Αποκλειστικό e-reportaz.gr: Το «ξεχασμένο» εισαγγελικό πόρισμα για τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων (έγγραφα)

Το «ξεχασμένο» εισαγγελικό πόρισμα για τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων (έγγραφα)

Γράφει ο Πέτρος Κουσουλός

Η ιστορία των θαλασσοδανείων των κομμάτων δεν είναι μια ακόμη ιστορία. Είναι Η ΙΣΤΟΡΙΑ, η οποία είχε όμως άδοξο τέλος. Πενήντα υψηλόβαθμα τραπεζικά στελέχη, μεταξύ των οποίων και ο νυν επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας, 10 πολιτικά πρόσωπα, ταμίες και διευθυντές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, ένας εν ενεργεία υπουργός και τρεις πρώην βουλευτές, είναι εκείνοι που ευθύνονται για το μεγάλο πάρτι των κομματικών θαλασσοδανείων ύψους 272,5 εκατομμυρίων ευρώ την περίοδο 2000-2011.

Ωστόσο, κανείς από αυτούς δεν θα κάτσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου ή έστω δεν θα βιώσει τη βάσανο της ανάκρισης για κακουργήματα, όπως της απιστίας ή της ηθικής αυτουργίας σε αυτή, καθώς το πόρισμα του εισαγγελέα, Γεώργιου Καλούδη, πρώην επίκουρου Οικονομικού Εισαγγελέα, έχει σήμερα μουσειακή αξία.

Το πρωινό της 15ης Μαρτίου 2013 ο εισαγγελικός λειτουργός, ο οποίος –μεταξύ άλλων- έχει ζητήσει τη διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Γιώργου Προβόπουλου, για την υπόθεση μεταβίβασης της Proton Bank στον υπόδικο επιχειρηματία, Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, ολοκλήρωνε μια πολύμηνη προκαταρκτική έρευνα. Ίσως να ήταν πιο δύσκολη προκαταρκτική της καριέρας του. Ήταν σίγουρα η πλέον σημαντική.

Στις 44 σελίδες της πορισματικής αναφοράς περιέγραφε με τον πλέον λεπτομερή τρόπο το σκάνδαλο των κομματικών θαλασσοδανείων. Πρόκειται για τα 198,7 εκατομμύρια ευρώ, που δόθηκαν από την κρατική Αγροτική Τράπεζα σε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ με εγγύηση την εκχώρηση των κρατικών χρηματοδοτήσεων μέχρι και το 2018(!), τα δάνεια που δόθηκαν από την Εθνική και κατέληξαν να είναι «κόκκινα», αλλά και η χρηματοδότηση των κομματικών σχηματισμών από τα υπόλοιπα πιστωτικά ιδρύματα.

Λίγη ώρα αργότερα το πολυσέλιδο δικαστικό έγγραφο παραδιδόταν στον Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος, κ. Γρηγόρη Πεπόνη. Το μόνο που απέμενε ήταν η έγκριση του έμπειρου εισαγγελικού λειτουργού…

Το βράδυ της 4ης Απριλίου 2013 τρεις βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, οι κ.κ. Δημήτριος Χριστογιάννης, Δημήτριος Τσουμάνης και Διονύσης Σταμενίτης, κινήθηκαν αστραπιαία.

Λίγη ώρα προτού ολοκληρωθεί η συζήτηση του νομοσχεδίου που είχε καταθέσει το υπουργείο Ανάπτυξης
 για «Διαμόρφωση φιλικού αναπτυξιακού περιβάλλοντος για τις
 στρατηγικές και ιδιωτικές επενδύσεις και άλλες διατάξεις», έφεραν προς ψήφιση την τροπολογία που αμνήστευε –αναδρομικά- τους τραπεζίτες που άναψαν το «πράσινο φως» για την εκχώρηση των κομματικών δανείων! Μέσα σε ένα λεπτό οι παρόντες βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ έκαναν το καθήκον τους. Την υπερψήφισαν. Η προεδρεύουσα τη συνεδρίαση, κυρία Μαρία Κόλλια-Τσαρούχα, ρώτησε το Σώμα εάν γίνεται δεκτή η τροπολογία με γενικό αριθμό 390 και ειδικό αριθμό 37 για να λάβει καταφατική απάντηση. Οι αντιπρόσωποι του λαού είχαν φροντίσει να απαλλάξουν εαυτούς από τις τεράστιες ποινικές ευθύνες κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος μέσω των κομματικών δανειοδοτήσεων. Το ίδιο φρόντισαν και για τους τραπεζίτες. Το ίδιο έπραξαν και για πολλά ακόμη πρόσωπα καθώς η τροπολογία αφορούσε στα θαλασσοδάνεια που έχουν χορηγηθεί από τις τράπεζες σε 
ιδρύματα όπως το Μέγαρο Μουσικής αλλά και διάφορες ΜΚΟ.
 Συγκεκριμένα ανέφερε: «Δεν συνιστά κατά τη έννοια των άρθρων 256 και 390 του Ποινικού Κώδικα για τον πρόεδρο τα μέλη του 
Δ.Σ και τα στελέχη των τραπεζών, η σύναψη δανείων πάσης φύσεως με
 νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικού
 χαρακτήρα, του ευρύτερου δημοσίου τομέα, όπως αυτός οριοθετείται
 κατά νόμο καθώς και η εν γένει παροχή πιστώσεων σε αυτά, εφόσον
 πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) υφίστανται αποφάσεις των
 θεσμοθετημένων εγκριτικών επιτροπών ή οργάνων κάθε τράπεζας και β)
 τηρήθηκαν, κατά τη χορήγησή τους, οι σχετικές κανονιστικές πράξεις 
της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤΠΔΕ)».

Η ν-τροπολογία έγινε και επίσημα Νόμος του ελληνικού κράτους με το ΦΕΚ Α’ 90 της 18^ης Απριλίου 2013. Για μια ακόμη φορά η νομοθετική εξουσία είχε «ασελγήσει» επάνω στη δικαστική εξουσία.

Ο χαμένος καιρός και το πόρισμα-φωτιά

Οι πρώην Οικονομικοί Εισαγγελείς, κ.κ. Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης, θεωρούνταν ιδιαίτερα δυναμικοί εισαγγελείς. Και αδέκαστοι. Τάραξαν τα λιμνάζοντα ύδατα της ελληνικής Δικαιοσύνης με την προσωρινή παραίτησή τους λόγω παρεμβάσεως στο έργο τους. Κατά την παραμονή τους, ως επικεφαλής του γραφείου Οικονομικού Εγκλήματος, περάτωσαν την εισαγγελική έρευνα για την ΕΛΣΤΑΤ, παρήγγειλαν τις διώξεις για την υπόθεση Λαυρεντιάδη (την έρευνα διενήργησε ο νυν επίκουρος Οικονομικός Εισαγγελέας, κ. Ιωάννης Δραγάτσης) και άσκησαν εκατοντάδες διώξεις για χρέη προς το Δημόσιο. Οι «πολέμιοί» τους τους καταλογίζουν ότι άνοιξαν περισσότερες προκαταρκτικές έρευνες από εκείνες που έκλεισαν και ότι ασχολήθηκαν με τις εντυπώσεις αλλά όχι με την ουσία. Εκείνοι αντέτειναν ότι δεν βοηθήθηκαν, ότι «πολεμήθηκαν από το σύστημα» και ότι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.

Από το πρωινό της 15ης Μαρτίου 2013, όταν ο Γ. Καλούδης υπέβαλε την πορισματική αναφορά του περιμένοντας την έγκριση για την άσκηση κακουργηματικών διώξεων μέχρι και την 18^η Απριλίου, όταν η αμνηστία σε εκείνους που πρωταγωνίστησαν στο πάρτι των κομματικών θαλασσοδανείων έγινε Νόμος του Κράτους, μεσολάβησε ένας μήνας.

Για άγνωστους λόγους το πόρισμα Καλούδη παρέμεινε στο συρτάρι της εισαγγελίας Εφετών Αθηνών. Στο γραφείο του εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος. Εάν οι διώξεις είχαν ασκηθεί, οι σημερινές τραπεζικές υποθέσεις που εξελίχθηκαν σε δικογραφίες θα έμοιαζαν με «μύγα απέναντι σε ελέφαντα».

Ύποπτοι Τουρκολιάς, Πανταλάκης και Σία…

Το πόρισμα Καλούδη έδειχνε το δρόμο προς το εδώλιο στον νυν Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΤΕ, κ. Αλέξανδρο Τουρκολιά, στον πρώην επικεφαλής της Αγροτικής Τράπεζας, κ. Θεόδωρο Πανταλάκη, ο οποίος απασχόλησε τις Αρχές για τα οκτώ εκατομμύρια ευρώ που ενέβασε στο εξωτερικό, στον πρώην γενικό διευθυντή της Νέας Δημοκρατίας και νυν υφυπουργό Ανάπτυξης, κ. Θανάση Σκορδά, στον διοικητή του ΙΚΑ και πρώην γενικό διευθυντή του ΠΑΣΟΚ, κ. Ροβέρτο Σπυρόπουλο, στους πρώην βουλευτές, κ.κ. Κώστα Γείτονα και Τηλέμαχο Χυτήρη, οι οποίοι υπήρξαν διαχειριστές στο ΠΑΣΟΚ, στον κ. Ανδρέα Μακρυπίδη, στους κ.κ. Μενέλαο Δασκαλάκη και Κωνσταντίνο Σημαιφορίδη, που υπήρξαν «κλειδοκράτορες» της Ρηγίλλης την περίοδο 2005-2006 και 2007-2010, στην κυρία Άννα Πολυχρόνη αλλά και στον κ. Νικόλαο Σοφιανό από το ΚΚΕ.

Η πολυσέλιδη πορισματική αναφορά είναι πραγματικά κόλαφος. Στην κατακλείδα της ο εισαγγελικός λειτουργός δεν διστάζει να ζητήσει την εξαγωγή αντιγράφων «προκειμένου να συνεχιστεί η προκαταρκτική εξέταση, προς αναζήτηση τυχόν ποινικών ευθυνών και άλλων προσώπων σχετικά με δάνεια που χορηγήθηκαν και από τις τράπεζες (Attica Bank, EFG Eurobank, Marfin Egnatia Bank, Τράπεζα Πειραιώς) σε πολιτικά κόμματα…».

Στις προηγούμενες σελίδες του πορίσματός του ο κ. Καλούδης εξηγούσε όλη τη διαδρομή που ακολουθήθηκε από τις 2 Μαΐου 2012, όταν και ξεκίνησε η εισαγγελική έρευνα με αφορμή τις καταγγελίες του κ. Λευτέρη Αυγενάκη, τότε βουλευτή της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Σύμφωνα με το συμπέρασμα του εισαγγελέα στοιχειοθετούνταν η άσκηση ποινικής δίωξης για το αδίκημα της κακουργηματικής απιστίας από κοινού και κάτα μόνας σε βάρος: α) 37 στελεχών της ΑΤΕ και β) 13 στελεχών της Εθνικής Τράπεζας.

Επίσης ο κ. Καλούδης αιτούνταν την άσκηση ποινικής δίωξης για το κακούργημα της ηθικής αυτουργίας σε απιστία σε βάρος των κ.κ. Ιωάννη Παπακωνσταντίνου, Ροβέρτου Σπυρόπουλου, Άννας Πολυχρόνη, Κωνσταντίνου Σημαιοφορίδη, Μενέλαου Δασκαλάκη, Αθανασίου Σκορδά και Νικολάου Σοφιανού. Σε ό,τι αφορά στους πρώην βουλευτές Κώστα Γείτονα, Τηλέμαχο Χυτήρη και Ανδρέα Μακρυπίδη, πρότεινε διαβίβαση της δικογραφίας στον Άρειο Πάγο, καθώς «φέρεται να τέλεσαν τις εν λόγω αξιόποινες πράξεις κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων τους».

Η προσπάθεια αναβίωσης και το αρχείο

Με την ανάληψη των καθηκόντων του, το καλοκαίρι του 2013, ο νέος Οικονομικός Εισαγγελέας, κ. Παναγιώτης Αθανασίου, έθεσε ως προτεραιότητα την διερεύνηση της υπόθεσης και διέταξε περαιτέρω προκαταρκτική εξέταση. Στο πλαίσιο της έρευνας ο επίκουρος Οικονομικός Εισαγγελέας, κ. Ιωάννης Δραγάτσης, κάλεσε εκ νέου τους μάρτυρες-συντάκτες των πορισμάτων της Τράπεζας της Ελλάδος, προκειμένου να πληροφορηθεί εάν η συγκεκριμένη υπόθεση ενέπιπτε στις προϋποθέσεις του Νόμου που καθιστούσαν αδύνατη την όποια άσκηση ποινικής δίωξης στους πρωταγωνιστές της υπόθεσης. Η απάντηση ήταν καταφατική. Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Η Νομοθετική εξουσία με τις ευλογίες της εκτελεστικής εξουσίας, πέρασαν «χειροπέδες» στη δικαστική εξουσία. Εάν δεν υπήρχε το «μπλακ άουτ» των 30 ημερών, ίσως και να είχε συμβεί το αντίθετο…

Δείτε τα έγγραφα:

πηγή: http://www.e-reportaz.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%BE%CE%B5%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1/#.U2AcJqLIn_h

Καράβι αταξίδευτο

Ήταν ένα μικρό καράβι...καράβι, α.α.αταξίδευτο...

 

 

Καράβι αταξίδευτο
σαν σκέψη, και λύτρωση
σαν το ποτέ να μην υπήρχε τώρα
Λιμάνι απροσπέλαστο
σαν το γιατί να απατά την ώρα
κράτησε την ανάσα,
να φυσήξει με περισσότερη δύναμη
όσο έμεινε, σε σπιθαμή του έρωτα
σε βράδυα αξημέρωτα
σε χρόνια ακατάδεκτα
να φιλοξενήσουν το ταξίδι
ως πόσο, μετέωρο, στη θαλπωρή της τύχης
γιατί, επαίτης της τυχαίας λύσης
ως πόσο δεσμώτης του μυαλού της κρίσης
τα κουπιά, μόνα τους, εγκατάλειψαν το ναυάγιο
εσύ, φυλακισμένος, προπέτης του αύριο
σαν σήμερα, προμηθέας άγιος
Συνέχεια, ένα ταξίδι, στου μυαλού την ήβη
και συ μποφόρ σε μια μέτρηση εν είδει
για πόσο θα ματαιώνεις το ταξίδι
καράβι, άγγιξες το ήδη
το νερό αίμα αναδίδει
βρήκε το δικό του αντικλείδι
πολύ φουρτουνιασμένο εν κατακλείδι
Καράβι αταξίδευτο, άγγιξες την τελειότητα
να βυθίζεις τη δική της μετριότητα
σε χάρτινα ομοιώματα που επιπλέουν στη λήθη

Καλημέρα (Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα)

https://www.youtube.com/watch?v=G7VLjSAePvQ

Καλημέρα στίχοι | Kalimera lyrics

Δεν με νοιάζει που έφυγες πια
γιατί όλοι μου φεύγουν εμένα,
δεν με νοιάζει που θα πάω στην δουλειά
και θα 'μαι με μάτια κλαμμένα.
Δεν με νοιάζουν αυτά
τα συνήθισα πια
μα ένα με πνίγει εμένα
που ο ήλιος θα βγεί
απ'τις γρίλιες θα μπει
και δεν θα σου πω καλημέρα

Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα
Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα,
δεν γυρίζει η γη, δεν πάει πιο 'κει
και δεν ξημερώνει η μέρα..
Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα
Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα
που έχω ζήσει μαζί την μισή μου ζωή
τι κάνω μισή εδω πέρα...
Καλημέρα.. είσαι εσυ για 'μένα...

Έχει μάθει με εμένα η καρδιά
με φίλους πιο μόνη ακόμα
ένας κόσμος τσιγάρα σβηστά
και 'γω ο καπνός μες το στόμα
δεν με νοιάζουν αυτά
τα 'χω ζήσει ξανα
μα ένα με λιώνει εμένα
που θα 'ρθει το πρωί
θα θέλει φωνή
και δεν θα σου πω καλημέρα....

Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα
Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα,
δεν γυρίζει η γη, δεν πάει πιο 'κει
και δεν ξημερώνει η μέρα..
Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα
Γιατί αν δεν έχω να πώ σε εσένα
που έχω ζήσει μαζί την μισή μου ζωή
τι κάνω μισή εδω πέρα...
Καλημέρα.. είσαι εσυ για' μένα...

Γράμμα σε κομμάτια

Να ξέρεις ότι σ'αγάπησα
πάρα πολύ,
χωρίς μέτρο
οι εκφράσεις σου έμειναν χαραγμένες
στην καθημερινή ασχολία μου
να κοιτάω τη φωτογραφία σου
τη σχισμένη, αυτή που μου έστειλες
σε κομμάτια
κάποια κάηκαν όταν δεν άντεχα άλλο
το κρύο της απόστασης
κάποια έγιναν παζλ να βγω απ'το τούνελ
κάποια ακόμα είναι κομμάτια από την σκόνη σου
κάποια ανταγωνίζονται τα κομμάτια της ψυχής μου
αν μπορούσα, θα έκοβα τα κομμάτια, να μοιραστώ
ένα μαζί σου
αν με άφηνες, να κόψω την συνήθειά μου
αν συναισθανόσουν ότι έγινα κομμάτια
από τα δικά σου, που δεν σου έλειψαν
αυτό το γράμμα, να ξέρεις, δεν επιτρέπεται
να το σκίσεις
αποτελείται από τα κομμάτια που άφησες
όταν συναισθανόσουν ότι ένα ψήγμα αγάπης
δεν ήταν για πέταμα
όταν η ελεημοσύνη δεν ήταν πια σύμμαχός σου

Υποκοριστικό

Υποκοριστικό σου,
για να μην σε φοβάμαι
το σαρκικό σου,
για το μέγα φινάλε
Θεούλη,
σε θυμάμαι ανάμεσα στις ηδονές
φιλήδονες νύχτες,
με ένα κερί
σβήνει τις ανάσες της εγκατάλειψης
ονειροπαρμένα καντηλάκια
καίνε τα μαντηλάκια
και τα δάκρυα με αχνούς υδρατμούς
εναγγαλίζουν τα δάχτυλα
άφωνη η πίκρα της μοναξιάς
μιλάει στη θαμπάδα της φωτιάς
να νικήσει τον αέρα
που πετσοκόβει την ανάσα της
με κινήσεις αργές, αργούτσικες
σέρνεται στο φως της σκιάς
υποταγμένο από τη νίκη της απόστασης
και όταν, εγγύτερα, στην αντανάκλαση
χωρίς καθρέφτη, χωρίς επιστροφή
νιώσει λιγάκι καλύτερα
η υποκοριστική σου αφύπνιση
θα ταράξει τ'ανήρεμα
μήπως σ'ακούσει, τότε παιδάκι
τώρα σαν χίμαιρα
τότε Θεούλης
τώρα ανήμερα

Ουράνιος γρίφος

Πόσο για σένα
να μετράω τα άστρα
σε πηλίκο αδιαίρετο
σε ουρανό αχθοφόρο
υπηρέτης του σύμπαντος
της ζωής σου της όλης
λάμπουν τα μάτια μου
από διακόπτη ψυχής
της όλης δικής σου διαφυγής
δραπέτης της ιδιωτικής σου φυλακής
μάζεψα αρκετά από τα ερείπια
μπορείς να φέρεις τον σεισμό σου
ο χτύπος αν έφτασε ίσως ακούσω
ο λίθος αν έσπασε ίσως λυγίσω
το ένα μου σώμα λάμπει στον ουρανό
το άλλο μου, φυτρώνει στο χρώμα
αντανάκλαση των δώρων που έκλεψα
στην περίπολο
ταγμένος στρατιώτης της νύχτας
όταν ερχόσουν, να αποδράσεις
συναντήθηκα με την αγωνία
να κοιμάμαι χωρίς εσένα, αλλά με όνειρα
ή με εσένα, αλλά με αυταπάτη
προσπέρασα τον γρίφο
που όταν έλυσα
ο μύθος είχε ήδη ξεφύγει

Η προ-προκήρυξη

 

Την Τρίτη 8 Απριλίου χτυπήθηκε με χειροβομβίδα το αυτοκίνητο (ασημί opel vectra) του γνωστού δεσμοφύλακα, Γ. Μπαρδάκη, στην οδό Ζαΐμη 33, στο Αιγάλεω. Η επίθεση αυτή, είναι μια ελάχιστη πράξη μνήμης για την δολοφονία του κρατούμενου Ιλιρ Καρέλι.    

Ο Καρέλι, αφού κουράστηκε να πονάει από τα χτυπήματα, τα ηλεκτροσόκ, τις ροπαλιές, τους κουβάδες παγωμένου νερού, την φάλαγγα και τους εξευτελισμούς των δεσμοφυλάκων, τελικά «απέδρασε» με τον θάνατό του από τα χέρια των βασανιστών του.    

Ξέρουμε πως ο θάνατός του, γρήγορα θα ξεχαστεί. Όπως ξεχάστηκαν και θα ξεχαστούν οι δεκάδες θάνατοι στα κολαστήρια των φυλακών από αρρώστειες, από πρέζα, από απελπισία ... Οι δολοφόνοι σωφρωνιστικοί, όσο κι αν προσπάθησαν να καθαρίσουν με χλωρίνη το αίμα του νεκρού στο κελί της απομόνωσης, δεν τα κατάφεραν. Έμεινε εκεί, σημάδι στον τοίχο για να θυμίζει... πως το αίμα καθαρίζει μόνο με αίμα.    

Τώρα είναι η σειρά μας...

Η νύχτα είναι φίλη μας και το σκοτάδι της μας αγκαλιάζει. Βγάζουμε απ' τις κρυψώνες τα όπλα μας, παίρνουμε τις μηχανές μας και βγαίνουμε για κυνήγι. Γιατί απόψε κυνηγάμε σωφρονιστικούς. Τα μάτια μας και τα αυτιά μας βρίσκονται παντού.    

Όποιος μπάσταρδος σηκώνει το χέρι του σε κρατούμενους, θα του κόβεται από την ρίζα, όποιος ταπεινώνει και εξευτελίζει φυλακισμένους θα μας συναντήσει προσωπικά στο σπίτι του, στο γυμναστήριο που πηγαίνει, στο φανάρι που περιμένει ανυποψίαστος στο αυτοκίνητό του.

Δουλέμποροι αγάπης

Πως ο παγετώνας ξέθαψε το μέσα κρύο
πως συνδαιτημόνας σε κενό δοχείο
πως ρουφάει η αγάπη το κενό του δύο
ως πόσο θα βανδαλίζεις το πικρό αντίο
σε απόσταση, σε βήμα σημειωτόν
των απρόδοτων προδοτών
των γιατί, των βάρβαρων ιαχών
ως πότε και δι'ευχών
ανεξίτηλων, μοναχών 
απελπισμένων ψυχών
διορατικών, και αγνών
σε καζάνι λυγμών
ακαταλαβίστικων προσευχών
σε θυμάτων αργών
αμφότερων των θυτών
προς θεού, λυπηθείτε εαυτόν
βασανιστική η συνειδητοποίηση της αγάπης
στην εξαύλωση των κατά κίνηση ηδονών
σε καταστηματική υποδούλωση της ανάγκης
σε ένα σώμα άδειο αρχών
δουλέμπορες οι ορμές
ανήμπορες οι κραυγές
δούλοι για μια ζωή
εκ καταγωγής ή ευχής
της αγάπης

Ο τοίχος

Κάποτε έπαιζες με τα τουβλάκια
χωρίς γυαλάκια, χωρίς παραμόρφωση
χωρίς φακούς επαφής, χωρίς επανόρθωση
στην αθώα ληστεία των παιδικών σου χρόνων
μια σοκολάτα έφτανε να τιμωρηθείς
ένα ναι στη θέση του μάλιστα
για πόσα χρόνια το γιατί δεν ανάλυσα
τώρα, ανήλικος στην ηλικία των μεγάλων
σε θέση ενήλικου, πότε και υπερβάλλων
κουράστηκες νωρίς να ζεις χωρίς παιχνίδια
περίμενες έστω κι αργά να χτίσεις τον τοίχο
στίχο με στίχο, δικός σου κι αυτός
τα τουβλάκια όμως δεν παίζουν,
δεν μετακινούνται, δεν προσγειώνονται
παρά αφομοιούνται
συμπαγής ο τοίχος, συμπαγής και η συνήθεια
πόσο θα αντέχει η περιχαρής ευήθεια
να πέφτω στον τοίχο της απόρριψής σου
ή του εγωισμού σου
στα δίκα σου μπάζα
έχτιζα τα όνειρά μου χωρίς έξοδο κινδύνου
σε αυτό το κατασκεύασμα, αν φωνάξω σ'αγάπησα
το σ΄αγαπώ μεταμορφώνεται σε αντίλαλο;

Η πρέζα της αγάπης

Ντύθηκε πανοπλία
η επιφάνεια λεία
να πνίξει την ανία
μετά μανίας
στη σκηνή, στα μάτια του θεατή
στην αφή των χεριών του
πόσο δυνατά να δείξει την ευχαρίστηση
σε καιρού διολίσθηση
στης αγάπης το δράμα
πόθοι, πουθενά,
ο πόθος
λάθη, ψηλαφητά,
το λάθος
στο πάθος της μίμησης
της λειτανείας
σε κορμί αλιείας
υποκρίνεσαι τη λεία
ή κατασπαράζεις το είναι μου
το σ΄αγαπώ μου, το δεν μπορώ χωρίς εσένα
στην απομακρυσμένη σκηνή
του ψυχρού πολέμου μας
παίξε, αυτό το έργο
που σε πρόζα έμαθες
στην πρέζα της αγάπης μου
δεν εθίστικες ποτέ σου

Σκοταδιστική δεσποτική δικαιοσύνη;

Ο Δεσπότης, ο Δικαστής κι οι καταθέσεις

Σημείωση: Το τί συμβαίνει στα Δικαστήρια της Λάρισας είναι λίγο ή πολύ γνωστό, τουλάχιστον σε όσους είχαν την ατυχία να βιώσουν τον "σκοταδισμό" τους...Πλυντήριο αθώωσης επίορκων. Μύλος πολτοποίησης εντίμων...ΕΑΝ, όμως, ισχύει η καταγγελία του Πανεπιστημιακού του παρακάτω άρθρου, δεν θα έπρεπε τουλάχιστον ο συγκεκριμένος Πρόεδρος Εφετών, και ο συγκεκριμένος γραμματέας, να τεθούν σε προσωρινή αργία, διότι το αδίκημά τους επισύρει ποινή οριστικής παύσης; Δεν θα έπρεπε να ασκηθεί εναντίον τους, αυτεπαγγέλτως, και ποινική δίωξη για ψευδή βεβαίωση (αλλοίωση πρακτικών) και παράβαση καθήκοντος; 

Υ.Γ. Κουίζ: Είναι δεοντολογικό δύο (2) αδέρφια Δικαστές να υπηρετούν στο ίδιο επαρχιακό Δικαστήριο;

Της Χριστίνας Ταχιάου

Οι πολίτες δεν εμπιστευόμαστε τη Δικαιοσύνη και το επιβεβαιώνει η έρευνα με τα τραγικά -για τη χώρα μας- στοιχεία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, που δόθηκε στη δημοσιότητα από την Κομισιόν πριν από λίγες μέρες.

Η Επιτροπή επισημαίνει ότι η Ελλάδα έρχεται 98η ανάμεσα σε 144 χώρες παγκοσμίως, όσον αφορά την αντίληψη των πολιτών για την ανεξαρτησία των συστημάτων Δικαιοσύνης στη χώρα τους. Βάσει των ίδιων στοιχείων, η Ελλάδα κατατάσσεται 24η στην ΕΕ, όσον αφορά την αντίληψη περί «ανεξαρτησίας» των δικαστικών συστημάτων και ακολουθούν η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Σλοβακία. Η Φινλανδία, η Ολλανδία, η Ιρλανδία, η Γερμανία και η Σουηδία κατατάσσονται ανάμεσα στις 10 χώρες με τα πλέον «ανεξάρτητα» δικαστικά συστήματα παγκοσμίως.

Με αφορμή την έρευνα, θυμήθηκα την ιστορία με τον δικαστή Αποστολάκη, τον άνθρωπο που καταδίκασε τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης σε ισόβια. Πρόκειται για τον «διάσημο», πλέον, πρόεδρο εφετών, ο οποίος ασχολείται και με το εκκλησιαστικό δίκαιο. Την ιστορία, μου την είχε διηγηθεί γνωστός μου πανεπιστημιακός, σε ανύποπτο χρόνο. Σημειωτέον ότι ο εν λόγω γνωστός μου δεν έχει την παραμικρή σχέση, ούτε με τον πολιτικό χώρο και την παράταξη του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, ούτε φυσικά και με τον ίδιο.
Η πολεοδομική παράβαση
Το θέμα αφορούσε την εκδίκαση μίας υπόθεσης όπου ένας Μητροπολίτης, κατά παράβαση του αρχαιολογικού νόμου, παρενέβη αυθαίρετα σε ένα κηρυγμένο με ΦΕΚ βυζαντινό μνημείο του 18ου αιώνα, μέρος ενός μοναστικού συνόλου. Χωρίς να πάρει άδεια από την αρμόδια Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, μετέτρεψε έναν ιστορικό εκκλησιαστικό χώρο σε ένα αποστειρωμένο «μοντέρνο» κτίριο, αλλοιώνοντας τη φυσιογνωμία του και αγνοώντας την ιστορία του. Το μνημείο ήταν ένα δείγμα σεμνής λαϊκής αρχιτεκτονικής και όπως όλα τα ανάλογα κτίρια, ήταν ένα δοχείο ιστορίας, κοινωνικής ζωής και μνήμης για τους κατοίκους της περιοχής. Στο ΦΕΚ οριζόταν ως ζώνη απόλυτης προστασίας μία περίμετρος 200 μ. από το συγκρότημα, δηλαδή απόλυτη προστασία όλων των υπερκειμένων εντός της ζώνης αυτής. Στο μοναστικό συγκρότημα υπήρχαν κτίσματα και μνημεία ακόμη και του 10ου αιώνα, που αλλοιώθηκαν με τρόπο ανάλγητο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος Μητροπολίτης είχε γίνει δέκτης μίας μεγάλης δωρεάς, της μελέτης αναστήλωσης του μνημείου, μιας άρτιας μελέτης (κόστους περίπου 12.000.000 δρχ. τότε – περί τις 40.000 € σήμερα), που εκπόνησε με πολύ μεράκι και του τη δώρισε μία ομάδα έγκριτων ειδικών μηχανικών-αναστηλωτών του Αγίου Όρους. Η δωρεά έγινε στη μνήμη γονέων και συγγενών τους και εγκρίθηκε μετ’ επαίνων από την αρμόδια περιφερειακή Αρχαιολογική Υπηρεσία, η οποία το προώθησε προς κύρωση στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ).
Ένα σούρουπο του καλοκαιριού του 2005, συνεργεία με εργαζόμενους από άλλη περιοχή, άρχισαν να κατεδαφίζουν την τοξωτή κιονοστοιχία του κεντρικού κτίσματος της μονής, που έχρηζε φυσικά αναστήλωσης -εξ ου και η δωρεά της μελέτης- αλλά σαφώς δεν ήταν ετοιμόρροπο. Μάλιστα, οι τοπικοί άρχοντες κλήθηκαν να μαζέψουν την άλλη μέρα τα μπάζα, πράγμα που έκαναν αγόγγυστα. Αμέσως μετά, άρχισαν εργασίες ανοικοδόμησης με μπετόν και με προσθήκες εκτός κλίμακος, καθώς και ενός μπετονένιου καμπαναριού, πράγμα που ποτέ η μονή δεν είχε. Αλλοιώσεις επίσης υπέστη και το παρακείμενο εκκλησάκι του 10ου αιώνα. Για λόγους που δεν εξακριβώθηκαν, η αστυνομία δεν σταμάτησε τις εργασίες, παρά τα σήματα της Αρχαιολογίας για άμεση διακοπή τους.
Οι καταγγελίες
Η Αρχαιολογική Υπηρεσία, μετά από καταγγελίες κατοίκων, προέβη στην καταγραφή των αλλοιώσεων, ενώ παράλληλα οι πολιτιστικοί φορείς της περιοχής, των πολιτιστικών συλλόγων των απανταχού καταγομένων από την περιοχή, ακόμη και οι τοπικοί άρχοντες και παράγοντες, κατήγγειλαν έντονα και δημοσιοποίησαν το συμβάν. Το θέμα πήρε τον δρόμο της Δικαιοσύνης και ξεκίνησε η διαδικασία της διερεύνησης των ευθυνών και των υπευθύνων.
Μετά 4 χρόνια (και μετά τις προκαταρκτικές ανακρίσεις και καταθέσεις μαρτύρων), τον Ιούνιο του 2009 έφτασε η στιγμή της πρώτης δίκης για το θέμα, με κατηγορούμενο τον Μητροπολίτη (λόγω ειδικής δωσιδικίας η δικαστική έδρα αποτελούνταν από εφέτες). Σημειωτέον ότι το Υπουργείο Πολιτισμού αρνήθηκε να παραστεί ως πολιτική αγωγή, μη ορίζοντας δικηγόρο. Πρόεδρος του τριμελούς εφετείου της περιοχής ήταν ο, εφέτης τότε, κ. Γιώργος Αποστολάκης.
Η δίκη
Εξετάζονται οι πρώτοι τέσσερις μάρτυρες, ο Δήμαρχος και τρεις δημοτικοί σύμβουλοι, οι οποίοι είχαν μεν υπογράψει την κοινή καταγγελία με τους πολιτιστικούς φορείς, αλλά σε δύο μέρες άλλαξαν γνώμη και την αναίρεσαν. Δίχως εμβάθυνση του θέματος και παρά τις προσπάθειες της εισαγγελέως, ο Πρόεδρος προχωράει στον πέμπτο μάρτυρα, ουσιαστικά τον πρώτο μάρτυρα κατηγορίας. Μετά από φραστική διένεξη μεταξύ του προέδρου και της εισαγγελέως, λόγω της εμμονής της να εμβαθύνει στο ζήτημα, γίνεται διακοπή μιας ώρας, επιστρέφουν τελικά σε πλήρη σύνθεση (και με την -βουβή, στο εξής- εισαγγελέα), και πριν ολοκληρωθεί η κατάθεση του πέμπτου μάρτυρα, ο πρόεδρος αρχίζει να λέει στο Μητροπολίτη ότι δεν μπορεί αυτός να φταίει για την κατεδάφιση, αλλά η πρεσβυτέρα μοναχή. Ο Μητροπολίτης, αφού τελικά το κατάλαβε, συναινεί ότι φταίει η γερόντισσα. Ο πρόεδρος τότε του ζητάει το έγγραφο της εξουσιοδότησής του προς τη γερόντισσα, το οποίο προφανώς δεν υπήρχε. Αναβάλλει τότε τη δίκη, μέχρι να προσκομίσει ο Δεσπότης την εξουσιοδότηση, χωρίς να έχει ολοκληρώσει την κατάθεσή του ο πέμπτος μάρτυρας και φυσικά χωρίς να έχουν καταθέσουν οι υπόλοιποι πέντε εκ των δέκα μαρτύρων (ο γνωστός μου πανεπιστημιακός, η προϊσταμένη της Αρχαιολογίας και οι αρμόδιοι υπάλληλοι).
Οι ανύπαρκτες καταθέσεις
Τον Νοέμβριο του 2009, ξανά στο Εφετείο Λάρισας, οι ίδιοι μάρτυρες και το δικαστήριο με τελείως διαφορετική σύνθεση. Ο δικηγόρος του Δεσπότη καταθέτει το “έγγραφο” της εξουσιοδότησης προς την πρεσβυτέρα και ο εισαγγελέας προτείνει να βγει η απόφαση. Ο γνωστός μου μένει έκπληκτος και ρωτάει πότε επιτέλους θα καταθέσουν οι μάρτυρες που δεν είχαν εξεταστεί. Ο εισαγγελέας, κοιτώντας τη δικογραφία, έκπληκτος και αυτός, του απαντάει ότι όλοι οι μάρτυρες έχουν ήδη καταθέσει και του επιδεικνύει τα πρακτικά της διακοπείσας δίκης. Εκεί όντως εμφανίζονται όλοι να έχουν ήδη καταθέσει και όλοι να έχουν καταθέσει το ίδιο, το εξής εκπληκτικό: «Δεν γνωρίζω αν το Μοναστήρι αυτό έχει ηγουμενοσυμβούλιο». Στα όρια του εγκεφαλικού, ο γνωστός μου εκρήγνυται και, σε έξαλλη κατάσταση, καταγγέλλει τη διαδικασία ως σκοταδιστική. Το δικαστήριο αιφνιδιάζεται και θορυβημένο από την αντίδραση αυτή, διακόπτει τη συνεδρίαση και προσδιορίζει νέα δίκη, μετά από 14 ημέρες. Η άψογη αυτή τη φορά διαδικασία, είχε ως κατάληξη την καταδίκη του Δεσπότη σε 8 μήνες φυλάκιση, με αναστολή. Φυσικά, ο Δεσπότης κατέθεσε αμέσως έφεση.
Η αναφορά στον Άρειο Πάγο
Στο διάστημα αυτό των 14 ημερών μέχρι τη νέα δίκη, ο γνωστός μου κατέθεσε αναφορά στον πρόεδρο και τον εισαγγελέα Εφετών της περιοχής, στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, στον τοπικό Δικηγορικό Σύλλογο και την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αναφέροντας την αλλοίωση των πρακτικών της αρχικής δίκης. Λίγες μέρες αργότερα, κλήθηκε από τον ειδικό ανακριτή αντεισαγγελέα εφετών και κατέθεσε για το θέμα. Μετά από τρεις μήνες, ξανακλήθηκε -όπως και όλοι οι μάρτυρες- από τον ειδικά απεσταλμένο για το θέμα αυτό Επιθεωρητή Αρεοπαγίτη, κατέθεσε και πάλι για τα της αλλοίωσης των πρακτικών, όπως το επιβεβαίωσαν και όλοι εξάλλου οι μάρτυρες, ενημερώθηκε δε, ότι κινήθηκε η πειθαρχική διαδικασία για τον υπεύθυνο εφέτη.
Το όνομα του προέδρου εφετών και όχι πλέον απλού εφέτη Γιώργου Αποστολάκη, ο οποίος τοποθετήθηκε στη Θεσσαλονίκη από την περιφέρεια, ο γνωστός μου το ξανάκουσε πριν από λίγους μήνες, εξαιτίας της δημοσιότητας που πήρε η δίκη του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου.
Όσο για την εκδίκαση της έφεσης του Σεβασμιώτατου, που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες, μετά από τρεις αναβολές, θα σας ενημερώσω σε άλλο κομμάτι στο protagon.

πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=23333