Μπουρμπουλήθρα μανίας

σε αποβάθρα απόβλυτα
πάνω κάτω κοχλάζουν
σε σκοτοδίνη βάλτου
στο πρόσωπό σου
ομοιάζουν
όχι εκείνο που ξέρεις,
το προσωπείο σου
όχι εκείνο που βλέπουν,
το κατάμεστο ειρωνείας
μπουρμπουλήθρα μανίας
φ...φοβάσαι
φ...φαίνεσαι
χ...χάνεσαι
χ...χώματα σώματα
ψάρια σαν τ΄άλλα εκεί στροβιλίζουν
το αόρατο γοτθικό κάστρο σατανίζουν
της απροσέγγιστης εικόνας σου
του προσωπείου, ξέρεις εσύ
το σατανικό σε καλούπι αγγέλων, αναδύεται
μορφή προσωπείου λαμβάνει
το δικό σου πιο ανθεκτικό από τ'άλλα
τα σκληρά, τα άσπαστα, τα γήινα
εσύ κοχλάζεις, εσύ καίς, εσύ θές
το σατανικό να είναι γνήσιο
το σατανικό να είναι veritable κακό
ensemble σε ένα κόσμο μαγικό
γιατί η μαγεία δεν έχει χρώμα
καλού ή κακού
η μαγεία γεννήθηκε να εμφυσώνει
τους γενναίους
η μαγεία και πριν απ'αυτή
κάτι σαν το προσωπείο σου
φ...μπουρμπουλήθρα ήταν
όταν σπάσει τίποτα δεν θα μείνει
η μανία μόνο στη μήνη