Καβούκι κατά κίνησιν

Θέλει ν'αλλάξει
να πετάξει το παραπέτασμα
το παραφορεμένο
Θέλει να ζήσει παιδικά, εφηβικά, παλαιόθεν
νοσταλγικά
ανέμελα και δημιουργικά
Θέλει να νιώσει σπουδαίος
όπως παλιά
ή ίσως και να νόμιζε
Βγάζει το κεφάλι έξω για λίγο
Μα το καβούκι, τέτοιο καβούκι
δεν αφήνει περιθώρια
στα όρια της παραφροσύνης
γένους θηλυκού και αυτή
Μα το κέλυφος λείο, τέτοιο κέλυφος
δεν αφήνει περιθώρια
τις ημέρες που επιτρέπεται η λεία
αγάπης, γένους θηλυκού και πάλι
λεία και αυτή, απαλή, μαλακή
τέτοια αγάπη
που η σκληρότητα, γένους θηλυκού και αυτή
στο καβούκι, και αυτή, συνοφρυώνεται
συννεφιασμένη που δεν μπορεί
θύματά σου να γλυκαίνεται
μανία και αυτή, γένους θηλυκού άμα,
χολωμένη σε χορό συνάμα
γένους αρσενικού, ακονίζει τη λάμα
θα αφήσει το καβούκι για να σκοτωθεί
ή θα μείνει εκεί για να σκοτώνει
ό,τι εσώτερο που την ψυχή του αμαυρώνει;
μια ζωή σε κέλυφος
σε σκιερό ημίφως
σε γοερό παρατεταμένο, παραπεταμένο μήπως
ίσως στο περαπέτασμα εκεί που δεν ξεπέρασες
που δεν νοστάλγησες αποφασιστικά το τότε
το άλλοτε, το χιλιοαγαπημένο
γένους ουδέτερου
πιο ανθεκτικού
πιο ουσιαστικού
πιο αγαπησιάρικου
ενίοτε πιασάρικου
σε μία ηδονή καταστηματική
που κατά κίνησιν πονάει