.........................................................

Ψυχής ανιάτων

Στο κρύο του αδιεξόδου
του πολυέξοδου εγώ
της ανέδοξης επανόδου
Δεν γυρίζω πίσω
τι ζωή να νοσταλγήσω
δεν κοιτάω πίσω
τι παρελθόν να μου θυμήσω
σε καθεστώς άνοιας και ανίας
ένας γερασμένος νεανίας
στο σ'αγαπώ ακούω πόνο
στο σε μισώ το μέσα μαχαιρώνω
μ'ένα αφρικάνικο μαχαίρι
πολύ μικρό όσο και η καρδιά σου
αυτή η αιμοχαρής ματιά σου
και τα δάκρυα ένα καμουφλάζ
στο πρέπον ντεκαπάζ
της ζωής μου το Αλκατράζ
στο δικό σου το μπαράζ
της ατέλειωτης αγάπης σου
που χύνεται στο πρόσωπο του καθρέπτη σου
του χειρότερου ψεύτη σου
στην υποκρισία η αντανάκλαση
σπάει την προδοσία
σε μία έξοδο εθελουσία
και συ σκιά του αδιεξόδου
τριγυρνάς στο διάδρομο της επανόδου
μονάκριβή μου αγάπη, σκιά της ερήμου
μοναξιάς μου, σκιερής μοναχής της κοσμίου
ζωής αθανάτων, ψυχής ανιάτων

Ένας αλήτης (trash song)

Αν εγώ σε νικήσω
σε ένα μπρα ντε φερ
το ήξερα μωρό μου
ότι θα ήταν ανφέρ

Αν εσύ με νικήσεις
σε δύσκολο σπαγκάτο
το ήξερα μωρό μου
θα γίνουν τα πάνω-κάτω

Μωρό μου, και λατρεία μου
σε είχα για καβάτζα
μα όταν κατάλαβα τι έχασα
έκανα τη λάτζα

Μωρό μου, και λατρεία μου
σε ήπια άσπρο πάτο
μα όταν κατάλαβα τι έχασα
νοστάλγησα το λάθος

Σ'αγάπησα με έρωτα
χωρίς να ρωτώ τι είσαι
μα όταν το κατάλαβα
διάβασα το Νίτσε

Μυστήρια, και περαστική
ήσουν αμαρτία
με πέταξες χωρίς γιατί
στη σκέτη αλητεία

Ένας αλήτης χωρίς το μωρό του
Ένας αλήτης χωρίς εγωισμό
Ένας άντρας χωρίς απαιτήσεις
Ένας άντρας που φωνάζει γύρνα εδώ
 

Βλέφαρα αρματοφόρα

Κουβαλούσαν χρόνια πάθηση
αυτά τα βλέφαρα ήταν αρματοφόρα
που σκοτώνουν τη θέα όταν δεν αντέχουν
τη γύμνια των γειτονικών παθήσεων
κλείνουν μόνο, όταν εσωκλείουν τον πόνο
και στο σκίτσο τα χείλη αδυνατούν να φωνάξουν βοήθεια
φιγουράρουν και αυτά ερμητικά δεμένα
με ιστούς λαθυρίνθου που καταλήγουν σ'εσένα
κρατάς το κλειδί της ευτυχίας
μίας ακατανόητης αλληλουχίας
όταν τα μάτια μιλάνε με χρώμα
όταν τα δάκρυα μαυρίζουν στο κώμα
όταν η γραμμή ισιώνει στο σώμα
που φωνάζει υπάρχω ακόμα
και τα βλέφαρα φιλοξενούν μια θέα
της Θεάς που πιστεύει στο ψέμα
της δικής σου ιερόσυλης φύσης
στου ονείρου της αλλοπρόσαλης στύσης
που εκστασιάζει τη διαταγή της ηδονής
με το μαστίγιο της άκρατης προσμονής
στη φυλακή των ανίατων παραισθήσεων
στη διαφυγή των επικίνδυνων ψευδαισθήσεων
στο βλέμμα που σκοτώνει τα βλέφαρα
πριν παγιδεύσουν τη ματιά για τα μάτια σου μόνο
Αν σε αγάπησα, είναι γιατί έμαθα να αγαπάω τυφλός
Αν σε νοστάλγησα, είναι γιατί έμαθα να ξεχνάω το φως
Όταν χαμηλώσει το σκοτάδι, θα περπατήσω στα ίχνη
της δικής σου ανάμνησης
σε υπαίτια μέθη μιας ετεροβαρούς αυταπάρνησης
Θα σκοτώσω ό,τι απέμεινε με τα άρματα αυτού που απέγινε
Της καρδιάς μου τα μάτια που ανήκουν σε σένα πριν καταλάβω ότι προδώσαν εμένα
Που αγάπησα αυτό που με σκότωσε
Εσένα, μοναδική μου αγάπη
Εσένα, που ανήκεις στα λάθη

Tο δημοσίευμα των New York Times για Προβόπουλο, Σάλλα και Λαυρεντιάδη

Εκτενές ρεπορτάζ για την εμπλοκή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργου Προβόπουλου στο σκάνδαλο της Proton Bank...δημοσιεύουν οι New York Times.

Η εφημερίδα αναφέρεται στο πόρισμα του εισαγγελέα Καλούδη και στην πιθανότητα σύνταξης κατηγορητηρίου σε βάρος του διοικητή της ΤτΕ.

Ακόμα, φιλοξενεί συνέντευξη του ίδιου του κ. Προβόπουλου, στην οποία παρουσιάζει τη συμφωνία της Proton με την Τράπεζα Πειραιώς ως αναγκαίο ρίσκο, ενώ παρουσιάζει τους ισχυρισμούς του προσωρινά κρατούμενου, σήμερα, επιχειρηματία, Λαυρέντη Λαυρεντιάδη για το ρόλο του κεντρικού τραπεζίτη στην υπόθεση.

Αιτία Θανάτου: Θανατηφόρα ζωή

Αδελφοσύνη ο Αδόλφος παραστράτησε
απεραντοσύνη, το πέρας αναστάτωσε
την τελειωμένη αίσθηση που μυρίζει θάνατο
που σφυρίζει το πέρας της επιβίβασης
πότε και αποβίβασης
εξαρτάται από το πέρας
αναρτάται στην απόσταση
κανείς στο ταξίδι δεν επιβιώνει
η αγχόνη εισιτήριο για ένα κατασκοπευτικό μαρτύριο
πληρώνεις για να σταματήσει ο πόνος
δωροδοκία πέριξ του θανάτου
πόσο γενναία η ζωή
να πληρώνει τον θάνατο
σε ταξίδι αθάνατο
στη μνήμη των γελώτων
στεφάνι των τεθνεώτων
να ζει κανείς
δεν σου φτάνει ο χρόνος
να συνεχίσεις το ρητό
τόσο ρηχό όσο και η ιστορία του
ο μικρός ναζί φυλακίστηκε
από την παρέκκλιση του σάπιου ονείρου
που τότε μύριζε θάνατο, τώρα ανήκει στο θάνατο
κατάκτηση θανατηφόρα, μικρού θανάτου
που παίζει με τους μικρούς Αδόλφους
πολλαπλασιάστηκαν από τον θάνατο
που γεννάει τον θάνατο
εκείνον που σκοτώνει τη θανατηφόρα γέννηση
στον αιώνα τον άπαντα, τον θανατηφόρο
ω τι αγαλλίαση, με τι εξοικείωση να μυρίζεις τον θάνατο
στην αυτοψία της αυτού διάδοσης
στη βιοψία που ανακάλυψε τους ιούς του
στη νεκροψία, που για πρώτη φορά αποκάλυψε την αιτία θανάτου:
θανατηφόρα ζωή

Η διαθήκη των δακρύων

Στην προθήκη της μικρής βασίλισσας της ψυχής μου
της βιβλιοθήκης της απανταχού παρούσας στο κυνήγι της ζωής μου
σε αναζήτησα, πίσω από τη σκόνη που πολεμούσε με το χρόνο
σε αποθήκευσα, μέσα στη σκόνη που λύτρωνε τον πόνο
στην τζαμαρία σε ένα γυάλινο κόσμο
σε μια αβαρία να παλεύεις με το δρόμο
να προσπεράσεις τους διαβάτες
σε εφήμερους νυχτοβάτες
που κλέβουν τη συνήθειά σου
να είσαι συνομιλητής της νύχτας
του θηλυκού της πίκρας
στη χαρμόλυπη πρόβα ενός βιβλίου τραγικού
που τις σελίδες του δάνεισε σε έναν βιβλιοφάγο
ωσάν παμφάγο, εξόντωσε τους πρωταγωνιστές
οι ληστές της νυχτόβιας διαθήκης σου
Τετιμημένοι με το ύψιστο δώρο σου
με όρους αιώνιας αφοσίωσης
στην μετά θάνατον απερισκεψία σου
να θυμάσαι την πληγωμένη ατμόσφαιρα
της μικρής βασίλισσάς σου
που ερωτεύτηκες πλατωνικά
όταν προδόθηκες από την σαρκοβόρα μέλισσά σου
Αποκληρώνεις τη σκόνη που αναπνέεις
μέχρι την εξαύλωσή σου
και δοξάζεις ξανά την ταπεινή υποδούλωσή σου
στη διαθήκη αυτή ο πρωταγωνιστής είναι ο ξεχασμένος
κληροδόχος της αφ'υψηλού αδιαφορίας σου
στον ουρανό της γενναιόδωρης ευφορίας σου
στα βιβλία εκείνα που κοσμούν το απέραντο
το αχανές, το αόρατο άγγιγμά σου
σ'εκείνη τη σελίδα που η διαθήκη τίμησε την αγάπη
στο κενό φύλλο του έρωτα που τα δάκρυα
είχαν χώρο να κρυφτούν χωρίς να μουτζουρώσουν
την καταχνιά της ψυχής σου.
Αγάπη, σε θυμήθηκα όταν η διαθήκη τελείωσε
στην προθήκη ακόμα γράφει "σ'αγαπώ"

Αποφυλακίζεται ο πρώην αντιπρύτανης του Παντείου, Καθηγητής Ιστορίας, Κων/νος Παπαθανασόπουλος

Το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών Αθηνών έκανε δεκτή την αίτηση του πρώην αντιπρύτανη του Παντείου, Κωνσταντίνου Παπαθανασόπουλου, ο...

Γόβα στιλέτο της Χρυσής Αυγής

Στην πλατεία με το κόκκινο στιλέτο
γόβα και τα ήθη στο κόκκινο
έρεε το υγρό από ένα δοχείο
γεμάτο πάγο και εξαθλίωση
το σώμα σε κώμα ακατάπαυστο
το αίμα υγρό νικηφόρο
και η μαντάμ κοτζάμ θεόρατη ανεμοαρπάχτρα
πόσο πάει το μαλλί;
κοντό, ξυρισμένο, ναζιζέ;
όσο ένας κρανίου τόπος
η κυρία συλλαμβάνεται
η ταυτότητα είναι προσωρινή
έληξε η ανοχή
στη δημοκρατία που ξύπνησε πριν την αυγή
και συ, όργανο, γιατί βιάζεσαι;
το αίμα βράζει ακόμα
πνευστό, κολλαριστό
σε δεσμά της φασιστικής έμπνευσής σας
πως να φυλακίσεις έναν αχρείο
τώρα που κάνει κρύο
και τα όνειρα για μία εντέλεια
έγιναν στο σκοτάδι συντέλεια
να θαυμάσεις τον βασιλικότερο του βασιλέως
τον βεζύρι στη θέση του βεζύρι
πριν κοιμηθείς κάνε χαρακίρι
μη προσβάλλεις μόνο την αρχαία συνήθεια
δολοφόνησες όχι από ευήθεια
και το τρόπαιο είναι όλο δικό σου
γεννήθηκες νόθα χρυσή αυγή

Ποινική δίωξη σε παρακρατικούς πράκτορες του τραπεζικού κατεστημένου

 Σημείωση (υπ'όψιν των κκ. Εισαγγελέων Ποινικής Δίωξης):

1. Πότε θα ασκηθεί ποινική δίωξη και κατά του ηθικού αυτουργού των παρακρατικών πρακτορίσκων, όπως ακριβώς κατονομάζεται από την βασική μάρτυρα της δικογραφίας, και κάνει "Νιάου Νιάου στα Κεραμίδια";

2. Πότε οι διεφθαρμένοι τραπεζικοί ταγοί θα διαβούν τη ΣΑΛΑ του ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ;

3. Πότε θα ερευνηθούν οι πολυπληθείς off-shore εταιρείες των τραπεζικών αυτών ταγών, που εκκρεμούν επί χρόνια σε εισαγγελικά και ανακριτικά γραφεία;

4. Πότε θα ελεγχθεί ο ρόλος του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Γεώργιου Προβόπουλου;

5. Πότε θα ασκηθούν ποινικές διώξεις κατά των υπευθύνων των ΣΥΣΤΗΜΙΚΩΝ Τραπεζών;

6. Πότε θα ασκηθούν ποινικές διώξεις για τα δάνεια του ALTER;

7. Πότε επιτέλους θα κάνει ξαστεριά, ΚΥΡΙΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ......;

 Δεν φοβάμαι τους κακούς, αλλά τους καλούς που ξέρουν και σιωπούν...
Δεν Σας φοβόμαστε, μακάρι να μας εμπνέατε φόβο, και είθε να μην σιωπήσετε μέχρι τέλους, είτε από φόβο, είτε από ημιμάθεια, είτε από διαφθορά...

Αυτόφωρο και ελευθερία του λόγου

1. Η δημοσίευση έργων του λόγου στο διαδίκτυο αποτελεί μορφή ενάσκησης του δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης, το οποίο, όπως αναφέρει και το Σύνταγμα, μπορεί να ασκείται γραπτά, προφορικά ή "δια του τύπου" (άρθρο 14§1).

2. Για την ποινική και αστική ευθύνη από δημοσιεύματα στο διαδίκτυο εφαρμόζεται αναλογικά η νομοθεσία για την ευθύνη όσων ασκούν την ελευθερία αυτή δια του τύπου.

3. Σύμφωνα με τη νομοθεσία αυτή, ο θιγόμενος έχει το δικαίωμα να εναγάγει (για αποζημίωση-αποκατάσταση) εκτός από τον συντάκτη του δημοσιεύματος και/ή τον διευθυντή-εκδότη του εντύπου. Αντίστοιχα, ως προς την ποινική ευθύνη του τύπου, ενέχεται και ο διευθυντής-εκδότης, αν υπάρχει συμμετοχή στο αδίκημα (η ποινική συνευθύνη δηλαδή δεν είναι "αντικειμενική", όπως η αστική, αλλά απαιτείται υπαιτιότητα και του εκδότη-διευθυντή, δηλ. δόλος ή αμέλεια).

4. Τα αδικήματα που τελούνται διά του τύπου είναι αυτόφωρα.

5. Η αντιστοιχία με τον εκδότη-διευθυντή μιας εφημερίδας είναι ατυχής αν εφαρμοστεί κατά γράμμα και όχι κατ' αναλογία στα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης. Ο έλεγχος της πληροφορίας δεν ενέχει το στοιχείο της αμεσότητας που μπορεί να αποκτά η προετοιμασία ενός έντυπου δημοσιεύματος ή μιας τηλεοπτικής εκπομπής. Εδώ υπάρχει αναμφίβολα ένα κενό δικαίου. Τα κενά του δικαίου καλύπτονται με "αναλογική εφαρμογή". Όχι με αυτούσια εφαρμογή. Και το καλύτερο απ'όλα, βέβαια, είναι τα κενά του δικαίου να καλύπτονται με την ειδική νομοθεσία, για να υπάρχει ασφάλεια δικαίου, σημαντική συνιστώσα της έννοιας του κράτους δικαίου. Ειδικά όταν πρόκειται για ποινικές διαδικασίες στις οποίες ελλοχεύουν σημαντικοί περιορισμοί συνταγματικών ελευθεριών.

6. Ωστόσο, η κατοχή και λειτουργία ενός διαδικτυακού μέσου ενημέρωσης συνιστά μια μορφή διαχείρισης "πηγής διακινδύνευσης". Αυτή η έννοια της διακινδύνευσης είναι που αντικειμενικοποιεί την αστική ευθύνη του εκδότη-διευθυντή, ανεξάρτητα δηλ. από το πταίσμα του. Για τον ίδιο λόγο υπεύθυνος είναι και ο ιδιοκτήτης ενός αυτοκινήτου σε ένα τροχαίο, ακόμη κι αν δεν είναι ο ίδιος οδηγός. Κι εδώ η ιδιότητα και μόνο του ιδιοκτήτη αυτοκινήτου τον καθιστά "αντικειμενικώς" υπεύθυνο, καθώς το ίδιο το αυτοκίνητο θεωρείται "πηγή διακινδύνευσης" (σύμφωνα με το νόμο του 1911, σημειωτέον).

Το πιο σημαντικό απ' όλα όμως είναι ότι η κίνηση της αυτόφωρης διαδικασίας σπανιότατα κινείται για τα αδικήματα διά του τύπου. Οι εισαγγελείς διστάζουν στην πράξη να εκδώσουν σχετικά εντάλματα, ακριβώς λόγω της εντονότατης αμφιβολίας που υπάρχει για τη βασιμότητα της τέλεσής τους, ενόψει και του ότι η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί ένα θεμελιώδες δικαίωμα και κάθε δίωξή της με συνοπτικές διαδικασίες εγείρει σοβαρές αμφιβολίες και ενεργοποιεί τα ανακλαστικά των πολιτών ενάντια στην λογοκρισία. Αναφέρθηκε ότι η σύλληψη αποτέλεσε μια υπόθεση ρουτίνας - από τη δική μου εμπειρία δεν μπορώ να συμφωνήσω. Η διαδικασία αυτή κινείται μόνο σε κραυγαλέες περιπτώσεις. Ακόμη κι όταν στρέφεται εναντίον δημοσίων προσώπων η προσβολή, οι λειτουργοί της δικαιοσύνης υποδεικνύουν στους δικηγόρους να αναμένουν την τακτική διαδικασία.

Αρκετοί ζητούν να δημοσιοποιηθεί το όνομα του "δημόσιου προσώπου" που φέρεται ότι ζήτησε την κίνηση της διαδικασίας. Αρχικά πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η ποινική προδικασία καλύπτεται από μυστικότητα. Αυτό σημαίνει ότι ο νομικός μας πολιτισμός επιβάλλει την τήρηση του απορρήτου, τουλάχιστον μέχρι να οδηγηθεί η υπόθεση σε μια δημόσια συνεδρίαση, δηλ. στο ακροατήριο. Από την άλλη πλευρά, η σπανιότητα της κίνησης της διαδικασίας του αυτοφώρου για ένα αδίκημα που τελείται "διά του τύπου", δημιουργεί εύλογες υποψίες για κίνηση της διαδικασίας από ένα "δημόσιο πρόσωπο", όπως αναφέρεται. Η πραγματική επιρροή που μπορεί να έχει αυτό το δημόσιο πρόσωπο στην κίνηση μιας διαδικασίας, η οποία σπανίως διενεργείται στην πράξη, εγείρει ένα εύλογο ενδιαφέρον του κοινού να μάθει: α) αν όντως ο εγκαλών είναι δημόσιο πρόσωπο και β) ποιο είναι τελικά αυτο το δημόσιο πρόσωπο. Το εύλογο αυτο ενδιαφέρον συνδέεται με την αρχή της διαφάνειας, η οποία στην συγκεκριμένη περίπτωση υπερισχύει των δικαιωμάτων του εγκαλούντος για απόκρυψη του ονόματός του και τη θωράκιση πίσω από την αρχή της "μυστικότητας της διαδικασίας". Η αρχή της διαφάνειας αποτελεί και αυτή ένα συνταγματικά προστατευόμενο αγαθό.

Ωστόσο, θα ήταν παράλογο να απαιτηθεί από τον διωκόμενο να προβεί ο ίδιος στη δημοσιοποίηση του ονόματος. Μην ξεχνάμε ότι είναι κατηγορούμενος και οφείλει να υπερασπιστεί τον εαυτό του ακολουθώντας τις συμβουλές του συνηγόρου του.Το αίτημα αυτό θα πρέπει να απευθυνθεί στις αρμόδιες αρχές, οι οποίες και αυτεπαγγέλτως θα όφειλαν στη συγκεκριμένη περίπτωση να δώσουν στη δημοσιότητα κάθε πληροφορία που, τηρουμένης της αρχής της αναλογικότητας, θα ικανοποιήσει το εύλογο ενδιαφέρον του κοινού για ενημέρωση.

Τέλος, η συγκεκριμένη περίπτωση αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το διαδίκτυο, όσο κι αν κάποιοι εξακολουθούν να το βλέπουν ως ένα χώρο εκτός δικαίου, αποτελεί μια σφαίρα στην οποία εφαρμόζονται αναλογικά όλα τα γνωστά δικαιώματα και υποχρεώσεις κάθε πολίτη. Αυτή η αναλογικότητα, ωστόσο, η οποία βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια κάθε αρμόδιου οργάνου, είναι αρκετές φορές επικίνδυνη, καθώς θέτει σε αμφιβολία την ασφάλεια δικαίου που θα πρέπει να διέπει κάθε σύστημα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Η αυτορρύθμιση είναι μια λύση, η οποία προτείνεται ολοένα και περισσότερο. Και την είχαμε προτείνει και από αυτό το μπλογκ παλαιότερα, αλλα δεν υποστηρίχθηκε.

Ωστόσο, σκεφτείτε: αν υπήρχε ένα αυτορρυθμιστικό όργανο που να έχαιρε της καθολικής εκτίμησης όχι μόνο των συμμετεχόντων και των ενδιαφερόμενων μερών, αλλά και της κοινωνίας, οι αποφάσεις του, ακόμη και μη δεσμευτικές και "σκληρού δικαίου", όπως των αστυνομικών και των εισαγγελέων, θα μπορούσαν να έχουν ακόμη και πιο σημαντικές επιπτώσεις για την εκτίμηση κάποιου εγκαλούμενου από την υπόλοιπη κοινωνία της πληροφορίας. Μία τέτοια απόφαση μαλακού δικαίου, σε αρκετές περιπτωσεις και πάντα δεδομένου του κύρους του αυτορρυθμιστικού οργάνου θα μπορούσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον εκείνου που θεωρεί ότι θίγεται και να στραφεί εκεί, αντί στην αστυνομία. Δείτε το παράδειγμα του Τραπεζικού Διαμεσολαβητή, ενός οργάνου που αν και δεν παράγει δεσμευτικές αποφάσεις για τις τράπεζες, χαίρει της ευρύτατης εκτίμησης των πολιτών αλλά και των τραπεζών, ώστε οι πρώτοι να προτιμούν να στρέφονται σε αυτό αναζητώντας εξωδικαστική προστασία, η οποία ειναι πολύ πιο σύντομη και αποτελεσματική σε πολλές περιπτώσεις από την κλασική δικαστική προστασία. Το ίδιο ισχύει για κάθε θεσμό "Συνηγόρου" εφόσον στελεχώνεται βέβαια με το κατάλληλο προσωπικό και δεν λειτουργεί απλώς ως προπέτασμα καπνού.

Τέλος, ας αναλογιστούμε πόσο σημαντική είναι σήμερα στον κυβερνοχώρο η υπεύθυνη νομική συμβουλή από εξειδικευμένους επαγγελματίες. Μία παράμετρος την οποία λίγο πολύ δεν έχει γίνει συνειδητή η βαρύτητά της και πόσο στενά μπορεί να συνδεθεί με διακυβεύματα όπως η ελευθερία και η προστασία της προσωπικότητας κάθε πολίτη του διαδικτύου.

 

πηγή: http://elawyer.blogspot.gr/2006/10/blog-post_27.html