Εισαγγελική χουντοποίηση

ΑΡΧΕΙΟ

Θέλετε να καθιερώσετε Δικαιοσύνη αλά Φάκου;

• 

16 Νοεμβρίου 2012

Του Κώστα Βαξεβάνη

Το 2012, σε μια Ελλάδα που  έχει ανάγκη την Δικαιοσύνη ως θεσμό, αλλά και την δικαιοσύνη ως καθημερινή λειτουργία, μερικοί εισαγγελείς δείχνουν να έχουν αποστασιοποιηθεί από την  κοινωνική πραγματικότητα. Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργεί ούτε εν κενώ, ούτε σε γυάλα. Σκοπός της δεν είναι να δικάζει, αλλά να αποδίδει Δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη δεν είναι η νομολαγνεία που κρύβει την πραγματικότητα ούτε η νομοδιαστροφή που εμφανίζεται ως λατρεία στο δίκιο.
Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα προσπαθεί να περάσει από τον εναγκαλισμό της συντήρησης, στη σύγχρονη νομική αντίληψη. Το Δικαστικό σώμα δεν αποχουντοποιήθηκε ποτέ. Έτσι, η Δικαιοσύνη έπρεπε να αποδοθεί περνώντας μέσα από λαβύρινθους αναχρονισμών, διεστραμμένες αντιλήψεις για την κοινωνία και τον συντηρητισμό που είχε επικρατήσει ως ηθική και τάξη των πραγμάτων.
Σήμερα τα έδρανα είναι γεμάτα από νέους επιστήμονες της νομικής επιστήμης, που προσπαθούν μαζί με τα συντηρητικά ταγιέρ να αποτάξουν και την δηλητηριώδη συντήρηση. Δεκάδες εισαγγελείς παλεύουν για να φέρουν σε πέρας δικογραφίες με σκάνδαλα, παρά τις αντιξοότητες που δημιουργεί η κεντρική εξουσία και οι ίδιοι οι νόμοι. Γι αυτούς, όπως και για τους υπόλοιπους έλληνες, είναι ένα στοίχημα. Πώς θα λειτουργήσει η Δικαιοσύνη; Πού θα πορευτεί η Ελλάδα;
Την εποχή αυτών των διλημμάτων, η Εισαγγελία της Αθήνας υπό την διοίκηση της Προϊσταμένης, Παναγιώτας Φάκου, θέτει άλλα διλήμματα. Αν μπορεί ο δημοσιογράφος να λειτουργεί ελεύθερα και να κρίνεται γι'αυτό. Δυστυχώς, η σημερινή επιλογή της Εισαγγελίας είναι μια συνταγή παλιών εποχών. Είναι μια συνταγή αλά Φάκου. Όχι της Παναγιώτας Φάκου, αλλά του πατρός Φάκου, ο οποίος την εποχή της χούντας έβγαζε διατάγματα με τα οποία απαγόρευε τη δημοσίευση ειδήσεων και επί Δημοκρατίας προχωρούσε σε κατάσχεση βιβλίων του Ντε Σαντ; Τέτοια Εισαγγελία θέλουμε; Δείτε μερικά παραδείγματα και αποφασίστε αν θέλουμε τέτοια εισαγγελική λειτουργία.
Αποφασίζομεν και διατάσσομεν… Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1970, ο Κύπριος αντιστασιακός Γιώργος Τσικούρης 25 χρόνων και η σύντροφός του, Μαρία Αντζελόνι, σκοτώθηκαν από έκρηξη βόμβας έξω από την Αμερικάνικη Πρεσβεία. Οι δυο τους ετοιμάζονταν να ανατινάξουν ένα αυτοκίνητο με εκρηκτικά έξω από την Πρεσβεία για να γίνει γνωστή σε όλο τον κόσμο η δραστηριότητα της αμερικανοκίνητης Χούντας. Από λάθος, η βόμβα εξερράγη νωρίτερα σκοτώνοντάς τους. Ο Εισαγγελέας, Ανδρέας Φάκος, με εντολή του απαγόρευσε στις εφημερίδες να γράψουν οτιδήποτε για την έκρηξη. Στο “εισαγγελικό διάταγμα”, εναρμονισμένο με το χουντικό καθεστώς, ο εισαγγελέας Φάκος γράφει “Διαττάσομεν την επί της ως άνω υποθέσεως απαγόρευσιν οιασδήποτε δημοσιεύσεως αφορώσης την σημειωθείσαν έκρηξιν βόμβας παρά την Αμερικανικής Πρεσβείαν την 2.9.1970 εξ ης εφονεύθησαν οι ΤΣΙΚΟΥΡΗΣ Γεώργιος και ΑΝΤΖΑΛΟΝΙ Έλενα”. Η αντιχουντική πράξη έπρεπε να αποσιωπηθεί, κοινώς να μην υπάρξει είδηση. Και έτσι ο εισαγγελέας ανέλαβε (επί Χούντας βέβαια) να εξασφαλιστεί η “νομιμότητα”.
Κατέσχεσε τον Ντε Σαντ και ταινίες της ΕΡΤ. Στις 12 Ιανουαρίου του 1980, αρκετά χρόνια μετά τη Χούντα, όπως γράφουν “ΤΑ ΝΕΑ” της εποχής, ο Εισαγγελέας Ανδρέας Φάκος, αναγνωρίζοντας προφανώς ως κίνδυνο για τη χώρα την ελεύθερη γνώμη άσκησε ποινική δίωξη κατά της ΕΡΤ, γιατί η δημόσια τηλεόραση προέβαλε την ταινία “Αναζήτηση” του Κλέαρχου Κονιτσιώτη, με τους Άγγελο Αντωνόπουλο και Έλενα Ναθαναήλ. Η Εισαγγελία προχώρησε επίσης με εντολή του χουντικού αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, σε κατάσχεση του βιβλίου “Φιλοσοφία του Μουντουάρ” του Μαρκήσιου Ντε Σαντ. Το βιβλίο κρίθηκε ακατάλληλο για ανάγνωση στην Αθήνα, αν και στην Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά κυκλοφορούσε κανονικά. Ήταν μια αντίληψη περί ελευθερίας της γνώμης που είχε την σφραγίδα της Εισαγγελίας Αθηνών.
Διώξεις και στη σάτιρα. Το 1979, ο Εισαγγελέας Ανδρέας Φάκος άσκησε δίωξη εναντίον της εφημερίδας “Το Ποντίκι” για σατυρικό της δημοσίευμα με ήρωα τον Καραγκιόζη. Το δημοσίευμα μεταξύ άλλων έγραφε χιουμοριστικά πάντα πως ο διευθυντής του πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, Πέτρος Μολυβιάτης, ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Μόσχα.Ο Φάκος άσκησε αυτεπάγγελτα δίωξη για “περιύβριση Αρχής δια του Τύπου”. Στη δίκη, βέβαια, “το Ποντίκι” αθωώθηκε. Ο εισαγγελέας εξέφρασε με τη δίωξή του την άποψή του για τον Τύπο, την ελευθερία του Τύπου και τη σάτιρα.
Δεν υπήρχε αδίκημα αλλά διώχθηκαν. Τον Ιανουάριο του 1980, ο δημοσιογράφος, Γιώργος Βότσης, και η συνάδελφός του, Νανά Νταουντάκη, περικυκλώθηκαν από ομάδα αγνώστων έξω από σπίτι στην Ακρόπολη. Ο Βότσης κατάφερε να τους ξεφύγει, αλλά η Νταουντάκη έπεσε στα χέρια τους. Ήταν άντρες της Ασφάλειας. Την συνέλαβαν, την οδήγησαν στην Ασφάλεια, και την κράτησαν χωρίς ένταλμα, κατηγορώντας την για σχέση με τη δολοφονία  των αστυνομικών Πέτρου και  Σταμούλη (17 Νοέμβρη). Οκτώ ακόμη νεαροί οδηγήθηκαν στην Ασφάλεια με τις ίδιες κατηγορίες και στη συνέχεια στον Εισαγγελέα, Ανδρέα Φάκο. Οι συνήγοροι των νεαρών ζήτησαν από τον Εισαγγελέα να τους αφήσει ελεύθερους, γιατί δεν υπήρχε κανένα αδίκημα και κατηγορία σε βάρος τους. Ο Φάκος ενώπιον δεκάδων μαρτύρων παραδέχθηκε πως δεν υπάρχει αδίκημα. Παρ'όλα αυτά λίγο αργότερα άσκησε διώξεις, σε μια από τις υποθέσεις που χαρακτηρίστηκαν ως πολιτικές διώξεις.
Διώξεις να φάνε και οι…κότες. Τον Φεβρουάριο του 1981, όπως αναφέρουν “ΤΑ ΝΕΑ” της εποχής, ο τότε Εισαγγελέας Αγρινίου, Ανδρέας Φάκος, έκανε δυσμενή αναφορά για τον υφιστάμενό του, Εισαγγελέα Αργυρόπουλο. Ο Φάκος περιγράφει τον Αργυρόπουλο ως πειθαρχικά ελεγκτέο, γιατί όπως αναφέρει η εφημερίδα “η ιδιωτική του ζωή δεν είναι σύμφωνη με την δικαστική του ιδιότητα".Συγκεκριμένα στην αναφορά του εκείνη υποστήριξε ότι ο  κ Αργυρόπουλος "συμπεριφέρεται άσχημα στη σύζυγό του και τα παιδιά του, εκτρέφει κότες στο σπίτι του, ξενυχτάει κλπ”.
Η ερώτηση είναι αν η Εισαγγελία του 2012, η οποία έχει την κύρια ευθύνη να αποδοθεί Δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα, μπορεί να συμπεριφέρεται και να πράττει με λογικές προηγούμενων δεκαετιών. Με πρακτικές αλά Φάκου, λογοκρισία του Τύπου και διώξεις να φάνε και οι… κότες. Αυτοί που πρέπει να αποφασίσουν είναι οι Εισαγγελείς.

πηγή:  http://www.koutipandoras.gr/article/28688/thelete-na-kathierosete-dikaiosyni-ala-fakoy

Αγωγή κακοδικίας: Ανάγωγη δικαστική ετυμηγορία

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΥΠ'ΟΨΙΝ ΤΟΥ ΕΥΤΕΛΟΥΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΣΚΟΤΕΙΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΕΠΙΟΡΚΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ (ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΙ ΜΕ ΟΡΚΟΥΣ ΣΤΟΡΓΗΣ ΜΕ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥΣ ΙΕΡΩΜΕΝΟΥΣ):

Κατ'άρθρο 11 του Ν. 693/1997:

Μετά την επίδοσιν της αγωγής [κακοδικίας] και μέχρι της εκδόσεως οριστικής αποφάσεως, ο εναγόμενος απέχει πάσης περαιτέρω πράξεως σχετιζομένης προς την υπόθεσιν εις την οποίαν αφορά η αγωγή. Η παρά παράβασιν των διατάξεων του παρόντος άρθρου ενεργηθείσα πράξις είναι άκυρος, ως και άπασα η περαιτέρω επ' αυτής στηριζομένη διαδικασία, οι δε παραβάται τιμωρούνται πειθαρχικώς και υποχρεούνται εις την πληρωμήν των εξόδων.

ΔΥΟ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΣΕ 80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΓΩΓΩΝ ΚΑΚΟΔΙΚΙΑΣ!

Η Δικαιοσύνη αθωώνει τον εαυτό της

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΗ

Ογδόντα χρόνια τώρα η Δικαιοσύνη απαλλάσσει συνεχώς τον... εαυτό της! Από το 1929, που ιδρύθηκε και συγκροτήθηκε το Ειδικό Δικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας, στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγονται οι αγωγές κακοδικίας κατά όλων των δικαστών (τακτικής Δικαιοσύνης, διοικητικής, Ελεγκτικού Συνεδρίου) και εισαγγελέων, έχουν καταδικαστεί στη χώρα μας για κακοδικία μόνο δύο δικαστές!

Σε 350 αγωγές όλοι οι δικαστικοί βγήκαν λάδι, πλην δύο εξαιρέσεων Και οι δύο καταδικαστικές αποφάσεις, σε σύνολο περίπου 350 αγωγών, εκδόθηκαν πριν από δεκαετίες (1964 και 1966)!
Σχετικά πρόσφατα (το 2008) σημειώθηκε μόνο μια ενδιαφέρουσα μειοψηφία -σε απορριπτική βεβαίως απόφαση- από το μέλος του Δικαστηρίου, Βασίλη Χειρδάρη, ο οποίος είχε ζητήσει την καταδίκη μιας ειρηνοδίκη για «βαριά αμέλεια» κατά την άσκηση των καθηκόντων της! (μετά από αγωγή του Δικηγόρου Αθηνών, Ιωάννη Μυταλούλη.
Και τα ερωτήματα, τα οποία εύλογα μπορεί να θέσει ο απλός πολίτης, που ενδεχομένως και να αμφισβητεί ότι έχουμε τους καλύτερους δικαστές παγκόσμια, οι οποίοι ποτέ δεν λανθάνουν -όπως «θέλει» ο σχεδόν μηδενικός αριθμός των καταδικαστικών σε βάρος τους αποφάσεων-, είναι:
*Ανταποκρίνεται ο θεσμός του Ειδικού Δικαστηρίου Κακοδικίας στο σκοπό του;
*Ικανοποιεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα των πολιτών που εγείρουν αγωγή κακοδικίας κατά δικαστικών λειτουργών;
*Μήπως τελικά το Δικαστήριο προστατεύει πιο πολύ τους δικαστές παρά τους ενάγοντες πολίτες;
Πριν από 44 χρόνια
Η δεύτερη και τελευταία καταδίκη δικαστή σημειώθηκε πριν από... 44 χρόνια και του επιβλήθηκε να καταβάλει για ζημιά σε κάθε ενάγοντα το ποσόν των 3.000 δραχμών.
Η απόφαση αφορούσε το «λειβάδιον Αμυγδαλιά», ήτοι 340 στρέμματα γης, τη νομή των οποίων είχαν στερηθεί οι εναγόμενοι κάτοικοι Μάκρης που αντιδικούσαν με τους κατοίκους Αρχανίου. Ο καταδικασθείς δικαστής κρίθηκε ότι είχε ζημιώσει τους ενάγοντες όταν λανθασμένα -«εξ ασυγγνώστου αμελείας»- απέρριψε σχετική αίτησή τους, με την αιτιολογία ότι κύριοι της γης ήταν οι κάτοικοι Αρχανίου «αποκτήσαντες ταύτην διά χρησικτησίας» και ότι οι κάτοικοι Μάκρης ήταν «απλοί κύριοι του δικαιώματος... χειμερινής χορτονομής».
Η πρόσφατη μειοψηφία
Τα έτη παρήλθαν με συνεχείς απορρίψεις αγωγών και το 2008 συναντάμε (όπως δημοσιεύτηκε στο Νομικό Τύπο) τη μειοψηφία του μέλους, δικηγόρου Βασίλη Χειρδάρη, που εισφέρει ένα εμπεριστατωμένο νομικά σκεπτικό.
Η υπόθεση αφορούσε αγωγή Δικηγόρου Αθηνών, σε βάρος ειρηνοδίκη, ο οποίος υποστήριζε ότι είχε υποστεί παρανόμως ηθική βλάβη και ζητούσε για αποζημίωση το ποσόν των 10.000 ευρώ.
Τι είχε συμβεί; Ο δικηγόρος είχε παραστεί ως πληρεξούσιος σε υπόθεση που είχε εισαχθεί ενώπιον της ειρηνοδίκη και αφορούσε αίτημα για αναγνώριση κυριότητας ακινήτου στην Πάτμο.
Η ειρηνοδίκης, θεωρώντας ότι οι τότε ενάγοντες είχαν ψευδώς δηλώσει άλλο τόπο κατοικίας προκειμένου να εισαχθεί η υπόθεσή τους στο συγκεκριμένο Ειρηνοδικείο, συνέταξε αναφορά στον αρμόδιο εισαγγελέα, στην οποία όμως σημείωνε ότι η πράξη «φαίνεται να ήταν σε γνώση και των πληρεξούσιων δικηγόρων», με αποτέλεσμα να κινηθεί σε βάρος του δικηγόρου -που στράφηκε εναντίον της- ποινική δίωξη για απόπειρα απάτης ενώπιον Δικαστηρίου. Η αγωγή κακοδικίας απορρίφθηκε με το σκεπτικό ότι «η αναφορά στο ενδεχόμενο της γνώσης της παρανομίας από το δικηγόρο δεν αποτελεί παράνομη πράξη που προέρχεται από δόλο ή βαριά αμέλεια της ειρηνοδίκη».
Το μέλος που μειοψήφησε όμως είδε «βαριά αμέλεια της ειρηνοδίκη» γιατί «η φράση για τους δικηγόρους αποτελεί παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας». Στηλιτεύει μάλιστα και τη βεβαιότητα με την οποία εκφράζει στην αναφορά της τη διάπραξη του αδικήματος από τους πελάτες του δικηγόρου, καθώς «υπερβαίνοντας τα όρια προβαίνει σε δικαιοδοτική κρίση τόσο για την ύπαρξη του δόλου όσο και για την τέλεση του καταγγελλόμενου αδικήματος, δηλαδή οιονεί δικαστική απόφαση χωρίς να έχει το δικαίωμα και την εξουσία γι' αυτό».
«Εφόσον ο δικαστής δεν κρατάει την υπόθεση να τη δικάσει ο ίδιος, η έκθεσή του δεν μπορεί να περιλαμβάνει κρίσεις που προσιδιάζουν με δικαστική απόφαση ούτε είναι δυνατόν να προκαταλαμβάνει δικαστική κρίση άλλου δικαστηρίου, με προεκφρασθείσα άποψη», επισημαίνει ο μειοψηφών.
Οι περισσότεροι πολίτες δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη αυτού του Δικαστηρίου, πόσω μάλλον ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να προσφύγεις εκεί εναντίον δικαστικού λειτουργού.
Ας δούμε -σε γενικές γραμμές- πώς λειτουργεί σήμερα με βάση το ισχύον Σύνταγμα του 1975 (και το Ν. 693/1977) που μετέβαλε τη σύνθεσή του. Συγκροτείται:
Από τον πρόεδρο του ΣτΕ, ως πρόεδρο, από ένα σύμβουλο της Επικρατείας, έναν αρεοπαγίτη, έναν σύμβουλο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δύο τακτικούς καθηγητές νομικών μαθημάτων των Νομικών Σχολών των Πανεπιστημίων της χώρας και δύο δικηγόρους από τα μέλη του Ανώτατου Πειθαρχικού Συμβουλίου των δικηγόρων, ως μελών. Από τα μέλη του εξαιρείται κάθε φορά αυτό που ανήκει στο Σώμα ή στον Κλάδο της Δικαιοσύνης, επί ενέργειας ή παράλειψης λειτουργού επί του οποίου καλείται να αποφανθεί το Δικαστήριο. Τα μέλη του Δικαστηρίου ορίζονται με κλήρωση.
Αγωγή κακοδικίας μπορεί να εγερθεί και κατά δικηγόρου, συμβολαιογράφου, διαιτητή, δικαστικού γραμματέα και δικαστικού επιμελητή. Η αγωγή αυτή εκδικάζεται από το κατά τόπον αρμόδιο Πολυμελές Πρωτοδικείο.
Ενάγων μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε πολίτης που είναι σε θέση να αποδείξει ότι υπέστη ζημιά, η οποία του προξενήθηκε από δόλο, βαριά αμέλεια ή αρνησιδικία δικαστικού λειτουργού.
Όλες οι διαδικασίες πρέπει να γίνουν μέσα στην ανατρεπτική προθεσμία των έξι μηνών από τότε που ο ενάγων έλαβε γνώση της παράνομης πράξης ή παράλειψης. Για την έγερση της αγωγής κακοδικίας απαιτείται η επικρινόμενη απόφαση να είναι τελεσίδικη.
Βαριά αμέλεια
Η βαριά αμέλεια ενός δικαστή υφίσταται όταν αδικαιολόγητα δεν κατέβαλε την προσήκουσα προσοχή και επιμέλεια, όπως προσδιορίζεται από την κοινή πείρα και σύνεση. Η ενδεχομένως εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή διάταξης νόμου από το δικαστή δεν συνιστά, κατ' αρχήν, βαριά αμέλεια. Ευθύνεται, εφόσον η ερμηνεία και η εφαρμογή της διάταξης αντίκεινται προς το γράμμα του νόμου.
Αρνησιδικία υπάρχει «όταν οι δικαστικοί λειτουργοί αρνούνται αδικαιολόγητα να αποφανθούν επί νομίμως υποβαλλόμενων αιτήσεων των διαδίκων ή παρελκύουν αδικαιολόγητα την έκδοση αποφάσεων». Ως ζημία θεωρείται και η περιουσιακή και ηθική βλάβη που ο ενάγων υπέστη από την παράλειψη δικαστή.
Η συζήτηση της αγωγής διεξάγεται σε δημόσια συνεδρίαση προφορικά και βασίζεται στα έγγραφα της προδικασίας. Η εκδιδόμενη απόφαση εκτελείται αναγκαστικά και είναι αμετάκλητη.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι εφόσον διαπιστωθεί αδυναμία του ενάγοντος να καταβάλει τα έξοδα της δίκης, μπορεί με απόφαση του προέδρου του δικαστηρίου να του χορηγηθεί το ευεργέτημα πενίας, που σημαίνει ότι δεν καταβάλλει παράβολο και δικαστικό ένσημο.
Το προνόμιο των δικαστών
Ο απλός πολίτης έχει προθεσμία έξι μηνών για την άσκηση αγωγής κακοδικίας. Αντίθετα ο δικαστικός λειτουργός διαθέτει εννιά φορές περισσότερο χρόνο για να ασκήσει ίδιας μορφής αγωγή σε σχέση με οποιονδήποτε πολίτη αντίδικό του!
Η προνομιακή αυτή προθεσμία υπέρ των δικαστών επικρίθηκε ενώπιον του ίδιου του Ειδικού Δικαστηρίου Αγωγών Κακοδικίας, πάλι από το μέλος, δικηγόρο Βασίλη Χειρδάρη, ο οποίος ξανά μειοψήφησε σε απόφαση με την οποία κηρύχτηκε απαράδεκτη αγωγή κακοδικίας που είχε κατατεθεί εμπρόθεσμα, αλλά είχε κοινοποιηθεί στους εναγόμενους δικαστές μετά την παρέλευση του εξαμήνου.
Σύμφωνα, όμως, με την άποψη του μειοψηφούντος «αυτή η προθεσμία των έξι μηνών είναι αντισυνταγματική, αντίθετη προς την ΕΣΔΑ και το ΔΣΑΠΔ. Αποτελεί προνομιακή προθεσμία υπέρ των δικαστών και είναι αντίθετη προς την αρχή της ισότητας των πολιτών και των διαδίκων». Μάλιστα ο μειοψηφών χαρακτηρίζει «ασφυκτική» την προθεσμία, καθώς ο πολίτης πρέπει σε έξι μήνες να αποφασίσει για την άσκηση ή μη της αγωγής, να συλλέξει τα αποδεικτικά στοιχεία, να συμβουλευτεί δικηγόρο, να συνταχθεί η αγωγή, να κατατεθεί μαζί με αποδεικτικά έγγραφα και να κοινοποιηθεί». Τονίζει ακόμη ότι «η αποφυγή της εξέτασης από το δικαστή της ουσίας της διαφοράς ισοδυναμεί με άρνηση απονομής της δικαιοσύνης».

πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=232397

Σισύφειος σπαραγμός

Καταραμένη φωνή
σκιάζεις το χρώμα
σε ακατάπαυστο κώμα
σε θλιβερή ηχώ
πενθείς την ψυχή της
το ξέρω
χάθηκε χωρίς γυρισμό
να σου πει καληνύχτα
κάποια προσφώνηση
για το καλό
πνίγεσαι σε κλοιό
το ξέρω
δεν συμμετέχω στο βασανισμό
σε αφήνω στην τύχη,
σου
μου
κτητικές αντωνυμίες
παρεξηγείς τις συνωνυμίες
επίγειες οι αντινομίες
και συ πια ζεις σε έναστρο ουρανό
κάποια βράδια αγγίζω τα άστρα
και σαν μικρός πρίγκηπας
μεταναστεύω στη γη σου
η φωνή σου γνώριμη
η σκιά σου ημίφως
το κέλυφος λίθος φωτός
Λυδία μου,
η λύδια λίθος
χτυπάει το ίσως
θυμάται το μήπως
πιθανόν, κι ενδεχομένως να γυρίσω σε σένα
όταν η αμφιβολία κυριεύσει το σίγουρο μέλλον μου
γιατί παίζω ό,τι εμπαίζω
και όταν κλαίω θυμάμαι να ζω
στα προθανάτια άλματα να μεγαλουργώ
στο παρά πέντε άθυρμα και εγώ
στην κόψη, πριν κόψει, στην όψη
χαράζει τον λυγμό
μη με εγκαταλείπεις σε κόσμο παστρικό
δώσε μου μία αχτίδα από εκείνον τον αστρικό ουρανό
όταν τα βράδυα, κάποιες φορές και τη μέρα,
κλείνω τα μάτια και διακρίνω την κόκκινη φιγούρα σου
να πηγαινοέρχεται σε κομμάτια με αίμα
στο λαθύρινθο της άθλιας ύπαρξής μου
χωρίς τελειωμό, χωρίς γυρισμό, χωρίς προορισμό
με σισύφειο ολονύχτιο σπαραγμό
ένα πτώμα άταφο από τύψεις
στον τάφο της αφοσίωσης
σε εσένα, και στον ουρανό που ποτέ δεν θα επισκεφτώ
 

Η αγάπη απολογείται

Σε ένα βήμα
σε μία απάντηση
παραμονεύει
η χρόνια απάλειψη
σ'εκείνο το μεταίχμιο
στο ερεχθείο της στατικότητας
μίας ανακόλουθης διαχυτικότητας
στο προσποιητό ποίημα
της έκφρασης
της φράσης και παράφρασης
παραφρόνησε το μέλλον
θυμήθηκε το τότε δήθεν
αλλήθωρο μάτιασε το τώρα
αν η αγάπη σε κοιτάει με φακούς επαφής
μεγενθυμένη στον πόνο της εγκατάλειψης
λειψή στο μετέωρο είναι
μετέωρη στο λεπτό της κρίσης
σε ανάκριση πολύωρη χωρίς κατηγορητήριο
αυτό το μαρτύριο ανοιγοκλείνει τα μάτια
σε λήθαργο της αιώνιας σωτηρίας
να κοιτάς το μέλλον στην ώρα του τώρα

Περί έρωτος και θανάτου

Αποπειράθηκες
και την ίδια στιγμή τιμωρία
Ανασυντάχθηκες
και την ίδια στιγμή ομηρία
σε ιστό αραχνόμορφο
σε δεσμό πυροφόρο
έπρεπε να απαγγείλεις
εντός της αγκύλης
εντός μιας λέξης δακρύβρεχτης
απ'αυτές που πονάνε
ασύμμετρης στη διάθεση της απόπειρας
προσκυνά, προσκυνάται
για πότε κοιμάται
για πότε ορέγεται
το συναίσθημα κλαίγεται;
τι προστάζει ο δήμιος
στην αγκύλη που πνίγει
η λέξη που λήγει
περί έρωτος το μεν
περί θανάτου
δοξαστικός ο τοποτηρητής της ανίας
τρισάγιο στη μνήμη της οθνείας
και όταν περί πολλού αιτίας θανάτου
έρωτας ευπειθώς σας αναφέρουμε
αλυσοδεμένοι με τύψεις

Δικονομική αντιμετώπιση του Δικηγόρου

1. Απαγόρευση έρευνας και κατάσχεσης. Δεν επιτρέπεται η διεξαγωγή έρευνας για την αναζήτηση εγγράφων και κατάσχεσή τους στο σπίτι ή στο γραφείο ή στα χέρια δικηγόρου για υπόθεση που χειρίζεται ως πληρεξούσιος δικηγόρος.
2. Ειδική Δωσιδικία. Οι κατηγορούμενοι για πλημμέλημα δικηγόροι δικάζονται από το Τριμελές Εφετείο σε πρώτο βαθμό και από το Πενταμελές Εφετείο σε δεύτερο βαθμό.
3. Αυτόφωρη διαδικασία. Δεν ακολουθείται η αυτόφωρη διαδικασία στα πλημμελήματα που φέρεται να έχει διαπράξει δικηγόρος.
4. Απαγόρευση σύλληψης δικηγόρου κατά τη διάρκεια δίκης. (α) Δεν επιτρέπεται η σύλληψη δικηγόρου, για οποιαδήποτε αιτία, όταν χειρίζεται υπόθεση στο ακροατήριο και μέχρι την ολοκλήρωση της ακροαματικής διαδικασίας. (β) Στην περίπτωση, που δικηγόρος κατηγορείται για εξύβριση και δυσφήμηση του δικαστηρίου, ενώπιον του οποίου εκτελεί τα καθήκοντά του, ακολουθείται η διαδικασία της παραγράφου 2 του άρθρου 117 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Αν η πράξη εκδικαστεί αμέσως η απόφαση, που εκδίδεται σε βάρος του δικηγόρου, εκτελείται μόνο όταν αυτός εκπληρώσει όλα τα καθήκοντά του στη δίκη κατά τη διάρκεια της οποίας κατηγορήθηκε κατά το προηγούμενο εδάφιο.
5. Άρνηση μαρτυρίας. (α) Όταν ο δικηγόρος καλείται με απόφαση του δικαστηρίου ή διάταξη του εισαγγελέα να προσέλθει να καταθέσει ως μάρτυρας είτε κατά την προδικασία είτε κατά την κυρία διαδικασία οφείλει να αρνηθεί να καταθέσει για όσα του έχει εμπιστευθεί ο εντολέας του, ανεξάρτητα αν στο μεταξύ έχει λυθεί η εντολή. (β) Σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανήκει στον δικηγόρο η απόφαση να καταθέσει και μέχρι ποιο βαθμό και μέτρο για πράγματα που του εμπιστεύθηκε ο εντολέας του αφού σταθμίσει ότι η τήρηση του απορρήτου είναι θεμελιώδης παραδοσιακή υποχρέωση του δικηγορικού λειτουργήματος.

...

πηγή: http://www.dsa.gr/e-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7/%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF-42-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%8E%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85

Φιλική εταιρεία

Πίστευες ότι είχες καταφύγιο
ενάρετο δώρο και επίγειο
πίστευες ότι οι σύντροφοι πονάνε
από τέτοια επίθεση δεν μασάνε
πίστευες ότι προτάσσουν τα στήθη
συνηθισμένοι σε κτήνη και ήθη
πίστευες ότι υπάρχουν εκεί
να στηλιτεύουν τα καμώματα
δεν φανταζόσουν τα πισώπλατα τα μαχαιρώματα
Μα η φιλία δοκιμάζεται
το πριν και μετά δεν δαμάζεται
φίλιον συναίσθημα,
ανάγκη του καθωσπρέπει
για πόσο θ'αντέξει
ζήτησες να λάβεις τον λόγο
σε μία φιλική εταιρεία
για πόσο θα κυριαρχεί εντός
αυτή η προδοσία
φίλε, θυμίσου τι σημαίνει αμνησία
άμεμπτη και απανταχού θυσία

Το τρένο των στάσεων

Απύθμενη ασθμαίνει για το τέλος
να γευτεί ένα κομμάτι αλήθειας
στην τόση υποκρισία
στην τόση κακότητα
στην τόση κυνικότητα
με μία ακατανόητη κινητικότητα
το τρένο συνεχίζει την πορεία
σε μία ανεξήγητη αλληγορία
με μία αναπόδραστη ολιγωρία
το τελευταίο βαγόνι ακολουθεί
δεμένο στην ιστορία της
γραμμένη για επιβάτες
κάθε στάση διαφορετικοί
περαστικοί
απαρηγόρητοι
διαβάτες χωρίς σκέψη
χωρίς λογική
χωρίς προορισμό
απύθμενες σκέψεις
που περπατάνε όπως τα σύννεφα
αλόγιστα, άλογα, αλάθητα
με έναν νοητό προορισμό
να χαθούν στο τρένο
της επόμενης αγάπης
που σέρνει το τελευταίο βαγόνι
και ίσως βρεθείς σε αυτό
απαγχονισμένος από την έλλειψη της θέας
των αθέατων αναστάσεων
των στάσεων, των θεαματικών τάσεων,
των ευνουχισμένων αποστάσεων
αλησμόνητων ανατάσεων
το τρένο έκαψε τη στάση
που προσπέρασες
όταν γέρασες
και πριν ζήσεις
γρύφο μη λύσεις
ο συρμός σέρνει
το μέσα σου σέρνεται

Προδοσία

Δοτική και δοσμένη
αποδοτική και λιγμένη
αποστερεωμένη, αποφλουδισμένη
αποκαρδιωτικά απασφαλισμένη
προδοσία, η λέξη που τέμνει το μίσος
στο μεταίχμιο του σ'αγαπώ και ίσως
μην την χρησιμοποιείς σαν λύμα, μηδέ σαν λίμα
μηδέ σαν το αντίθετο απ'το ποίημα
μην ακονίζεις το απομεινάρι
να πας για ένα ακόμα σαφάρι
χωρίς τον σκοπό του, χωρίς κατευόδιο
αιλουρωειδής αυτή θα σε πνίξει
σε αισθήματα χωρίς λήξη
χωρίς ανταπόκριση
σε μια παρατεταμένη άνοιξη
χωρίς άνθη, χωρίς στεναγμούς
μ'αναστεναγμούς τα προδοτικά φιλιά
που θυμόσουν για επιδόρπιο
στην όαση της προδοσίας
όταν την βρήκες, ή όταν νόμιζες
προδοσία και όαση μαζί
διπλή απόλαυση
διπλή αυταπάτη

Η κίνηση της βροχής

Διαπερνούν, περαστικές όπως ήταν
με περισσότερο θράσος
να σβήσουν το λάθος
σαν βάνδαλοι, σαν εχθροί
διαποτίζουν ένα άνυδρο κορμί
αυτές οι σταγόνες, να μπλέκουν με τη βροχή
να ξεχωρίσουν σε αδιαπέραστη διαφυγή
να ενωθούν με τα δύο χείλη
να γιάνουν την ουλή
να σου θυμίσουν ότι υπάρχει και άλλη ζωή
πριν φυτρώσει το μετά από την κατακραυγή
γιατί όσο τρέχουν θα συναντηθούν με την απελπισία
να αναγεννήσουν την θεάρεστη την ευτυχία
το παρελθόν της αγάπης θα ανακαλύψουν
όταν τότε ήμασταν μικροί
και κρυβόμασταν σε ψιχάλες του μέλλοντος
και Θεού θέλοντος, οι σταγόνες θα ξαναρθούν
κράτα αυτή τη στιγμή, στο δρόμο, που συναντηθήκαμε
άσε την κίνηση της βροχής να σμιλέψει τον πόνο που ζήσαμε
και αν ανατριχιάσεις θα'ναι γιατί τον χρόνο τον ήπιαμε
τρέχει και πάλι να γλιτώσει την τόση ανυδρία
σε χρόνια, απέραντα, με τόση δυστυχία
κράτα αυτή τη στιγμή, να θυμάσαι ότι έβρεχε
μήπως ξεχάσεις τον πόνο που μέσα σου έτρεχε
και η κίνηση της βροχής θα επιστρέψει τη στιγμή
που θα το έχεις ξανά ανάγκη
χωρίς να το ζητήσεις, μόνο όταν είναι να βρέξει ξανά
μόνο όταν δεν θα έχεις άλλες σταγόνες εσύ

Σκαντζοχοιράκι

Από μέσα βράζει προδέρμ
σε κατάσταση αλέρτ
απ'έξω αιφνίδια βέλη
φυλούν το καρτέρι
το σκαντζοχοιράκι
τηρεί το πεπρωμένο
να φυλάει την οδό
με ηθικό αιματωβαμένο
τόσο γενναίο
ξέχωρα, ξεκάθαρα του καθώς πρέπει
αν πρέπει, τι πρέπει, το βλέμμα του γνέθει
αρματωμένο, βαλσαμωμένο
εντός του απρόβλεπτου είναι
αν είναι, τι είναι, τη μνήμη αλέθει
θυμάται τον πόνο, κουρδίζει τον χρόνο
υπάρχει στη λήθη, εκείνη τη μήνη
κακού αρχαιοτάτου, σε βάση θανάτου
όσο θυμώνει, τα βέλη πυκνώνει
σε άρμα αγέρωχο, σε ταπεινώνει
πεισμώνει, λυτρώνει, αλώνει
τρυπώνει, σε βάθος ρανίδας σε αλλοιώνει
εντός της πιο έντονης αγχώνης
σε κλάσμα του τέλους περικυκλώνει
αν το άλλοθι ζητήσει
αν η αιτία ζητάει απαντήσεις
αν το τέλος θυμήθηκε τις λύσεις
το σκαντζοχοιράκι πουλάει αναμνήσεις