Περαστικά σου, περαστικέ διαβάτη
τα χρόνια πέρασαν
στις γειτονιές που κατασκήνωνες
μετρώντας πόνους και λάθη
χάθηκαν τα όνειρα, ξεπλυμένα σαν ρούχα
στο μετέωρο κρέμασμα μιας αναπάντεχης βροχής
πολύχρωμα, άχρωμα, ασπρόμαυρα
όνειρα, μικρών παιδιών
αθώων στη σκέψη και στην εφαρμογή
πραγματικά γενναίων ψυχών
σε συνειδητή χειμερία νάρκη
ακαθόριστη, στο χρόνο
που πληγώνει
προσδοκώντας ανάσταση νεκρών
αναγέννηση, το λέγανε κάποτε
ανάταση, για κάποιους άλλους
αναθεώρησα όταν έμαθα πως
τα όνειρα είναι κόκκινες μπίλιες
που τρεμοπαίζουν, αριστερά-δεξιά
στο κλείσιμο των ματιών
που βασανίζουν αυτή την εικόνα
να μείνει για πάντα
περαστικά σου, περαστικέ διαβάτη
και σαν γυρίσεις σ'εκείνα τα λημέρια
σε παρακαλώ κλείσε τα μάτια σου
μήπως θυμηθώ από εσένα
τα όνειρα που έβλεπα μικρός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου