Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2022

Αιωνία σου η μνήμη

 

 

 
Ατενίζω το μέλλον
φοράω άνεμο
και λίγο ήλιο με δόντια
Διακτινίζομαι πέρα
στ' αγριολούλουδα
με πανοπλία
την μνήμη
Εσύ μητέρα, μήτηρ τύψεων
σε πόσα όνειρα
θ'αφήνεις τα παράπονα
να τρομάζουν τα μέσα βρέχει
Καθώς ανατινάχθηκα
-από έκρηξη το τελευταίο αντίο-
τα μάτια μου προσκολλήθηκαν
στους υδρατμούς της όξινης τύχης
υαλοκαθαριστήρες τα κλάμματα
για ένα φθινόπωρο ακολασίας
Τα φύλλα πολτοποιήθηκαν
δίπλα στο πτώμα σου, την λήθη
Αιωνία σου η μνήμη, μητέρα αθανασία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Must red-read

Άτιτλο κι αγγελικό

    Άτιτλο κι Αγγελικό     Μου ' χαν πει πως η αναισθησία ανήκει στα συναισθήματα που εκδικούνται την έπαρση Μου ' χαν δώσει κι ευχή...