ADHD - ΔΕΠΥ

 

ADHD

It had been ages

since I let myself drown

in the voyage of thought—

and the void beyond thought.

I plundered a few heirlooms

under the noble pretext

of memory,

but I was ravenous—

and I choked

on the shrapnel.

I had always known it,

from the cradle’s deepest hush,

that each of my emotions

was a barter,

a sacrifice

laid on the scale

between life

and death.

Only I did not know

that as death approaches,

the Furies rise—

seething regrets

birthed too late.

I walked upon corpses,

drenched my hands in blood,

called the dead

unavenged—

offering neither coin

nor prayer.

And it was only then

that I fathomed:

no soul

shall weep

at my own grave.

It is time for a Death

worthy of its full ceremony,

its sacred, brutal rite—

for I yearn to be made

a Man,

without God

and without ADHD.

Unraveled

since the cradle,

clawing my nails

into the meat

of the walls.

 

 

 ΔΕΠΥ
Είχα καιρό 
να βυθιστώ 
στο ταξίδι του νου 
και του άνοου 
Έκλεψα κάποια κειμήλια 
με την πρόφαση 
της ανάμνησης 
αλλά ήμουν πολύ βουλημικός 
και πνίγηκα από τα θραύσματα
Το ήξερα από τα μέσα μου
από τα βαθιά μωρουδιακά
πως κάθε συναίσθημά μου
ήταν ανταποδοτικό 
σε μια ζυγαριά 
μεταξύ ζωής και θανάτου 
Μόνο που δεν γνώριζα 
πως επιθανάτια 
αναβλύζουν οι μέγαιρες τύψεις 
Πάτησα πάνω σε πτώματα 
έβαψα τα χέρια μου με αίμα 
τους είπα νεκρούς αδικαίωτους 
χωρίς κτερίσματα, χωρίς ελεημοσύνη 
και μόνο τότε διανόησα 
πως κανείς δεν θα κλάψει
στη δική μου κηδεία 
Είναι καιρός για έναν Θάνατο
με όλες τις Τιμές 
που του πρέπει 
γιατί θέλω να γίνω Άνθρωπος
χωρίς Θεό και Δεπυ 
Διαταραγμένος από Κούνια 
που έμπηγα τα νύχια
στη σάρκα των Τοίχων