Έχει ο Θεός

 

Έχει ο Θεός

 

 

Διχαζόμουν

σε παρατεταμένα όνειρα

μεταξύ φθοράς κι αφθονίας

πόσο βαριά τα τρόφιμα

που προκαλούν τόση ναυτία

Έπρεπε να πληρώσουμε

και δύο κιλά τροφεία

Έτσι υπολογίζαμε και τα συναισθήματα

σε μονάδα μέτρησης ανθρώπων

Αν και είχαμε κατακτήσει

τις συνήθειες των ζώων

Δεσποζόμενων από την μανία της καταδίωξης

Ακαταλαβίστικα σαν μιλούσαμε

σε διαλόγους λειψυδρίας

Βάλαμε άγκιστρο στον φόβο

Ακολουθώντας μια ματαιόδοξη ιδέα

Και να που φτάσαμε

σ' ένα ταξίδι αταξίδευτο

μπαρκάροντας για το άγνωστο

σημαδεύοντας το ανθρώπινο

Είναι ανθρώπινο συναίσθημα ο φόβος

Απόδειξη πως ήσουν άνθρωπος

Και κατοικούσες επίγεια

Είναι ανθρώπινο δημιούργημα το λάθος

Ένδειξη πως επιζητούσες το τέλειο

Πριν μάθεις το κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση

Ο Θεός ακούει τις προσευχές σου

αρκεί να έχουν ανθρώπινο αέρα

για την απελευθέρωση

Σ' αυτό το ταξίδι είναι προσηνή τα κύματα

Το τελευταίο αντίο

 

Το τελευταίο αντίο

 

 

Μέτρησα τις πιθανότητες

τους έδωσα μια σπίθα ελπίδας

πυρομανής η διάθεση για ζωή

στο έρεβος ενός ακατάπαυστου πένθους

χάθηκαν τα χρόνια που τα χαμόγελα

αγκαλιάζονταν χέρι χέρι με την αισιοδοξία

και λαμπύριζαν οι φρούδες ελπίδες

σήμερα δέχθηκα τηλεφώνημα

από το προορισμένο καταφύγιο

ακύρωσε την πτήση

την ώρα, την άφιξη

το στεφάνι για το τελευταίο ταξίδι

επενέβη ο Θεός, μάλλον η ψευδαίσθησή του

Επίταξε να είναι πολεμοχαρείς οι τύψεις

Πάντα με βασάνιζε, ο τιμωρός Άγιος

Ίσως και αυτή τη φορά

βάλει το χεράκι του

να μην κοπεί το σχοινί απ' τα βράχια

Πάντα θα είναι χαραγμένο όμως

ένα όνομα σ' αυτές τις πλαγιές,

ένα σύνθημα για το υπερπέραν:

Ο πόνος νικήθηκε από την δειλία

Κεριά

 

Κεριά 

 

 

Εντάξει, μπορείς τώρα να κλάψεις

Δεν ήταν κηροπήγια, αγάπη μου

Ούτε βρισκόμασταν σε αντικρυστές θέσεις

Δεν ήμασταν βασιλείς

στην αυτοκρατορία των αισθήσεων

Που και που

Σχιζοκοιτώντας το πορτρέτο σου

Κατηγορούσα τον φωτογράφο

Που σε έκανε απόρθητη

Μα να έχει τζάμια η ομορφιά

Να μην αντικατοπτρίζεται η αγάπη σου

Μούφα μου' παν στα παλαιοπωλεία

Φιμέ στα συνεργεία που ξενυχτούσα για πάρτη σου

Ψάχνοντας, εναγωνίως, ανταλλακτικά

Συμβατά με τα πάθη σου

Το' ξερα ότι αυτός ο έρωτας

ήταν καταδικασμένος να καεί στις στάχτες του

Ένα ατύχημα, από τύχη

Και ξύπνησα πενθώντας πάνω στα μανουάλια σου

Όπως και να το κάνεις, τα κεριά λιώνουν κάποτε

Αυτή τη φορά, με εγκαύματα

Μικρή μου τύψη

 Μικρή μου τύψη

Σ' ευχαριστώ, μικρή μου τύψη

που ακούς τα κύματα της απόγνωσης

Σ' εκλιπαρώ, μην τσαλακώνεις άλλο

τα όνειρα, σαν άγραφα ποιήματα

πεταμένα στη σκόνη της λήθης

Είπαμε να μιλήσουμε για αγάπη

αλλά χαθήκαμε σε δρόμους παράλυσης

με εύρετρα κάτι ψοφίμια

Στον γυρισμό η γάτα αποβαλσαμώθηκε

Το καράβι ανήκε σε ενηλίκους

Τα παιδικά μάτια σου

έψαχναν κοκκινοσκουφίτσες για λύκους

Ποιος σου είπε ότι τα ιδιαίτερα,

δεν είναι αξιαγάπητα

στην επιστήμη της ψυχής και της τύχης

Μια υπομανία σε έσωσε

από την υπόνοια της παράνοιας

ή της παρανόησης των ζώντων και τεθνεώτων