairman of the committee, MP Tsironis, went further and sent a letter to Greece’s top Supreme Court judge, asking for an investigation. His letter was forwarded by the Supreme Court to the Bank of Greece. On November 9 2010, Mr Provopoulos said in his reply he was “surprised” by Tsironis’s letter which showed “insufficient understanding of the data which fatally leads to wrong conclusions”. Concluding his response, Provopoulos qualified Tsironis’s arguments as “unfounded” and “dangerous” if they were to be published.

They were not published - and neither did the damning (for Marfin Bank) internal BoG report which remained secret until it surfaced for the first time in a Reuters story (Special Report: How a Greek bank infected Cyprus ) three years after its drafting, in July 2012. Following the Cyprus bail-in crisis in 2013, more details of the report were published by Eleftherotypia newspaper and HotDoc Magazine. But the report audit was mostly ignored by the Bank of Greece top management.

In March 2013, the Cyprus banking system collapsed. Marfin Popular Bank (by then named Laiki) was winded down while the Bank of Cyprus (the island’s largest commercial bank) was recapitalized at the expense of the depositors. Laiki’s thousands of savers saw their deposits wiped out. While conventional wisdom attributed the collapse to the bank’s exposure to Greek sovereign bonds, some analysts thought otherwise. According to a BBC Radio reportregarding Laiki, “billions handed out in bad loans created a financial time-bomb that has destroyed a nation's hopes”.

The question whether a prompt intervention by the regulators in Greece (since the risks were known to them by 2009) could have changed the fate of the bank, and also averted its crash in 2013, still remains open.

The “T+10” controversy: Did the BoG encourage speculation on Greek bonds?

Source: 'Eleftheros Typos' newspaper

In May 2010, the Bank of Greece was accused, in the press and in parliament, of encouraging naked short selling following a change in the Bank’s regulations regarding the settlement of bond trades. Following a front page investigative report by the Greek newspaper Eleftheros Typos, Vaso Papandreou, an MP with the governing PASOK party (who is unrelated to the former PM George Papandreou) and a former European commissioner, filed a question in parliament alleging that the Bank of Greece had deliberately made it easier for speculators to short Greek bonds by extending the settlement period and abolishing the penalties for failed bond trades on its electronic bond trading platform.

According to a report by newspaper ‘Eleftheros Typos’, the decision to change the rules was taken following a request by the Hellenic Banks Association (a lobby group representing the Greek banks) on October 5 2009, one day after the Greek general elections and just weeks before the Greek debt crisis explodes.
The changes of rules were first implemented on October 22 2009 without an Act of the Bank of Greece [PDTE] as the law stipulates. Almost four months later, on February 10 2010, a relevant PDTE was issued, signed by the vice-governor of the BoG Mr Papadakis but not by Mr Provopoulos. ‘Eleftheros Typos’ provides also a document issued by ‘Euroclear', the european settlement platform, referring to the change of rules (see embedded document).
Following the outcry, all changes in the system will be annulled on April 7 2010 and the initial settlement period is reinstated. Critics in the Greek press have argued that the Greek bonds spreads explosion might be partially attributed to this window of opportunity offered by the BoG to the speculators.

The story was picked up by the Financial Times (“Greek central bank hit by short claims”, May 19, 2010), which led Mr Provopoulos to send a letter to the paper refuting all charges.

Mr Provopoulos claimedthat “the Bank of Greece has never introduced any changes to the regime of sanctions. The 10-day maximum period chosen by the bank for automatic recycling is relatively short in comparison with standard practice” and concluded “The T+3 convention has remained in place; the penalties for failed bond trades have not been altered since the inception of Bogs; the introduction of automatic recycling for a maximum of 10 days is relatively short; and international experience provides no evidence of any meaningful relationship between aggressive trading practices and the recycling procedure.”

The legacy of Mr Provopoulos

Giorgos Stournaras, former Minister of Economics and now Governor of BoG with Giorgos Provopoulos in the Greek Parliament

“Few [in the world] hold as much power within their own country as Georgios A. Provopoulos” said a New York Times reportpublished when he was still the central banker. His judicial travails set aside (and it’s too early to say whether he will eventually be brought to a court), Mr Provopoulos is leaving the Bank of Greece with the aura of the man who “played a crucial role in keeping Greece out of bankruptcy and in the euro zone” (from the same article). Mr Provopoulos in an interview given just before he stepped down from the central bank, confessed: "I spent many sleepless nights not knowing in what currency I would wake up to."

In an op-edpiece published in the Wall Street Journal, a few weeks before he stepped down as central banker, Mr Provopoulos set the record of his own successes – and some of them are undisputed: “The sirens of doom have been silenced”. Not only “all deposits in Greece were fully protected” but “deposits have returned to the banking system” along with “renewed international confidence in the banking system”. “Today, the banking sector comprises four well-capitalized, viable pillar banks and a few smaller ones”.

Other commentators have different views. Economist Yanis Varoufakis thinksit was “precisely” this recapitalization process that served as “the main mechanism for the creation of Greece’s New Cleptocracy. While both the private and the public sectors were collapsing, the bankers managed to extract a sweet deal from the governing politicians”[…] “The Central Bank of Greece shielded the bankers’ sinful deeds from criticism, even from legal action”. Speaking of Mr Provopoulos in person, Varoufakis says: “Interestingly, the Central Bank of Greece’s governor […] was, until he became governor, an employee of the banker that benefitted the most from all of the above”.

In the same vain, Landon Thomas, the NYT business reporter, compared Provopoulos to Henry M. Paulson Jr., the former Goldman Sachs chief who as US Treasury secretary bailed-out on taxpayers’ money some of the biggest American banks in the post-2008 years. “In Greece”, noted Thomas Jr in the article cited above, “Mr. Provopoulos fast-tracked a slate of deals that transformed Piraeus Bank, where he had been a vice chairman before joining the central bank, into the nation’s most powerful bank”.

As for the public? They might remember him for this paragraph (see embedded document) inside the Bank of Greece’s Interim Monetary Policy for 2010: at page 147, Mr Provopoulos poses as a strong advocate of “suspending activities” for the Open Care Centres of the Elderly (a welfare institution for the pensioners), “including travels abroad or free holidays, for a period of five years, until financial stability is restored”. At the height of the crisis, with billions of euros being channeled to the banks at a huge social cost, Mr Provopoulos was still asking for more cuts, this time targeting the summer vacations of the elderly.

Now, at the age of 64, Mr Provopoulos is officially at retirement age, though probably not in need of a free summer voucher.

© 2010-2014 ThePressProject.net

 

Comments

 10

 10

Reporting on Greek banks will either land you in jail or have you accused of being a spy 

 

It’s been more than a year since a prosecutor’s report implicated Mr Provopoulos, then Greece’s central banker, in the Proton Bank case. However, all local mainstream media have remained silent. But what was the fate of those rare birds that dared report on it? A Greek reporter ended up in jail, sued by a judge for defamation; and a NYT journalist was accused of being a spy for the Turks aiming to destabilize Greece…

 

Despina Brousalis is a greek reporter. For years she worked for To Vima, one of the country’s leading papers, covering the justice beat. Today she is the administrator of DirectNews, a news blog.

 

Landon Thomas Jr. is a leading American business reporter for the New York Times.

 

Initially Brousali (in July 2013) and soon after Thomas (in October of the same year), published reports in their respective news outlets on the same topic: The alleged criminal liability of the Governor of the Bank of Greece George Provopoulos in the Proton Bank case. As we explain in detail in this special report, Lavrentis Lavrentiadis, one of the leading Greek businessmen of the '00s, now awaiting trial for embezzlement and fraud, bought 31% of Proton Bank from Piraeus Bank, without prior approval of the Bank of Greece. Months later, and as the deal was about to collapse, the Bank of Greece gave its approval ignoring the red flags raised by its own auditors (read more on 'The Proton Bank case' part of this report).

 

Brousali and Thomas Jr had based their reporting on the findings by Financial Crime prosecutor George Kaloudis. The ‘Kaloudis report’ (published in full first by DirectNews and now by ThePressProjectInternational) was ignored by almost all greek mainstream media, despite the fact that it put on the spot the country’s central banker – or because of it.

 

A few months after the prosecutor drafted his report, a judge-investigator, Ms Hadzakis, concluded the inquiry, dismissing the prosecutor’s petition for a further investigation of Mr Provopoulos’s role in the deal. In ‘DirectNews’, Brousali, employing quite blunt language, implied the judge might have buried the case (link  in greek). 

 

It is a fact that the stories published by the two reporters differ in style. Brousali used an aggressive language while Thomas Jr was very careful with his choice of words. There is no doubt that his report was proofed prior to publication by lawyers to avoid an eventual lawsuit by Mr Provopoulos or other persons involved.

 

It is striking that the prosecutor’s report went by completely unnoticed by the media. And yet the Proton Bank case concerned some of the most powerful businessmen and bankers in the country (Provopoulos, Lavrentiadis and Sallas). The report struck a blow to the very heart of the Greek banking system at a time when Greek banks were being recapitalized with 50 billion euros at the expense of the greek taxpayers and had effectively been nationalized.

 

Instead, some of the greek media went on slandering Landon Thomas Jr.. Even entities that were at odds with each other (such as Themos Anastasiadis and Stavros Psycharis, two of the country’s most powerful publishers, of Proto Thema and To Vima, that usually rant against each other) sought to momentarily unite in this common front and attack the NYT reporter. Popular news site ‘iefimerida’ wrotethat Landon Thomas acted as a member of a group under Lavrentiadis. Lavrentiadis, according to ‘iefimerida’ had “extended his group by employing good and unselfish journalists in Greece and especially abroad”. “Thomas Landon’s [sic] aim was the general destabilization”.

 

Fimotro, a blog, ran a post with the title: «Is the NYT journalist Landon Thomas a spy of the Turks? ” (link from another source because Fimotro has since taken the post offline). The post performed a thorough and detailed analysis of the reporter’s CV with the aim of dissecting “what is hiding beneath his series of publications”.

 

The Fimotro blog has been instrumental in the attacks against journalists who have reported on the state of the greek banking system. 

 

In May 2012, Fimotro published  a copy of a receipt allegedly showing a payment by the Greek Intelligence Service (EYP) to Kostas Vaxevanis, the investigative journalist behind the release of the so-called 'Lagarde list'. The receipt was expectedly proved to be a fake. 

 

In June 2012, Fimotro insinuated that Stephen Grey, a journalist who reported for Reuters on the greek banks, was operating on behalf of secret agencies with the goal of harming Greek banks. 

 

Probably Thomas Jr, from distant New York, has no idea that according to Fimotro he is a spy for the Turks. But his Greek colleague Despina Brousalis underwent a different treatment. A few days following her post against judge Hadzakis, who attempted to close the case, she was arrested, handcuffed and jailed, following a lawsuit by the afforementioned judge. Brousali was set free on bail the following day. Her case was tried in November 2013 and is still awaiting the ruling.

The question that looms over the case is the double standard employed over journalists on one side and those who are chasing journalists on the other. While journalists are sent to courts or intimidated for reporting on banks, those who are orchestrating the campaigns against them remain immune.

 

In a separate case, as the PressProject International reported earlier this year, six people including alleged agents of the Greek secret services, have been charged with conspiracy to murder Kostas Vaxevanis. Vaxevanis has more than once alleged that he is targeted because of his reports on the banking system. 

Commenting on the strange absence of media coverage of the case, Vaxevanis told TPPI “in another time with a rudimentarily functioning mass media it would be the top story that somebody tried to murder a journalist. But today we have a complete omertà.”

» Financial Times / 19 May 2010 
Greek central bank hit by short claims

» Reuters / 13 Jun 2012 
Special Report: How a Greek bank infected Cyprus

» Reuters / 11 Oct 2012
Insight: Greek central banker's big pay-off

» New York Times / 17 Oct 2013
In Greece, the Banking Chief Draws Scrutiny
 

πηγή: http://www.thepressproject.net/article/66331/George-Provopoulos-The-most-powerful-man-in-the-country-a-few-months-ago-now-a-suspect-in-a-bank-probe

Τεστ DNA … για εξακρίβωση πλαστογραφίας (Περίπτωση διαθήκης).

«Ο πραγματογνώμονες των εργαστηρίων ... παρευρέθησαν στο Πρωτοδικείο Αθηνών προκειμένου να πραγματοποιήσουν εξέταση DNA για τη γνησιότητα μίας διαθήκης»

Η γνησιότητα μιας διαθήκης αποτέλεσε το μήλον της έριδος για δύο αδέρφια μετά τον θάνατο της μητέρας τους. Όταν τα δύο αδέρφια έμαθαν τον τρόπο που είχε επιλέξει η μητέρα τους να μοιράσει την περιουσία της, ο μεγαλύτερος αδερφός ένιωσε αδικημένος και αμφισβήτησε εντόνως τη γνησιότητά της, κατηγορώντας τον μικρότερο αδερφό ότι είχε συγγράψει ο ίδιος τη διαθήκη, την οποία στη συνέχεια έδωσε στη μητέρα του για να υπογράψει.

Καθώς η διαθήκη ήταν χειρόγραφη, ο δικηγόρος του μεγαλύτερου αδερφού κάλεσε έναν ειδικευμένο γραφολόγο για να αποφανθεί περί της γνησιότητας του εγγράφου. Το πόρισμα του γραφολόγου ανέφερε πως ο γραφικός χαρακτήρας στη διαθήκη ταίριαζε απόλυτα με τον γραφικό χαρακτήρα της μητέρας, και άρα δεν υπήρχε ενδεχόμενο πλαστογραφίας. Ο αδικημένος αδερφός, όμως, που επέμενε στην αρχική του άποψη, θέλησε να ελέγξει τη γνησιότητα και με έναν διαφορετικό τρόπο, και μετά από προτροπή του γραφολόγου, κάλεσε τους Πραγματογνώμονες της ... να πραγματοποιήσουν ανάλυση DNA στο έγγραφο, και να συγκρίνουν τα αποτελέσματα, τόσο με το DNA της θανούσης, όσο και με αυτό του μικρότερου αδερφού. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να βεβαιωθεί τόσο για το ότι η μητέρα του είχε γράψει όντως τη διαθήκη, όσο και για το ότι ο μικρότερος αδερφός δεν είχε έρθει καθόλου σε επαφή με αυτήν, πριν την ημέρα της ανακοίνωσης.

Επειδή η διαθήκη είχε κατατεθεί στο Πρωτοδικείο Αθηνών, η ομάδα της ... με επικεφαλής τον Πραγματογνώμονα, Δρ. Φιτσιάλο Γεώργιο, μετέβη επιτόπου στο Πρωτοδικείο, μεταφέροντας εκεί τον ειδικό εξοπλισμό ανίχνευσης και λήψης βιολογικού υλικού. Χρησιμοποιώντας την ειδική λάμπα ανίχνευσης βιολογικού υλικού μπόρεσε να εντοπίσει σημεία στο έγγραφο, τα οποία ήταν πιο πλούσια σε βιολογικό υλικό και πραγματοποίησε τις κατάλληλες δειγματοληψίες στο έγγραφο. Παράλληλα συνέλεξε δείγμα σάλιου από τον μικρότερο αδερφό, καθώς και βιολογικό υλικό από προσωπικά αντικείμενα της θανούσης, προκειμένου να γίνει η σύγκριση. Τα εργαστηριακά αποτελέσματα της ανάλυσης DNA επιβεβαίωσαν το πόρισμα του γραφολόγου, αφού ο κύριος δότης γενετικού υλικού στο έγγραφο ήταν πράγματι η μητέρα, ενώ το γενετικό προφίλ του αδερφού δεν ήταν συμβατό με το προφίλ Dna του εγγράφου.

Η τεράστια τεχνολογική πρόοδος που παρατηρείται πλέον σε όλες τις επιστήμες, δίνει τη δυνατότητα να απαντηθούν με ευκολία ακόμα και τα πιο δύσκολα ερωτήματα. Η παραπάνω ιστορία αποτελεί ένα πολύ ωραίο παράδειγμα για το πώς δύο επιστήμες μπορούν να συνδυαστούν και να απαντήσουν πιο ολοκληρωμένα σε ένα ερώτημα, παρέχοντας η καθεμία επιστήμη τη δική της πληροφορία. Η επιστήμη της γραφολογίας, κατάφερε να απαντήσει με σιγουριά το ερώτημα ποιός έγραψε το έγγραφο αυτό, ενώ η επιστήμη της Μοριακής Βιολογίας προσέφερε πολύτιμα στοιχεία σχετικά με το ποιος άλλος, εκτός του ατόμου, που συνέγραψε τη διαθήκη, είχε ακουμπήσει και ενδεχομένως επεξεργαστεί το έγγραφο. Πολύ χρήσιμο είναι, βέβαια, να αναφερθεί, πως η ανάλυση DNA είναι προτιμότερο να προηγείται των άλλων αναλύσεων, έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί η εναπόθεση γενετικού υλικού τρίτων ατόμων (π.χ. του γραφολόγου), η οποία ενδέχεται να περιπλέξει τα αποτελέσματα.

πηγή:  http://www.ethemis.gr/test-dna-gia-plastografia-ipothesi-exakrivosis-diathikis/

Τηλεκατευθυνόμενος έρωτας

Στον τηλεκατευθυνόμενο έρωτα
θυσιάζω εξ αποστάσεως το κοντρόλ
με χειροκίνητες κινήσεις
πλησιάζω σε ασφαλή απόσταση το ρολλό
με τις φλεβαρίδες ανεβάζω τις γρίλιες
σκοτώνω ό,τι απέμεινε, σε αργή κίνηση, με αεροζόλ
στο τιμόνι αυτό, ακατοίκητο το μυαλό απ'αλκοόλ
αναζητά την κατευθυνόμενη αγάπη
με τηλεπάθεια να ζήσει τα πάθη
αλλά αν πάθει, ποιο κόστος σταματάει τα λάθη
στη στιγμή που πολύ ψηλά πετούσες
από τηλεκατευθυνόμενο έρωτα
σ'εκείνο το ύψος ν'αντιληφθείς
το ολισθηρό σου αντίο
χωρίς αερόστατο
να φουσκώνεις από γνήσι'αγάπη
να θυμάσαι στο δρόμο της ελεύθερης πτώσης
χωρίς αγκυλώσεις, η αγάπη σώζει ζωές

Αφιέρωμα στον Τενεσί Ουίλιαμς-Tennessee Williams

 

Τενεσί Ουίλιαμς, ο αθόρυβος επαναστάτης

The Guardian

Ποιος είναι ο αγαπημένος Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας των Βρετανών; Εναν χειμώνα είναι ο Αρθουρ Μίλερ, τον επόμενο ο Ντέιβιντ Μάμετ. Φέτος την τιμητική του έχει ο Τενεσί Ουίλιαμς. Η Ρέιτσελ Βάις κάνει πρεμιέρα με το «Λεωφορείο ο Πόθος», το οποίο ανεβαίνει αυτή την εποχή στο θέατρο Ντόνμαρ του Λονδίνου.

Τον ερχόμενο Δεκέμβριο μια αφρο-αμερικανική εκδοχή της «Λυσσασμένης γάτας», με πρωταγωνιστές τον Τζέιμς Ερλ Τζόουνς και την Αντριαν Λέστερ, έρχεται στο θέατρο Ουέστ Εντ. Και στο μεταξύ θα έχουμε την ευρωπαϊκή πρεμιέρα ενός ξεχασμένου έργου του 1937, «Ανοιξιάτικη καταιγίδα» (Spring Storm) στο θέατρο Ρόγιαλ & Ντέρνσγκεϊτ του Νορθάμπτον.

Ωστόσο, παρόλο τον ενθουσιασμό μας για τον Ουίλιαμς, θεωρώ ότι εξακολουθούμε να τον προσεγγίζουμε με έναν ανεπαίσθητα λανθασμένο τρόπο.

Είθισται να παρουσιάζεται ως συγγραφέας της ψυχολογικής ανάλυσης των χαρακτήρων, εις βάρος όμως των ριζοσπαστικών πολιτικών του απόψεων καθώς και της έφεσής του στην κωμωδία.

Βεβαίως, οι αντιλήψεις όσον αφορά στην προσέγγιση του έργου του Ουίλιαμς εξελίχθηκαν με την πάροδο των ετών.

«Ακόλαστο» έργο

Οταν το «Λεωφορείο ο Πόθος» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 1949 σε παραγωγή του Λόρενς Ολίβιε με πρωταγωνίστρια τη Βίβιαν Λι, η εικόνα που το αγγλικό κοινό σχημάτισε για τον Ουίλιαμς ήταν εκείνη του γλοιώδους και άξεστου Αμερικανού. Το έργο χαρακτηρίστηκε από το Κοινοβούλιο «ακόλαστο και πορνογραφικό».

Ευτυχώς, όμως, κάποια στιγμή πάψαμε να θεωρούμε ότι ο Ουίλαμς απλώς προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις δίνοντας έμφαση στο σεξ.

Σήμερα στρεφόμαστε πλέον στη λυρική και πονόψυχη πλευρά του. Γι' αυτό άλλωστε χαρακτηρίστηκε «ποιητής των χαμένων ψυχών» και πλήθος αναλύσεων εστιάζουν στη συμπόνια που ένιωθε για τους κατατρεγμένους και τους «λαβωμένους» από τη ζωή. Η φράση-κλειδί σε αυτή την ανάγνωση είναι η ατάκα του περιπλανώμενου Βαλ από το θεατρικό «Ο Ορφέας στον Αδη», ο οποίος λέει: «Εχουμε όλοι καταδικαστεί σε απομόνωση μέσα στο ίδιο μας το δέρμα, διά βίου!».

Είμαι ο τελευταίος που θα υποτιμούσε τη σπαρακτική ποιητικότητα και την απήχηση της μοναχικότητας των ηρώων του. Συχνά όμως παραβλέπουμε την πιο στιβαρή πλευρά του ταλέντου του. Τα θεατρικά του έργα σκιαγραφούν το αποτρόπαιο πορτρέτο των ποταπών προκαταλήψεων του αμερικανικού Νότου: υπογραμμίζουν τη δυσχερή οικονομική πραγματικότητα αυτού του κομματιού της Αμερικής και, όντας πιστά στο πνεύμα του Τσέχοφ, που τόσο θαύμαζε, είναι εξίσου κωμικά και τραγικά.

Απόδειξη της έντονης κοινωνικής του συνείδησης (προϊόν της επισκοπιανής ανατροφής του) αποτελούν η ζωή, οι επιστολές και το ίδιο του το έργο.

Ταξίδι στον Νότο

Ταξιδεύοντας στον αμερικανικό Νότο το 1939, άκουσε με προσοχή τις διηγήσεις των ανέργων και των χτυπημένων από τη φτώχεια οικογενειών, ενώ μοιράστηκε το πενιχρό τους γεύμα με τα παιδιά τους. Η πτυχή αυτή είναι ιδιαίτερα αισθητή στα πρώιμα έργα του Ουίλιαμς, τα οποία, όπως απέδειξε η επαναπροσέγγιση από τον Τρέβορ Ναν του «Οχι για αηδόνια» στο Εθνικό Θέατρο, υπηρετούν με σθένος συγκεκριμένους κοινωνικούς σκοπούς.

Το έργο, το οποίο γράφτηκε το 1938, παρουσιάζει μια ομάδα φυλακισμένων, οι οποίοι αμφισβητούν τη μουσολινικού τύπου εξουσία ενός βίαιου φύλακα. Το αντιφασιστικό φρόνημα υπήρξε θεμελιώδης αρχή του Ουίλιαμ.

Υπ' αυτή την έννοια το «Λεωφορείο ο Πόθος» αποτελεί λυδία λίθο. Για τον Αμερικανό σκηνοθέτη και κριτικό Χάρολντ Κλούρμαν, η Μπλανς Ντιμπουά εκπροσωπεί το «μαρτυρικό ποιητικό ένστικτο και την αριστοκρατία του αισθήματος», ενώ ο Στάνλεϊ Κοβάλσκι, ο οποίος είναι όλος πυγμή, άξεστη φιληδονία και ωμή ενέργεια, αποτελεί «το ιδανικό έδαφος για την άνθηση του φασισμού, όχι ως πολιτικό κίνημα, αλλά ως στάση ζωής».

Μέχρις ότου ο Ουίλιαμς εισέλθει στην, όπως ο ίδιος αποκαλούσε, «λίθινη εποχή» του βίου του, στη δεκαετία του '60, όπου το ποτό και τα ναρκωτικά έπληξαν το ταλέντο του, το βασικό του θέμα ήταν η Αμερική με την πιο πλήρη και πολιτική έννοια του όρου. Ακόμα και το «Καμίνο Ρεάλ», που παίχτηκε για πρώτη φορά το 1953 και θεωρείται το λιγότερο συμβολικό του έργο, αποτελεί μια ζωντανή μεταφορά της Αμερικής του '50.

Και κωμωδία

Ο Ουίλιαμς παρέμεινε ένας αμιγώς πολιτικός συγγραφέας μέχρι και τον «Ορφέα στον Αδη», που ανέβηκε για πρώτη φορά το 1957. Εδώ η ηρωίδα ανακαλύπτει ότι ο πατέρας της δολοφονήθηκε από τα μέλη της Κου Κλουξ Κλαν γιατί αρνιόταν να εφαρμόσει τη φυλετική διάκριση. Ο Ουίλιαμς είναι γνωστός ως εξερευνητής εσωτερικών τοπίων· παραβλέπουμε όμως την ικανότητά του να καταγράφει και να μάχεται παντός είδους προκαταλήψεις, αδιαλλαξία ή τυραννία. Στις καλύτερες στιγμές του ο Ουίλιαμς αποδίδει την Αμερική στα χειρότερά της. Παρ' όλη τη συμπόνια του για τον άνθρωπο, εξέλαβε την ανθρώπινη κατάσταση (και ιδιαίτερα τη δική του) ως αμυδρώς παράλογη.

Το ταλέντο του στην κωμωδία είναι εν μέρει ιδιοσυγκρασιακό και εν μέρει προϊόν των νότιων καταβολών του, οι οποίες εκτείνονται από τον Μαρκ Τουέιν μέχρι την Κάρσον Μακ Κάλερς. Η φλέβα αυτή είναι αισθητή σε ολόκληρο το έργο του. Μπορεί κανείς να διαβάσει τη «Λυσσασμένη γάτα» ως μια τραγωδία με θέμα τις προσωπικές αυταπάτες, όπου ο ήρωας, ο Μπρικ, αδυνατεί να αποδεχθεί την ομοφυλοφιλία του, όπως ο πατέρας του αρνείται να αποδεχθεί τον καρκίνο του. Οπως όμως προκύπτει από τον εναρκτήριο κωμικό μονόλογο της Μάγκι, της γάτας, το έργο είναι πολύ αστείο.

Αυτο-παρωδία

Ορισμένα από το ύστερα έργα του Ουίλιαμς τείνουν στην αυτο-παρωδία, όμως τα καλύτερα έργα του θα αντέξουν στο χρόνο για συγκεκριμένους λόγους: χάρη στην ικανότητά του να γράφει εξαιρετικούς ρόλους για ηθοποιούς, στην ενστικτώδη αγάπη που τρέφει για τους αποσυνάγωγους και τους ηττημένους και λόγω της ένθερμης αντίθεσής του σε κάθε είδους τυραννία, οικιακή ή πολιτική. Οπως έγραψε κάποτε ο ίδιος ο Ουίλιαμς: «Για να είναι κανείς Καλλιτέχνης πρέπει να είναι Επαναστάτης». Λόγια που παρερμηνεύονται σταθερά και προκαλούν πάντοτε φόβο. Ηρθε όμως η ώρα να αναγνωρίσουμε ότι εντός των ορίων της πολυσύνθετης πολιτείας του Τενεσί έζησε ένας γνήσιος επαναστάτης.

πηγή:http://www.kathimerini.gr/366910/article/politismos/arxeio-politismoy/tenesi-oyiliams-o-a8oryvos-epanastaths

Γιατί η Εισαγγελία Εφετών Αθηνών δεν δημοσιοποιεί τα στοιχεία των κατηγορουμένων για το σκάνδαλο της μαφίας των ακινήτων-παραδικαστικού κυκλώματος;

 

Γιατί η Εισαγγελία Εφετών Αθηνών δεν δημοσιοποιεί, ως οφείλει, τα στοιχεία των κατηγορουμένων για το σκάνδαλο της μαφίας των ακινήτων-παραδικαστικού κυκλώματος;

Σύμφωνα με την περίπτωση β΄ του άρθρου 2 του Ν. 2472/97,

«β. «Ευαίσθητα δεδομένα», τα δεδομένα που αφορούν στη φυλετική ή εθνική προέλευση, στα πολιτικά φρονήματα, στις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, στη συμμετοχή σε συνδικαλιστική οργάνωση, στην υγεία, στην κοινωνική πρόνοια και στην ερωτική ζωή, στα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες, καθώς και στη συμμετοχή σε συναφείς με τα ανωτέρω ενώσεις προσώπων. Ειδικά για τα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες δύναται να επιτραπεί η δημοσιοποίηση μόνον από την εισαγγελική αρχή για τα αδικήματα που αναφέρονται στο εδάφιο β' της παρ. 2 του άρθρου 3 με διάταξη του αρμόδιου Εισαγγελέα Πρωτοδικών ή του Εισαγγελέα Εφετών, εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο. Η διάταξη πρέπει να είναι ειδικώς και πλήρως αιτιολογημένη, να προσδιορίζει τον τρόπο δημοσιοποίησης και το χρονικό διάστημα που θα διαρκέσει. Η δημοσιοποίηση αυτή αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων και προς ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων. Κατά της εισαγγελικής διάταξης επιτρέπεται προσφυγή εντός 2 ημερών από τη γνωστοποίηση στον κατηγορούμενο ή κατάδικο ενώπιον του Προϊστάμενου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών ή του Προϊστάμενου της Εισαγγελίας Εφετών, εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο, ο οποίος αποφαίνεται εντός 2 ημερών. Μέχρι να αποφανθεί ο αρμόδιος Εισαγγελέας απαγορεύεται η εκτέλεση της διάταξης και η δημοσιοποίηση δεδομένων.» «Κατ' εξαίρεση στα κακουργήματα των άρθρων 187, 187 Α και του 19ου Κεφαλαίου του Π.Κ. «εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής» η εισαγγελική διάταξη εκτελείται αμέσως, επικυρώνεται δε από τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών εντός είκοσι τεσσάρων ωρών, εφόσον αυτή έχει εκδοθεί από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών. Διαφορετικά η ισχύς της σχετικής διάταξης παύει αυτοδικαίως με τη λήξη της προθεσμίας των είκοσι τεσσάρων ωρών.».

Σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 3 του Ν. 2472/97,

  «2. Οι διατάξεις του παρόντος νόμου δεν εφαρμόζονται στην επεξεργασία δεδομένων η οποία πραγματοποιείται: α) από φυσικό πρόσωπο για την άσκηση δραστηριοτήτων αποκλειστικά προσωπικών ή οικιακών, β) από τις δικαστικές εισαγγελικές αρχές και τις υπηρεσίες που ενεργούν υπό την άμεση εποπτεία τους στο πλαίσιο της απονομής της δικαιοσύνης ή για την εξυπηρέτηση των αναγκών της λειτουργίας τους με σκοπό τη βεβαίωση εγκλημάτων, που τιμωρούνται ως κακουργήματα ή πλημμελήματα με δόλο και ιδίως εγκλημάτων κατά της ζωής, κατά της γενετήσιας ελευθερίας, της οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, κατά της προσωπικής ελευθερίας, κατά της ιδιοκτησίας, κατά των περιουσιακών δικαιωμάτων, παραβάσεων της νομοθεσίας περί ναρκωτικών, επιβουλής της δημόσιας τάξης, ως και τελουμένων σε βάρος ανηλίκων θυμάτων. Ως προς τα ανωτέρω εφαρμόζονται οι ισχύουσες ουσιαστικές και δικονομικές ποινικές διατάξεις. Στις περιπτώσεις άσκησης από τους πολίτες του δικαιώματος του συνέρχεσθαι κατά το άρθρο 11 του Συντάγματος επιτρέπεται η απλή λειτουργία συσκευών καταγραφής ήχου ή εικόνας ή άλλων ειδικών τεχνικών μέσων με σκοπό την καταγραφή, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του επόμενου εδαφίου. (βλ. σχόλια) Η καταγραφή ήχου ή εικόνας με οποιασδήποτε τεχνικής μορφής συσκευές με σκοπό τη βεβαίωση τέλεσης των παραπάνω εγκλημάτων γίνεται μόνον κατόπιν εντολής εκπροσώπου της εισαγγελικής αρχής και εφόσον επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Σκοπός της καταγραφής αυτής είναι μόνον η χρησιμοποίηση του βεβαιούντος την τέλεση των εγκλημάτων υλικού ως αποδεικτικού στοιχείου ενώπιον οποιασδήποτε ανακριτικής, εισαγγελικής αρχής και δικαστηρίου. Η επεξεργασία κάθε άλλου υλικού που δεν είναι αναγκαίο προς εξυπηρέτηση του παραπάνω σκοπού για τη βεβαίωση των εγκλημάτων απαγορεύεται, το δε σχετικό υλικό καταστρέφεται με πράξη του αρμόδιου Εισαγγελέα.» «γ. από δημόσια αρχή με τη λειτουργία ειδικών τεχνικών μέσων καταγραφής ήχου ή εικόνας σε δημόσιους χώρους για τη διαφύλαξη της ασφάλειας του κράτους, της άμυνας, της δημόσιας ασφάλειας, για την οποία είναι αρμόδια, και ιδίως για την προστασία προσώπων και πραγμάτων, καθώς και για τη διαχείριση της κυκλοφορίας. Το υλικό που συλλέγεται από τα ανωτέρω μέσα, εφόσον δεν εμπίπτει στην περίπτωση β', τηρείται για χρονικό διάστημα επτά (7) ημερών, μετά το πέρας των οποίων καταστρέφεται με πράξη του αρμόδιου εισαγγελέα. Η παράβαση των διατάξεων του προηγούμενου εδαφίου τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους, αν δεν τιμωρείται βαρύτερα από άλλη διάταξη.».

Η σοφή εμπειρία της Αντεισαγγελέως Εφετών Λάρισας Σοφίας Αποστολάκη- Οι πνευματικές της εμπειρίες

Μπράβο στον Αντεισαγγελέα Εφετών Αθηνών κ. Στυλιανό Κωσταρέλλο

 

Παπαδάκου Γιάννα 

Στοχοποιεί τρεις πρώην υπουργούς ο εισαγγελέας

Τι υποστηρίζει στο έγγραφο που έστειλε ο κ. Κωσταρέλλος στην ανακρίτρια της υπόθεσης της Siemens

Της Γιάννας Παπαδάκου

Τρεις πρώην υπουργούς Δημόσιας Τάξης της κυβέρνησης της ΝΔ πριν από το 2009 στοχοποιεί ακόμα και με ποινικές ευθύνες ο αντεισαγγελέας Εφετών κ. Στέλιος Κωσταρέλλος με έγγραφο που έστειλε στην ανακρίτρια της υπόθεσης της Siemens Μαρία Νικολακέα για την υπόθεση της προμήθειας ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων C4I. Ο εισαγγελέας δεν αποδέχεται την αρχειοθέτηση της υπόθεσης (εννέα χρόνια μετά την έναρξη της δικαστικής έρευνας) και προτείνει την άσκηση και συμπληρωματικών διώξεων εναντίον του Διονύση Δενδρινού, πρώην στελέχους της Siemens, και άλλων δυο αμερικανών στελεχών της εταιρείας SAIC (ο ένας εκ των δύο είναι ο αντιπρόεδρος της εταιρείας Γκραντ Κλαρκ) για ηθική αυτουργία σε κακουργηματική απιστία.

Για τον Μιχάλη Χριστοφοράκο θέτει θέμα ne bis in idem, ότι δηλαδή για την υπόθεση έχει δικαστεί από τη γερμανική Δικαιοσύνη, επομένως δεν πρέπει να έχει οποιονδήποτε καταλογισμό από την Ελληνική Δικαιοσύνη, σύμφωνα με την απόφαση 1/ 2013 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου. Παράλληλα προτείνει να ασκηθεί και δίωξη συμπληρωματική εναντίον των αξιωματικών και στελεχών του υπουργείου Δημόσιας τάξης, οι οποίοι συμμετείχαν στην παραλαβή συστημάτων του C4I για συνδρομή, όπως λέει, στο αδίκημα της απιστίας.

Αίσθηση προκαλεί το κείμενο του εισαγγελέα. Ενώ εκτιμάει ότι για τα αδικήματα των υπουργών εγείρεται θέμα παραγραφής (αποσβεστική προθεσμία), αφού από τότε έχουν περάσει δυο Σύνοδοι της Βουλής και επομένως δεν μπορούν να ελεγχθούν ποινικά για παράβαση καθήκοντος, εν τούτοις κάνει και ποινική εκτίμηση των πράξεων. Ετσι εκτιμάει ότι οι τροποποιητικές, που έγιναν από τους Πρ. Παυλόπουλο και Βύρ. Πολύδωρα, ήταν επιζήμιες για το Ελληνικό Δημόσιο (απιστία). Ιδιαίτερα απόλυτος είναι για τον πρώην αναπληρωτή υπουργό την περίοδο εκείνη, Χρ. Μαρκογιαννάκη, στον οποίον καταλογίζει κακουργηματική απιστία (!). Σύμφωνα με πληροφορίες, έντονη είναι η αντίδραση των πολιτικών, που έχουν πληροφορηθεί την εξέλιξη, κυρίως για τη διατύπωση κρίσεων από πλευρά του εισαγγελικού λειτουργού.

Το σκεπτικό της αναπομπής της υπόθεσης στην ανακρίτρια είναι ότι η ζημιά για το Ελληνικό Δημόσιο ξεπερνάει τα 200 εκατομμύρια ευρώ από τη μη υλοποίηση της συγκεκριμένης σύμβασης. Υπάρχει μάλιστα και εκτενής αναφορά στην απόφαση του Πρωτοδικείου του Μονάχου για το θέμα με επίκεντρο τον άλλοτε επικεφαλής της Siemens Ελλάς Μ. Χριστοφοράκο. Σύμφωνα με αυτήν οι επικεφαλής της αμερικανικής Saic ανέθεσαν την υπεργολαβία του έργου στη γερμανική Siemens διότι δεν είχαν προσβάσεις στην ελληνική αγορά και αλλιώς δεν θα μπορούσαν να κερδίσουν το έργο. Σύμφωνα με το έγγραφο του εισαγγελέα οι χορηγίες που δίνονταν στα δυο μεγάλα κόμματα οδήγησαν στον επηρεασμό των αρμόδιων υπουργών και το έργο ανατέθηκε στην αμερικανική εταιρεία με υπεργολάβο τη γερμανική εταιρεία.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η αναπομπή της υπόθεσης στην ανακρίτρια Μαρία Νικολακέα θα οδηγήσει πιθανότατα την υπόθεση στο Δικαστικό Συμβούλιο του εφετείου. Και αυτό διότι η ανακρίτρια εμμένει ότι δεν προέκυψαν στοιχεία σε βάρος των φυσικών προσώπων, ούτε για απάτη, αλλά ούτε και για απιστία. Η οποιαδήποτε διαφωνία της θα διατυπωθεί μέσα στον Αύγουστο ώστε το Δικαστικό Συμβούλιο να αποφασίσει αν πρέπει να γίνει συμπληρωματική ανάκριση ή να τεθεί στο αρχείο, όπως πρότειναν οι ανακριτές Μαρία Νικολακέα και Νίκος Πιπιλίγκας, ο οποίος έχει ήδη μετατεθεί εκτός Αθηνών.

Πάντως, μακρά δικαστική έρευνα στο Εφετείο από το καλοκαίρι του 2009, που περιελάμβανε και άνοιγμα των λογαριασμών των εμπλεκομένων, δεν έδειξε να έχουν δεχτεί χρήματα από τις εταιρείες, ούτε τα στελέχη του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Αμυνας, αλλά ούτε και άλλο πολιτικό πρόσωπο. Επιπλέον, σύμφωνα με δικαστικούς κύκλους, την υπόθεση ερεύνησε ειδική Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής και επίσης δεν εντοπίστηκαν στοιχεία για οποιαδήποτε ευθύνη των πολιτικών που ασχολήθηκαν με τη συγκεκριμένη προμήθεια.

πηγή: http://www.tovima.gr/society/article/?aid=618692

Φεγγάρι, Εσύ

Στη θέση σου
το φεγγάρι
σκοτεινό
και αιμοβόρο

στη θέση μου
να το αγναντεύω
θλιβερό
μα ελπιδοφόρο

στη θέση τους τα κομμάτια
δυο μικρά μάτια
να κοιτάνε
στον ουρανό

εκτός του πεδίου δράσης
τυφλά από έρωτα
τυφλωμένα
από εκδίκηση

να κοιτάνε συνέχεια το φεγγάρι
να βουτάνε στο αίμα
να κολυμπάνε χωρίς αίσθηση
από τη θέση τους, στατικά

να γίνουν φεγγάρι
ή να φαντάζονται
να γίνουν εσύ
ή να κοιτάνε

έτσι γεννήθηκαν
να βλέπουν τ'απέραντο
στο άπειρο
να μην σταματάνε