Επανάληψη της διαδικασίας και αυτοτελής ισχυρισμός μειωμένου καταλογισμού

 

Απόφαση 39 / 2024    (Ε, ΠΟΙΝΙΚΕΣ)

Αριθμός 39/2024

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

E' Ποινικό Τμήμα - Σε Συμβούλιο

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Μαρία Λεπενιώτη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Σοφία Οικονόμου και Σταυρούλα Κουσουλού - Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Μαρία Γκανέ, (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Γεράσιμου Βάλσαμου.
Συνήλθε σε Συμβούλιο σε δημόσια συνεδρίασή του στο ακροατήριο του, στις 3 Νοεμβρίου 2023, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση του αιτούντος Α. Δ. ή Τ. ή Τ. του Α., κρατουμένου στο Κατάστημα Κράτησης Χανίων Κρήτης, ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Θεοχάρη Δαλακούρα, για επανάληψη της διαδικασίας που περατώθηκε με την υπ' αριθμ. 319-320/2017 απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αιτών ζητεί τώρα την επανάληψη της διαδικασίας, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 3.8.2022 αίτηση του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 798/2022.
Έπειτα η Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Μαρία Γκανέ εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση της Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστασίας Μασούρα με αριθμό πρωτ. 102/12.5.2023, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα:
"Εισάγω, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 525 § 1 περ. 2,3, 528§1 εδ. α' και 529 ΚΠΔ , την από 3-8-2022 αίτηση του Α. Δ. Τ. Τ. του Α. και της Μ. - Α., που γεννήθηκε στο ... το έτος 1979 και κατοικεί στη ..., οδός ... και ήδη κρατουμένου (αρχικά στο Κατάστημα Κράτησης Αλικαρνασσού Ηρακλείου Κρήτης και νυν στο Κατάστημα Κράτησης Χανίων), με την οποία ζητά, προς το συμφέρον του, επανάληψη της ποινικής διαδικασίας, που περατώθηκε με την με αριθ. 319- 320/2017 απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία ο ως άνω αιτών, καταδικάστηκε αμετάκλητα για τις αξιόποινες πράξεις: α) της ανθρωποκτονίας από πρόθεση από κοινού, β) του εμπρησμού από πρόθεση από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα από κοινού γ) παράνομη οπλοχρησία (άρθρα 1,12,14,16,17,18,26§1α,27,45,51,52,53,59,60,61,63,64,65,79,94,299§1 και 264 α' Π.Κ., 1§ 2β',14 και 16 Ν. 2168/1993), όπως δε προκύπτει από το συνημμένο υπό αριθ. πρωτ. .../03-08-2022 πιστοποιητικό του Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, η ως άνω απόφαση έχει καταστεί αμετάκλητη.
Κατά το άρθρο 525 § 1 περ. 2 ΚΠΔ, η ποινική διαδικασία που περατώθηκε με αμετάκλητη απόφαση επαναλαμβάνεται προς το συμφέρον του καταδικασμένου για πλημμέλημα ή κακούργημα, εκτός των άλλων περιπτώσεων, που αναφέρονται στο άρθρο αυτό περιοριστικά και όταν, μετά την οριστική καταδίκη του, αποκαλύφθηκαν νέα, άγνωστα στους δικαστές που τον καταδίκασαν γεγονότα ή αποδείξεις, τα οποία , μόνα τους ή σε συνδυασμό με εκείνα που είχαν προσκομισθεί προηγουμένως , κάνουν φανερό ότι αυτός που καταδικάσθηκε είναι αθώος ή καταδικάσθηκε για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά τέλεσε. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής "νέα γεγονότα ή αποδείξεις" είναι εκείνες που δεν υποβλήθηκαν στο δικαστήριο και έτσι ήταν άγνωστες στους δικαστές που εξέδωσαν την καταδικαστική απόφαση, ανεξαρτήτως αν υπήρχαν πριν από την καταδίκη ή προέκυπταν μεταγενέστερα. Τέτοιες αποδείξεις μπορεί να είναι οποιεσδήποτε, όπως ένορκες βεβαιώσεις που περιέχουν την εκτός δικαστηρίου μαρτυρία κάποιου, καταθέσεις νέων μαρτύρων, αλλά και ήδη εξετασθέντων, συμπληρωματικές ή τροποποιητικές ή διευκρινιστικές εκείνων που είχαν τεθεί υπόψη του δικαστηρίου, νέα έγγραφα ή άλλα στοιχεία που διευκρινίζουν αμφίβολα σημεία της υπόθεσης, με την προϋπόθεση, όμως, ότι οι αποδείξεις αυτές, εκτιμώμενες, είτε μόνες τους, είτε σε συνδυασμό με εκείνες που είχαν προσκομισθεί στο δικαστήριο, καθιστούν φανερό κι όχι απλώς πιθανό ότι ο καταδικασμένος είναι αθώος ή ότι καταδικάσθηκε για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά διέπραξε. Τα νέα, άγνωστα στους καταδικάσαντες δικαστές, γεγονότα ή αποδείξεις που αποκαλύφθηκαν, απαιτείται να ήταν άγνωστες στον καταδικασθέντα, διότι διαφορετικά, θα μπορούσε να τις είχε προσκομίσει, πρέπει δε να αφορούν τα πραγματικά στοιχεία της υπόθεσης, τα οποία συγκροτούν τον συλλογισμό του δικαστηρίου, με τον οποίο δέχεται ότι συντρέχουν οι αντικειμενικοί ή υποκειμενικοί όροι τέλεσης ορισμένου εγκλήματος. Δεν είναι, όμως, νέα γεγονότα και δεν θεμελιώνουν λόγο επανάληψης διαδικασίας η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή νόμου ούτε η εσφαλμένη εκτίμηση ή αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων, όπως και παραλείψεις ή πλημμέλειες που έλαβαν χώρα κατά την κύρια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η καταδικαστική απόφαση. Επίσης, δεν είναι νέα και άγνωστα γεγονότα, όσα είχαν τεθεί υπόψη του δικαστή ρητά ή έμμεσα και απορρίφθηκαν από αυτόν, έστω και κατ' εσφαλμένη εκτίμηση ή δεν εκτιμήθηκαν από αυτόν προσηκόντως, καθώς και εκείνα με τα οποία επιδιώκεται ο έλεγχος της προσβαλλόμενης απόφασης από νομική και ουσιαστική άποψη και ο επανέλεγχος της υπόθεσης με βάση το ίδιο αποδεικτικό υλικό, που έλαβαν υπόψη τους οι δικαστές που εξέδωσαν την προσβαλλόμενη απόφαση, αφού η αίτηση επανάληψης της διαδικασίας ως στρεφόμενη κατά αμετάκλητης απόφασης, δεν αποτελεί ένδικο μέσο, αλλά έκτακτη διαδικασία.
Εξάλλου, σύμφωνα με τα άρθρα 528§1 εδ. α' και 527§3 ΚΠΔ, αρμόδιο να αποφασίσει επί της αίτησης επανάληψης της διαδικασίας είναι το Συμβούλιο του Αρείου Πάγου, αν η αμετάκλητη καταδίκη απαγγέλθηκε από Εφετείο.
Στην προκειμένη περίπτωση, η κρινομένη αίτηση περί επανάληψης, προς το συμφέρον του αιτούντα, για τους αναφερόμενους σ' αυτή λόγους της ποινικής διαδικασίας, όπου κρατήθηκε με την αριθ. 319-320/2017 απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία ο αιτών, Α. Δ. Τ. Τ. του Α. και της Μ. - Α., καταδικάσθηκε αμετάκλητα για ανθρωποκτονία από πρόθεση από κοινού, εμπρησμό από πρόθεση από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα από κοινού, οπλοχρησία, σε ποινή της ισοβίου καθείρξεως και σε συνολική ποινή φυλάκισης πέντε (5) ετών και έξι (6) μηνών, παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου σας, σύμφωνα με τη διάταξη των άρθρων 527 παρ. 3 και 528 παρ. πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω κατά το παραδεκτό και βάσιμο της.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της σχετικής δικογραφίας με την προσβαλλόμενη με αριθ. 319-320/2017 απόφαση ΜΙΚΤΟΥ ΟΡΚΩΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, η οποία έχει καταστεί ήδη αμετάκλητη λόγω παρέλευσης της προθεσμίας αναίρεσης, ο εν λόγω αιτών καταδικάσθηκε στις προαναφερόμενες ποινές για τις προμνημονευόμενες αξιόποινες πράξεις. Συγκεκριμένα το Εφετείο μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση όλων των αναφερομένων στην παρακάτω απόφαση, κατά το είδος τους, αποδεικτικών μέσων, κατέληξε στην καταδικαστική του απόφαση, αφού δέχθηκε, κατά πιστή μεταφορά, τα ακόλουθα:
ΕΠΕΙΔΗ, σύμφωνα με το άρθρ. 8 του Ν. 4411/2016 που ορίζεται ότι: "1. Εξαλείφεται το αξιόποινο και παύει η δίωξη των ακόλουθων αξιόποινων πράξεων, που έχουν τελεσθεί μέχρι και τις 31.3.2016: α) των πταισμάτων και β) των πλημμελημάτων, κατά των οποίων ο νόμος απειλεί ποινή φυλάκισης μέχρι δύο (2) έτη ή χρηματική ποινή ή και τις δύο ποινές. 2. Εάν, στην περίπτωση των πλημμελημάτων της παραγράφου 1, ο υπαίτιος υποπέσει μέσα σε δύο (2) έτη από τη δημοσίευση του νόμου σε νέα από δόλο αξιόποινη πράξη κακουργήματος ή πλημμελήματος και καταδικαστεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι (6) μηνών, συνεχίζεται η κατ' αυτού παυθείσα ποινική δίωξη και δεν υπολογίζεται στο χρόνο παραγραφής του αξιόποινου της πρώτης πράξης ο διανυθείς χρόνος από την παύση της δίωξης μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη για τη νέα πράξη".
Στην προκειμένη περίπτωση ο 2ος κατηγορούμενος έχει ασκήσει παραδεκτά έφεση κατά της υπ' αριθμ. 215-224/17-4-2013 απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης, με την οποία καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης ενός (1) έτους και χρηματική ποινή χιλίων πεντακοσίων Ευρώ (1.500,00€) για την πράξη της παράνομης οπλοφορίας μαχαιριού. Η πράξη αυτή, κατά τη διάταξη του άρθρου 10§13β' του Ν. 2168/1993, τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος με ποινή φυλακίσεως μέχρι δύο (2) ετών και χρηματική ποινή.
Συνεπώς, εφόσον η πράξη τελέσθηκε στις 19-12-2011, ήτοι προ της 31.03-2016, τυγχάνει εφαρμογής η διάταξη του άρθρου 8§1β του Ν. 4411/2016, που προαναφέρθηκε, και πρέπει να παύσει, υπό τους όρους του εν λόγω άρθρου, η κατά του δευτέρου κατηγορούμενου ποινική δίωξη για την ως άνω πράξη, αφού αυτή δεν περιλαμβάνεται στις πράξεις, ως προς τις οποίες δεν ισχύει η εν λόγω ρύθμιση, σύμφωνα με την παρ. 5 του ιδίου άρθρου 8 του Ν. 4411/2016.
ΕΠΕΙΔΗ, από τη χωρίς όρκο κατάθεση της μάρτυρος κατηγορίας - πολιτικώς ενάγουσας, τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων της κατηγορίας και της υπεράσπισης που εξετάστηκαν στο Δικαστήριο τούτο, την ανάγνωση της έκθεσης ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης της ψυχολόγου Α. - Τ. Χ. που ορίσθηκε πραγματογνώμονας με την 5/2012 διάταξη του Ανακριτή του Ειδικού Τμήματος του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και από 19-12-2011 έκθεσης αυτοψίας του Υπ/μου Α' Μ. Α. των πρακτικών της πρωτοβάθμιας και των λοιπών εγγράφων που αναφέρονται στα πρακτικά, την απολογία του κάθε κατηγορουμένου στο ακροατήριο και την όλη αποδεικτική διαδικασία, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: "Οι κατηγορούμενοι, χρήστες ναρκωτικών ουσιών, συμμετείχαν σε πρόγραμμα Υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ με βουπρενορφίνη, την οποία ελάμβαναν με τη χορήγηση δισκίων του φαρμακευτικού σκευάσματος SUBUTEX στο Νοσοκομείο "ΑΧΕΠΑ", όπου γνωρίσθηκαν και ανέπτυξαν φιλική σχέση. Εξαιτίας του ότι το SUBUTEX τους προκαλούσε υπνηλία, ζάλη και αίσθηση κόπωσης, έκαναν παράλληλα και χρήση δισκίου των ναρκωτικών φαρμάκων VULBEGAL, XANAX και HPNOSDEDON, το οποίο αναζητούσαν εναγωνίως είτε από άλλους τοξικομανείς είτε με ιατρική συνταγή από ψυχίατρο, καθόσον τα εν λόγω ναρκωτικά φάρμακα τους έδιναν ενέργεια και τους προκαλούσαν ευεξία και αίσθημα κοινωνικότητας. Ενόψει τούτου, στις 19-12-2011 της περί ώρα 11.30, αφού συναντήθηκαν στο "ΑΧΕΠΑ" και έλαβαν τα καθορισμένα από το πρόγραμμα υποκατάστασης δισκία SUBUTEX, στη συνέχεια, προγραμμάτισαν τις κινήσεις τους, ώστε ο πρώτος να μεταβεί περί ώρα 19.30 στο ιατρείο του ψυχιάτρου, Α. Φ. και ο δεύτερος να μεταβεί περί ώρα 17.00 στο ιατρείο της ψυχιάτρου Β., προκειμένου να εξασφαλίσουν την συνταγή με τα προεκτεθέντα ναρκωτικά φάρμακα. Μετά ταύτα, στο μεσοδιάστημα μετέβησαν στο πάρκο "...", όπου ο πρώτος έδωσε, χωρίς αντάλλαγμα, ένα δισκίο του ναρκωτικού φαρμάκου HIPNOSEDON στην μάρτυρα, Ά. Ψ. με την οποία διατηρούσε ερωτικό δεσμό στο παρελθόν και είχαν χωρίσει λόγω της βίαιης συμπεριφοράς που είχε εκδηλώσει αυτός προς το πρόσωπό της, ενώ ο δεύτερος αγόρασε από άλλο τοξικομανή μια παρτίδα του ναρκωτικού φαρμάκου VULBEGAL, από την οποία έδωσε στον πρώτο ένα δισκίο, καταναλώνοντας τα υπόλοιπα ο ίδιος. Ο δεύτερος κατηγορούμενος είχε στην κατοχή του την αριθμ. κυκλ. ... δίκυκλη μοτοσικλέτα, με την οποία ελάμβαναν χώρα όλες οι μετακινήσεις των κατηγορουμένων, με οδηγό τον δεύτερο, ο οποίος με συνεπιβάτη τον πρώτο μετέβη στην περιοχή ... της Θεσσαλονίκης, όπου, αφού παρέμειναν για λίγο, στη συνέχεια μετέβησαν στην ... προκειμένου να επισκεφθεί ο πρώτος κατάστημα εκμισθώσεως ψηφιακών δίσκων. Περί ώρα δε 17.00, κινήθηκαν με τη μοτοσικλέτα προ τη ..., όπου το ιατρείο της ψυχιάτρου Β., το οποίο επισκέφθηκε ο δεύτερος, ενώ ο πρώτος τον ανέμενε στη μοτοσικλέτα. Μετά το πέρας της επίσκεψης, μετέβησαν με τη μοτοσικλέτα στην οικία του πρώτου, στα Μετέωρα Θεσσαλονίκης προκειμένου αυτός να αλλάξει ενδυμασία για να επισκεφθεί τον ψυχίατρο Α. Φ., στο ιατρείο του, το οποίο βρισκόταν στο 2ο όροφο οικοδομής, κειμένης επί της οδού ... της Θεσσαλονίκης. Φθάνοντας περί ώρα 18.45 στο άνω ιατρείο, μέσω του θυροτηλεφώνου που ήταν εγκατεστημένα στην είσοδο της οικοδομής, ο πρώτος, συνομιλώντας με τον υπάλληλο του ιατρείου, Μ. Κ., ζήτησε να ανοίξει την εξώθυρα της οικοδομής ώστε να επισκεφθεί τον ιατρό. Ο υπάλληλος, όμως, του ιατρού, αρνήθηκε να του επιτρέψει την είσοδο, ισχυριζόμενος ότι δεν υπήρχε προγραμματισμένο ραντεβού του ιατρού με τον εν λόγω κατηγορούμενο και τον προέτρεψε να αποχωρήσει. Στη συνέχεια, ο πρώτος, κατηγορούμενος τηλεφώνησε στον ίδιο τον ιατρό, ο οποίος, ομοίως, αρνήθηκε να τον δεχθεί. Τούτο εξόργισε τους κατηγορουμένους, διότι την ίδια συμπεριφορά είχαν αντιμετωπίσει και στο παρελθόν, ιδίως από τον υπάλληλο του ιατρού, ο οποίος παρότι είχαν ραντεβού, δεν τους επέτρεπε την είσοδο, επιδιώκοντας ανταλλάγματα, με εκμετάλλευση της δυσχερούς κατάστασης στην οποία ευρίσκοντο λόγω της τοξικομανίας τους. Εξάλλου, ο δεύτερος κατηγορούμενος βρισκόταν, επιπλέον και σε υπερδιέγερση, δεδομένου ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε καταναλώσει 25 δισκία του ναρκωτικού φαρμάκου VULGEBAL και 3 δισκία του ναρκωτικού φαρμάκου ZANAX. Κατόπιν αυτών, αποφάσισαν να απαιτήσουν από τον ιατρό να τους δεχθεί και ανέμεναν έξω από την οικοδομή την ευκαιρία να εισέλθουν σ' αυτή τη στιγμή που κάποιος ένοικος θα εξερχόταν, πράγμα που πέτυχαν περί ώρα 19.30. Στη συνέχεια, με τη χρήση του ανελκυστήρα εντόπισαν το ιατρείο στο δεύτερο όροφο της οικοδομής και κτύπησαν το κουδούνι της θύρας εισόδου του ιατρείου, την οποία άνοιξε ο ίδιος ο ιατρός, καθόσον ο υπάλληλός του είχε αναχωρήσει από το ιατρείο προ της εισόδου τούτων στην οικοδομή. Όταν ο ιατρός τους αντίκρισε αρνήθηκε να τους δεχθεί. Όμως, ο δεύτερος από αυτούς ώθησε την θύρα βίαια και εισήλθαν στο ιατρείο παρά τη θέλησή του, απαιτώντας να χορηγήσει στον πρώτο τον κατηγορούμενο συνταγή με τα ναρκωτικά φάρμακα VULBEGAL και HIPNOSEDON. Τότε ο ιατρός κάθισε στο γραφείο του και άρχισε να συντάσσει τη συνταγή με στυλό κόκκινου χρώματος. Τούτο, το ότι δηλαδή συνέταξε ο ιατρός τη συνταγή με στυλό κόκκινου χρώματος, θεώρησαν οι κατηγορούμενοι ότι θα καθιστούσε τη συνταγή άκυρη και εξοργίσθηκαν πιστεύοντας ότι ο ιατρός τους εμπαίζει. Έτσι, αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν και, ο δεύτερος, όταν ο ιατρός αισθανόμενος ότι απειλείται, επιχείρησε να καλέσει σε βοήθεια, άρπαξε και έσπασε το τηλέφωνο του ιατρού και στη συνέχεια, έπληξε τον τελευταίο με γροθιές στο πρόσωπο. Τα κτυπήματα αυτά στο πρόσωπο του ιατρού ήταν πολύ ισχυρά, καθόσον ο δεύτερος κατηγορούμενος ήταν αθλητής της πάλης και της άρσης βαρών και γνώριζε ότι με τα εν λόγω κτυπήματα στο ευαίσθητο σημείο της κεφαλής του ιατρού ήταν ενδεχόμενο να προκληθεί ο θάνατός του και το αποδέχθηκε. Μάλιστα, αφού τον μετέφερε αρχικά στην κλίνη εξετάσεως των ασθενών και στη συνέχεια, πάλι στο γραφείο του, επιχειρώντας να τον εξαναγκάσει να συντάξει τη συνταγή, εξακολούθησε από κοινού με τον πρώτο κατηγορούμενο να του καταφέρουν ισχυρά κτυπήματα στο πρόσωπο και σε άλλα σημεία του σώματός του, όπως τα χέρια και την αριστερή θωρακική χώρα, αποδεχόμενος ότι τα κτυπήματα αυτά ενδέχεται να επιδεινώσουν την κατάσταση και να αποτελέσουν τη χαριστική βολή για το θύμα. Σημειώνεται ότι ο δεύτερος κατηγορούμενος έπληξε τον ιατρό και με μαχαίρι που έφερε, με μήκος λάμας 5,5, εκ. και συνολικά μήκος 12,3 εκ., προκαλώντας του τραύματα στη δεξιά μετωπιαία χώρα, στο πτερύγιο του δεξιού ωτός και στη δεξιά προωτιαία χώρα. Με τα από δε επανειλημμένα κτυπήματα, με τα χέρια τους, οι κατηγορούμενοι προκάλεσαν στον ιατρό βαρύ κάταγμα ρινικών οστών, θλαστικά τραύματα δεξιάς παρειάς, δεξιού αγκώνος, αριστεράς άκρας χειρός, δεξιού αντιβραχίου, θλάσεις και μικρά θραστικά τραύματα προσώπου, με εξοίδηση βλεφάρων, οφθαλμών, άμφω, θλάση δεξιάς άκρας χειρός, αριστερού αντιβραχίου, έξω επιφάνειας δεξιού βραχίονος και αριστερού ημιθωρακικού και κατάγματα 8ης, 9ης και 10ης πλευράς αριστερά με θλάσεις αριστερού πνεύμονα, αντιστοίχως προς τα κατάγματα των πλευρών. Εξαιτίας των βαρέων καταγμάτων των ρινικών οστών ο ιατρός παρουσίασε ακατάσχετη αιμορραγία και, όταν τον υποχρέωσαν να ξανακαθίσει στο γραφείο του, για να συντάξει τη συνταγή, η επιφάνεια του γραφείου του με τα συνταγολόγια και τα λοιπά αντικείμενα που βρίσκονταν επάνω σ' αυτό, γέμισαν με αίμα, ο δε ιατρός άρχισε να χάνει τις αισθήσεις του. Τότε οι κατηγορούμενοι θεώρησαν ότι πέθανε. Για το ενδεχόμενο, όμως, να επιζήσει και να ζητήσει, βοήθεια, αποκαλύπτοντας τους δράστες της σε βάρος του εγκληματικής ενέργειας, τον έριξαν στο έδαφος και, αρχικά, τον φίμωσαν με φουλάρι του δεύτερου, που κρατούσε αυτός και έδεσε ο πρώτος τόσο σφικτά ώστε να επέλθει απώθηση της γλώσσας του θύματος προς τα πίσω και μερική απόφραξη των αναπνευστικών οδών, πράγμα που αντιλήφθηκαν, καθόσον το θύμα ασφυκτιώντας λόγω και της ακατάσχετης αιμορραγίας, έβγαλε αφρούς από το στόμα. Ωστόσο, δεν σταμάτησαν διότι είχαν πλέον αποφασίσει ότι πρέπει να πεθάνει για να μην τους καταδώσει στις αρχές. Έτσι, στη συνέχεια, έδεσαν τα χέρια του στο πίσω μέρος του σώματός του και τα πόδια του, και κατόπιν, με τη χρήση αναπτήρων, έθεσαν πυρ σε έγγραφα του γραφείου του ιατρού που διαπότισαν με οινοπνευματώδη ποτά, με πρόθεση πρόκλησης πυρκαγιάς ώστε να εξαλείψουν οποιοδήποτε ίχνος θα τους πρόδιδε, μαζί με την καύση του ιατρού, που είχαν ακινητοποιήσει με τον άνω τρόπο στον ίδιο χώρο, ήτοι στο χώρο του γραφείου του, όπου έθεσαν πυρ. Κατόπιν τούτων, από την πυρκαγιά που προκλήθηκε ως άνω καταστράφηκαν ολοσχερώς όλοι οι χώροι του διαμερίσματος του ιατρού, ενόψει δε της έκτασης που έλαβε η φωτιά υπήρχε κίνδυνος επέκτασης αυτής και στα υπόλοιπα διαμερίσματα της οικοδομής. Όμως, έγινε εγκαίρως αντιληπτή από τους ενοίκους της οικοδομής και με άμεση επέμβαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας επήλθε κατάσβεσή της. Μετά την κατάσβεση της πυρκαγιάς διενεργήθηκε αυτοψία στο άνω διαμέρισμα του ιατρού από τον Υπ/μο Μ. Α. της Δ.Α.Θ/Υ.Δ.Ε.ΖΙ/Τμήμα 1ο Εγκλημάτων κατά Ζωής, ο οποίος βρήκε τον ιατρό δεμένο και φιμωμένο σε εμβρυϊκή στάση μέσα σε λίμνη αίματος στο δάπεδο του γραφείου του, διαπιστώνοντας ότι ήταν ήδη νεκρός. Σύμφωνα δε με την αριθμ. πρωτ. .../20-2-2011 ιατροδικαστική έκθεση του ιατρού Ν. Β., επικ. Καθηγητή στο Εργαστήριο Ιατροδικαστικής και Τοξικολογικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο θάνατος του ιατρού οφειλόταν σε απόφραξη των αναπνευστικών οδών (στο διχασμό της τραχείας και στους κυρίους βρόγχους) λόγω εισρόφησης αίματος συνεπεία αιμορραγίας λόγω βαρύτατης κάκωσης ρινός σε συνδυασμό με τουλάχιστον μερική απόφραξη λόγω απώθησης της γλώσσας προς τα πίσω με πίεση από την ταινιοειδή υφασμάτινη αγκύλη του "βρόγχου" εν είδη φιμώτρου. Κατά την εξέταση δε του πτώματος, σύμφωνα με την ίδια ιατροδικαστική έκθεση, διαπιστώθηκε αποκόλληση επιδερμίδας στην οπίσθιο έξω επιφάνεια αριστερού ημιθωρακίου, στην έξω επιφάνεια αριστερού μηρού, στην έσω επιφάνεια δεξιού γόνατος και στην έξω επιφάνεια αριστερού άκρου ποδός και έξω σφυρού αριστερά, συνεπεία ανάπτυξης υψηλής θερμοκρασίας από την πυρκαγιά, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα απανθράκωνε το θύμα, κατά την πρόθεση των κατηγορουμένων, αν δεν επενέβαινε εγκαίρως η Πυροσβεστική. Κατόπιν τούτων, δεν καταλείπεται καμιά αμφιβολία ότι οι κατηγορούμενοι, ευρισκόμενοι σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, από κοινού, κατόπιν συναπόφασης, σκότωσαν τον ιατρό, Α. Φ., έχοντας πλήρη ικανότητα να αντιληφθούν τον άδικο χαρακτήρα της πράξης τους και να ενεργήσουν, σύμφωνα με την αντίληψή τους για το άδικο αυτό. Πιο συγκεκριμένα, αποδείχθηκε ότι είχαν απόλυτη συνείδηση των πράξεών τους, πνευματική διαύγεια και νηφαλιότητα καθ' όλη τη διάρκεια της επίδικης εγκληματικής τους δράσης, αλλά και πριν, όπως και μετά από αυτήν, πράγμα που προκύπτει σαφώς από τα εξής περιστατικά, ήτοι: 1) ο δεύτερος κατηγορούμενος, οδηγώντας τη μοτοσικλέτα, είχε κινηθεί, με συνεπιβάτη τον πρώτο κατηγορούμενο, εντός της πόλεως της Θεσσαλονίκης και κυρίως εντός του κέντρου αυτής, σε ώρες κυκλοφοριακής αιχμής, καταλήγοντας πάντοτε στον προορισμό του, χωρίς δυσχέρεια, 2) από κοινού οι κατηγορούμενοι προσχεδίασαν την είσοδό τους στην οικοδομή όπου το ιατρείο του θύματος και με επιτυχία εκτέλεσαν το σχέδιό τους επιλέγοντας την κατάλληλη στιγμή προς τούτο, ήτοι εκμεταλλευόμενοι τη στιγμή που ένοικος της οικοδομής εξήλθε για να εισέλθουν ταυτόχρονα σ' αυτήν, 3) ο δεύτερος κατηγορούμενος παρατήρησε ότι ο ιατρός χρησιμοποιεί στυλό κόκκινου χρώματος για να συντάξει τη συνταγή και αντέδρασε αμέσως, επισημαίνοντας ότι η συνταγή, συντασσόμενη με τον τρόπο αυτό θα είναι άκυρη, με υπαιτιότητα του ιατρού που επιχειρεί να τους εξαπατήσει, 4) από κοινού οι κατηγορούμενοι προκάλεσαν πυρκαγιά στο ιατρείο για να εξαλείψουν τα ίχνη τους, 5) κατά την αποχώρηση από την οικοδομή μετά την πράξη τους επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν το κλιμακοστάσιο για να μην καθυστερήσουν ή εγκλωβιστούν εντός του ανελκυστήρα, 6) για τη διαφυγή τους από τον τόπο του εγκλήματος χρησιμοποίησαν την δίκυκλη μοτοσικλέτα του δευτέρου, ο οποίος, με απόλυτη ψυχραιμία και νηφαλιότητα, οδήγησε τη μοτοσικλέτα, εν καιρώ νυκτός, στην οικία του πρώτου κατηγορούμενου, που, όπως προαναφέρθηκε, βρισκόταν στα Μετέωρα Θεσσαλονίκης, 7) στην οικία του πρώτου κατηγορουμένου καθάρισαν τα υποδήματα και τα ενδύματά τους από τα ίχνη αίματος του θύματος, 8) τις πρωϊνές ώρες της επομένης ημέρας, ο δεύτερος κατηγορούμενος απέκρυψε το προεκτεθέν μαχαίρι που έφερε και χρησιμοποίησε ως άνω για την επίδικη ανθρωποκτονία, σε ένα δασύλλιο της οδού .... Τα ανωτέρω δεν αναιρούνται, α) σε σχέση με αμφότερους τους κατηγορούμενους εκ του γεγονότος ότι αυτοί κατά το χρόνο τέλεσης του επίδικου εγκλήματος είχαν αποκτήσει την έξη της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών, καθόσον η τοξικομανία καθ' εαυτή δεν σημαίνει και έλλειψη ή μείωση της ικανότητας προς καταλογισμό, λόγω διαταράξεως της συνειδήσεως του κατηγορουμένου, καθόσον η τοξικομανία, αυτή και μόνη, δεν οδηγεί σε έλλειψη ή μείωση της ικανότητας προς καταλογισμό αν δεν προκάλεσε έλλειψη ή μείωση της ικανότητας του κατηγορουμένου να αντιληφθεί τον άδικο χαρακτήρα της πράξης του ή να ενεργήσει σύμφωνα με την αντίληψή του για το άδικο αυτό (βλ. ΑΠ 1837/2006, ΑΠ 173/2013), πράγμα που δεν αποδείχθηκε στην προκειμένη περίπτωση, β) σε σχέση με τον δεύτερο των κατηγορουμένων, εκ του γεγονότος ότι έπασχε από σχιζοειδή διαταραχή της προσωπικότητας και νοητική στέρηση. Και τούτο, διότι ναι μεν, σύμφωνα με την έκθεση ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης της ψυχολόγου Α. - Τ. Χ., αυτός, εξαιτίας της άνω καταστάσεως της υγείας του, τελούσε σε διατάραξη των πνευματικών του λειτουργιών που μπορούσε να τον καταστήσει ανίκανο προς καταλογισμό, όμως, στην προκειμένη περίπτωση, δεν τον κατέστησε ανίκανο ούτε μείωσε την ικανότητα του αυτή, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν. Όσον αφορά δε αυξημένη τάση υποτακτικότητας που τον καθιστούσε εύκολο θύμα εκμετάλλευσης, σύμφωνα με την ίδια έκθεση ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης, η υποτακτικότητα αυτή στην προκειμένη περίπτωση δεν εκδηλώθηκε, δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, ο δεύτερος κατηγορούμενος ενήργησε αυτοβούλως, χωρίς να επηρεάζεται από τον πρώτο κατηγορούμενο, έχοντας και ο ίδιος προηγούμενα με τον θανατωθέντα ιατρό και τον υπάλληλό του. Σημειώνεται ότι το πρώτον στην απολογία του ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ο δεύτερος κατηγορούμενος επιχείρησε να εμφανίσει ότι ήταν πειθήνιο όργανο του συγκατηγορουμένου του και ότι λόγω της αυξημένης υποτακτικότητας, εξαιτίας της νοητικής στέρησης, έπραττε ό,τι ο τελευταίος του υπέβαλε αναντίρρητα, ενώ τέτοιο ισχυρισμό δεν προέβαλε, ούτε στην απολογία του ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, ούτε και κατά την ανάπτυξη των ισχυρισμών του για τον μειωμένο καταλογισμό ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου. Άλλωστε, κατά την ανάπτυξη των τελευταίων από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αρνήθηκε οποιαδήποτε συμμετοχή του στο επίδικο έγκλημα. Κατ' ακολουθίαν, πρέπει οι κατηγορούμενοι να κηρυχθούν ένοχοι των αποδιδομένων σ' αυτούς πράξεων 1) της ανθρωποκτονίας από πρόθεση κατά συναυτουργία, απορριπτομένου του ισχυρισμού τους για μεταβολή της κατηγορίας σε βαριά ή θανατηφόρα σωματική βλάβη, 2) του εμπρησμού με πρόθεση, από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα, κατά συναυτουργία και 3) της οπλοχρησίας, ως προς μόνον τον δεύτερο των κατηγορουμένων. Τέλος, πρέπει να απορριφθούν οι αυτοτελείς ισχυρισμοί των κατηγορουμένων για αναγνώριση στο πρόσωπό τους των ελαφρυντικών περιστάσεων του άρθρου 84§2 δ' και ε' ΠΚ, καθόσον: α) σε σχέση με την περίσταση του άρθρ. 84§2 δ', δεν επικαλέσθηκαν ούτε απέδειξαν συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει ότι μεταμελήθηκαν και για το λόγο αυτό επιζήτησαν, ειλικρινά και όχι προσχηματικά, να άρουν ή να μειώσουν τις συνέπειες των πράξεών τους, εκδηλώνοντας εμπράκτως ειλικρινή μεταμέλεια. Και τούτο δεδομένου ότι για τη συνδρομή της εν λόγω ελαφρυντικής περίστασης δεν αρκεί ότι ο δράστης ζήτησε απλώς συγνώμη ή έδειξε καλή διαγωγή στις φυλακές ή ομολόγησε απλώς τις πράξεις του (βλ. ΑΠ 1528/2009 Ποιν. Λογ. Θ' 778, ΑΠ 759/2004 ΠΧΡ ΝΕ, 503), β) σε σχέση με την ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84§2ε' ΠΚ, οι κατηγορούμενοι κρατούντο συνεχώς στις φυλακές από 20-12-2011, δεν επικαλέσθηκαν δε ούτε απέδειξαν συμπεριφορά εντός του σωφρονιστικού καταστήματος προδήλως διακριτή της συνήθους συμπεριφοράς του κρατουμένου που να συνέχεται με εξαιρετική και οπωσδήποτε βελτίωση της συμπεριφοράς τους και του χαρακτήρα του (βλ. και ΑΠ 608/2013), δεδομένου ότι τέτοια συμπεριφορά δεν συνιστά απλώς η καλή διαγωγή που επέδειξαν εντός της φυλακής, εργαζόμενοι, χωρίς να τιμωρηθούν πειθαρχικά, διότι αυτή είναι η επιβαλλόμενη από τους κανόνες της φυλακής συμπεριφορά των κρατουμένων. Το γεγονός δε ότι παρακολουθούν πρόγραμμα απεξάρτησης από τις ναρκωτικές ουσίες εκτός της φυλακής, δεν αναιρεί τα παραπάνω, καθόσον δεν προέκυψε απεξάρτηση εξαιτίας της συμμετοχής τους στο πρόγραμμα, ούτε ότι τούτο είχε ως συνέπεια την εξαιρετική βελτίωση της συμπεριφοράς τους." 

Με την κρινόμενη αίτηση ο ανωτέρω καταδικασθείς, ζητά την προς το συμφέρον του επανάληψη της διαδικασίας που περατώθηκε αμετάκλητα, όπως ήδη αναφέρθηκε, προβάλλοντας ως λόγους επί λέξει τα παρακάτω "Προς θεμελίωση του ισχυρισμού μου σχετικά με την αθώωσή μου προσάγω και επικαλούμαι: 
ι. Βιντεοσκοπημένο υλικό (που δεν συμπεριλαμβανόταν στη δικογραφία), τμήμα του USB Stick, με την ονομασία "Κ. Ν.", από το οποίο προκύπτει ανενδοίαστα ότι ο Μ. Κ., βοηθός του ατυχούς θύματος ιατρού Α. Φ., αποχωρεί τελευταίος από τον χώρο του ιατρείου στις 21.06 της 19ης Δεκεμβρίου 2011, γεγονός που ανατρέπει πλήρως την κατά την εκδίκαση της υπόθεσης βεβαιότητα ότι "οι κατηγορούμενοι ήταν αυτοί που αποχώρησαν τελευταίοι από το ιατρείο", χώρο του συμβάντος, στις 20.15 της 19ης Δεκεμβρίου 2011.
Βάσει του υλικού αυτού από τις εξωτερικές κάμερες της οδού ..., ο Μ. Κ. αποχωρεί μετά βεβαιότητας, όχι στις 19.15 (όπως αναφέρεται στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια Δικαστική Απόφαση), ούτε στις 19.30 περίπου (όπως ισχυρίζεται ο ίδιος σε μία από τις καταθέσεις του) ούτε στις 8 παρά (που αναφέρει σε άλλη κατάθεση), αλλά στις 21.06 δηλαδή μία ώρα περίπου μετά τους κατηγορούμενους. Η ταυτοποίηση του Μ. Κ. με το πρόσωπο του βιντεοσκοπημένου υλικού προκύπτει από τα ρούχα που φορούσε εκείνη την ημέρα (ένορκη κατάθεση θυρωρού πολυκατοικίας Γ. Κ.), τον σωματότυπό του (ψηλός και ογκώδης), το σχήμα του κεφαλιού (από φωτογραφίες που δόθηκαν) και τον τρόπο βάδισής του στο βίντεο. Αντιστοίχως, άνευ αμφιβολιών προκύπτει και η ταυτοποίηση των δύο κατηγορουμένων, ήτοι του Ι. Κ. και του Α. Δ. ή Τ., οι οποίοι αποτελούν τα πρόσωπα που καταγράφηκε να εισέρχονται στις 19.30 στην πολυκατοικία. Μάλιστα, ο Α. Δ. εντοπίζεται πρώτη φορά στο βίντεο στις 19.26 να έρχεται από το απέναντι πεζοδρόμιο και να στέκεται σε απόσταση από το θυροτηλέφωνο της πολυκατοικίας.
Συνεπώς ως νέα απόδειξη προκύπτει ότι ούτε ήταν σε θέση να ακούσει την συνομιλία μεταξύ Κ. και Κ., όπως ισχυρίζεται ο Ι. Κ., ούτε ήταν εκνευρισμένος. Αντίθετα, ενισχύεται ο ισχυρισμός του ότι περίμενε μεγάλο χρονικό διάστημα στο μηχανάκι και πήγε να πει στον Ι. Κ. ότι θα φύγει. Περαιτέρω, προκύπτει ως νέα απόδειξη μετά βεβαιότητας ότι ο Μ. Κ. αποχώρησε τελευταίος, καθώς ήταν κρυμμένος μέσα στο ιατρείο και παρέμεινε σε αυτό μία ώρα περίπου μετά τη φυγή των κατηγορουμένων.
Τούτο ενδεικνυόταν μεν από τις συνεχείς αναφορές (στον Γ' Ειδικό Ανακριτή, στο Πρωτοβάθμιο αλλά και στο Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο) του Ι. Κ. στο γεγονός ότι ο Μ. Κ. ήταν κρυμμένος μέσα, τώρα ωστόσο ύστερα από την βιντεοσκοπική καταγραφή θεμελιώνεται με πλήρη ασφάλεια και καθίσταται βέβαιο γεγονός, αναιρώντας τα αναφερόμενα από τον Μ. Κ. στην κατάθεσή του στο Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο ότι "κλείδωσε το ιατρείο και έφυγε, αφήνοντας τον Α. Φ. μέσα" ως προδήλως ψευδή.
Υπό το φως της νέας αυτής βέβαιης απόδειξης καθίσταται πρόδηλο ότι ούτε η πράξη του εμπρησμού τελέστηκε από εμένα, καθόσον η παρουσία του Κ. στον χώρο και η ύστερη έξοδός του από το κτίριο μεταθέτει χρονικά την πράξη του εμπρησμού και υποδεικνύει αυτόν ως πραγματικό δράστη, ούτε όμως και η πράξη της ανθρωποκτονίας, καθόσον ο τρόπος επέλευσης του θανάτου του ατυχούς ιατρού από εισρόφηση αίματος (απόφραξη κύριων βρόγχων ...) δεν δικαιολογείται με την παραμονή στον χώρο του προσώπου του Κ.. Εξάλλου, υπό το φως της νέας αυτής απόδειξης εξηγούνται τόσο οι θόρυβοι που κατέθεσε ότι άκουγε ο Ι. Σ. "σαν μετακόμιση από το διαμέρισμα του Α. Φ. στις 20.15" που σύμφωνα με το βίντεο είχαν ήδη αποχωρήσει οι κατηγορούμενοι, όσο και το γεγονός ότι το γραφείο του Α. Φ. βρέθηκε αναποδογυρισμένο (φωτογραφίες αυτοψίας) και ο ίδιος ο Α. Φ. βρέθηκε μπροστά στην πόρτα της αποθήκης με λυμένα τα πόδια (φωτογραφίες αυτοψίας), όσο και το γενετικό υλικό του Φ. (αίμα) που βρέθηκε στην κάσα της πόρτας, αλλά και ο θόρυβος από την πτώση του στο πάτωμα σε χρόνο που έπεται της αποχώρησης των δύο κατηγορουμένων.
2. Πληθώρα δημοσιευμάτων από τον ηλεκτρονικό τύπο, στα οποία γίνεται αναφορά για την σύλληψη του Μ. Κ. στις 03/02/2012, με την κατηγορία της Διακίνησης και Εμπορίας Ναρκωτικών/Ψυχοτρόπων Ουσιών με Χρήση Πλαστών Συνταγών που ανήκαν στον εκλιπόντα Ψυχίατρο, Α. Φ.. Ως βέβαιο γεγονός προκύπτει από τα εν λόγω δημοσιεύματα η σύλληψη του Κ. για Διακίνηση και Εμπορία Ναρκωτικών/Ψυχοτρόπων Ουσιών με Χρήση Πλαστών Συνταγών που ανήκαν στον εκλιπόντα Ψυχίατρο Α. Φ. και έλαβε χώρα ύστερα από τον θάνατό του.
3. Η από 03.03.2022 ένορκη βεβαίωση του Β. Τ. του Σ., Αστυνομικού υπηρετούντος στα επίμαχα χρονικά διαστήματα στην Ομάδα Πρόληψης και Καταστολής του Εγκλήματος (Ο.Π.Κ.Ε.) Νομού Σερρών, από την οποία αποδεικνύεται πέραν κάθε αμφιβολίας τόσο η κομβικής σημασίας σύλληψη του Μ. Κ. στις 03/02/2012 με την κατηγορία της Διακίνησης και Εμπορίας Ναρκωτικών/Ψυχοτρόπων Ουσιών με Χρήση Πλαστών Συνταγών που ανήκαν στον εκλιπόντα Ψυχίατρο Α. Φ., όσο και το αναμφισβήτητο γεγονός της επανειλημμένης σύλληψης του Μ. Κ. - γνωστού στους κύκλους της Αστυνομίας και των Τοξικομανών ως Πόρκυ - μέσα στο διάστημα από το 2012 έως το 2015 και από το 2015 και εφεξής, όσο όμως και η ευθεία συμμετοχή του στην εγκληματική ενέργεια της θανάτωσης του ιατρού Φ. που προκύπτει από την εξωδικαστική ομολογία του ενώπιον του εν λόγω αστυνομικού, κατά την οποία "στην περίπτωση της ανθρωποκτονίας του γιατρού Α. Φ. είχε παραμείνει στον χώρο του εγκλήματος και τα έκανε μαντάρα για να καλύψει τα ίχνη του" και από την βάσει του βιντεοσκοπημένου υλικού παραμονή του στον χώρο του ιατρείου μία τουλάχιστον ώρα μετά την αποχώρηση των δύο κατηγορουμένων, παραμονή του που εξυπηρέτησε τις ανάγκες συσκότισης της υπόθεσης και απάλειψης των προσωπικών του ιχνών και στοιχείων.
4. Η από 23.12.2021 ένορκη βεβαίωση του Σ. Φ. του Χ. και της Α., συγγραφέα, ενώπιον Συμβολαιογράφου, από την οποία προκύπτει άνευ ετέρου τόσο η ευχερώς αντιληπτή από αυτόν νοητική κατάστασή μου λόγω της Διαταραχής στο Αυτιστικό Φάσμα και η γενικότερη μη βίαιη συμπεριφορά μου σε συνδυασμό με την κοινωνική προθυμία και την τάση προσφοράς μου, όσο και η εμπλοκή του Μ. Κ. στην επίμαχη υπόθεση. Ειδικότερα δε από την αναφορά ενός περαστικού απεγκλωβισμού εκ μέρους μου μιας ΑΜΕΑ από φωτιά στο διαμέρισμά της καταλήγει στη διαπιστωτική κρίση αποκλεισμού οποιασδήποτε εμπλοκής μου στην πράξη εμπρησμού στο ιατρείο του Α. Φ., ενώ από την αναφορά περιστατικών βίας και απειλών σε βάρος του για αποφυγή κατάθεσης σε βάρος του Κ. διατυπώνει τη βεβαιότητά του για την εμπλοκή του Κ. στην υπόθεση δολοφονίας του ιατρού Φ.. Εμπλοκή που αποδεικνύεται τόσο από το γεγονός ότι αυτός διακανόνιζε ως βοηθός του Ψυχίατρου Α. Φ. τη χορήγηση φαρμάκων στους τοξικομανείς που δεν συμμετείχαν στα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ, αλλά και από το γεγονός ότι τον συνέλαβαν με τα συνταγολόγια, τις σφραγίδες του γιατρού και 2400 χάπια στην κατοχή του, όσο κυρίως και από τα συμβάντα απειλών και βίας που πρόδηλα ενορχηστρώθηκαν από αυτόν σε βάρος του, για να τον αποτρέψουν να καταθέσει και να καταγγείλει όσα γνώριζε για την παράνομη δράση του.
5. Η από 16.03.2022 ιατροδικαστική έκθεση του ειδικού ιατροδικαστή κ. Α. Σ. του Γ., από την οποία αποδεικνύεται πέραν κάθε αμφιβολίας η εσφαλμένη ουσιαστική βάση της προσβαλλόμενης απόφασης σε σχέση με τα πραγματικά στοιχεία που δέχθηκε ως δεδομένα και εν τέλει σε σχέση με την έλλειψη εκ μέρους μου οποιουδήποτε κινήτρου για οργάνωση και εκτέλεση των επίμαχων πράξεων και συνακόλουθα η αθωότητά μου για τις εγκληματικές πράξεις που μου αποδόθηκαν.
Αναλυτικότερα:
5.1. Στο Σκεπτικό της Απόφασης του Δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου (ΜΟΕ) αναφέρεται ότι ο Α. Δ. τελούσε υπό καθεστώς ΥΠΕΡΔΙΕΓΕΡΣΗΣ. Το δεδομένο αυτό προκύπτει ΜΟΝΟ από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος κατηγορίας Α. Ψ. (πρώην συντρόφου του 1ου κατηγορούμενου και τοξικομανούς) η οποία δήλωσε "... αλλά σε μεγάλες ποσότητες φέρνουν νεύρα, είναι κατασταλτικά χάπια, αλλά σε ποσότητα τύπου 1 καρτέλα το πρωί και 1 το βράδυ ... φέρνουν ΥΠΕΡΔΙΕΓΕΡΣΗ ..., η πολύ χρήση χαπιών δημιουργεί ΥΠΕΡΔΙΕΓΕΡΣΗ ...". Αντίθετα, οι δύο (2) καθηγητές Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας, Ν. Β. και Μ. Τ. δήλωσαν ότι ο Α. Δ. τελούσε πιθανότατα υπό καταστολή, συμπληρώνοντας ότι μόνο η χρήση διεγερτικού θα έφερνε παράδοξες παρενέργειες, ενώ η επιθετικότητα είναι χαρακτηριστικό κυρίως της προσωπικότητας κάποιου.
Επιπρόσθετα, ο Α. Δ. ήταν ήδη υπό την επήρεια Vulbegal και Suboxone με συνέπεια να μην έχει ΚΙΝΗΤΡΟ για καμία επιθετική ενέργεια, διότι είχε πλήρη φαρμακευτική κάλυψη του εθισμού του και ήδη συνταγογραφημένα φαρμακευτικά σκευάσματα.
Συνεπώς, η παραδοχή της προσβαλλόμενης απόφασης περί της κατάστασης υπερδιέργερσής μου, παραδοχή που θεμελιώθηκε στην αποδεικνυόμενη με την από 16.03.2022 ιατροδικαστική Γνωμοδότηση ως εξαιρετικά επισφαλή - κατάθεση της μάρτυρος Ά. Ψ., πάσχει προδήλως ως λανθασμένη.
5.2. Από την έκθεση Εργαστηριακής Πραγματογνωμοσύνης του τμήματος ανάλυσης βιολογικών υλικών και τα αποσταλέντα προς εξέταση πειστήρια από την αυτοψία προκύπτει ότι οι γενετικοί τύποι του Δ. Α. ανευρίσκονται μόνο σε ένα αποτσίγαρο (Δείγμα 20) στον έκτο όροφο (το ιατρείο βρισκόταν στον δεύτερο όροφο), ενώ σε βασικά πειστήρια όπως είναι το Δείγμα 19Α (λάμα σουγιά) 19Β (λαβή σουγιά), 15, 16, 17Α 17Β (δερμάτινα παπούτσια-μπλούζα-παντελόνι) Δείγμα 18 μπουφάν δεν υπήρχε κανένα ίχνος του παρά μόνο του Ι. Κ. και του Α. Φ.. Ωστόσο, σύμφωνα με την προσβαλλόμενη απόφαση "... Σημειώνεται ότι ο δεύτερος κατηγορούμενος έπληξε τον ιατρό με μαχαίρι ... προκαλώντας του τραύματα στη δεξιά μετωπιαία χώρα, στο πτερύγιο του δεξιού ωτός και... δεξιάς προωτίας χώρας ... Με τα δε επανειλημμένα χτυπήματα με τα χέρια τους οι κατηγορούμενοι προκάλεσαν στον ιατρό βαρύ κάταγμα ρινικών οστών, θλαστικά τραύματα... αρχικά τον φίμωσαν με φουλάρι του δεύτερου που κρατούσε ο ίδιος".
Από την επιστημονική ανάλυση στο πλαίσιο της προκείμενης από 16.03.2022 ιατροδικαστικής Γνωμοδότησης των στοιχείων της Εργαστηριακής Πραγματογνωμοσύνης του Τμήματος Βιολογικών Υλικών DNA και των χαρακτηριστικών του λεγόμενου παλαιστινιακού φουλαριού που φορούσα την επίμαχη ημέρα προκύπτουν με βεβαιότητα τα εξής δεδομένα:
5.2.1. Τα αποτελέσματα DNA δείχνουν με σαφήνεια ότι, αν ο ΔΖΟΡΟΥΧΩΒ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ είχε διαπληκτιστεί με τον Α. Φ. ή είχε συνεργαστεί με οποιονδήποτε τρόπο με τον συγκατηγορούμενο του Ι. Κ., θα έπρεπε να εμφανίζεται σε πολλαπλά σημεία ο γενετικός του τύπος. Μάλιστα ο τρόπος που περιγράφονται οι πράξεις του (χτυπήματα, γροθιές, κλωτσιές) δεν δικαιολογούν την απουσία γενετικού τύπου του Α. Δ. στα παπούτσια του, Δείγμα 14,14Β που κατασχέθηκαν.
5.2.2. Όσον αφορά τα Δείγματα 19Α (Λάμα Σουγιά) εμφανίστηκε ανάμειξη βιολογικού υλικού του Α. Φ. και του Ι. Κ., ενώ στο 19Β (Λαβή Σουγιά) ανευρέθηκε του Α. Φ..
Συνεπώς ο γενετικός τύπος του Δ. Α. δεν προσδιορίστηκε σε κανένα από τα παραπάνω.
5.2.3. Εξάλλου, αν τα τραύματα του θύματος είχαν προέλθει από τον Α. Δ., όπως δέχεται η προσβαλλόμενη απόφαση, αφενός μεν έπρεπε να ανευρεθούν στο θύμα κατάγματα σε ευαίσθητες οστικές περιοχές όπως κάταγμα του οφθαλμικού κόγχου, των ζυγωματικών οστών, του κροταφικού οστού ή κακώσεις οδόντων γεγονός που δεν αποδείχτηκε νεκροτομικά, αφετέρου δε θα έπρεπε να υφίστανται ευρήματα DNA επί του θύματος, που δεν προέκυψαν και περαιτέρω τραύμα και στον ίδιο που επίσης δεν προέκυψε.
5.2.4. Τέλος, κανένα από τα αναφερόμενα στην Εργαστηριακή Πραγματογνωμοσύνη του Τμήματος Βιολογικών Υλικών DNA υφάσματα [τεμάχιο υφάσματος με ρίγες (Εργαστηριακό Πειστήριο 20) το οποίο έφερε σε όλη την επιφάνειά του καστανέρυθρη ουσία (Πειστήριο 21) και τεμάχιο υφάσματος με την ένδειξη "Skateup" επαναλαμβανόμενο μοτίβο το οποίο έφερε σε όλη την επιφάνειά του καστανέρυθρη ουσία (Πειστήριο 22)] δεν ταυτίζεται με το αναφερόμενο στην προσβαλλόμενη απόφαση Παλαιστινιακό Φουλάρι που φορούσα τω όντι και το οποίο προσκομίζεται το πρώτον ως Επισυναπτόμενο Έγγραφο με αριθμό ... στην Ιατροδικαστική Γνωμοδότηση του Α. Σ.. Από το νέο αυτό στοιχείο προκύπτει αναμφίβολα ότι ο ατυχής γιατρός Φ. φιμώθηκε από τον συγκατηγορούμενό μου Ι. Κ. "με ένα μαντήλι", όπως κατέθεσε αυτός ήδη ενώπιον του Ανακριτή, προφανώς από τα ως άνω μαντήλια πειστήρια, τα οποία δεν ανήκαν σε μένα ούτε χρησιμοποιήθηκαν από εμένα, όπως συνάγεται από την έλλειψη ευρημάτων βιολογικού υλικού μου επί αυτών. Κατά τούτο, τα αναφερόμενα στην προσβαλλόμενη απόφαση περί φίμωσης "με φουλάρι του δεύτερου που κρατούσε ο ίδιος" αποδεικνύονται ως ψευδή στοιχεία που παραπλάνησαν τους δικάσαντες δικαστές, διαμορφώνοντας ψευδή αποδεικτική βάση που οδήγησε στη δικαστική πλάνη.
5.3. Από την αξιολόγηση των στοιχείων έρευνας της προκείμενης από 16.03.2022 ιατροδικαστικής Γνωμοδότησης συνάγεται με απόλυτη βεβαιότητα η έλλειψη κινήτρου στο πρόσωπό μου για εγκληματική ενέργεια. Όπως σημειώνεται αναλυτικότερα εκεί, "ο Α. Δ. ήταν υπό την επήρεια Vulbegal και Suboxone άρα σε καταστολή και ΧΩΡΙΣ ΚΙΝΗΤΡΟ για δολοφονική ενέργεια ή άλλη ακραία εγκληματική πράξη, προκειμένου να εξασφαλίσει την απαραίτητη γι' αυτόν δόση ή υποκατατάστατο ουσίας, διότι είχε την φαρμακευτική κάλυψη του εθισμού του".
5.4. Από την αξιολόγηση των στοιχείων της δικογραφίας και ειδικότερα της Ιατροδικαστικής Έκθεσης, της Έκθεσης Αυτοψίας και των συνημμένων Φωτογραφιών έρευνας της προκείμενης από 16.03.2022 ιατρό Γνωμοδότησης προκύπτει ως αιτία θανάτου η "εισρόφηση αίματος - απόφραξη κυρίων βρόγχων - κατάγματα ρινός μερική απόφραξη στόματος με ώθηση γλώσσας προς τα πίσω με πίεση υπό αγκύλη εν είδει φίμωτρου υφασμάτινου". Καθώς, μάλιστα, όπως σημειώνεται στην επικαλούμενη ως νέο στοιχείο ιατροδικαστική Γνωμοδότηση, "δεν παρατηρήθηκαν κατάγματα οστών του θόλου και της βάσεως του κρανίου", αλλά μόνον "περιορισμένη υπαραχνοειδης αιμορραγία δεξιά κάτω επιφάνεια του κροταφικού λοβού του εγκεφάλου", καθίσταται πρόδηλο ότι τα αναφερόμενα στην προσβαλλόμενη απόφαση σχετικά με τα "επανειλημμένα χτυπήματα ... στον ιατρό" ανατρέπονται πλήρως υπό το φως των πραγματικών στοιχείων της ιατροδικαστικής Γνωμοδότησης που θεωρεί με απολυτότητα ότι τα τραύματα του θύματος δεν προέρχονται από εμένα, αφενός γιατί δεν ανευρέθηκε σε μένα ή στο θύμα ανάλογο γενετικό υλικό, αφετέρου γιατί τότε θα έπρεπε να ανευρεθούν στο θύμα κατάγματα σε ευαίσθητες οστικές περιοχές, όπως κάταγμα του οφθαλμικού κόγχου, των ζυγωματικών οστών, του κροταφικού οστού ή κακώσεις οδόντων γεγονός που δεν αποδείχτηκε νεκροτομικά.
5.5. Υπό το φως των ανωτέρω και συναξιολογώντας τα πορίσματα της Επιστήμης σε σχέση με την ανυπαρξία συσχέτισης της Διεγερσιμότητας/Υπεραγρύπνησης με την Επιθετικότητα/Βιαιότητα, την εγχώρια και τη διεθνή βιβλιογραφία καθώς και την ιατροδικαστική εμπειρία η από 16.03.2022 ιατροδικαστική Γνωμοδότηση καταλήγει με βεβαιότητα στο συμπέρασμα ότι αν το Δικαστήριο είχε αυτά τα νεότερα στοιχεία θα έκρινε ότι δεν είχα την παραμικρή συμμετοχή στην εκτέλεση των εγκληματικών πράξεων που μου αποδόθηκαν.
6. Η από 16.03.2022 Εγκληματολογική Τεχνική Έκθεση της Δρ.. Τ. Χ.. PhD. CPsvch, AFBPsS. CScL MSc Κλινικής Νευροψυχολογίας, MSc Εγκληματολογίας και Δικαστικής Ψυχολογίας, από την οποία προκύπτει, με την επίκληση και αξιολόγηση όλων των τεθέντων υπόψιν της νέων πραγματικών στοιχείων καθώς και των επιστημονικών δεδομένων, ότι ο Α. Τ.-λόγω και του συνδρόμου Asperger's-δεν είναι δυνατόν να είναι ο δράστης ανθρωποκτονία, τα άτομα με Σύνδρομο Asperger's αδυνατούν να αναπτύξουν τέτοιες συμπεριφορές.
Ωστόσο, ως ιδιαίτερα σημαντική κρίνεται η επισκόπηση της εν λόγω Τεχνικής Έκθεσης και για τον πρόσθετο λόγο ότι περιέχει συγκεντρωμένα τα κρίσιμα νέα και άγνωστα στους δικάσαντες δικαστές πραγματικά στοιχεία, όπως ιδίως α) τις Είκοσι τρεις (23) Έγχρωμες Φωτογραφίες, οι οποίες δεν συμπεριλαμβάνονταν μέσα στη δικογραφία (Αναγνωστέα Έγγραφα- Πρακτικά, ΜΟΔ και ΜΟΕ), β) το USB Stick που περιέχει βιντεοσκοπημένο υλικό (με απουσία Διαβιβαστικού ή/και Έκθεσης Δήμευσης- Παράδοσης και δεν συμπεριλαμβανόταν μέσα στη δικογραφία (Αναγνωστέα Έγγραφα- Πρακτικά, ΜΟΔ και ΜΟΕ), γ) Φωτογραφίες μέσω Screenshot από το βιντεοσκοπημένο υλικό της οδού Κ. Ν., αριθμός 20 (είσοδος της οικοδομής) που δεν συμπεριλαμβάνονταν μέσα στη δικογραφία (Αναγνωστέα Έγγραφα Πρακτικά, ΜΟΔ και ΜΟΕ) με την πραγματική ώρα αποχώρησης του Μ. Κ. και 6) Φωτογραφίες από τις οδούς του βιντεοσκοπημένου υλικού που είναι διαθέσιμο στα Αναγνωστέα Έγγραφα (μέσω Google Maps), αλλά δεν συμπεριλαμβανόταν στο USB stick.
Από τα εν λόγω νέα και άγνωστα κατά την έκδοση της απόφασης πραγματικά στοιχεία συνάγονται ανεπιφύλακτα στο πλαίσιο της επικαλούμενης Τεχνικής Έκθεσης τα εξής:
6.1. Ο Μ. Κ. δεν αποχωρεί μετά βεβαιότητας ούτε στις 19.15 (Δικαστικές Αποφάσεις), ούτε στις 19.30 περίπου (που ισχυρίζεται ο ίδιος σε μία από τις καταθέσεις του) ούτε στις 8 παρά (που αναφέρει σε άλλη κατάθεση) αλλά στις 21.06 σύμφωνα με το βιντεοσκοπημένο υλικό από την ... (και δεν έχει εμφανίσει άλλοθι).
6.2. Ταυτοποιήθηκε από τα ρούχα που φορούσε εκείνη την ημέρα (ένορκη κατάθεση θυρωρού πολυκατοικίας Γ. Κ.), τον σωματότυπό του (ψηλός και ογκώδης), το σχήμα του κεφαλιού (από φωτογραφίες που δόθηκαν) και τον τρόπο βάδισής του στο βίντεο.
Αντιστοίχως, ταυτοποιήθηκαν οι δύο κατηγορούμενοι Ι. Κ. και Α. Δ. να εισέρχονται στις 19.30 στην πολυκατοικία.
6.3. Ο Α. Δ. εντοπίζεται πρώτη φορά στο βίντεο στις 19.26 να έρχεται από το απέναντι πεζοδρόμιο και να στέκεται σε απόσταση από το θυροτηλέφωνο της πολυκατοικίας.
Συνεπώς, ως νέα απόδειξη προκύπτει ότι ούτε ήταν σε θέση να ακούσει την συνομιλία των δύο, όπως ισχυρίζεται ο Ι. Κ., ούτε ήταν εκνευρισμένος. Ενισχύεται ο ισχυρισμός του ότι περίμενε μεγάλο χρονικό διάστημα στο μηχανάκι και πήγε να πει στον Ι. Κ. ότι θα φύγει.
6.4. Προκύπτει μετά βεβαιότητας ότι ο Μ. Κ. ήταν κρυμμένος μέσα στο ιατρείο και εξήλθε από αυτό στις 21.06. Τούτο επιβεβαιώνεται επιπρόσθετα και από τις συνεχείς αναφορές του Ι. Κ. (στον Γ' Ειδικό Ανακριτή, στο Πρωτοβάθμιο και στο Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο) ότι ο Μ. Κ. ήταν κρυμμένος μέσα και δεν ήθελε - δήθεν - να εμπλακεί. Επιβεβαιώνεται πλήρως, περαιτέρω, από το γεγονός ότι ο μάρτυρας Ι. Σ. κατέθεσε ότι "ακούγονταν θόρυβοι σαν μετακόμιση από το διαμέρισμα του Α. Φ. στις 20.15" που σύμφωνα με το βίντεο είχαν ήδη αποχωρήσει οι κατηγορούμενοι.
6.5. Το γραφείο του Α. Φ. βρέθηκε αναποδογυρισμένο (φωτογραφίες αυτοψίας), γεγονός που συνδέεται με τον θόρυβο που άκουσε ο μάρτυρας Ι. Σ., ενώ παράλληλα βρέθηκαν σκορπισμένα στο πάτωμα ψυχοτρόπα φάρμακα και ναρκωτικές ουσίες (φωτογραφίες αυτοψίας οι οποίες δεν αναφέρονται και δεν σχολιάζονται από κανέναν Πραγματογνώμονα), ώστε να θεωρηθεί ότι επρόκειτο για ληστεία.
6.6. Ο γιατρός Α. Φ. βρέθηκε μπροστά στην πόρτα της αποθήκης με λυμένα τα πόδια (φωτογραφίες αυτοψίας), στοιχείο που αποδεικνύει ότι είχε σηκωθεί να ζητήσει βοήθεια. Έπεσε με το πρόσωπο και άφησε γενετικό υλικό του (αίμα) στην κάσα της πόρτας (θόρυβος από πτώση στο πάτωμα). Καθώς δεν υπάρχουν ευρήματα DNA και ιατροδικαστικά για πάλη ή χτυπήματα από εμένα και για χτυπήματα από τον συγκατηγορούμενό μου, καθίσταται πρόδηλο ότι ο κρυμμένος στο ιατρείο Μ. Κ. ήταν αυτός που κλώτσησε τον Α. Φ., με αποτέλεσμα να σπάσουν τα πλευρά στο κάτω μέρος τους και να επέλθει το συντριπτικό κάταγμα ρινός (βλ. Ιατροδικαστική Έκθεση) από την πτώση του θύματος στο πάτωμα.
6.7. Στον εντοπισμό εγκληματικής συμπεριφοράς αλλά και στη διερεύνηση περιστατικών απάτης υπάρχουν 3 παράγοντες που συνήθως χαρακτηρίζουν ένα έγκλημα. Το κίνητρο, η ευκαιρία να το πράξει κάποιος και η εκλογίκευση (rationalisation) της πράξης. Στο συγκεκριμένο έγκλημα ο μόνος ο οποίος είχε το κίνητρο (χρηματικό από τη διάθεση των κλοπιμαίων) ήταν ο Μ. Κ.. Η δράση του είναι ανεξέλεγκτη και χαρακτηρίζεται από ένα αίσθημα μεγαλείου (χαρακτηριστικά όλων των κατά συρροή εγκληματιών - δολοφόνων ή απατεώνων - καθώς θεωρούν δεν θα συλληφθούν ποτέ), αλλά και το γεγονός ότι είναι βίαιος και αδίστακτος και άρα δεν δίνει αξία στην ανθρώπινη ζωή και στο αν θα πληγώσει κάποιον με τις πράξεις του (a typical sociopath). Εξάλλου, το γεγονός ότι βρέθηκαν τα κλοπιμαία σε αυτόν μόνο από τους τρεις, επιβεβαιώνει ότι αυτός ήταν ο δράστης και ότι το κίνητρό του ήταν χρηματικό.
7. Η από 16.03.2022 Συμπληρωματική - Επεξηγηματική Ψυχιατρική Πραγματογνωμοσύνη Α. Δ. που συντάχθηκε από την Δρ. Α. Χ., από την οποία προκύπτει η επιστημονική διαπίστωση ότι "ο Α. Δ. αποτέλεσε το τέλειο θύμα εφόσον παρουσίαζε όλα τα νοητικά και κλινικά χαρακτηριστικά εκείνα που θα τον απέτρεπαν από το να υπερασπιστεί τον εαυτό του, επικοινωνώντας και τις λεπτομέρειες της θυματοποίησής του από τον συγκατηγορούμενο Ι. Κ.".
Ήδη από τη ληφθείσα υπόψη Ψυχιατρική Πραγματογνωμοσύνη χαρακτηριζόταν ο Α. Δ. ή Τ. ως "χαμηλής διανοητικής ανάπτυξης, υποβόλιμος, με έλλειψη αυτοπεποίθησης, αυτοκαταστροφική και όχι ετεροκαταστροφική συμπεριφορά. Έχει αδύναμη βούληση και ανεπαρκείς δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων ενώ είναι ιδιαιτέρως επιρρεπής σε αγχογόνες συνθήκες λόγω χρόνιας Διαταραχής Μετατραυματικού Στρες. Δεν επιδιώκει συχνές κοινωνικές επαφές και έχει ένα περιορισμένο εύρος δραστηριοτήτων. Δεν πληροί τα κριτήρια της Αντικοινωνικής Διαταραχής της Προσωπικότητας εκ των οποίων η ευερεθιστότητα, η επιθετικότητα, ο κυνισμός και οι μισανθρωπικές πεποιθήσεις αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της διάγνωσης. Η παρορμητικότητα η οποία σε αρκετές περιστάσεις διαφαίνεται να τον χαρακτηρίζει οφείλεται κατ' αποκλειστικότητα στην αδυναμία μάθησης από προηγούμενες εμπειρίες και είναι αυτό - καταστροφικής και όχι ετερο - καταστροφικής φύσης".
7.1. Η προσκομιζόμενη 2η Συμπληρωματική-Επεξηγηματική Ψυχιατρική Πραγματογνωμοσύνη βασίζεται στα εξής νέα δεδομένα που εξασφαλίζουν την καινοφάνειά της: α) την νεότερη (5η) έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th GR Edition, 2013) που αντικατέστησε το DSM-IV (1994), β) το Διεθνές Πρωτόκολλο "Αξιολόγηση και Διαχείριση Ψυχικών Διαταραχών σε Άτομα με Νοητική Αδυναμία" (National Institute for Clinical Excellence, NICE, 2016), γ) το Πρωτόκολλο με τις Κατευθυντήριες Γραμμές Συνέντευξης για τους ευάλωτους μάρτυρες με Νοητική Αδυναμία ή Μαθησιακές Δυσκολίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης του Ηνωμένου Βασιλείου για την επίτευξη υψηλής ποιότητας στοιχείων (Achieving Best Evidence, Ministry of Justice, 2011), τα οποία επιτάσσουν την χορήγηση της ακόλουθης συστοιχίας διαγνωστικών- ψυχομετρικών δοκιμασιών, σε ενήλικες με υποψία νοητικής δυσλειτουργίας ή/και αδυναμίας και την χρήση της Γνωστικής Αναπαράστασης- Συνέντευξης Μέσω Σκίτσων (Self-Administered Interview, Sketch Plan, Modified Mental Reinstatement Context component, Maras et al., 2011) και 6) τρία (3) νέα διαγνωστικά ψυχομετρικά εργαλεία που δεν υπήρχαν στην Ελλάδα μέχρι το 2014.
7.2. Αξιοποιώντας όλα τα ανωτέρω η προσκομιζόμενη Συμπληρωματική Επεξηγηματική Ψυχιατρική Πραγματογνωμοσύνη καταλήγει στη βέβαιη διαπίστωση ότι ο εξεταζόμενος Α. Δ., πάσχει μετά βεβαιότητας από Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή στο Φάσμα του Αυτισμού και ειδικότερα από Σύνδρομο Asperger's με Συνοδή Ήπια Νοητική Αδυναμία (DSM-5, 2013, CODE: 299.00, F84) και κατατάσσεται σύμφωνα με τις κλίμακες νοημοσύνης στο Μεταίχμιο των Οριακά Υστερούντων - Εκπαιδεύσιμων Ατόμων με Γενικό Δείκτη 10=70. Εξειδικεύοντας, περαιτέρω, καταγράφει τις δύο βασικές αντιδράσεις του Α. Δ., οι οποίες σχετίζονται με τη Διάγνωση στο Αυτιστικό Φάσμα (DSM-V, 2013). Αρχικά την αδυναμία του να προβλέψει ενδεχόμενες διαφορετικές προθέσεις του συγκατηγορούμενού του Ι. Κ. (από αυτές που του εξέφρασε, δηλαδή να τον περιμένει να συνταγογραφήσει την φαρμακευτική του αγωγή για να τον επιστρέφει σπίτι και να αποφύγει την ταλαιπωρία με τα αστικά λεωφορεία) και μετέπειτα την αδυναμία διαχείρισης της αιφνίδιας τροπής των γεγονότων, αφού η αιφνίδια ανατροπή των γεγονότων τον κατέστησε ανίκανο να αντιδράσει λόγω μειωμένης ικανότητας να εκτιμήσει τους μηχανισμούς επανόρθωσης (Firth, 2009, Happe, 1998). "Αν και αρχικά ανταποκρίθηκε στην προτροπή του συγκατηγορούμενού του να αναζητήσει τον Μ. Κ. στον ευρύτερο χώρο (ο οποίος ενδεχομένως θα τον απεγκλώβιζε από όλη αυτήν την κατάσταση που σύμφωνα με τη δική του αντίληψη δεν τον αφορούσε), η μη αναμενόμενη κλειδωμένη πόρτα της τουαλέτας, ενεργοποίησε το Πάγωμα ως Μηχανισμό Άμυνας και τελικά την αποχώρησή του, αγνοώντας ότι ο διαπληκτισμός βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη χωρίς να μπορεί να συνεκτιμήσει τις μετέπειτα συνέπειες".
7.3. Εν κατακλείδι, καταλήγει η προσκομιζόμενη Συμπληρωματική Επεξηγηματική Ψυχιατρική Πραγματογνωμοσύνη στα εξής συμπεράσματα:
7.3.1. Ο Α. Δ. ήταν ανυποψίαστος για πιθανές διαφορετικές προθέσεις ή να γνωρίζει τα κίνητρα των άλλων που μπορεί να είχε ο συγκατηγορούμενός του ή ο βοηθός του γιατρού Μ. Κ.. Κατηγορήθηκε για συναυτουργία σε εγκληματικές πράξεις, από εμπλοκή ενός αντικοινωνικού ατόμου και με βάση και τα υπόλοιπα (παλαιά και νέα) στοιχεία της δικογραφίας δεν έχει συμμετάσχει ενεργά σε αυτές.
7.3.2. Κατά τον χρόνο τέλεσης των πράξεών του (να παραμείνει παθητικός και αδρανής απέναντι στον διαπληκτισμό ανάμεσα στον Ι. Κ. και τον Α. Φ.) έπασχε από διατάραξη των πνευματικών του λειτουργιών που τον κατέστησαν ανίκανο το να πράξει διαφορετικά. Άλλωστε, δεν προκύπτει από κανένα στοιχείο της δικογραφίας ότι γρονθοκόπησε τον Α. Φ. ούτε ότι βοήθησε στο να δεθεί καθώς δεν υπήρχε ίχνος DNA στα ρούχα και τα παπούτσια του. Δεν προέκυψε επιπρόσθετα από την ανάλυση DNA ότι χρησιμοποίησε τον σουγιά, ο οποίος καθ' ομολογίαν του του ανήκε, εφόσον βρέθηκαν ίχνη μόνο του συγκατηγορούμενου Ι. Κ..
7.3.3. Πάσχει βεβαιωμένα από Νοητική Υστέρηση στο πλαίσιο Συνδρόμου Asperger, διαταραχή που επηρεάζει τόσο την λειτουργία της προσωπικότητας όσο και των πνευματικών του διεργασιών. Λόγω της υποβολιμότητας και υποτακτικότητάς του δεν κατάφερε να κυριαρχήσει έστω και με ακραία συμπεριφορά απέναντι στον Ι. Κ., ώστε να τον σταματήσει. Ομοίως, λόγω του επεισοδίου Αποπραγματοποίησης αναβίωσε συνθήκες έντονου στρες που τον κατέστησαν ανίκανο να αντιδράσει".
Τα επικαλούμενα ως νέα στοιχεία δεν αναφέρουν κάποιο αξιόλογο στοιχείο, ώστε να κριθεί με ασφάλεια ότι ο αιτών είναι αθώος των πράξεων, για τις οποίες καταδικάστηκε αμετάκλητα με την προσβαλλόμενη αμετάκλητη απόφαση του ΜΙΚΤΟΥ ΟΡΚΩΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Εξάλλου ο αιτών και κατά την απολογία του ενώπιον του δευτεροβάθμιου ΜΙΚΤΟΥ ΟΡΚΩΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ουδέν ανέφερε περί οποιασδήποτε εμπλοκής στην τέλεση του αδικήματος της ανθρωποκτονίας και των λοιπών αξιόποινων πράξεων σε βάρος του θανόντος ψυχιάτρου Α. Φ. του Μ. Κ., αντίθετα αναφέρει τα κατά τη δική του εκδοχή λαβόντα χώρα γεγονότα, τα οποία κατέληξαν στην ανθρωποκτονία του ως άνω παθόντος ενώ η απόφαση με αριθμό 319-320/2017 ΜΙΚΤΟΥ ΟΡΚΩΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ με ειδική και εμπεριστωμένη αιτιολογία που αφορά και την ψυχική του κατάσταση (στηρίχθηκε μεταξύ των άλλων και στην έκθεση ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης της ψυχολόγου Αναστασίας - Τ. Χ.) κατέληξε στην κήρυξη της ενοχής του αιτούντος για τις ως άνω αξιόποινες πράξεις, ενώ τα επικαλούμενα ως νέα στοιχεία δεν αξιολογούνται ότι μπορεί να οδηγήσουν σε αθωωτική για τον αιτούντα νέα κρίση ούτε σε καταδίκη του για έγκλημα ελαφρύτερο από εκείνο, για το οποίο καταδικάσθηκε κατά τα άνω.
Με τα δεδομένα αυτά, τα παραπάνω αποδεικτικά στοιχεία που επικαλείται και προσκομίζει ο αιτών για την ευδοκίμηση της κρινομένης αιτήσεως, δεν είναι νέα γεγονότα ή αποδείξεις, κατά την εκτεθείσα στη μείζονα σκέψη έννοια, αφού τόσο από μόνα τους, όσο και συνεκτιμώμενα με τις ληφθείσες υπόψη αποδείξεις, που είχαν προσκομισθεί ενώπιον του ΜΙΚΤΟΥ ΟΡΚΩΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, που δίκασε την υπόθεση, με βάση τις οποίες αυτό δέχθηκε ότι ο αιτών τέλεσε τις αξιόποινες πράξεις, για τις οποίες καταδικάσθηκε, δεν καθιστούν φανερό, σε σημείο που να αγγίζει τη βεβαιότητα, ότι αυτός είναι αθώος των πράξεων αυτών. Οι λοιπές αιτιάσεις και επιχειρήματα, που περιέρχονται στην από κρίση αίτηση, αναφέρονται στην αξιοπιστία των κατατεθέντων από τους μάρτυρες και γύρω από την μη ορθή αξιολόγηση των αποδεικτικών μέσων και επιχειρείται από ουσιαστικής πλευράς επανέλεγχος της προσβαλλομένης αποφάσεως, με βάση το αποδεικτικό υλικό που έλαβαν υπόψη τους οι δικαστές που την εξέδωσαν και επομένως, δεν συνιστούν λόγους επανάληψης της διαδικασίας.
Κατόπιν αυτών, η κρινομένη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα σε βάρος του αιτούντος (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
Για τους λόγους αυτούς Προτείνω: Α) Να απορριφθεί η από 3-8-2022 αίτηση του Α. Δ. ή Τ. ή Τ. του Α. και της Μ.- Α., κρατουμένου στο Κατάστημα Κράτησης Χανίων για επανάληψη της διαδικασίας που περατώθηκε αμετάκλητα με την έκδοσή της με αριθμό 319- 320/2017 αποφάσεως του ΜΙΚΤΟΥ ΟΡΚΩΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Β) Να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα σε βάρος του αιτούντος, που ανέρχονται σε διακόσια πενήντα (250) ευρώ." Η ΑΝΤΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΑΣΟΥΡΑ
Αφού άκουσε την Αντεισαγγελέα, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και τον πληρεξούσιο του αιτούντος.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 525 παρ. 1 του ΚΠοινΔ, όπως ίσχυε πριν το Ν. 4620/2019, που εφαρμόζεται στην προκείμενη περίπτωση, κατά τα άρθρα 585 και 589 παρ. 3 του νέου ΚΠΔ, αφού η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε πριν την 1-7-2019, η ποινική διαδικασία που περατώθηκε με αμετάκλητη απόφαση επαναλαμβάνεται προς το συμφέρον του καταδικασμένου για πλημμέλημα ή κακούργημα, εκτός των άλλων περιπτώσεων, που αναφέρονται στο άρθρο αυτό περιοριστικά, και "2) αν, ύστερα από την οριστική καταδίκη κάποιου, αποκαλύφθηκαν νέα - άγνωστα στους δικαστές που τον καταδίκασαν - γεγονότα ή αποδείξεις, τα οποία μόνα τους ή σε συνδυασμό με εκείνα που είχαν προσκομιστεί προηγουμένως κάνουν φανερό ότι αυτός που καταδικάστηκε είναι αθώος ή καταδικάστηκε άδικα για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά τέλεσε". Κατά την έννοια της παρ. 2 του ανωτέρω άρθρου "νέα γεγονότα ή αποδείξεις", που είναι ταυτόσημες έννοιες, είναι εκείνες που δεν υποβλήθηκαν στο δικαστήριο και έτσι ήταν άγνωστες στους δικαστές που εξέδωσαν την καταδικαστική απόφαση, ανεξαρτήτως αν υπήρχαν πριν από την καταδίκη ή προέκυψαν μεταγενέστερα. Τέτοιες αποδείξεις μπορεί να είναι οποιεσδήποτε, όπως καταθέσεις νέων μαρτύρων, αλλά και ήδη εξετασθέντων, συμπληρωματικές ή τροποποιητικές ή διευκρινιστικές εκείνων που είχαν τεθεί υπόψη του δικαστηρίου, νέα έγγραφα ή άλλα στοιχεία που διευκρινίζουν αμφίβολα σημεία της υποθέσεως, με την προϋπόθεση, όμως, ότι οι αποδείξεις αυτές, εκτιμώμενες είτε μόνες τους, είτε σε συνδυασμό με εκείνες που είχαν προσκομισθεί στο δικαστήριο, καθιστούν φανερό και όχι απλώς πιθανό, ότι ο καταδικασμένος είναι αθώος ή ότι καταδικάστηκε για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά διέπραξε. Τα νέα, άγνωστα, στους καταδικάσαντες δικαστές γεγονότα ή αποδείξεις που αποκαλύφθηκαν, πρέπει να αφορούν τα πραγματικά στοιχεία της υποθέσεως, τα οποία συγκροτούν το συλλογισμό του δικαστηρίου με τον οποίο δέχεται ότι συντρέχουν οι αντικειμενικοί ή υποκειμενικοί όροι τελέσεως ορισμένου εγκλήματος. Δεν μπορούν όμως, να αποτελέσουν λόγο επανάληψης της διαδικασίας γεγονότα που δεν ήταν άγνωστα στους δικαστές που εξέδωσαν την καταδικαστική απόφαση, αλλ` αντίθετα ερευνήθηκαν αμέσως ή εμμέσως και απορρίφθηκαν απ' αυτούς, έστω και μετά από εσφαλμένη εκτίμηση των αποδεικτικών στοιχείων που τέθηκαν υπόψη τους, καθώς και εκείνα με τα οποία επιδιώκεται ο από ουσιαστικής και νομικής πλευράς επανέλεγχος της προσβαλλόμενης απόφασης, με βάση το αποδεικτικό υλικό που έλαβαν υπόψη τους οι δικαστές που την εξέδωσαν, εφόσον η αίτηση επανάληψης της διαδικασίας, ως στρεφόμενη εναντίον αμετάκλητης απόφασης, δεν αποτελεί ένδικο μέσο, αλλά έκτακτη διαδικασία (ΑΠ 1086/2009, ΑΠ 1034/2009, ΑΠ 746/2009, ΑΠ 444/2009). Τη σχετική περί αυτού κρίση του σχηματίζει το επιλαμβανόμενο της αίτησης επανάληψης της διαδικασίας αρμόδιο συμβούλιο από την έρευνα των πρακτικών της δίκης που προηγήθηκε και από τα υπάρχοντα στη δικογραφία έγγραφα. Τέλος, κατά τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 527 παρ. 1, 3 και 528 παρ. 1 του ιδίου Κώδικα, η αίτηση για την επανάληψη της διαδικασίας, υποβάλλεται από τον ίδιο τον καταδικασθέντα ή ορισμένους συγγενείς του, τον συνήγορό του ή τον εισαγγελέα του δικαστηρίου που τον καταδίκασε, στον εισαγγελέα εφετών, αν η αμετάκλητη καταδίκη ή αθώωση απαγγέλθηκε από πλημμελειοδικείο και τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, σε κάθε άλλη περίπτωση, ο οποίος την εισάγει στο (αρμόδιο) Δικαστικό Συμβούλιο ή Δικαστήριο (σε Συμβούλιο) στο οποίο υπηρετεί, το οποίο αποφαίνεται σχετικά, αφού ακούσει τον Εισαγγελέα και τον αιτούντα (καλούμενο προς τούτο). Αρμόδιο δε να αποφασίσει για την αίτηση επαναλήψεως της διαδικασίας, είναι το Συμβούλιο του Αρείου Πάγου αν η αμετάκλητη καταδίκη απαγγέλθηκε από Εφετείο. Περαιτέρω, κατ` άρθρο 528 παρ. 1 το συμβούλιο, αν δεχτεί την αίτηση, ακυρώνει την απόφαση, και αν κρίνει ότι η επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο είναι αναγκαία, παραπέμπει την υπόθεση για να συζητηθεί σε άλλο ομοιόβαθμο με αυτό που καταδίκασε δικαστήριο, εφόσον παραμένει αρμόδιο καθ` ύλην. Στην αίτηση δε αυτή πρέπει να περιέχονται, με ποινή απαραδέκτου, με σαφήνεια οι λόγοι για τους οποίους ζητείται η επανάληψη καθώς και τα στοιχεία που τους βεβαιώνουν (ΑΠ 842/2021, ΑΠ 816/2021, ΑΠ 357/2020, ΑΠ 201/2020).
Στην προκειμένη περίπτωση, παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η υπό κρίση από 3-8-2022 και με αρ. πρωτ. 6802/2022 αίτηση του Α. Δ. ή Τ. ή Τ. του Α., κατοίκου ..., και νυν κρατούμενου στο Κατάστημα Κράτησης Χανίων Κρήτης, για επανάληψη, προς το συμφέρον αυτού της ποινικής διαδικασίας που περατώθηκε με την υπ' αριθ. 319-320/2017 αμετάκλητη απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ' ουσίαν. Η προσβαλλόμενη με αριθμό 319-320/2017 καταδικαστική απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης είναι αμετάκλητη, καθόσον δεν ασκήθηκε κατ' αυτής αναίρεση, όπως τούτο προκύπτει από το με αριθ. πρωτ. .../3-8-2022 πιστοποιητικό του αρμόδιου γραμματέως της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου.
Από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει ότι με την υπ' αρ. 319-320/2017 απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης ο αιτών κηρύχθηκε ένοχος, σε δεύτερο βαθμό, για τις αξιόποινες πράξεις: α) της ανθρωποκτονίας από πρόθεση από κοινού τελεσθείσα σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, β) του εμπρησμού από πρόθεση από κοινού από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα και γ) της παράνομης οπλοχρησίας και καταδικάστηκε σε ποινή ισόβιας κάθειρξης και σε συνολική ποινή φυλάκισης πέντε [5] ετών και έξι [6] μηνών, και του επιβλήθηκε διαρκής αποστέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Στο αιτιολογικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το δίκασαν κατ' έφεση Δικαστήριο, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση όλων των μνημονευομένων, κατά το είδος τους, αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε ανελέγκτως, κατά λέξη, τα εξής: "Οι κατηγορούμενοι, χρήστες ναρκωτικών ουσιών, ...την εξαιρετική βελτίωση της συμπεριφοράς τους.".

Με την υπό κρίση αίτηση, ο αιτών "ως λόγους" επανάληψης της διαδικασίας επικαλείται τις ακόλουθες προσαγόμενες νέες αποδείξεις, που κατά τους ισχυρισμούς του καθιστούν πρόδηλο ότι δεν έχει τελέσει τις αξιόποινες πράξεις της ανθρωποκτονίας από πρόθεση κατά συναυτουργία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και του εμπρησμού από πρόθεση κατά συναυτουργία από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα για τις οποίες καταδικάστηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση, αλλά ο βοηθός του θύματος, Μ. Κ., ήτοι: 1) Βιντεοσκοπημένο υλικό, τμήμα του usb stick με την ονομασία "Κ. Ν.", μη περιλαμβανόμενο στη δικογραφία της ένδικης υπόθεσης, που εμφανίζει τον Μ. Κ., βοηθό του φονευθέντος ψυχιάτρου, Α. Φ., να αποχωρεί τελευταίος από το χώρο του ιατρείου-τόπο τέλεσης- των ως άνω εγκλημάτων, περί ώρα 21.06' της 19ης Δεκεμβρίου 2011, όντας κρυμμένος μέσα σ' αυτό όπου και παρέμεινε επί μία ώρα περίπου μετά τη φυγή των καταδικασθέντων [αιτούντος και συγκατηγορουμένου του Ι. Κ.], που (φέρεται) ότι ανατρέπει τις παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης ότι "οι ανωτέρω συγκατηγορούμενοι ήταν αυτοί που αποχώρησαν τελευταίοι από το ιατρείο, στις 20.15', της 19ης Δεκεμβρίου 2011". 2) Πληθώρα δημοσιευμάτων από τον ηλεκτρονικό τύπο, στα οποία γίνεται αναφορά για τη σύλληψη του Μ. Κ., στις 3/2/2012 με την κατηγορία της διακίνησης ναρκωτικών-ψυχοτρόπων ουσιών με χρήση πλαστών ιατρικών συνταγών που ανήκαν στον ως άνω θανατωθέντα ψυχίατρο, με σκοπό την εμπορία. 3) Η από 3/3/2022 ένορκη βεβαίωση του Β. Τ., αστυνομικού, σχετικά με την προαναφερθείσα σύλληψη του Μ. Κ., στις 3/3/2012, για την ανωτέρω διακίνηση ναρκωτικών -ψυχοτρόπων ουσιών, και για τις επανειλημμένες συλλήψεις του για την ίδια αιτία κατά το διάστημα των ετών 2012-2015 και από το έτος 2015 και εφεξής, και σχετικά με την εμπλοκή του Μιχ. Κ. στην θανάτωση του ψυχιάτρου, Αστ. Φ., ενόψει ομολογίας του στον ως άνω μάρτυρα-αστυνομικό ότι "στην περίπτωση της ανθρωποκτονίας του γιατρού Α. Φ. είχε παραμείνει στο χώρο του εγκλήματος και τα έκανε μαντάρα για να καλύψει τα ίχνη του". 4) Η από 23-12-2021 ένορκη βεβαίωση του Σ. Φ. , συγγραφέα, σχετικά με την εμφανή νοητική κατάσταση του αιτούντος, ως ατόμου ανήκοντος στο αυτιστικό φάσμα, με την μη βίαιη συμπεριφορά του σε συνδυασμό με αναφερόμενα περιστατικά κοινωνικής προθυμίας και τάσης προσφοράς του (αιτούντος) προς τους συνανθρώπους του, καθώς και σχετικά με την εμπλοκή του Μ. Κ. στην διάπραξη των ανωτέρω εγκλημάτων. 5) Η από 16-3-2022 έκθεση-γνωμοδότηση του ειδικού ιατροδικαστή Α. Σ., που αφορά σε εσφαλμένες ουσιαστικές παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης σε σχέση με τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ως αποδειχθέντα, συνεπεία των οποίων αποδόθηκαν στον αιτούντα οι ως άνω αξιόποινες πράξεις, καθώς και η έλλειψη κινήτρου του αιτούντος για την οργάνωση και εκτέλεση αυτών. 6) Η από 16-3-2022 εγκληματολογική τεχνική έκθεση της Α.-Τ. Χ., κλινικής νευροψυχολόγου, εγκληματολόγου και δικαστικής ψυχολόγου, σχετικά με το σύνδρομο Asperger's από το οποίο πάσχει ο αιτών, ένεκα του οποίου δεν μπορεί να είναι ο δράστης της ανθρωποκτονίας του ψυχιάτρου, Α. Φ., καθόσον τα άτομα που πάσχουν από το ανωτέρω σύνδρομο αδυνατούν ν' αναπτύξουν τέτοιες συμπεριφορές. και 7) Η από 16-3-2022 συμπληρωματική-επεξηγηματική ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη της Α. Χ., περί της επιστημονικής διαπίστωσης ότι ο αιτών αποτέλεσε το τέλειο θύμα του συγκατηγορουμένου του Ι. Κ., καθώς κατά το χρόνο τέλεσης (19-12-2011) των ανωτέρω αξιοποίνων πράξεων, ο αιτών παρουσίαζε νοητικά και κλινικά χαρακτηριστικά που τον απέτρεψαν από το να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Από το ανωτέρω περιεχόμενο της υπό κρίση αιτήσεως δεν προκύπτουν αξιόλογα "νέα γεγονότα" ή "αποδείξεις", άγνωστα στους δικαστές που δίκασαν, κατά την έννοια του άρθρου 525§1 περ.2 ΠΚ, που από μόνα τους ή σε συνδυασμό με τις αποδείξεις που λήφθηκαν υπόψη από το δικάσαν δικαστήριο, καθιστούν φανερό ότι ο αιτών είναι αθώος τέλεσης των εγκλημάτων α) της ανθρωποκτονίας από πρόθεση από κοινού τελεσθείσα σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, β) του εμπρησμού από πρόθεση από κοινού από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα και γ) της παράνομης οπλοχρησίας, για τα οποία καταδικάστηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση. Σχετικά με την επικαλούμενη συμμετοχή στην τέλεσή τους και του κατονομαζόμενου, ως υπόπτου, Μ. Κ., σημειώνεται ότι το πρώτον, με την αίτησή του, ο αιτών του αποδίδει την διάπραξή τους, δοθέντος ότι ο ίδιος κατά την απολογία του, ενώπιον του δικάσαντος δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, ουδέποτε ανέφερε περί οιασδήποτε εμπλοκής ετέρου προσώπου -πλην αυτού και του συγκατηγορουμένου του Ι. Κ.- στη διάπραξη των ανωτέρω εγκλημάτων. Περαιτέρω, στην υπό κρίση αίτηση περιέχονται ισχυρισμοί και επιχειρήματα του αιτούντος, αφορώντα στις ουσιαστικές παραδοχές του δικάσαντος Εφετείου, και γενικά αναφέρονται στην αξιολόγηση των αποδεικτικών μέσων κατά τη διάρκεια της δίκης κατά την οποία καταδικάσθηκε, έτσι ώστε καταφαίνεται η επιδίωξή του -διά της παρούσας διαδικασίας- να υπάρξει, ένας νέος ουσιαστικός επανέλεγχος της κατηγορίας, ο οποίος κατά τα προεκτεθέντα, είναι ανεπίτρεπτος.
Συνεπώς, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση για επανάληψη της διαδικασίας ως αβάσιμη, και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα σε βάρος του αιτούντος (άρθ. 578 παρ. 1 ΚΠοινΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την υπό κρίση από 3-8-2022 και με αρ.πρωτ. 6802/2022 αίτηση του Α. Δ. ή Τ. ή Τ. του Α., κατοίκου ..., και νυν κρατούμενου στο Κατάστημα Κράτησης Χανίων Κρήτης, για επανάληψη της διαδικασίας που περατώθηκε με την υπ' αριθ. υπ.αρ. 319-320/2017 απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης. ΚΑΙ Επιβάλλει σε βάρος του αιτούντος τα δικαστικά έξοδα, εκ διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, την 1η Δεκεμβρίου 2023.
ΕΚΔΟΘΗΚΕ, στην Αθήνα στις 9 Ιανουαρίου 2024.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ