Ε ναι, λοιπόν
λυπήθηκα εκείνο το κτήνος
και του' δωσα καταφύγιο
Που και που -
ξεχνιέμαι στον χρόνο -
του έβαζα αλυσίδες
να καταπραΰνω
τις βίαιες προθέσεις του
Παγιδεύτηκα
σ' εκείνα τα μάτια
με τις κυκλοτερείς κακώσεις
Ορθογώνιζα τα συναισθήματα
αποζητώντας μία απόκρουση
σ'εκείνη την κρούση
του Μεγαλείου
Μα και λοιπόν
είχε κάποιο νόημα
να φυτεύεις τις σφαίρες
Χωρίς λίπασμα
Στα τελευταία λουλουδάκια
Στόχευσα στο Αθάνατο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου