Σύλληψη εντός των τοιχών

Σε αυτόν τον αρχαίο κόσμο σου
υπερήλιξ σαν έγινες
νωρίς από κούνια
δικαιολογημένα
την άνοια βάπτισες ανία
κλέβοντας ένα τόσο δα όμικρον
από δάνειο έρωτα
πορπολυμένο από τα συντρίμμια
της αρχέγονης έλξης
και σαν επαναστάτης
ληστής εκ συνειδήσεως
μοίρασες τύψεις στα παράπονα-
γκουβερνάντες
Μωρό ήσουν, κατά τη σύλληψη του σχεδίου

Μ'ακούς;

Μικρέ δυνάστη
των παιδικών μου χρόνων
και της αθωότητας
εμπόδιο ανώφελο
μιας ακατάδεκτης νυχτοβασίας
στις ερημικές σκέψεις
μιας νυχτόβιας απερισκεψίας
αυτά τα όνειρα
βαμμένα με αίμα
θυσιάζονται μπροστά σου
στον αγώνα για την ύπαρξη
και την ταυτότητά σου
δήμιος, η προσφώνησή σου
κρυφά από τους θεοσεβούμενους
προσκυνητές σου
παντοδύναμος, η φήμη σου
μπροστά στο ανυπέρβλητο, το πεπρωμένο
και η αρετή της επιείκιας παραφωνία
στη σκληρή σου ετυμηγορία
όταν κοιτάς κατάματα αυτό το βρέφος
στοιχειωμένο από κούνια
αβοήθητο στην απεραντοσύνη
προορισμένο για κόσμο αδικίας
συν μια πρόσθετη ευθύνη
προηγούνται οι άτιμοι στη βάρκα
του θανάτου μεγάλη αισχύνη
μην τον στέλνεις να παίρνει
τις ψυχές των παιδιών μας
Μ'ακούς, παντοδύναμος σαν είσαι
δείξε λίγη μεγαλοψυχία
πως να σου ξεπληρώσω λίγη αδιαφορία

Αγωγή διαζυγίου: Μπορεί να είναι καταχρηστική η αγωγή διαζυγίου λόγω υπερδιετούς διάστασης

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

Δικαστήριο:

ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ

Τόπος:

ΑΘΗΝΑ

Αριθ. Απόφασης:

779

Ετος:

2014

---

Περίληψη Λύση γάμου - Υπερδιετής διάσταση - Συνταγματικότητα - Ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος -. Η διάταξη που προβλέπει το αμάχητο τεκμήριο του κλονισμού της έγγαμης σχέσης λόγω υπερδιετούς διάστασης των συζύγων και την δυνατότητα αίτησης διαζυγίου έστω και αν ο κλονισμός αφορά στο πρόσωπο του ενάγοντος δεν αντίκειται στο άρθρο 21 παρ. 1 Συντ. Η ένσταση του άρθρου 281 ΑΚ μπορεί να προβληθεί και προς απόκρουση αγωγής διαζυγίου για αντικειμενικά ισχυρό κλονισμό της έγγαμης σχέσης των συζύγων μετά από συνεχή διάσταση αυτών επί δύο τουλάχιστον έτη. Για τη θεμελίωση της ένστασης αυτής, πρέπει ο εναγόμενος σύζυγος να επικαλεστεί και να αποδείξει ιδιαίτερα σοβαρά και ασυνήθη πραγματικά περιστατικά συναπτόμενα και συνδεόμενα αιτιωδώς με τη λύση του γάμου, δηλαδή συνέπειες οι οποίες υπερβαίνουν κατά πολύ τις επερχόμενες, ως σύμφυτες και αναμενόμενες, από καθαυτό το γεγονός της λύσης του γάμου και οι οποίες διαμορφώνουν έκτακτες και αφόρητα σκληρές περιστάσεις για τον εναγόμενο ή/και τα τέκνα των διαδίκων, ώστε το συμφέρον διατήρησης του γάμου να παρίσταται στη συγκεκριμένη περίπτωση ως προδήλως αξιότερο προστασίας από το αντίθετο συμφέρον του ενάγοντος για τη λύση αυτού.

Κείμενο Απόφασης

---

Αριθμός 779/2014 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Α1' Πολιτικό Τμήμα Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Χρυσικό, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Γεώργιο Γεωργέλλη, Δημήτριο Κράνη, Αντώνιο Ζευγώλη και Αριστείδη Πελεκάνο, Αρεοπαγίτες. Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 18 Νοεμβρίου 2013, με την παρουσία και της Γραμματέως Χριστίνας Σταυροπούλου, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ: Της αναιρεσείουσας: Φ. Μ. του Π., κατοίκου ..., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Δημήτριο Μπαρελάκο, που δεν κατέθεσε προτάσεις. Του αναιρεσιβλήτου: Ν. Β., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Απόστολο Παπακωνσταντίνου, που δεν κατέθεσε προτάσεις. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 17 Οκτωβρίου 2008 αγωγή του ήδη αναιρεσείοντος που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Βόλου. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 95/2010 οριστική του ιδίου δικαστηρίου και 481/2011 του Εφετείου Λάρισας. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 28 Φεβρουαρίου 2012 αίτησή της. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αριστείδης Πελεκάνος, ανέγνωσε την από 8 Νοεμβρίου 2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης κατά της απόφασης 481/2011 του Εφετείου Λάρισας. Ο πληρεξούσιος της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους του στη δικαστική δαπάνη του. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Ο προβλεπόμενος από τον αρ. 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης για παράβαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου, εσωτερικού ή διεθνούς, ιδρύεται όταν, με βάση τις ουσιαστικές παραδοχές της απόφασης, ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόζεται, παρότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ή όταν εφαρμόζεται χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του, καθώς και όταν εφαρμόζεται εσφαλμένα, η δε σχετική παραβίαση εκδηλώνεται είτε με σφαλμένη ερμηνεία είτε με εσφαλμένη εφαρμογή αυτού, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή (ΟλΑΠ 7/2006, 4/2005). Με αυτόν τον λόγο αναίρεσης ελέγχονται τα σφάλματα του δικαστηρίου κατά την αξιολόγηση της νομικής βασιμότητας της αγωγής ή των ισχυρισμών των διαδίκων και τα νομικά σφάλματα κατά την ουσιαστική διερεύνηση της επίδικης διαφοράς. Δηλαδή ελέγχεται αν η αγωγή και κάθε ισχυρισμός, που ασκεί έννομη επιρροή στη διαγνωστέα έννομη σχέση ή έννομη συνέπεια (ένσταση, αντένσταση κλπ.), απορρίφθηκαν ορθά ως μη νόμιμοι ή αν, κατά παράβαση ουσιαστικού κανόνα δικαίου, η αγωγή ή η ένσταση κλπ. έγινε δεκτή ως νόμιμη ή απορρίφθηκε ή έγινε δεκτή κατ' ουσίαν (Ολ.ΑΠ 27-28/1998). Κατά τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 1439 ΑΚ, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 14 του ν. 3719/2008, εφόσον οι σύζυγοι βρίσκονται συνεχώς σε διάσταση επί δύο τουλάχιστον έτη, ο κλονισμός της έγγαμης σχέσης τους τεκμαίρεται αμάχητα και το διαζύγιο μπορεί να ζητηθεί, έστω και αν ο λόγος του κλονισμού αφορά στο πρόσωπο του ενάγοντος. Η συμπλήρωση του χρόνου διάστασης υπολογίζεται κατά τον χρόνο συζήτησης της αγωγής και δεν εμποδίζεται από μικρές διακοπές που έγιναν ως προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων μεταξύ των συζύγων. Η ρύθμιση αυτή δεν αντίκειται στη διάταξη του άρθρου 21 παρ. 1 του Συντάγματος, η οποία προστατεύει την οικογένεια, ως θεμέλιο συντήρησης και προαγωγής του έθνους και τον θεσμό του γάμου, αλλά δεν αποσκοπεί στην προστασία και διατήρηση γάμων που έχουν οριστικά απολέσει το ουσιαστικό περιεχόμενό τους με την πλήρη φυσική και ψυχοσυναισθηματική αποξένωση των συζύγων και δεν είναι πλέον επιθυμητοί σ' αυτούς. Εξάλλου, η θεσμική δέσμευση του συζύγου, να παραμείνει σε έναν εντελώς τυπικό και ουσιαστικά νεκρό γάμο μετά από συνεχή διάσταση δύο τουλάχιστον ετών και η στέρηση από αυτόν του δικαιώματος να ζητήσει τη λύση του, θα προσέκρουε στη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, στην οποία εμπίπτει και η ελευθερία σύναψης νέου γάμου με άλλον σύζυγο και δημιουργίας ουσιαστικού και ενεργού οικογενειακού βίου, τηρώντας την κείμενη νομοθεσία. Με τον πρώτο λόγο αναίρεσης από τον αρ. 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 1439 ΑΚ, όπως τροποποιήθηκε, αντίκειται στη διάταξη του άρθρου 21 παρ. 1 του Συντάγματος και δεν έπρεπε να εφαρμοστεί από την πρωτόδικη απόφαση, που επικυρώθηκε από την προσβαλλόμενη εφετειακή. Όμως, όπως προαναφέρθηκε, η εν λόγω διάταξη δεν είναι αντισυνταγματική και ο σχετικός λόγος πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Περαιτέρω, η ένσταση του άρθρου 281 ΑΚ μπορεί να προβληθεί και προς απόκρουση αγωγής διαζυγίου για αντικειμενικά ισχυρό κλονισμό της έγγαμης σχέσης των συζύγων μετά από συνεχή διάσταση αυτών επί δύο τουλάχιστον έτη. Για τη θεμελίωση, όμως, της ένστασης αυτής, πρέπει ο εναγόμενος σύζυγος να επικαλεστεί και να αποδείξει ιδιαίτερα σοβαρά και ασυνήθη πραγματικά περιστατικά συναπτόμενα και συνδεόμενα αιτιωδώς με τη λύση του γάμου, δηλαδή συνέπειες οι οποίες υπερβαίνουν κατά πολύ τις επερχόμενες, ως σύμφυτες και αναμενόμενες, από καθαυτό το γεγονός της λύσης του γάμου και οι οποίες διαμορφώνουν έκτακτες και αφόρητα σκληρές περιστάσεις για τον εναγόμενο ή/και τα τέκνα των διαδίκων, ώστε το συμφέρον διατήρησης του γάμου να παρίσταται στη συγκεκριμένη περίπτωση ως προδήλως αξιότερο προστασίας από το αντίθετο συμφέρον του ενάγοντος για τη λύση αυτού. Με τον δεύτερο και τελευταίο λόγο αναίρεσης η αναιρεσείουσα προσάπτει στην προσβαλλόμενη απόφαση ότι εσφαλμένα απέρριψε την ένσταση καταχρηστικής άσκησης της αγωγής, που αυτή πρότεινε με τις προτάσεις της στο Πρωτοδικείο και επανέφερε με τον δεύτερο λόγο της έφεσής της στο Εφετείο. Όπως προκύπτει από την επισκόπηση των σχετικών δικογράφων, για τη θεμελίωση της ένστασης καταχρηστικότητας της αγωγής, η αναιρεσείουσα ισχυρίστηκε τα εξής : Ότι η απομάκρυνσή της από τη συζυγική οικία οφειλόταν σε αφόρητη ψυχολογική πίεση αυτής από τη συμπεριφορά του ενάγοντος. Ότι αποκλειστικά υπαίτιος για τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσής τους είναι ο ενάγων. Και ότι η λύση του γάμου τους θα προκαλέσει τεράστια ηθική βλάβη, αφόρητη κατάσταση και δυσμενέστατες συνέπειες για την ίδια (χωρίς κανέναν περαιτέρω προσδιορισμό και εξειδίκευση αυτών). Τα εν λόγω περιστατικά, από τα οποία μόνο το τρίτο προβάλλεται σαν συνέπεια από τη λύση του γάμου, ενώ τα άλλα δύο ανάγονται στην υπαιτιότητα για τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης, που δεν συνιστά ερευνητέο και κρίσιμο ζήτημα στην παρούσα δίκη, δεν στοιχειοθετούν, σύμφωνα με την προαναφερόμενη νομική σκέψη, καταχρηστικότητα κατά την έννοια του άρθρου 281 ΑΚ. Επομένως, το Εφετείο δεν παραβίασε της διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ, απορρίπτοντας ως αβάσιμο τον σχετικό λόγο έφεσης και επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση, που είχε απορρίψει ως μη νόμιμη τη σχετική ένσταση, ο δε αντίθετος λόγος αναίρεσης από τον αρ. 1 (και όχι και 19) του άρθρου 559 ΚΠολΔ πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Κατόπιν αυτών, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης και να καταδικαστεί η αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσίβλητου (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ). ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Απορρίπτει την από 28-2-2012 αίτηση της Φ. Μ. για αναίρεση της απόφασης 481/2011 του Εφετείου Λάρισας. Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσίβλητου, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων εκατό (1.100) ευρώ. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε, στην Αθήνα, στις 18 Φεβρουαρίου 2014. Δημοσιεύθηκε, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 7 Απριλίου 2014. Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Σχήμα μεταφορικό

Ανάξια να πιάνεις στο στόμα σου
λέξεις που μιλάνε για αγάπη
να φυλακίζεις τον έρωτα
να φιλάς από απάτη
τι κι αν σχήμα μεταφορικό
σε έφερε εδώ
παγιδευμένη σε τύψεις
πως να το κάνουμε
ίσως παρατημένη από ελλείψεις
αν σε αφήσω ανεξέλεγκτη
θα'ναι σα να παραδόθηκα
στη φράση "μη λείψεις"
γιατί μου λείπεις ανυπόφορα
όταν αγγίζω τα χείλη
σαν να μου έλειπε το δικό σου κοχύλι
αιωνία σου η μνήμη,
γένους θηλυκού κι αυτή
σε επικήδειο λαξευμένη
ανάξια να βροντοφωνάξουμε
επί λήθης ή κλίνης

Μια σκηνοθεσία

Πλήρωσα δύο κέρματα
στη σχισμή του χρόνου
να μου τραγουδήσει
για λίγα δευτερόλεπτα
ένα κατακερματισμένο κομμάτι
σαν δεν έφταναν αυτά τα καταραμένα
κομμάτια ή δευτερόλεπτα
μιας μουσικοθεατρικής παράστασης
έμενα να ακούω απλά
χωρίς να βλέπω
άλλαξε το θέμα, η υπόκρουση
το ενσταντανέ
κάπου λίγο εκεί κοντά
ένα μοντάζ παραπονεμένο
κρούση στο σκηνοθέτη
να αλλάξει τον ηθοποιό
που να εισακουστώ
ήταν πάνω του το έργο
κάποιος διάλογος
να παραλειφθεί
παρακαλώ το μοντάζ να πάρει θάρρος
δράμα ή κωμωδία
δεν το λες
τίποτε από τα δύο
και χωρίς σκηνή
αυτή η μουσική
στριφογυρίζει στο μυαλό μου
σαν τίτλος τέλους
μιας ζωής χωρίς σκηνοθέτη

Άκυρες και άλλες απολύσεις στον Δ.Ο.Λ.

Με την υπ'αριθμ. 690/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εξέδωσε η Πρόεδρος Πρωτοδικών Αθηνών, κ. Ιωάννα Χατζάκη, αφενός αναγνωρίστηκε η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας δημοσιογράφου, που απασχολείτο στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, και της επιδικάστηκαν μισθοί υπερημερίας, αφετέρου υποχρεώθηκε ο τελευταίος να αποδέχεται εις το μέλλον τις υπηρεσίες της.
Με την εν λόγω απόφαση-πιλότο κρίθηκε ότι ο ΔΟΛ, προς αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων του, τα οποία, όμως, δεν ήταν τόσο δραματικά, ως εξέθεσε, καθότι οι μάρτυρές του δεν κατέθεσαν την αλήθεια, επέλεξε προεχόντως ως μέσο μειώσεως των λειτουργικών δαπανών της τις απολύσεις εργαζομένων, μέτρο το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί έσχατη λύση κατά τις διατάξεις του άρθρου 281ΑΚ, ενόψει μάλιστα της ρητής δεσμεύσεως που είχε αναλάβει τον Φεβρουάριο του 2012 να μην προβεί σε περαιτέρω απολύσεις. Λαμβάνοντας δε υπόψη ότι ο κρίσιμος χρόνος για τη συνδρομή ή μη οικονοτεχνικών λόγων για την απόλυση της δημοσιογράφου είναι το έτος 2013, που η εναγομένη εταιρεία προέβη σε καταγγελία της συμβάσεως εργασίας της, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν προέκυψε ότι κατά το χρονικό διάστημα Φεβρουαρίου 2012-Σεπτεμβρίου 2013 συνέτρεξαν ιδιαίτερες, αιφνίδιες και πιεστικές για την εναγομένη περιστάσεις, που επέβαλαν την αποδέσμευσή της από το περιεχόμενο των ιδιωτικών συμφωνητικών του Φεβρουαρίου του 2012 και μάλιστα την απόλυση της δημοσιογράφου ως λιγότερο αποδοτικής εργαζόμενης για φερόμενους οικονομοτεχνικούς λόγους, χωρίς να ερευνηθεί η δυνατότητα λήψεως άλλων ηπιότερων μέτρων, όπως απασχόλησή της σε άλλα έντυπα, περικοπή τυχόν υπερωριών ή εκ περιτροπής απασχόλησή της. Με την ίδια απόφαση κρίθηκε ότι η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας της δημοσιογράφου ήταν άκυρη, ως καταχρηστική, και ότι λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων, υπό τις οποίες αυτή έλαβε χώρα, προσβλήθηκε η προσωπικότητα της εργαζομένης με πολυετή εμπειρία στην επιχείρηση και γι'αυτό της επιδικάστηκε και εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.
Η παραπάνω απόφαση αποτελεί σταθμό για την Ελληνική Δικαιοσύνη, και ειδικότερα για τις αθρόες, παρασκηνιακές, απολύσεις, που έλαβαν χώρα στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, τα έτη 2010-2013, καθόσον έκρινε ότι οι εν λόγω απολύσεις δεν οφείλονταν σε οικονομοτεχνικούς λόγους και ότι ήταν προεχόντως καταχρηστικές. Παράλληλα, με την ίδια απόφαση επιδικάστηκε ηθική βλάβη σε εργαζόμενο, για την άκυρη απόλυσή του, πράγμα σπάνιο στην ολοένα και αντεργατικότερη ελληνική νομολογία, και όπερ και το σημαντικότερο υποχρεώθηκε ο Δ.Ο.Λ. να αποδέχεται εις το μέλλον τις υπηρεσίες της συγκεκριμένης δημοσιογράφου.
Η συγκεκριμένη απόφαση -λέγεται από δικαστικούς και δικηγορικούς κύκλους- ότι αποτελεί πρόκριμα και για άλλες άκυρες απολύσεις δημοσιογράφων από τον Δ.Ο.Λ., που εκκρεμούν στα Δικαστήρια, μετά μάλιστα την υπ’αριθμ. 436/2013 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου (Δικαστής κ. Ελένη Στεργίου), και την ήδη αμετάκλητη υπ’αριθμ. 2493/2014 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών (Δικαστής κ. Δημήτριος Ορφανίδης), που δικαίωσαν τον γνωστό δημοσιογράφο του ρεπορτάζ του Υπουργείου Δικαιοσύνης, κ. Παναγιώτη Τσιμπούκη.

Συγχαρητήρια στην Πρόεδρο Πρωτοδικών Αθηνών, κ. Ιωάννα Χατζάκη, και στο πνεύμα δικαίου που χαρακτηρίζει την απόφαση-χαστούκι της στα μιντιακά συμφέροντα των μεγαλοεκδοτών.

Φτηνή μου τραγουδιάρα ("trash" song)

Νόμιζα πως ξενύχτησα
σε μέρα χωρίς ρολόι
αντάλλαξα μια μαργαρίτα
με στυγερό κομπολόι

Αξιολύπητος άρχισα
να μετρώ το θλιβερό μοιρολόι
στο στίχο του πνίχτηκε
το σ'αγαπώ σε μια αλόη

Αγάπη μου, εσύ, παραπονιάρα
για άλλους η φτηνή μου τραγουδιάρα
τραγούδα, η φωνή σου με φουντώνει
κουνήσου, το κορμί σου αναστατώνει

Νόμιζα πως τα τραγούδια δεν σου πάνε
οι έρωτες χαλάλι σου, μετράνε
το πόσο ακατάλληλη μου είσαι
όταν η φωνή σου μ'εκδικείται

Νόμιζα πως είχα να κάνω με μια ζέβρα
και απ'την κίνηση μου σπάσανε τα νεύρα
τώρα πολύ αργά και τι μπορώ να κάνω
παρά την φωνή σου να ξεκάνω

Αγάπη μου, εσύ, παραπονιάρα
για άλλους η φτηνή μου τραγουδιάρα
τραγούδα, η φωνή σου με φουντώνει
κουνήσου, το κορμί σου αναστατώνει

Τι Θες

Του Αντώνιου Αραβαντινού


Περιπλανώμενη Θρηνούσα,
Θεά του ασυνείδητου,
Ανακάλεσέ τον.
Τι θες από μένα.
Πρωτόγονε α-γεννήτωρ.
Της Ουρανίου και Πανδήμου Κυπρίδος,
Συνοδέ.
Διπρόσωπε καλο-κακέ
Κεραστή.
Αργοπορημένε οδοιπόρε.
Τι θέλεις τέτοια ώρα στην πόρτα μου;
Αλαφροίσκιωτε, μυστικέ εραστή της ψυχής.
Αδιάσπαστη αλυσίδα δεινών.
Κλήρος σκληρός
Βασίλισσα, πόρνη, μητέρα.
Επιτήδειε χρήστη.
Σε πρόλαβε ο υιός της Ηούς.
Αδιαφορώ για τη θεϊκή αγάπη.
Προτιμώ την ανθρώπινη άγνοια.
Φεύγω δεν ανοίγω.

Ελπίδα Ψυχοφθόρα

Του Αντώνιου Αραβαντινού

Στις ταβέρνες της ελπίδας σαν μεθάμε
Όσα δεν αντέχουμε τα ξεπουλάμε

Και αναρωτιέμαι, Θεέ μου λέω πόσο ακόμα
Μια πόρνη κοκαλιάρα ψυχοφθόρα

Θα αναστατώνει το μυαλό και την ψυχή μου
Δημοπρατώντας μες την ζάλη την ζωή μου

Ποτέ δεν μίσησα ποτέ και ας είμαι μόνος
Άλλο πράγμα είναι ο πόνος και άλλο ο φθόνος

Μοναξιά μου δίκοπη κυρτή λεπίδα
Μια χάρη σου ζητώ, κόφ'την ελπίδα

Πάρε πίσω τα δεινά, τα κερασμένα
Σφράγισέ την επιτέλους την ταβέρνα

Δεν αντέχω αν δεν κλείσει να μην μπω
Τον πόνο μου γυαλιά γουλιά να πιω

Ίσως έτσι καταφέρω να ξεχάσω
Τον εαυτό μου μια χαρά να τον κεράσω

Πότε είναι νόμιμη η αναδημοσίευση σε ιστοσελίδες και blogs

 

17-06-2013 ΔΙΑΤΑΞΗ ΕΙΣΠΛΗΜ/ΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Κου Νικόλαου Δεληδήμου

(ΑΡΜ 2013/1931) Πνευματική ιδιοκτησία. Τίθεται στο αρχείο η υποβληθείσα μηνυτήρια αναφορά ως εν μέρει νόμω αστήρικτη, διότι η αναδημοσίευση από άλλες ιστοσελίδες ειδήσεων που πρωτογενώς αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα, που η καταγγέλλουσα εταιρία διατηρεί, δεν συνιστά παράβαση του νόμου περί προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας, διότι οι ειδήσεις δεν αποτελούν πνευματικό έργο, αλλά περιορίζονται απλώς στην απόδοση γεγονότων και δεν περιέχουν στοιχεία προσωπικής δημιουργίας πέραν των πληροφοριών περί της πραγματικότητας, συνιστάμενα σε εκτιμήσεις, σχολιασμούς, αναλύσεις, ερμηνείες, συσχετισμούς, ανάλογα συμβάντα του παρελθόντος, συζητήσεις με τρίτα πρόσωπα, συγκριτικά συμπεράσματα.

 Από τις διατάξεις των άρθρων 42-48 ΚΠΔ προκύπτει ότι ως μήνυση θεωρείται η καταγγελία προς την αρχή περί της διατάξεως αυτεπαγγέλτως διωκόμενης αξιοποίνου πράξεως, υποβαλλομένη παρ` οιονδήποτε, ενώ ως έγκληση θεωρείται η καταγγελία από τον παθόντα και μόνον από αυτόν σχετικά με αξιόποινη πράξη που διώκεται είτε κατ'έγκληση, είτε αυτεπαγγέλτως (σχετ. Ν. Χωραφάς: «Ποινικόν Δίκαιον» εκδ. 9η, σελ. 151, Άγγ. Μπουρόπουλος: Ερμ. ΚΠΔ, εκδ. Β`, τόμος Α, σελ. 62,70). Ως παθών από το έγκλημα χαρακτηρίζεται και θεωρείται κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, το οποίο είναι φορέας του εννόμου αγαθού κατά του οποίου στρέφεται η πράξη (Χωραφάς: ε α) και, συνεπώς, η ιδιότητα του καταγγέλλοντος προσδιορίζεται βάσει των υπό του ιδίου εκτιθεμένων. Επομένως, πρόκειται εν προκειμένω περί μηνύσεως διότι κατά τα αναφερόμενα στη μηνυτήρια αναφορά οι ειδήσεις καταχωρίζονται στην ιστοσελίδα της μηνύτριας από εργαζομένους στην ίδια δημοσιογράφους, κατόπιν επεξεργασίας. Με άλλες λέξεις η καταχώρηση των ειδήσεων αποτελεί συλλογικό έργο, δημιουργηθέν με τις αυτοτελείς συμβολές πλειόνων του ενός προσώπων (άρθρο 7 παρ. 1 ν. 2121/93), αλλά και σύνθετο τέτοιο, απαρτιζόμενο από τμήματα που έχουν δημιουργηθεί χωριστά (άρθρο 7 παρ. 2Α ν. 2121/93), οι δημιουργοί τους, δε, είναι, αναλόγως, είτε συνδικαιούχοι της πνευματικής ιδιοκτησίας επί του συνθέτου έργου, είτε αποκλειστικώς δικαιούχος ο καθένας του τμήματος που ο ίδιος δημιούργησε (ΑΠ 1146/2009, ΠοινΧρ Ξ.305 επ, πρβλ. και Μαρίνος: Πνευματική Ιδιοκτησία, εκδ. 2000, σελ. 246 περί του χαρακτηριζομένου από νομική αυτοτέλεια και ανεξαρτησία δικαίωμα του δημιουργού). Εξάλλου, στη μηνύτρια εταιρία δεν ανατέθηκε από τους υπ` αυτής απασχολουμένους δημοσιογράφους η διαχείριση ή η προστασία των (όποιων) δικαιωμάτων τους (άρθρο 54 παρ. 1 ν. 2121/93). Περαιτέρω, από το άρθρο 66 παρ. 1 ν. 2121/93 προκύπτει ότι τιμωρείται με τις εκεί οριζόμενες ποινές (φυλάκιση τουλάχιστον 1 έτους και χρηματική ποινή 2.900 - 5.000 ευρώ) όποιος χωρίς δικαίωμα καθιστά προσιτό στο κοινό πνευματικό έργο δίχως την άδεια του δημιουργού με ρητώς αναφερομένους τρόπους, καθένας εκ των οποίων συνιστά αυτοτελές έγκλημα προσβολής του ιδίου εννόμου αγαθού, θεμελιούμενου σωρευτικώς μικτού εγκλήματος (ΑΠ 472/2012, ΠοινΧρ ΞΓ.57). Επ` άλλα προκειμένου να τύχει της νομίμου προστασίας το πνευματικό έργο πρέπει να είναι πρωτότυπο δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης (κατά τη γενική ρήτρα του άρθρου 2 παρ. 1 ν. 2121/93), διακρινόμενο από τα απλώς προϋπάρχοντα ή νέα έργα, που αφορούν στην ευρεσιτεχνία. Τέτοιο είναι το έργο όταν, ως προσωπικό δημιούργημα, εκφράζει στοιχεία της προσωπικότητας του δημιουργού εν σχέσει προς το θέμα, τη σύλληψη και τη διατύπωση ανεξαρτήτως αξιολογήσεως (ΑΠ 9259/2000, ΠοινΧρ ΞΑ.538, ΑΠ 2330/2007 ΠοινΧρ ΝΗ.818. Επίσης: Γ. Κουμάντος: «Πνευματική ιδιοκτησία», εκδ. 2002, σελ. 112). Το ζήτημα της πρωτοτυπίας του έργου διατηρεί τη σημασία του και στις περιπτώσεις των ειδήσεων ή γεγονότων που κατά ρητή πρόβλεψη του άρθρου 2 παρ. 5 ν. 2121/93 δεν υπάγονται στην έννοια του έργου. Δηλαδή η καταχώρηση και η δημοσίευση ειδήσεων τυγχάνει προστασίας όταν δεν περιορίζεται απλώς στην απόδοση των γεγονότων, αλλά περιέχει στοιχεία προσωπικής δημιουργίας, πέραν των πληροφοριών περί της πραγματικότητας, συνιστάμενα σε εκτιμήσεις, σχολιασμούς, αναλύσεις, ερμηνείες, συσχετισμούς ανάλογα συμβάντα του παρελθόντος, συζητήσεις με τρίτα πρόσωπα, συγκριτικά συμπεράσματα κτλ. Είναι ευνόητο ότι μόνο ο τρόπος της διατύπωσης κατά την παράθεση του γεγονότος, ακόμα κι αν είναι απολύτως διακριτός έναντι άλλων, δεν συνιστά πρωτότυπο πνευματικό έργο εφόσον αφορά στην απόδοση του αυτού συμβάντος και δεν εκτείνεται στην εν γένει υιοθέτηση του ύφους γραφής, της κατάρτισης των νοηματικών και θεματικών ενοτήτων και της διάρθρωσης του κειμένου. Στις περιπτώσεις αναπαραγωγής ειδήσεων γεννάται ζήτημα σχετιζόμενο με τον αθέμιτο ανταγωνισμό (ν. 146/1914), ιδιαιτέρως σοβαρό και εντόνως εμφανιζόμενο ελλείψει σαφούς νομοθετικής ρυθμίσεως της λειτουργίας των ηλεκτρονικών «σελίδων» και της επιτρεπτότητας, στην πραγματικότητα, της ανωνυμογραφίας. Τούτη ακριβώς είναι η διάσταση της κρισιολογούμενης υποθέσεως διότι, ως προκύπτει από τα επισυναφθέντα κείμενα των ειδήσεων, αυτές παρατίθενται και καταχωρίζονται αυτούσιες, ως ακριβώς περιήλθαν στη μηνύτρια εταιρία, μέσω ειδησεογραφικών πρακτορείων με τα οποία η ίδια συνεργάζεται. Εξάλλου, ούτε η ίδια η μηνύτρια ισχυρίζεται ότι οι ειδήσεις έτυχαν οιασδήποτε πνευματικής επεξεργασίας από τους υπαλλήλους της (κανέναν εκ των οποίων δεν αναφέρει κατ'όνομα) κατά τρόπο που να προσδίδει, κατά τα προεκτεθέντα, πρωτοτυπία στο έργο τους. Τέλος, είναι ευνόητο ότι η πλημμυρίδα ηλεκτρονικών σελίδων μέσω των οποίων αναμεταδίδονται ειδήσεις και λοιπές πληροφορίες, που αναμφίβολα θίγει τα έννομα συμφέροντα της μηνύτριας, διόλου δεν σημαίνει ότι είναι δυνατή η ένταξη ποινικώς αρρύθμιστων συμπεριφορών σε προϋφιστάμενο κανόνα δικαίου, κατά ανεπίτρεπτη υπέρβαση του γλωσσικού νοήματος των κείμενων διατάξεων. Μετά ταύτα σας αναφέρουμε, προς έγκρισιν των ενεργειών μας, ότι θέσαμε την υποβληθείσα μηνύτρια αναφορά στο αρχείο, κατ` άρθρο 43 παρ. 2 ΚΠΔ, ως εν μέρει νόμω αστήρικτη, επιφυλασσόμενοι για την εφαρμογή του ν. 146/1918 άμα τη κρισιολογήσει παρ` υμίν της παρούσης αναφοράς. 

Ανεμοδαρμένα βλέμματα

Αντίσταση σε ένα βλέμμα
σαν εκείνα που σέρναν τον έρωτα
στα μάτια σου, στο στιγμιαίο αντίο
πριν επανασυγκολυθεί η εγκατάλειψη
σε ακατάπαυστη ροή έντασης
σε ένα χειροφίλημα αχρείο
δει δη συναισθημάτων, ω υπάρξεις αιθαίριες,
και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων
στον αέρα συναντήθηκαν τα βλέμματα
αρχαιοπρεπώς και λιτά παρατηρώντας την αισχύνη
σαν από αντίθετη τροχιά
έσπασαν οι καθρέπτες της απομόνωσης
τυφλοί και οι δύο, να μαζεύουν τις μπίλιες τους
αυτές που πληγώναν τον έρωτα
κοιτώντας μέσα από τα μάτια του άλλου
από τα θραύσματα περισώθηκε λίγο άνεμος
κινητήρια δύναμη των κλαμμάτων
χωρίς μάτια να κλαίνε που τυφλώθηκαν από έρωτα
σ'αυτό το μοιραίο ταξίδι,
εναέριο με λίγη δόση από τρέλα