Σχήμα μεταφορικό

Ανάξια να πιάνεις στο στόμα σου
λέξεις που μιλάνε για αγάπη
να φυλακίζεις τον έρωτα
να φιλάς από απάτη
τι κι αν σχήμα μεταφορικό
σε έφερε εδώ
παγιδευμένη σε τύψεις
πως να το κάνουμε
ίσως παρατημένη από ελλείψεις
αν σε αφήσω ανεξέλεγκτη
θα'ναι σα να παραδόθηκα
στη φράση "μη λείψεις"
γιατί μου λείπεις ανυπόφορα
όταν αγγίζω τα χείλη
σαν να μου έλειπε το δικό σου κοχύλι
αιωνία σου η μνήμη,
γένους θηλυκού κι αυτή
σε επικήδειο λαξευμένη
ανάξια να βροντοφωνάξουμε
επί λήθης ή κλίνης

Μια σκηνοθεσία

Πλήρωσα δύο κέρματα
στη σχισμή του χρόνου
να μου τραγουδήσει
για λίγα δευτερόλεπτα
ένα κατακερματισμένο κομμάτι
σαν δεν έφταναν αυτά τα καταραμένα
κομμάτια ή δευτερόλεπτα
μιας μουσικοθεατρικής παράστασης
έμενα να ακούω απλά
χωρίς να βλέπω
άλλαξε το θέμα, η υπόκρουση
το ενσταντανέ
κάπου λίγο εκεί κοντά
ένα μοντάζ παραπονεμένο
κρούση στο σκηνοθέτη
να αλλάξει τον ηθοποιό
που να εισακουστώ
ήταν πάνω του το έργο
κάποιος διάλογος
να παραλειφθεί
παρακαλώ το μοντάζ να πάρει θάρρος
δράμα ή κωμωδία
δεν το λες
τίποτε από τα δύο
και χωρίς σκηνή
αυτή η μουσική
στριφογυρίζει στο μυαλό μου
σαν τίτλος τέλους
μιας ζωής χωρίς σκηνοθέτη

Άκυρες και άλλες απολύσεις στον Δ.Ο.Λ.

Με την υπ'αριθμ. 690/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εξέδωσε η Πρόεδρος Πρωτοδικών Αθηνών, κ. Ιωάννα Χατζάκη, αφενός αναγνωρίστηκε η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας δημοσιογράφου, που απασχολείτο στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, και της επιδικάστηκαν μισθοί υπερημερίας, αφετέρου υποχρεώθηκε ο τελευταίος να αποδέχεται εις το μέλλον τις υπηρεσίες της.
Με την εν λόγω απόφαση-πιλότο κρίθηκε ότι ο ΔΟΛ, προς αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων του, τα οποία, όμως, δεν ήταν τόσο δραματικά, ως εξέθεσε, καθότι οι μάρτυρές του δεν κατέθεσαν την αλήθεια, επέλεξε προεχόντως ως μέσο μειώσεως των λειτουργικών δαπανών της τις απολύσεις εργαζομένων, μέτρο το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί έσχατη λύση κατά τις διατάξεις του άρθρου 281ΑΚ, ενόψει μάλιστα της ρητής δεσμεύσεως που είχε αναλάβει τον Φεβρουάριο του 2012 να μην προβεί σε περαιτέρω απολύσεις. Λαμβάνοντας δε υπόψη ότι ο κρίσιμος χρόνος για τη συνδρομή ή μη οικονοτεχνικών λόγων για την απόλυση της δημοσιογράφου είναι το έτος 2013, που η εναγομένη εταιρεία προέβη σε καταγγελία της συμβάσεως εργασίας της, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν προέκυψε ότι κατά το χρονικό διάστημα Φεβρουαρίου 2012-Σεπτεμβρίου 2013 συνέτρεξαν ιδιαίτερες, αιφνίδιες και πιεστικές για την εναγομένη περιστάσεις, που επέβαλαν την αποδέσμευσή της από το περιεχόμενο των ιδιωτικών συμφωνητικών του Φεβρουαρίου του 2012 και μάλιστα την απόλυση της δημοσιογράφου ως λιγότερο αποδοτικής εργαζόμενης για φερόμενους οικονομοτεχνικούς λόγους, χωρίς να ερευνηθεί η δυνατότητα λήψεως άλλων ηπιότερων μέτρων, όπως απασχόλησή της σε άλλα έντυπα, περικοπή τυχόν υπερωριών ή εκ περιτροπής απασχόλησή της. Με την ίδια απόφαση κρίθηκε ότι η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας της δημοσιογράφου ήταν άκυρη, ως καταχρηστική, και ότι λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων, υπό τις οποίες αυτή έλαβε χώρα, προσβλήθηκε η προσωπικότητα της εργαζομένης με πολυετή εμπειρία στην επιχείρηση και γι'αυτό της επιδικάστηκε και εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.
Η παραπάνω απόφαση αποτελεί σταθμό για την Ελληνική Δικαιοσύνη, και ειδικότερα για τις αθρόες, παρασκηνιακές, απολύσεις, που έλαβαν χώρα στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, τα έτη 2010-2013, καθόσον έκρινε ότι οι εν λόγω απολύσεις δεν οφείλονταν σε οικονομοτεχνικούς λόγους και ότι ήταν προεχόντως καταχρηστικές. Παράλληλα, με την ίδια απόφαση επιδικάστηκε ηθική βλάβη σε εργαζόμενο, για την άκυρη απόλυσή του, πράγμα σπάνιο στην ολοένα και αντεργατικότερη ελληνική νομολογία, και όπερ και το σημαντικότερο υποχρεώθηκε ο Δ.Ο.Λ. να αποδέχεται εις το μέλλον τις υπηρεσίες της συγκεκριμένης δημοσιογράφου.
Η συγκεκριμένη απόφαση -λέγεται από δικαστικούς και δικηγορικούς κύκλους- ότι αποτελεί πρόκριμα και για άλλες άκυρες απολύσεις δημοσιογράφων από τον Δ.Ο.Λ., που εκκρεμούν στα Δικαστήρια, μετά μάλιστα την υπ’αριθμ. 436/2013 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου (Δικαστής κ. Ελένη Στεργίου), και την ήδη αμετάκλητη υπ’αριθμ. 2493/2014 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών (Δικαστής κ. Δημήτριος Ορφανίδης), που δικαίωσαν τον γνωστό δημοσιογράφο του ρεπορτάζ του Υπουργείου Δικαιοσύνης, κ. Παναγιώτη Τσιμπούκη.

Συγχαρητήρια στην Πρόεδρο Πρωτοδικών Αθηνών, κ. Ιωάννα Χατζάκη, και στο πνεύμα δικαίου που χαρακτηρίζει την απόφαση-χαστούκι της στα μιντιακά συμφέροντα των μεγαλοεκδοτών.

Φτηνή μου τραγουδιάρα ("trash" song)

Νόμιζα πως ξενύχτησα
σε μέρα χωρίς ρολόι
αντάλλαξα μια μαργαρίτα
με στυγερό κομπολόι

Αξιολύπητος άρχισα
να μετρώ το θλιβερό μοιρολόι
στο στίχο του πνίχτηκε
το σ'αγαπώ σε μια αλόη

Αγάπη μου, εσύ, παραπονιάρα
για άλλους η φτηνή μου τραγουδιάρα
τραγούδα, η φωνή σου με φουντώνει
κουνήσου, το κορμί σου αναστατώνει

Νόμιζα πως τα τραγούδια δεν σου πάνε
οι έρωτες χαλάλι σου, μετράνε
το πόσο ακατάλληλη μου είσαι
όταν η φωνή σου μ'εκδικείται

Νόμιζα πως είχα να κάνω με μια ζέβρα
και απ'την κίνηση μου σπάσανε τα νεύρα
τώρα πολύ αργά και τι μπορώ να κάνω
παρά την φωνή σου να ξεκάνω

Αγάπη μου, εσύ, παραπονιάρα
για άλλους η φτηνή μου τραγουδιάρα
τραγούδα, η φωνή σου με φουντώνει
κουνήσου, το κορμί σου αναστατώνει

Τι Θες

Του Αντώνιου Αραβαντινού


Περιπλανώμενη Θρηνούσα,
Θεά του ασυνείδητου,
Ανακάλεσέ τον.
Τι θες από μένα.
Πρωτόγονε α-γεννήτωρ.
Της Ουρανίου και Πανδήμου Κυπρίδος,
Συνοδέ.
Διπρόσωπε καλο-κακέ
Κεραστή.
Αργοπορημένε οδοιπόρε.
Τι θέλεις τέτοια ώρα στην πόρτα μου;
Αλαφροίσκιωτε, μυστικέ εραστή της ψυχής.
Αδιάσπαστη αλυσίδα δεινών.
Κλήρος σκληρός
Βασίλισσα, πόρνη, μητέρα.
Επιτήδειε χρήστη.
Σε πρόλαβε ο υιός της Ηούς.
Αδιαφορώ για τη θεϊκή αγάπη.
Προτιμώ την ανθρώπινη άγνοια.
Φεύγω δεν ανοίγω.

Ελπίδα Ψυχοφθόρα

Του Αντώνιου Αραβαντινού

Στις ταβέρνες της ελπίδας σαν μεθάμε
Όσα δεν αντέχουμε τα ξεπουλάμε

Και αναρωτιέμαι, Θεέ μου λέω πόσο ακόμα
Μια πόρνη κοκαλιάρα ψυχοφθόρα

Θα αναστατώνει το μυαλό και την ψυχή μου
Δημοπρατώντας μες την ζάλη την ζωή μου

Ποτέ δεν μίσησα ποτέ και ας είμαι μόνος
Άλλο πράγμα είναι ο πόνος και άλλο ο φθόνος

Μοναξιά μου δίκοπη κυρτή λεπίδα
Μια χάρη σου ζητώ, κόφ'την ελπίδα

Πάρε πίσω τα δεινά, τα κερασμένα
Σφράγισέ την επιτέλους την ταβέρνα

Δεν αντέχω αν δεν κλείσει να μην μπω
Τον πόνο μου γυαλιά γουλιά να πιω

Ίσως έτσι καταφέρω να ξεχάσω
Τον εαυτό μου μια χαρά να τον κεράσω

Πότε είναι νόμιμη η αναδημοσίευση σε ιστοσελίδες και blogs

 

17-06-2013 ΔΙΑΤΑΞΗ ΕΙΣΠΛΗΜ/ΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Κου Νικόλαου Δεληδήμου

(ΑΡΜ 2013/1931) Πνευματική ιδιοκτησία. Τίθεται στο αρχείο η υποβληθείσα μηνυτήρια αναφορά ως εν μέρει νόμω αστήρικτη, διότι η αναδημοσίευση από άλλες ιστοσελίδες ειδήσεων που πρωτογενώς αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα, που η καταγγέλλουσα εταιρία διατηρεί, δεν συνιστά παράβαση του νόμου περί προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας, διότι οι ειδήσεις δεν αποτελούν πνευματικό έργο, αλλά περιορίζονται απλώς στην απόδοση γεγονότων και δεν περιέχουν στοιχεία προσωπικής δημιουργίας πέραν των πληροφοριών περί της πραγματικότητας, συνιστάμενα σε εκτιμήσεις, σχολιασμούς, αναλύσεις, ερμηνείες, συσχετισμούς, ανάλογα συμβάντα του παρελθόντος, συζητήσεις με τρίτα πρόσωπα, συγκριτικά συμπεράσματα.

 Από τις διατάξεις των άρθρων 42-48 ΚΠΔ προκύπτει ότι ως μήνυση θεωρείται η καταγγελία προς την αρχή περί της διατάξεως αυτεπαγγέλτως διωκόμενης αξιοποίνου πράξεως, υποβαλλομένη παρ` οιονδήποτε, ενώ ως έγκληση θεωρείται η καταγγελία από τον παθόντα και μόνον από αυτόν σχετικά με αξιόποινη πράξη που διώκεται είτε κατ'έγκληση, είτε αυτεπαγγέλτως (σχετ. Ν. Χωραφάς: «Ποινικόν Δίκαιον» εκδ. 9η, σελ. 151, Άγγ. Μπουρόπουλος: Ερμ. ΚΠΔ, εκδ. Β`, τόμος Α, σελ. 62,70). Ως παθών από το έγκλημα χαρακτηρίζεται και θεωρείται κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, το οποίο είναι φορέας του εννόμου αγαθού κατά του οποίου στρέφεται η πράξη (Χωραφάς: ε α) και, συνεπώς, η ιδιότητα του καταγγέλλοντος προσδιορίζεται βάσει των υπό του ιδίου εκτιθεμένων. Επομένως, πρόκειται εν προκειμένω περί μηνύσεως διότι κατά τα αναφερόμενα στη μηνυτήρια αναφορά οι ειδήσεις καταχωρίζονται στην ιστοσελίδα της μηνύτριας από εργαζομένους στην ίδια δημοσιογράφους, κατόπιν επεξεργασίας. Με άλλες λέξεις η καταχώρηση των ειδήσεων αποτελεί συλλογικό έργο, δημιουργηθέν με τις αυτοτελείς συμβολές πλειόνων του ενός προσώπων (άρθρο 7 παρ. 1 ν. 2121/93), αλλά και σύνθετο τέτοιο, απαρτιζόμενο από τμήματα που έχουν δημιουργηθεί χωριστά (άρθρο 7 παρ. 2Α ν. 2121/93), οι δημιουργοί τους, δε, είναι, αναλόγως, είτε συνδικαιούχοι της πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συνθέτου έργου, είτε αποκλειστικώς δικαιούχος ο καθένας του τμήματος που ο ίδιος δημιούργησε (ΑΠ 1146/2009, ΠοινΧρ Ξ.305 επ, πρβλ. και Μαρίνος: Πνευματική Ιδιοκτησία, εκδ. 2000, σελ. 246 περί του χαρακτηριζομένου από νομική αυτοτέλεια και ανεξαρτησία δικαίωμα του δημιουργού). Εξάλλου, στη μηνύτρια εταιρία δεν ανατέθηκε από τους υπ` αυτής απασχολουμένους δημοσιογράφους η διαχείριση ή η προστασία των (όποιων) δικαιωμάτων τους (άρθρο 54 παρ. 1 ν. 2121/93). Περαιτέρω, από το άρθρο 66 παρ. 1 ν. 2121/93 προκύπτει ότι τιμωρείται με τις εκεί οριζόμενες ποινές (φυλάκιση τουλάχιστον 1 έτους και χρηματική ποινή 2.900 - 5.000 ευρώ) όποιος χωρίς δικαίωμα καθιστά προσιτό στο κοινό πνευματικό έργο δίχως την άδεια του δημιουργού με ρητώς αναφερομένους τρόπους, καθένας εκ των οποίων συνιστά αυτοτελές έγκλημα προσβολής του ιδίου εννόμου αγαθού, θεμελιούμενου σωρευτικώς μικτού εγκλήματος (ΑΠ 472/2012, ΠοινΧρ ΞΓ.57). Επ` άλλα προκειμένου να τύχει της νομίμου προστασίας το πνευματικό έργο πρέπει να είναι πρωτότυπο δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης (κατά τη γενική ρήτρα του άρθρου 2 παρ. 1 ν. 2121/93), διακρινόμενο από τα απλώς προϋπάρχοντα ή νέα έργα, που αφορούν στην ευρεσιτεχνία. Τέτοιο είναι το έργο όταν, ως προσωπικό δημιούργημα, εκφράζει στοιχεία της προσωπικότητας του δημιουργού εν σχέσει προς το θέμα, τη σύλληψη και τη διατύπωση ανεξαρτήτως αξιολογήσεως (ΑΠ 9259/2000, ΠοινΧρ ΞΑ.538, ΑΠ 2330/2007 ΠοινΧρ ΝΗ.818. Επίσης: Γ. Κουμάντος: «Πνευματική ιδιοκτησία», εκδ. 2002, σελ. 112). Το ζήτημα της πρωτοτυπίας του έργου διατηρεί τη σημασία του και στις περιπτώσεις των ειδήσεων ή γεγονότων που κατά ρητή πρόβλεψη του άρθρου 2 παρ. 5 ν. 2121/93 δεν υπάγονται στην έννοια του έργου. Δηλαδή η καταχώρηση και η δημοσίευση ειδήσεων τυγχάνει προστασίας όταν δεν περιορίζεται απλώς στην απόδοση των γεγονότων, αλλά περιέχει στοιχεία προσωπικής δημιουργίας, πέραν των πληροφοριών περί της πραγματικότητας, συνιστάμενα σε εκτιμήσεις, σχολιασμούς, αναλύσεις, ερμηνείες, συσχετισμούς ανάλογα συμβάντα του παρελθόντος, συζητήσεις με τρίτα πρόσωπα, συγκριτικά συμπεράσματα κτλ. Είναι ευνόητο ότι μόνο ο τρόπος της διατύπωσης κατά την παράθεση του γεγονότος, ακόμα κι αν είναι απολύτως διακριτός έναντι άλλων, δεν συνιστά πρωτότυπο πνευματικό έργο εφόσον αφορά στην απόδοση του αυτού συμβάντος και δεν εκτείνεται στην εν γένει υιοθέτηση του ύφους γραφής, της κατάρτισης των νοηματικών και θεματικών ενοτήτων και της διάρθρωσης του κειμένου. Στις περιπτώσεις αναπαραγωγής ειδήσεων γεννάται ζήτημα σχετιζόμενο με τον αθέμιτο ανταγωνισμό (ν. 146/1914), ιδιαιτέρως σοβαρό και εντόνως εμφανιζόμενο ελλείψει σαφούς νομοθετικής ρυθμίσεως της λειτουργίας των ηλεκτρονικών «σελίδων» και της επιτρεπτότητας, στην πραγματικότητα, της ανωνυμογραφίας. Τούτη ακριβώς είναι η διάσταση της κρισιολογούμενης υποθέσεως διότι, ως προκύπτει από τα επισυναφθέντα κείμενα των ειδήσεων, αυτές παρατίθενται και καταχωρίζονται αυτούσιες, ως ακριβώς περιήλθαν στη μηνύτρια εταιρία, μέσω ειδησεογραφικών πρακτορείων με τα οποία η ίδια συνεργάζεται. Εξάλλου, ούτε η ίδια η μηνύτρια ισχυρίζεται ότι οι ειδήσεις έτυχαν οιασδήποτε πνευματικής επεξεργασίας από τους υπαλλήλους της (κανέναν εκ των οποίων δεν αναφέρει κατ'όνομα) κατά τρόπο που να προσδίδει, κατά τα προεκτεθέντα, πρωτοτυπία στο έργο τους. Τέλος, είναι ευνόητο ότι η πλημμυρίδα ηλεκτρονικών σελίδων μέσω των οποίων αναμεταδίδονται ειδήσεις και λοιπές πληροφορίες, που αναμφίβολα θίγει τα έννομα συμφέροντα της μηνύτριας, διόλου δεν σημαίνει ότι είναι δυνατή η ένταξη ποινικώς αρρύθμιστων συμπεριφορών σε προϋφιστάμενο κανόνα δικαίου, κατά ανεπίτρεπτη υπέρβαση του γλωσσικού νοήματος των κείμενων διατάξεων. Μετά ταύτα σας αναφέρουμε, προς έγκρισιν των ενεργειών μας, ότι θέσαμε την υποβληθείσα μηνύτρια αναφορά στο αρχείο, κατ` άρθρο 43 παρ. 2 ΚΠΔ, ως εν μέρει νόμω αστήρικτη, επιφυλασσόμενοι για την εφαρμογή του ν. 146/1918 άμα τη κρισιολογήσει παρ` υμίν της παρούσης αναφοράς. 

Ανεμοδαρμένα βλέμματα

Αντίσταση σε ένα βλέμμα
σαν εκείνα που σέρναν τον έρωτα
στα μάτια σου, στο στιγμιαίο αντίο
πριν επανασυγκολυθεί η εγκατάλειψη
σε ακατάπαυστη ροή έντασης
σε ένα χειροφίλημα αχρείο
δει δη συναισθημάτων, ω υπάρξεις αιθαίριες,
και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων
στον αέρα συναντήθηκαν τα βλέμματα
αρχαιοπρεπώς και λιτά παρατηρώντας την αισχύνη
σαν από αντίθετη τροχιά
έσπασαν οι καθρέπτες της απομόνωσης
τυφλοί και οι δύο, να μαζεύουν τις μπίλιες τους
αυτές που πληγώναν τον έρωτα
κοιτώντας μέσα από τα μάτια του άλλου
από τα θραύσματα περισώθηκε λίγο άνεμος
κινητήρια δύναμη των κλαμμάτων
χωρίς μάτια να κλαίνε που τυφλώθηκαν από έρωτα
σ'αυτό το μοιραίο ταξίδι,
εναέριο με λίγη δόση από τρέλα

Καθρέπτης ψυχής

Νωχελικά, με λίγη έπαρση
στην κατάλληλη δόση
αποπειράθηκα να σκοτώσω
την κινούμενη σκιά
ως ανορθόδοξο δώρο
στον αγαπημένο καθρέπτη
να του δίνεις όλο και περισσότερα
βλέμμα, ύφος, ίσως και συναίσθημα
που και που όταν τον εξευμενίζεις
και αυτός να αλλοιώνει τις αισθήσεις
ως αντίποινα που του φορτώνεις
και άλλα πάρεργα
ως δούλος της εικόνας που δεν βλέπεις
και πάντα ξέρεις ότι η σκιά
παραμένει παραδουλεύτρα
της κακάσχημης εικόνας
που σαν τον κοιτάς
δεν λησμονείς
ένας καθρέπτης ψυχής
να σπάσει από τεχνηέντως ληφθείσες
εικόνες στιγμής
σαν το ρητό της γιαγιάς της σοφής
προκατάληψη ή πρόληψη
αδιάφορη η λήψη και η απεικόνιση
να εικονίζεται μεγάλη αισχύνη
 

Απολιθωμένη ύπαρξη

Ψαχουλεύοντας κάτω από τα ερείπια
με οδηγό μου την πλήρη περιέργεια
βομβάρδισα ένα συναίσθημα που κοιμόταν
βουβό, κουφό, αφιονισμένο
στο λίγο δέρμα που του έμεινε
κατασπαραγμένο από την αγωνία
για το υπαρκτό ή την ύπαρξη
-μικρή σημασία-
κατάφερα να χαράξω με δύναμη
δύο κουβέντες για παρηγόρια
η αυθορμησία, τότε, με σκούντηξε
μη χαλαλίζεις τα γραμματόσημα
σε γράμματα που επιστρέφουν από ζόμπυ
και όμως εγώ πίστευα σ'εκείνο το σώμα
όταν επισκεπτόμουν την ψυχή του
στο σταυροδρόμι των ερειπίων
και πάνω εκεί με περίσσιο θράσος
επαναλάμβανα το ίδιο χάραγμα
στην ίδια επίσκεψη
υπό τις ίδιες συνθήκες
για απροσδιόριστα χρόνια
με απροσδιόριστη ένταση
και όταν επέστρεψα εκεί
μετά από ένα διάλειμμα αγάπης
τότε κατάλαβα ότι ήμουν το ερείπιό της
αφιερωμένο σε έναν εμφύλιο πόλεμο

Ένα μικρό έγκλημα

Για πες, απολογείσαι ή υποκρίνεσαι
αποκρίνομαι, και αν κρίνομαι
όταν επικρίνομαι, ζω και υπάρχω
πάντα απολογούμενος
δεν βαρέθηκες το εδώλιο
τέτοιο είδωλο, χωρίς δόλο μα και αμέλεια
μα τέτοια άχρωμη δικαιοσύνη
δεν ονειρεύτηκα κλεισμένος στη βιτρίνα
περικυκλωμένος από ποινές
εξαντλημένος από υποδείξεις
με μη επαρκείς ενδείξεις
ενοχοποιημένος δραπέτης
και τέτοια ελευθερία, ποια η χρησιμότητα
σ'αυτή την εγκαθετότητα
σε τέτοιο κλουβί, αναγκαίο πολύ
με την πόρτα ανοιχτή
βράδυ-πρωί
θ'αναζητώ, το πολύ, μια ετυμηγορία απλή
επ'αόριστον υπηρέτης μιας ποινής χωρίς έγκλημα
χωρίς να γίνω εγκληματίας
εγκληματώ στο περιθώριο του εγκλήματος
ημίμετρο για τη Δικαιοσύνη που αγάπησα
αυτή που ξέρει να εκτιμά τους αληθινούς εγκληματίες