Συμφωνία

 

Θέλησα να κάνω μια συμφωνία

Ντο, στ' αρχικά σου στάθηκα

Θέλησα να σμικρύνω τον χρόνο

Ρε, στις παύσεις αποτάνθηκα

Μου' παν πως οι φωνές απ' τις νότες

εγκαταλείφθηκαν κάποτε

σ' ένα σπήλαιο

και συνηθίσαν στην ματαιότητα

Να επιστρέφουν σαν αντίλαλος

Κάποια βράδια, νόμιζα

πως με κοιτούσαν αλλήθωρα

Μη, νομίζεις πως τα παιχνίδια του νου

ήταν τουβλάκια για τρίλιζα

Εξαντλήθηκαν οι ήχοι

από παράλυση

Σε αυτή τη συγχορδία δεν είχαν σύμμαχο τον διάβολο

Δεν σου' παν, κακόμοιρο,

πως η κόλαση δεν υποδέχεται

ημιτελή πτώματα

Καβουράκια

 

Καβουράκια

 

 

Κάποια καλοκαίρια

βάδιζα στην άμμο

και κοιτούσα τη θάλασσα

Φανταζόμουν ένα ναυάγιο

Με πλοηγό το φεγγάρι

Διερωτήθηκα, σε πόσους βαθμούς

ο ήλιος εξατμίζεται

και δίνει στο χρώμα το μαύρο

Γιατί τα φυσικά φαινόμενα

δεν είναι συνεπή

όσο ο σαδισμός σου

Ξεφλούδισα τόσες σκέψεις

και κατασπάραξα θύελλες

Αλλά σε αυτό το καβουράκι είχα αδυναμία

Σαν δίχτυα οι δαγκάνες του

Μου έδωσαν θάρρος και πανοπλία

Αυτό το καλοκαίρι κατάλαβα

Πως η αναπηρία θεραπεύεται με πόνο και βία

Κι ας μου έλεγαν να μαζεύω κοχύλια

Να επενδύω στους ήχους και στα χρώματα

Εγώ προτίμησα λίγα σακατεμένα καβουράκια

Δεν είναι όλες οι εποχές ίδιες για κτηνωδίες

Κεριά

 

Κεριά 

 

 

Εντάξει, μπορείς τώρα να κλάψεις

Δεν ήταν κηροπήγια, αγάπη μου

Ούτε βρισκόμασταν σε αντικρυστές θέσεις

Δεν ήμασταν βασιλείς

στην αυτοκρατορία των αισθήσεων

Που και που

Σχιζοκοιτώντας το πορτρέτο σου

Κατηγορούσα τον φωτογράφο

Που σε έκανε απόρθητη

Μα να έχει τζάμια η ομορφιά

Να μην αντικατοπτρίζεται η αγάπη σου

Μούφα μου' παν στα παλαιοπωλεία

Φιμέ στα συνεργεία που ξενυχτούσα για πάρτη σου

Ψάχνοντας, εναγωνίως, ανταλλακτικά

Συμβατά με τα πάθη σου

Το' ξερα ότι αυτός ο έρωτας

ήταν καταδικασμένος να καεί στις στάχτες του

Ένα ατύχημα, από τύχη

Και ξύπνησα πενθώντας πάνω στα μανουάλια σου

Όπως και να το κάνεις, τα κεριά λιώνουν κάποτε

Αυτή τη φορά, με εγκαύματα

Αστροφάγος

 

Αστροφάγος

 

 

 

 

Χθες μετρούσα τ' άστρα

Μα κατάλαβα πως δεν φτάνουν

για έναν ουρανό πλήρη ημερών

Και μια ζωή στερημένη από φώτα

Άνοιξα την ντουλάπα μου

Αυτό το μωβ το παλιό πουκάμισο

εκτέθηκε στη φθορά της συνήθειας

Κοίταξα βαθιά μέσα της

να διακρίνω τον σκόρο

Και είδα να περπατούν μυρμηγκάκια

Είναι ανθρώπινες οι τύψεις

πλασμένες με ίνες ντροπής

δείγμα μεγάλης υπευθυνότητας

Φορώντας ένα σακάκι με ημερομηνία λήξεως

Άφησα τα βλέμματα να σταθούν

στις σχισμές του πένθους

Είναι ρακένδυτη η αγάπη

Δεν το κατάλαβες όταν έψαχνες στα σκουπίδια;

Στ' ανοιχτά

 

Στ ' ανοιχτά

 

 

Θα σε κοιτούσα στα μάτια

Αλλά λοξοδρόμησε το βλέμμα μου

Χάθηκε σε θάλασσες, βουνά

έρημο, εγκαταλελειμμένο από την φουρτούνα σου

Σαν καραβάκι έφτασε στο λιμάνι

μια κουπιά, η αγάπη σου

Και σαν φτάσει στο τέλος

Πριν προλάβει να σαλπάρει

για άλλη πολιτεία

πόσο άδικο να βυθίζεται στο πένθος του

Εκεί στ' ανοιχτά,

σε παρακαλώ μια κουπιά ακόμη

για λίγες στάχτες αιωνιότητας