πως συνδαιτημόνας σε κενό δοχείο
πως ρουφάει η αγάπη το κενό του δύο
ως πόσο θα βανδαλίζεις το πικρό αντίο
σε απόσταση, σε βήμα σημειωτόν
των απρόδοτων προδοτών
των γιατί, των βάρβαρων ιαχών
ως πότε και δι'ευχών
ανεξίτηλων, μοναχών
απελπισμένων ψυχών
διορατικών, και αγνών
σε καζάνι λυγμών
ακαταλαβίστικων προσευχών
σε θυμάτων αργών
αμφότερων των θυτών
προς θεού, λυπηθείτε εαυτόν
βασανιστική η συνειδητοποίηση της αγάπης
στην εξαύλωση των κατά κίνηση ηδονών
σε καταστηματική υποδούλωση της ανάγκης
σε ένα σώμα άδειο αρχών
δουλέμπορες οι ορμές
ανήμπορες οι κραυγές
δούλοι για μια ζωή
εκ καταγωγής ή ευχής
της αγάπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου