Η Μητέρα Τερέζα

Η Μητέρα Τερέζα

Πονάς και οι πληγές δεν κλείνουν
έμαθες όλα δωρεάν να σου τα δίνουν
Την είχες πάντα για το τέλος
να σου αφαιρεί το κάθε βέλος
και ήσουν πάντα στην αρχή της
κάθε σκέψη στην υπέροχη ζωή της
μα ένα σκοτάδι κάθε σκέψη γεφυρώνει
σ'εκείνο το φώς την αράχνη στη γωνία ξεφυτρώνει
και όταν γεννήθηκες αυτή η χαρούλα
τότε ακούστηκε ένα παιδί να φωνάζει μανούλα
δεν έδωσες ποτέ γιατί δεν πρόλαβες
έτσι γεννήθηκε αυτή μόνο να δίνει
τι κι αν δεν έδωσες εσύ
αυτή θυμάται
ήσουν κομμάτι το δικό της που θα ζεί
μητέρα εσύ όλων των παιδιών τερέζα
κομμάτι εσύ δικό μου καρφιτσωμένο στην πινέζα
σ'αυτό τον πίνακα ζωής
σ'αυτή την αφασία
μία λύκαινα χωρίς δρόμο διαφυγής
μια οπτασία
δεν σε υποτίμησα ποτέ γιατί το ξέρω
γεννήθηκα να σε υπηρετώ γιατί το θέλω
και όταν ο λώρος ομφάλιος κοπεί
τότε ξανά θα υπάρχω σε άλλη ζωή σε άλλο σώμα
δικό σου και πάλι αυτό...Μητέρα Τερέζα